ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΗΧ/ΚΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ & ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ



ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΗΧ/ΚΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ & ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

http://dpsd.tumblr.com/

http://radioblacksheep.blogspot.com

www.reactfestival.gr




Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

Τι σημαίνει τελικά “ανοικτό πανεπιστήμιο”; “Ανοίξαμε και σας περιμένουμε”;


Διαβάστε Περισότερα...
Του Δημήτρη Πατέλη, Επίκουρου Καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης

Το τελευταία χρόνια μεθοδεύεται (από ταγούς, ιθύνοντες, προθύμους και αφελείς) μια πρωτοφανής ιδεολογική και νοηματική λαθροχειρία. Οι φοιτητικές και πανεπιστημιακές κινητοποιήσεις βαφτίστηκαν αίφνης «κλειστό πανεπιστήμιο». Η λαθροχειρία αυτή εντάσσεται στο σύνολο των προπαγανδιστικών τρικ του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος προτιμά εύηχους όρους για τις βρώμικες επιπτώσεις της στρατηγικής του: “απελευθέρωση τιμών” αντί για αισχροκέρδεια, “ελαστικοποίηση” και “ευελιξία” αντί για κατάργηση συλλογικών κεκτημένων και διεκδικήσεων, “δημοσιονομική πειθαρχία” αντί για αναδιανομή πόρων υπέρ του κεφαλαίου και κατά της εργασίας, “εξυγίανση” αντί για ξεπούλημα, “μεταρρύθμιση” - αντί για αντιδραστική αντιμεταρρύθμιση, “διασφάλιση ποιότητας” αντί για αγοραία αξιολόγηση, κ.ο.κ.

Όμως, κλειστό πανεπιστήμιο δεν είναι το αγωνιζόμενο πανεπιστήμιο, χώρος ελεύθερης έρευνας και παιδείας, προνομιακός χώρος κριτικού αναστοχασμού, που ανοίγεται στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και οικοδομεί δεσμούς με την εργαζόμενη πλειοψηφία.
Κλειστό πανεπιστήμιο είναι το αποστειρωμένο πανεπιστήμιο των «μεταρρυθμίσεων», με φαλκιδευμένο το άσυλο, όπου ιδιωτικές εταιρείες security (αλλά και τα ΜΑΤ, όταν το ζητήσουν οι πρυτάνεις) θα αποτρέπουν έμπρακτα τις όποιες κινητοποιήσεις και τη διακίνηση “επικίνδυνων” ιδεών, θα προστατεύουν την απρόσκοπτη έρευνα για λογαριασμό των επιχειρήσεων, την διανομή ευρωπαϊκών κονδυλίων και την ανέλιξη σε θέσεις ευθύνης στον κρατικό μηχανισμό και τις επιχειρήσεις (χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα καθηγητή του ΕΜΠ που ταυτόχρονα ήταν και στο payroll της Ericsson και στην ελέγχουσα την Ericksson ΑΔΑΕ). Κλειστό πανεπιστήμιο είναι το πανεπιστήμιο με δυσδιάκριτα έως ανύπαρκτα τα όρια μεταξύ εργαστηρίου ΑΕΙ και επιχειρηματικής δραστηριότητας. Κλειστό πανεπιστήμιο είναι το πανεπιστήμιο που προχωρά στην κατανομή πόρων, χώρων και αξιωμάτων βάσει της αγοραίας αξιολόγησης μελών ΔΕΠ, τμημάτων και τομέων. Κλειστό πανεπιστήμιο είναι το πανεπιστήμιο με απόκρυφες ροές κονδυλίων έρευνας, με σκοτεινές διαπλοκές στην έρευνα για παραγωγή οπλικών συστημάτων. Κλειστό πανεπιστήμιο είναι αυτό που αναπαράγει καθεστώτα δουλικής εκμετάλλευσης και εργασιακού μεσαίωνα σε εργαστήρια και υπηρεσίες του (προπτυχιακών, μεταπτυχιακών και άλλων εργαζομένων, με ή χωρίς συμβάσεις, με αναθέσεις σε εργολάβους, κ.ο.κ.), ενώ αδυνατεί να έχει σε πλήρη λειτουργία ακόμα και τη βιβλιοθήκη του.

Κλειστό πανεπιστήμιο είναι αυτό που ανέχεται την πραξικοπηματική ανάδειξη αρχών. Κλειστό πανεπιστήμιο είναι το πανεπιστήμιο της διάχυσης της διαφθοράς, της συνενοχής, της αναξιοπρέπειας, της υποταγής και του φόβου. Κλειστό πανεπιστήμιο είναι αυτό που ανέχεται τη στοχοποίηση των μη υποτακτικών.

Όπως έχουν επισημάνει συνάδελφοι (π.χ. ο Π. Σωτήρης), υπό το σύνθημα “ανοικτό πανεπιστήμιο” ενεργοποιείται ένας ιδιότυπος συνασπισμός εξουσίας που διαμορφώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες εντός των ΑΕΙ πρωτίστως γύρω από την επιθετική προώθηση μιας στρατηγικής επιβολής και εδραίωσης του «επιχειρηματικού πανεπιστημίου». Πρόκειται για ένα συνασπισμό με ισχυρό υλικό συνδετικό ιστό ιδιοτελών συμφερόντων, που αρέσκεται μεν να αυτοπροβάλλεται ως δήθεν “ακαδημαϊκών αρχών” και υπεράνω κομμάτων και ιδεολογιών (αρκεί να τα έχουν καλά με τους εκάστοτε κρατούντες), αλλά λειτουργεί πλέον ως “διακομματικός” επιθετικός πόλος καθεστωτικού καιροσκοπισμού, με την προσήκουσα σε ορισμένου τύπου “εκσυγχρονισμένους” πανεπιστημιακούς επιθετική ιδεολογία...
Αυτό αφορά την «αποτελεσματικότητα» στη διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων, στην προσέλκυση πόρων, στην εξυπηρέτηση ποικιλοτρόπως των απαιτήσεων του κυβερνητικού έργου για «ειδικούς», στους δεσμούς με επιχειρηματικά κέντρα και εκδοτικά συγκροτήματα. Σε αυτό το πεδίον δόξης λαμπρόν αναδεικνύονται σήμερα οι νέοι ακαδημαϊκοί μανδαρίνοι, που αδημονούν να απαλλαγούν από τους «αναχρονισμούς» προηγούμενων περιόδων και την ενοχλητική ανορθογραφία τόσο του φοιτητικού κινήματος, όσο και μιας αγωνιστικής στάσης της ΠΟΣΔΕΠ, την οποία σπεύδουν εν όψει συνεδρίου να αλώσουν με πανστρατιά για να την εξουδετερώσουν.

Εξυπακούεται ότι όλοι αυτοί κατά κανόνα περιφρονούν τη μαζικότητα των φοιτητικών συνελεύσεων και απέχουν, συνήθως, από τις διαδικασίες των συλλόγων μελών της ΠΟΣΔΕΠ.
Αδυνατούν να αρθρώσουν επιστημονικά συγκροτημένο λόγο περί των μείζονος σημασίας ζητημάτων της επιστήμης , της παιδείας και της κοινωνίας (περί άλλων γαρ μεριμνούν και τυρβάζουν) και ως εκ τούτου, αποφεύγουν συστηματικά την υποβολή των απόψεών τους στη βάσανο της συλλογικής συζήτησης, του δημόσιου επιστημονικού διαλόγου (όπως κατέστη σαφές και με την ουσιαστική απουσία τους από την σχετική Ημερίδα 14.5.08 στο Πολυτεχνείο Κρήτης). Οι φορείς και θιασώτες αυτού του συνασπισμού αρκούνται σε μυρικασμούς αγοραίων στερεοτύπων και συνθηματολογίας πολιτικών υπαλλήλων, προτιμούν συνήθως την ασφαλή προβολή-προπαγάνδα των ιδεολογημάτων τους από τα κυρίαρχα ΜΜΕ.
Ο συνασπισμός αυτός συσπειρώνει τους φορείς της ψοφοδεούς νομιμοφροσύνης και της θεσμολαγνίας της πανεπιστημιακής γραφειοκρατίας.

Έχω ξανααναφερθεί στη θλιβερή εικόνα των δήθεν οργάνων συνδιοίκησης: πυραμιδωτά δομημένων με όλο και πιο επιλεκτική σύνθεση έως τη σύγκλητο, βάσει της υπακοής και υποταγής στη διοίκηση. Χειραγωγικές πρακτικές, επιλογή, ιεράρχηση και διατύπωση θεμάτων κατά το δοκούν, ώστε να εκβιαστούν τα όργανα να εγκρίνουν απλώς προειλημμένες αποφάσεις. Όλο και πιο πολλές αποφάσεις αρμοδιότητας Συγκλήτου λαμβάνονται από το Πρυτανικό Συμβούλιο με την επίκληση λόγων «ανωτέρας βίας». Χαρακτηριστική είναι π.χ. η απόπειρα σύγκλησης συγκλήτου παραμονές Χριστουγέννων (23.12.08, χωρίς να έχουν ειδοποιηθεί οι συγκλητικοί τουλάχιστον 48 ώρες πριν, όπως προβλέπεται νομίμως), με αποφασιστικής σημασίας θέματα στην ημερήσια διάταξη, ώστε να ληφθούν αποφάσεις ερήμην των άμεσα ενδιαφερομένων «ενοχλητικών» φοιτητών.

Πως λειτουργεί λοιπόν το “ανοικτό πανεπιστήμιο”; Τα τελευταία χρόνια τα διοικητικά όργανα του Ιδρύματος έχουν σχεδόν ολοσχερώς αναχθεί σε μηχανισμούς άκριτης έγκρισης-διεκπεραίωσης άνωθεν προειλημμένων αποφάσεων με το εξής στερεότυπο σχήμα: τίθεται προς έγκριση η χ πρόταση βάσει του ψ νόμου. Εάν κάποιοι απ’ τους εκπροσώπους των φοιτητών, είτε των καθηγητών (μελών ΔΕΠ, ΕΤΕΠ και ΕΕΔΙΠ), αποτολμούν να αρθρώσουν λόγο πέραν των προειλημμένων αποφάσεων, να αντιτάξουν στις τελευταίες τις πραγματικές ανάγκες της πανεπιστημιακής κοινότητας, της επιστήμης και της κοινωνίας, η απάντηση είναι αυτοματοποιημένη: «είναι νόμος του κράτους, εμείς δεν νομοθετούμε, είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι και οφείλουμε να τηρούμε το νόμο»! Αυτά τα επιχειρήματα προτάσσονται από τους φορείς της θεσμολάγνου νομιμοφροσύνης του “ανοικτού πανεπιστημίου”, επί παντός ζητήματος ήσσονος ή μείζονος σημασίας, ακόμα και αν το θέμα αφορά νόμους εκτελεστικούς της μη ολοκληρωμένης άρσης του άρθρου 16 του Συντάγματος, ακόμα και αν είναι οι τελευταίοι πρακτικά ανεφάρμοστοι και ανόητοι (βλ. π.χ. τη μη ολοκλήρωση της διανομής συγγραμμάτων κατά το τρέχον εξάμηνο). Σαν να είναι οι νόμοι θέσφατα εξ αποκαλύψεως που τίθενται υπεράνω της κρίσης των άμεσα ενδιαφερομένων και όχι κανόνες διευθέτησης ανθρώπινων σχέσεων βάσει συγκυριακών συσχετισμών δυνάμεων και συμφερόντων. Εάν αντιμετωπίζονται έτσι τα θέσμια στο Πανεπιστήμιο, τι θα γίνεται στην υπόλοιπη κοινωνία;

Αυτή η ψοφοδεής νομιμοφροσύνη και η θεσμολαγνία παραμένει παγερά αδιάφορη για τα μείζονα προβλήματα εντός και εκτός του πανεπιστημίου, για τις στοιχειώδεις αρχές επιστημονικής και παιδαγωγικής δεοντολογίας. Κάποιοι προτρέπουν συχνά πυκνά σε «δυναμικές» κινήσεις αντικατάληψης όποτε κινητοποιούνται οι φοιτητές…
Δεν ανέχονται το «κλειστό Πανεπιστήμιο» λόγω κινητοποιήσεων, ενώ αισθάνονται μακάρια άνεση στην ασφυκτικά κλειστή κοινωνία της ωμής εκμετάλλευσης και καταστολής, της αμεσότερης υπαγωγής έρευνας και παιδείας στο κεφάλαιο. Για ποιο «ανοικτό πανεπιστήμιο» κόπτονται κάποιοι, όταν σφυρίζουν αδιάφορα στον νεοφιλελεύθερο στραγγαλισμό του δημόσιου Πανεπιστημίου; Ανοικτό σε τι, για ποιόν, σε ποια κατεύθυνση; Τι είναι το Πανεπιστήμιο; Μαγαζί για τις όποιες αγοραίες διαθέσεις επιτηδείων, με προσωπικό που διαλαλεί «ανοίξαμε και σας περιμένουμε»;

Σε ορισμένους κύκλους πανεπιστημιακών, κάθε αναφορά στους φοιτητές, στο φοιτητικό κίνημα κ.ο.κ., γίνεται μετά βδελυγμίας, σα να είναι μιάσματα απεχθή, εμπόδια για την εδραίωση-επέκταση του επιχειρηματικού πανεπιστημίου. Έχω ακούσει μέλη της διοίκησης του Ιδρύματος να αποκαλούν «γάγγραινα» τους φοιτητές. Δημιουργείται η αίσθηση ότι εάν υπήρχε δυνατότητα απαλλαγής από τους φοιτητές και το πανεπιστημιακό άσυλο με κάποιας μορφής ψεκασμό, θα είχε χρησιμοποιηθεί από αυτούς τους «δασκάλους» προ πολλού… Το μίσος που τους διακατέχει για τους νέους μας και τις κινητοποιήσεις τους είναι τέτοιο, που ενώ έσπευσαν να καταδικάσουν τις δίκαιες κινητοποιήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας (ως πλειοψηφία του Δ.Σ.) δεν βρήκαν τίποτε να πουν για το δολοφονικό αυταρχισμό των οργάνων καταστολής, σα να ευελπιστούν σε παρόμοιες «λύσεις» των προβλημάτων ανυπακοής που αντιμετωπίζουν… Κατά τα λοιπά, σπεύδουν να παραδώσουν μαθήματα δημοκρατίας και συλλογικής δράσης άνθρωποι που δυσκολεύονται να συγκροτηθούν σε σώμα γενικής συνέλευσης ως Σύλλογος ΔΕΠ!

Χαρακτηριστικό αυτού του συνασπισμού είναι ένα βασικό και στρατηγικό λάθος, που κατέστη κραυγαλέο μετά το νεανικό ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης του Δεκεμβρίου του 2008: αδυνατεί να κατανοήσει τη χρεοκοπία των νεοφιλελεύθερων αγοραίων δογμάτων (μεσούσης της οικονομικής κρίσης) από τα οποία εμφορείται, το κοινωνικό βάθος του νεανικού κινήματος εντός και εκτός Πανεπιστημίου, την κλίμακα της πλειοψηφικής απόρριψης της «μεταρρύθμισης» από το φοιτητικό σώμα, το εύρος της απονομιμοποίησης της κυρίαρχης στρατηγικής για τη λειτουργία των ΑΕΙ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τόσο από τους φοιτητές, όσο και από μεγάλο μέρος των διδασκόντων και της κοινωνίας.

Επομένως αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι όχι μόνο δεν έχει το ηθικό και πολιτικό ανάστημα για την άσκηση ηγεμονικού ρόλου απέναντι στο φοιτητικό και πανεπιστημιακό κίνημα, αλλά αντίθετα πολιορκείται από μια πλειοψηφική κοινωνική απαίτηση στην οποία θα αναγκαστεί, αργά ή γρήγορα να υποκύψει και να λογοδοτήσει.

Δ. Πατέλη, Οι ημέρες του Δεκέμβρη και η απάντηση του νεολαιίστικου κινήματος
Ηχογραφημένη ομιλία εδώ

άλλες ομιλίες http://www.ilhs.tuc.gr/gr/omilies.htm

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Ε.ξεγερμένη Λ.αϊκή Σ.κηνή


Διαβάστε Περισότερα...
apeleftheromenilyriki.blogspot.com

Για να απαντήσουμε σ’ αυτούς που μπορεί να αναρωτηθούν γιατί μια κατάληψη του ιστορικού κτιρίου της Λυρικής εκθέτουμε καταρχάς κάποιους συνειρμούς με ιστορικά γεγονότα.
• Στις 29 Σεπτεμβρίου 1941 η οπερέτα «Βαρώνος Ατσίγγανος» του
Γ. Στράους παρουσιάστηκε από την Λυρική σκηνή στο θέατρο Πάρκ.
Την ίδια ημέρα 2000 κάτοικοι της περιοχής της Δράμας εκτελούνταν από τις δυνάμεις κατοχής σε αντίποινα για τις επιθέσεις αντιστασιακών ομάδων.
• Η « Κάρμεν» του Μπιζέ ανέβηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 1942 στο θέατρο Ολύμπια, ολόγυρα ο μεγάλος λιμός του χειμώνα του 42 μάστιζε την Ελλάδα, όπου το 63% του πληθυσμού υποσιτίζονταν με αποτέλεσμα 100.000 νεκρούς από ασιτία.
• Η «Αρπαγή από το Σεράϊ» του Μότσαρτ ανέβηκε στις 30 Μάη 1945,
την ίδια ημέρα ο Τριαντάφυλλος Τριανταφύλλου δολοφονήθηκε στο Πουρί Θεσσαλίας, ήταν εκείνο τον μήνα ένα από τα 56 θύματα της τρομοκρατίας από παρακρατικές ομάδες δωσίλογων & μοναρχοφασιστών που συνεργάζονταν με κρατικές δυνάμεις, ενώ υπήρχαν 18.708 πολιτικοί κρατούμενοι σε όλη την Ελλάδα.
• «Ο Βαφτιστικός» του Θεοφράστου Σακελλαρίδη παρουσιαζόταν στις 17 Ιουλίου 1948, ταυτόχρονα βόμβες Ναπάλμ δοκιμάζονταν για πρώτη φορά στον Γράμμο όπου κορυφωνόταν ο Εμφύλιος.
• Στις 22 Νοεμβρίου 1973, πέντε ημέρες μετά την είσοδο των τανκς στο Πολυτεχνείο και μόλις δύο ημέρες μετά την άρση του στρατιωτικού νόμου που είχε επιβληθεί από το δικτατορικό καθεστώς, η Λυρική σκηνή ανακοίνωνε στο κοινό της ότι μπορούσε πλέον να παρακολουθήσει τις οπερέτες «Οι Παλιάτσοι» και «Καβαλαρία Ρουστικάνα».
• Όταν δολοφονήθηκε ο Μιχάλης Καλτεζάς, όποτε εκπυρσοκροτούν περίστροφα αστυνομικών, την ημέρα που ανάγκασαν την Κ. Κούνεβα να πιεί βιτριόλι, τις ημέρες που οποιοσδήποτε μπάτσος παίρνει την διαταγή να χτυπήσει διαδηλωτές, τις βραδιές που οι συλληφθέντες της εξέγερσης του Δεκέμβρη είναι ακόμα στις φυλακές, την στιγμή που οποιοσδήποτε μαθαίνει ότι χάνει την δουλειά του, η Λυρική προσφέρει στο κοινό της διαφυγή και στην κοινωνία μιά καθησυχαστική εικόνα ευμάρειας.

Αυτή την στιγμή δεν θα ασχοληθούμε ούτε με το ποιοι έβλεπαν αυτές τις παραστάσεις, ούτε ποιοι τις παρουσίαζαν, ούτε ποιοι διορίζονταν σαν διευθυντές της Λυρικής όλα αυτά τα χρόνια από την κατοχή, στον εμφύλιο αλλά και αργότερα όπως πχ στην διάρκεια της δικτατορίας.

Η κατάληψη ενός συμβόλου σαν τη Λυρική δεν έγινε για αποπληρωμή ιστορικών χρεών, έγινε απλά γιατί θέλουμε να θυμίσουμε σε όλους, διοικούντες, κυβέρνηση, καλλιτέχνες η θεατές, ότι εκεί έξω και τώρα μέσα, υπάρχει και ένας άλλος κόσμος αναπόσπαστο τμήμα του λαού της χώρας μας, που δεν μπορείτε να τον αγνοείτε παρά το γεγονός ότι πυροβολιέται, πνίγεται με δακρυγόνα, κατεβαίνει σε μπλόκα, απαιτεί λίγο αέρα αντί για τσιμέντο και συγχρόνως αναρωτιέται και διεκδικεί μιά άλλη θέση της τέχνης στην κοινωνία.

Ελεύθεροι Λυρικοί

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Μετά τα 18, η Ελλάδα τους αναγκάζει να γίνουν... παράνομοι μετανάστες


Διαβάστε Περισότερα...
http://www.tvxs.gr/v4171

Το ότι τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα δεν μπορούν να γίνουν Έλληνες πολίτες είναι παλιό «αμάρτημα» της ελληνικής νομοθεσίας. Από σήμερα, ωστόσο, τα παιδιά αυτά θα οφείλουν μόλις ενηλικιωθούν να πληρώσουν και 900 ευρώ, ειδάλλως πρέπει να... εγκαταλείψουν τη χώρα!

Η χθεσινή απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών φανερώνει πως εν έτει 2009 η Ελλάδα εξακολουθεί να θεωρεί τους μετανάστες δεύτερης γενιάς ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, που δεν αξίζουν τα βασικά δικαιώματα του Έλληνα πολίτη. Γι’αυτό, η κυβέρνηση στην ουσία δεν τους χορηγεί δικαιώματα, αλλά... τους τα πουλάει, και μάλιστα πολύ ακριβά, οδηγώντας τους σε φρικτά αδιέξοδα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...

Όταν ένα παιδί γεννιέται στην Ελλάδα από γονείς μετανάστες, δεν έχει δικαίωμα να κερδίσει την ελληνική ιθαγένεια, ακόμα και αν οι γονείς του βρίσκονται νόμιμα στην Ελλάδα. Το καλύτερο στο οποίο μπορεί να ελπίζει είναι να θεωρηθεί και αυτό «νόμιμος αλλοδαπός», αν φυσικά και οι γονείς του διαθέτουν τις αντίστοιχες άδειες διαμονής.

Προχωρώντας στο χρόνο, το παιδί μεγαλώνει στην Ελλάδα, πηγαίνει στο σχολείο, κοινωνικοποιείται, κάνει φίλους, εκπαιδεύεται και ανατρέφεται ως «Έλληνας», ώσπου φτάνει η στιγμή που... ενηλικιώνεται και αντιλαμβάνεται πως δεν είναι Έλληνας πολίτης και κατά συνέπεια πρέπει ξαφνικά, μετά από 18 ολόκληρα χρόνια, να αποκτήσει την κατάλληλη «άδεια διαμονής». Οι δυνατότητες που έχει, άλλωστε, είναι συγκεκριμένες: είτε η «άδεια διαμονής για εργασία», αν έχει μόνιμη εργασία στην Ελλάδα, είτε η «άδεια διαμονής λόγω σπουδών», αν έχει περάσει σε ελληνικό ΑΕΙ ή ΤΕΙ. Με την ανεργία που μαστίζει τη χώρα μας, ωστόσο, είναι τουλάχιστον ανεδαφικό να απαιτεί κανείς πως ένας 18χρονος που μόλις τελείωσε το σχολείο θα έχει ήδη μόνιμη εργασία στην Ελλάδα! Κατά συνέπεια, αν το παιδί δεν έχει περάσει σε κάποια σχολή, είναι υποχρεωμένο να εγκαταλείψει τη χώρα που θεωρεί πατρίδα του!

Η προδοσία

Μετά από χρόνια αντιδράσεων και διαμαρτυριών για αυτό το απαράδεκτο καθεστώς, το Υπουργείο Εσωτερικών αποφάσισε πρόσφατα να προσφέρει μία τρίτη επιλογή, το περιβόητο «καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος αλλοδαπού». Σύμφωνα με αυτό, το παιδί δε μπορεί να θεωρηθεί Έλληνας και παραμένει «αλλοδαπός», αλλά τουλάχιστον έχει κατοχυρωμένα ορισμένα βασικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών: ίσα εργασιακά δικαιώματα, ίσα ασφαλιστικά δικαιώματα και δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές εκλογές.

Η αρχική αισιοδοξία διαλύθηκε, ωστόσο, όταν το Υπουργείο αποφάσισε χθες πως για να κερδίσουν το «καθεστώς» αυτό, τα παιδιά θα πρέπει να πληρώσουν ένα παράβολο αξίας 900 ευρώ! Αν το παιδί δεν έχει τα 900 ευρώ, οφείλει να βρει αμέσως «μόνιμη και σταθερή εργασία», ειδάλλως πρέπει να εγκαταλείψει τη χώρα! Αυτό λέει ο Υπουργός στα 18χρονα παιδιά, σαν να ήταν το πιο απλό και εύκολο πράγμα στην Ελλάδα της ανεργίας και της αναξιοκρατίας να βρουν «μόνιμη και σταθερή εργασία». Και αυτά τότε μόνο αντιλαμβάνονται την προδοσία: μετά από 18 ολόκληρα χρόνια, η χώρα όπου μεγάλωσαν, τους αναγκάζει ξαφνικά να γίνουν «παράνομοι μετανάστες»...

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Πολίτες εναντίον ΜΑΤ για τα τελευταία δένδρα της Αθήνας.


Διαβάστε Περισότερα...


Με πολύ μεγάλη συμμετοχή κόσμου και με σθεναρή αντίσταση στα σχέδια του δημάρχου Νικήτα Κακλαμάνη, ολοκληρώθηκε η σημερινή ολοήμερη συγκέντρωση στην Πλατεία Κύπρου στην Κυψέλη. Βεβαίως το κακό έγινε και περίπου 40 δέντρα αποτελούν πια παρελθόν ωστόσο, αργά το απόγευμα φυτεύτηκαν περίπου 40 νέα δεντράκια.

Ερωτηματικό παραμένει τί θα κάνει με αυτά ο δήμαρχος και αν θα ξεριζωθούν και αυτά.

Οι εξηγήσεις που δίνονται από τον δήμο είναι ελλιπείς αφού ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Χρόνης Ακριτίδης σε δηλώσεις του σε διάφορα μέσα τόνισε πως εκεί θα κατασκευαστεί υπόγειο πάρκινγκ και από πάνω πλατεία με υψηλό πράσινο, χωρίς όμως να απαντά γιατί δεν τηρήθηκαν οι αντίστοιχες εξαγγελίες για άλλους χώρους στην Αθήνα (π.χ. κτήμα ΘΩΝ).

Συνολικά τα ΜΑΤ προχώρησαν σε έξι ή εφτά επιθέσεις προς του πολίτες καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας ενώ γενική διαπίστωση είναι ότι δεν είχαν συγκεκριμένο σχέδιο άλλοτε επεδίωκαν να καταλάβουν την πλατεία (το οικόπεδο πλέον) άλλοτε απλά να απωθήσουν τους διαδηλωτές.

Μεγάλη νίκη για τους κατοίκους αποτέλεσε το γεγονός της απομάκρυνσης του φορτηγού που μετέφερε τα υλικά για την περίφραξη του χώρου ενώ για το βράδυ έχουν προγραμματιστεί ομάδες περιφρούρησης καθώς όταν αποχώρησε ο περισσότερος κόσμος, γύρω στις 9 τα ΜΑΤ δεν είχαν ακόμα φύγει.

Στην εξέλιξη της υπόθεσης αποδείχτηκε πως ο δήμαρχος έκανε χρήση της θετικής για αυτόν πρωτοβάθμιας απόφασης της πολεοδομίας που εκδόθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής και προχώρησε στο κόψιμο των δέντρων το ταχύτερο δυνατό ώστε να προλάβει την υποβολή ένστασης στη δευτεροβάθμια επιτροπή.

Ο εισαγγελέας που βρέθηκε εκεί από το πρωί αν και δήλωνε πως ήρθε για να φροντίσει για την τήρηση του νόμου στην περιοχή, ωστόσο πολλές φορές ακούστηκε να δηλώνει πως στόχος του είναι να μπει το συρματόπλεγμα γύρω από το οικόπεδο κάτι που τελικά δεν έγινε.

Τέλος προκλητική χαρακτηρίστηκε η στάση των στελεχών του δήμου, κάποιων αντιδημάρχων (Δημόπουλος και Παπαδάκης) που βρέθηκαν στο χώρο και κάποιων νομικών συμβούλων της δημοτικής αρχής, εργολάβων και άλλων ατόμων αδιευκρίνιστης ιδιότητας που κατά διαστήματα πέρασαν από την περιοχή.

Για αύριο έχει προγραμματιστεί σειρά δράσεων διαμαρτυρίας για το σημερινό «έγκλημα» όπως χαρακτηρίζεται από τους κατοίκους της Κυψέλης ενώ κάποιες εξελίξεις πρέπει να αναμένονται και σε νομικό επίπεδο καθώς συνολικά έχουν κατατεθεί 9 ή 10 μηνύσεις, δύο από παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου (ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ) και οι υπόλοιπες από πολίτες της περιοχής.



πηγή TVXS

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Επιστολή Φοιτητικού Συλλόγου Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αιγαίου


Διαβάστε Περισότερα...

Κύριε Πρύτανη,

ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ να έχετε πληροφορηθεί για τις κινητοποιήσεις του φοιτητικού μας συλλόγου τις τελευταίες εβδομάδες. Αυτές μπορεί να ξέσπασαν με αφορμή ένα τραγικό γεγονός, αλλά μέσα από τη ζύμωση των ημερών αναδύθηκαν κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που αφορούν τις διαδικασίες λειτουργίας του συστήματος, οι οποίες αναγνωρίζονται ως τα βασικά αίτια της παρούσας κατάστασης. Θεωρώντας ως βασικό στόχο την ανατροπή και αναδόμηση του συστήματος αυτού, κρίνουμε ότι η αρχή της αλλαγής αυτής πρέπει να γίνει από τα Πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Όλο αυτό τον καιρό έχουμε καταφύγει στον πιο ακραίο τρόπο δράσης. Η αναστολή των μαθημάτων αποτελεί το δικό μας τρόπο αντίδρασης στην εκπαιδευτική διαδικασία και τη μέθοδο με την οποία αυτή διεξάγεται. Ο αγώνας μας, για το Πανεπιστήμιο και τη κοινωνία, είναι πιο σοβαρός από ότι αρχικά νομίζατε. Καταρρίπτεται η αντίληψη ότι θα κάνουμε δύο βδομάδες κατάληψη και όταν καταλαγιάσει η οργή μας, θα επιστρέψουμε στη καθημερινότητά μας.

Η αναστολή των μαθημάτων τελικά όταν φτάνει στο σημείο να προκαλέσει την απώλεια του εξαμήνου, μπορεί να λειτουργήσει ως ένα μέσο που θα κινήσει τον προβληματισμό σας. Καθ’ όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων μας αλλά και της πρυτανείας σας, είστε φυσικά και νοητικά απών! Λόγω της θέσης σας όμως εξακολουθείτε να είστε απαραίτητος. Όλοι, εκτός από το συγκλητικό μας αντιπρόσωπο, σας έχουμε δει από τη νεανική φωτογραφία σας στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου και σας έχουμε ακούσει μόνο από τις ηλεκτρονικές επιστολές «θλίψης» και ποιητικής σας ευαισθησίας.

Σας στέλνουμε αυτή την επιστολή για να σας γνωστοποιήσουμε τα προβλήματα και τα αιτήματά μας, που εντοπίστηκαν μέσα από τις συζητήσεις και τη διαλεκτική μας όλες αυτές τις ημέρες.

Τη Σύγκλητο, αν και αποτελεί το ανώτατο όργανο διοίκησης του Πανεπιστημίου, ουδέποτε την έχουμε δει να πραγματοποιείται κι ελάχιστοι γνωρίζουμε τη σημασία αλλά και την έννοιά της. Αν και το Πανεπιστήμιο Αιγαίου είναι κατακερματισμένο σε διάφορα νησιά, η διοίκηση είναι συγκεντρωμένη σε ένα μόνο νησί. Γι’ αυτό το λόγο, απαιτούμε η Σύγκλητος να αποτελεί εφεξής ένα θεσμό, ο οποίος θα περιοδεύει σε όλα τα νησιά του Πανεπιστημίου, ανεξάρτητα από το πόσο δεκτικό μπορεί να είναι το έδαφος στις μέχρι τώρα ενέργειες της Πρυτανείας και κατ’ επέκταση της Κυβέρνησης (όπως για παράδειγμα, τη διεξαγωγή της Συγκλήτου στη Ρόδο το 2008). Ακούστε κι αφουγκραστείτε τους φοιτητές που έχουν άποψη αλλά δεν εκφράζονται μέσω κομματικών αντιπροσώπων.

Λαμβάνοντας υπόψη την απόφαση της Συγκλήτου για την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών, καθίσταται σαφές ότι το Πανεπιστήμιο Αιγαίου έχει τη δυνατότητα να αντιδράσει δυναμικά στην πολιτική που ασκείται. Οι φοιτητικοί σύλλογοι του Πανεπιστημίου μας έχουν ήδη στο σύνολό τους εναντιωθεί στην εφαρμογή του Νόμου – Πλαίσιο.

Μέχρι τώρα η στάση της Συγκλήτου δίνει την εικόνα ενός οργάνου εκπροσώπησης το οποίο αδυνατεί να εκφράσει μία σαφή θέση, φοβούμενο μη γίνει αποδέκτης των κυρώσεων είτε της κυβέρνησης, είτε της αντίδρασης της Πανεπιστημιακής κοινότητας. Έτσι, κατά τη γνώμη μας, έχει οδηγηθεί στην υιοθέτηση μιας μέσης και συναινετικής στάσης απέναντι στο θέμα του Νόμου – Πλαίσιο. Απαιτούμε μία σαφή απόφαση, οποιουδήποτε χαρακτήρα κι αν είναι αυτή, ούτως ώστε να γνωρίζει η φοιτητική κοινότητα αν μπορεί επί τούτου να συμπορευτεί με τη Σύγκλητο, ή αν θα πρέπει να εντοπίσει άλλους, εναλλακτικούς τρόπους δράσης και εκπροσώπησης.

Πρακτικά, το νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας εφαρμόζεται ήδη στο Πανεπιστήμιο μας και παρουσιάζονται ήδη τα επιπρόσθετα προβλήματα. Τα συγγράμματα έχουν καθυστερήσει φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά και σε αυτό συμβάλλει η επιλογή διαφορετικών συγγραμμάτων από κάθε φοιτητή, που επιβάλλει ο Νόμος – Πλαίσιο. Επιπλέον, η τρομοκράτηση των αγώνων των φοιτητών με τις απόλυτες 13 εβδομάδες μαθημάτων, είχε ως αποτέλεσμα ακόμα και στις περιπτώσεις που η συμπλήρωση 9 εβδομάδων ακαδημαϊκά κρίνεται πλήρης, άλλες δραστηριότητες (όπως Γενικές Συνελεύσεις Φοιτητικών Συλλόγων) να ανασταλλούν. Γι’ αυτό, αντιμετωπίζοντας τις ουσιαστικές συνέπειες του, απαιτούμε να σταματήσει η εφαρμογή του.

Η ιδέα της επέκτασης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, σε γενικές γραμμές μπορεί να αποτελεί μία θετική προσέγγιση με στόχο τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου Πανεπιστημιακού χώρου. Ίσως μάλιστα να αποτελέσει και ένα μέσο ούτως ώστε το δικό μας Τμήμα να πάψει να λειτουργεί σαν ένα πεταμένο παραπαίδι μόνο του σε ένα νησί, αλλά να γίνει και η Ερμούπολη μία πρωτεύουσα με τη δική της Πανεπιστημιούπολη. Όσοι φοιτητές, σας είχαν ακούσει προεκλογικά στην παρουσίαση του συνδυασμού σας στη Χίο, πήραν την υπόσχεση ότι η Σύρος θα αποτελούσε το πρώτο μέλημα σας για τη μελλοντική ανάπτυξη του Πανεπιστημίου. Μέχρι σήμερα όμως, τίποτα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά, πέρα από το ότι μας παρέχεται ολική δωρεάν σίτιση για όλους, κι αυτό ως απόρροια των ενεργειών του προέδρου του Τμήματος.

Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να συνυπολογιστούν κάποιοι βασικοί παράγοντες για τη δημιουργία νέων τμημάτων. Έχοντας σχολές στο χώρο του Πανεπιστημίου Αιγαίου, οι οποίες βρίσκονται ήδη σε λειτουργία, και είναι πέραν του προφανούς ότι δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε, είμαστε σίγουροι ότι έχει έρθει η ώρα για τη δημιουργία νέων τμημάτων; Με πιο απλά λόγια, όταν υπάρχουν Τμήματα σαν το δικό μας όπου τον ένατο χρόνο λειτουργίας τους αντιμετωπίζουν έντονα κτιριακά προβλήματα, το πλήθος του διδακτικού προσωπικού και η ποιότητα του διδακτικού έργου είναι ανεπαρκή για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των μαθημάτων, πέραν του ότι η πλειοψηφία των καθηγητών είναι ΠΔ 407 και απλήρωτοι, οι φοιτητές δεν έχουν εξασφαλίσει τα επαγγελματικά τους δικαιώματα, πιστεύετε ότι είστε έτοιμοι να δημιουργήσετε και νέα τμήματα, στα οποία θα φορτώσετε τα ίδια προβλήματα, θα διπλασιάσετε τις ευθύνες σας και έτσι έμμεσα θα υποβαθμίσετε κι άλλο την παιδεία, αντί να την πάτε ένα βήμα μπροστά; Είναι άλλωστε γνωστό σε όλους το γεγονός ότι πριν από μερικούς μήνες, το Τμήμα μας επρόκειτο να αναστείλει τη λειτουργία του, λόγω ύπαρξης ΕΝΟΣ μόνο μόνιμου υπαλλήλου στη γραμματεία και λήξης των συμβάσεων των υπολοίπων. Όσον αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα που αναφέρονται παραπάνω, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το Τμήμα μας έχασε την ευκαιρία να αποκτήσει δικαιώματα Μηχανικού Σχεδίασης στο ΤΕΕ, κι αυτό λόγω της δικής σας έλλειψης ενημέρωσης προς τους δικούς μας εκπροσώπους και ανικανότητας του απεσταλμένου του Πανεπιστημίου να υποστηρίξει το γνωστικό μας αντικείμενο.

Μέχρι λοιπόν, να εγγυηθείτε πλήρεις υλικοτεχνικές και κτιριακές υποδομές, διδακτικό και διοικητικό προσωπικό και τη χρησιμότητα του γνωστικού πεδίου των νέων Τμημάτων σε Σύρο και Λήμνο, απαιτούμε να μην προχωρήσει η ίδρυσή τους.

Στη συγκεκριμένη επιστολή, δεν μπορούμε να αναφερθούμε εκτενέστερα στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στο Τμήμα μας. Άλλωστε δε θα θέλαμε να φανεί ότι μας ενδιαφέρουν μόνο αυτά. Μας ενδιαφέρουν τα προβλήματα κάθε Τμήματος, αλλά δεν τα γνωρίζουμε. Γι’ αυτό σας παραπέμπουμε στην επιστολή μας προς την Προσωρινή Γενική Συνέλευση του Τμήματος (http://dpsdfs.blogspot.com/2009/01/blog-post_23.html ), όπου αναφέρονται διεξοδικά τα προβλήματα του Τμήματος Μηχανικού Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων.

Σε σχέση με τον κοινωνικό χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, θεωρούμε ότι ο ρόλος του εκτός από την προαγωγή ακαδημαϊκών πολιτών είναι και η προώθηση του πολιτισμού και του κοινωνικού προβληματισμού. Ένα μέσο για την επίτευξη του παραπάνω στόχου, θα μπορούσε να είναι η διεξαγωγή της πολιτιστικής εβδομάδας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Σε περίπτωση που δεν σας έχει γνωστοποιηθεί ή δεν το έχετε αντιληφθεί ο ίδιος, σας πληροφορούμε ότι η πολιτιστική εβδομάδα όχι απλά δεν έχει εξελιχθεί σε ένα θεσμό που προάγει τις αξίες του πολιτισμού ( πέρα ίσως από τη διεξαγωγή κάποιων αθλητικών αγώνων, συναυλιών και θεατρικών παραστάσεων) αλλά έχει εξελιχθεί στην αλόγιστη σπατάλη χρημάτων και στην εκμετάλλευσή τους για προσωπικά οφέλη, κυρίως υπό την αιγίδα των εκάστοτε κομματικών νεολαίων που κυριαρχούν σε κάθε νησί. Έτσι, συμβάλλει στην αποξένωση των μελών του Πανεπιστημίου αντί στην επικοδομητική τους συνεύρεση. Απαιτούμε αυτός ο θεσμός να πάρει το χαρακτήρα που του αξίζει. Να αποτελεί από μέσο προώθησης της δουλειάς κάθε σχολής έως μέσο ενημέρωσης για τις κοινωνικές ανησυχίες της νεολαίας, έχοντας μέσα και τον παράγοντα της ψυχαγωγίας. Για να επιτευχθούν τα παραπάνω, θα πρέπει οι πολιτιστικές εβδομάδες να διεξάγονται ανεξάρτητα από κομματικά συμφέροντα και φυσικά να υπάρχει συνεχής έλεγχος για την οικονομική διαχείριση των χρημάτων μας. Αν δεν αλλάξει άμεσα ο χαρακτήρας της πολιτιστικής εβδομάδας, θα ήταν προτιμότερο να καταργηθεί.

Τότε μόνο ίσως οι Φοιτητικοί Σύλλογοι θα μπορέσουν να χρηματοδοτηθούν. Είναι λυπηρό οι Φοιτητικοί Σύλλογοι να απευθύνονται σε ιδιώτες χορηγούς για την πραγματοποίηση εκδηλώσεων, επειδή το Πανεπιστήμιο αμελεί την οικονομική τους ενίσχυση. Γι’ αυτό, απαιτούμε οικονομική επιχορήγηση των Φοιτητικών Συλλόγων με αυτόματο οικονομικό έλεγχο.

Κλείνοντας αυτή την επιστολή, θέλουμε να σας επισημάνουμε τη σημαντικότητα των ανωτέρω. Αναλάβετε όλοι τις ευθύνες που σας αναλογούν και πράξτε ανάλογα, είτε αυτό είναι να δράσετε δυναμικά είτε λόγω αδυναμίας να παραιτηθείτε. Είναι επιτακτική η ανάγκη τα παραπάνω προβλήματα να αρχίσουν έμπρακτα να μπαίνουν στη διαδικασία επίλυσής τους. Τότε, το Πανεπιστήμιο θα μπορέσει να ξαναμπεί σε μία ομαλή λειτουργία καλύτερη από την υπάρχουσα.

Τέλος, καλούμε τους Φοιτητικούς Συλλόγους και φοιτητές που δεν εκφράζονται από τους αντιπροσώπους τους, να εκθέσουν το δικό τους προβληματισμό με σκοπό το συντονισμό κοινών δράσεων για την επίτευξη των κοινών στόχων.

Φοιτητικός Σύλλογος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων, Σύρος, 25/01/09

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Η Χαμάς νίκησε στην Παλαιστίνη


Διαβάστε Περισότερα...

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ομόφωνη είναι η εκτίμηση των μεγαλύτερων εφημερίδων της Ευρώπης και των ΗΠΑ: η Χαμάς είναι ο μεγάλος κερδισμένος από πλευράς επιρροής στο σύνολο του παλαιστινιακού λαού από την κτηνώδη εισβολή του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας. Ο μέχρι τις 9 Ιανουαρίου νόμιμος πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς (ο οποίος έκτοτε παρέτεινε αυθαίρετα και μονομερώς τη θητεία του, με συνέπεια να μην αναγνωρίζεται έκτοτε από τη Χαμάς και άλλες οργανώσεις που τον αντιπολιτεύονται) και το τμήμα της Φατάχ που τον ακολουθεί έχουν σαρωθεί πολιτικά λόγω της στάσης που τήρησαν στον πόλεμο. «Ο Αμπάς θεωρείται ξοφλημένη δύναμη... Απέτυχε να μεταρρυθμίσει τη Φατάχ, η οποία θεωρείται από πολλούς Παλαιστίνιους συνεργάτης των κατακτητών και διεφθαρμένη. Πολλοί Παλαιστίνιοι θεωρούν επίσης ότι ο Αμπάς ήταν πάρα πολύ παθητικός στις διαμαρτυρίες του για τον πόλεμο των Ισραηλινών και τους θανάτους των αμάχων, γιατί μυστικά ήθελε να εξοντωθεί η Χαμάς» έγραφαν χαρακτηριστικά χτες οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης».

Οι Ισραηλινοί πέτυχαν να εξοντώσουν σχεδόν 500 παιδιά και εκατοντάδες άλλους αμάχους, μαζί με καμιά διακοσαριά μαχητές της Χαμάς, να ισοπεδώσουν χιλιάδες σπίτια, να βομβαρδίσουν δεκάδες σχολεία και νοσοκομεία, να γκρεμίσουν το πανεπιστήμιο, τα κτίρια του ΟΗΕ και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσαν να σκεφτούν οι σύγχρονοι «Ούννοι». Απέτυχαν όμως παταγωδώς να πλήξουν την εξουσία της Χαμάς, η οποία ήδη είναι πανταχού παρούσα και κυβερνά από την Τρίτη με εμφανή τρόπο.

Αυτό που τώρα τρέμουν οι βάρβαροι του Ισραήλ είναι οι πολιτικές συνέπειες της εισβολής τους στον παλαιστινιακό λαό. Ο συνεργαζόμενος με το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον Αμπάς θα σαρωθεί, αν γίνουν στοιχειωδώς δημοκρατικές προεδρικές εκλογές. Αλλά ακόμη και αν τον κρατήσουν οι ξένοι ως ηγέτη στη δυτική όχθη χωρίς εκλογές ή με κάποιο εκλογικό πραξικόπημα βίας και νοθείας, στη Λωρίδα της Γάζας η Χαμάς θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο από τη διαδικασία ανοικοδόμησης και αποκατάστασης των καταστροφών. Ετσι έγινε άλλωστε πανίσχυρη η Χεζμπολάχ στον Λίβανο.

Οι Αραβες βασιλιάδες και εμίρηδες του Κόλπου θα δώσουν πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάρια για την ανοικοδόμηση της Γάζας. Ο Αμπάς και οι Ισραηλινοί θέλουν να πάρουν τα χρήματα... αυτοί (!), με στόχο φυσικά να τα κλέψουν και επιπροσθέτως να ωφεληθούν και πολιτικά από όσα ψίχουλα δώσουν στη Γάζα, αφού θα εμφανιστούν και ως... φιλάνθρωποι.

Το πρόβλημα έγκειται στο ότι στη Λωρίδα της Γάζας το Ισραήλ και ο Αμπάς δεν ελέγχουν ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο γης, άρα ούτε ένα καλύβι δεν μπορούν να χτίσουν χωρίς τη συμφωνία της Χαμάς. Το Ισραήλ δεν επιτρέπει ήδη εδώ και ενάμιση χρόνο να μπουν στη Γάζα μπετόν, ατσάλι και άλλα οικοδομικά υλικά. Μπορεί να συνεχίσει τον αποκλεισμό και έτσι να εμποδίσει την ανοικοδόμηση, αυτό όμως απλώς θα επιτείνει την απομόνωση των Παλαιστινίων συνεργατών του.

Η Αίγυπτος, στενός συνεργάτης του Ισραήλ και των ΗΠΑ, προτείνει τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» της Χαμάς με τη Φατάχ, προκειμένου να διασωθεί ο Αμπάς και οι όμοιοί του από τον πολιτικό αφανισμό. Φυσικά η Χαμάς δεν έχει κανέναν λόγο να δεχτεί μια τέτοια κυβέρνηση συνεργασίας «μαχητών» και «δωσίλογων», που θα «ξεπλύνει» τους πολιτικούς της αντιπάλους, εκτός και αν κατορθώσει να επιβάλει τους όρους της για τη συγκρότησή της και τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν (να αναλάβει η Χαμάς την πρωθυπουργία όλης της Παλαιστίνης, να γίνουν σύντομα προεδρικές εκλογές κλπ.)

Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο, γιατί ακόμη και αν η Φατάχ υποχρεωνόταν να υποταχθεί στους όρους της Χαμάς, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ θα τορπίλιζαν μια τέτοια εξέλιξη.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΟΜΠΑΜΑ
Θα αναγνωρίσει ή όχι τη Χαμάς;

Οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» θέτουν ευθέως το πρόβλημα: θα συνομιλήσει ο Ομπάμα με τη Χαμάς, ώστε να υπάρξει πιθανότητα κάποιας συμφωνίας ή θα συνεχίσει την πολιτική Μπους να τη θεωρεί «τρομοκρατική» οργάνωση, η οποία οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο;

«Με την εξουσία της Χαμάς στη Γάζα εμφανώς αδιαφιλονίκητη και τη δημοτικότητά της αυξανόμενη στη Δυτική Οχθη, η νέα κυβέρνηση Ομπάμα αντιμετωπίζει μια άμεση επιλογή πολιτικής - να υποστηρίξει μια παλαιστινιακή κυβέρνηση ενότητας, όπως θέλουν η Αίγυπτος και ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς ή να συνεχίσει να απομονώνει τη Χαμάς και να επικεντρώνεται στην ενδυνάμωση της Δυτικής Οχθης ως πολιτικής εναλλακτικής λύσης στο ριζοσπαστικό Ισλάμ;» γράφουν.

Το κείμενο με τα αιτήματα μας που διαβάστηκε και παραδόθηκε στο συμβούλιο σπουδών του τμήματος.


Διαβάστε Περισότερα...
Προς Προσωρινή Γενική Συνέλευση Τμήματος

Οι κινητοποιήσεις του φοιτητικού μας συλλόγου τις τελευταίες εβδομάδες, μπορεί να ξέσπασαν με αφορμή ένα τραγικό γεγονός, αλλά μέσα από τη ζύμωση των ημερών αναδύθηκαν κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που αφορούν τις διαδικασίες λειτουργίας του συστήματος, οι οποίες αναγνωρίζονται ως τα βασικά αίτια της παρούσας κατάστασης. Θεωρώντας ως βασικό στόχο την ανατροπή και αναδιάρθρωση του συστήματος αυτού, κρίνουμε ότι η αρχή της αλλαγής αυτής πρέπει να γίνει από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και κατ’ επέκταση από το τμήμα μας. Ταυτόχρονα αναγνωρίζοντας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή καθοριστική για την εξέλιξη και τη μελλοντική λειτουργία του τμήματός μας, πιστεύουμε ότι πρέπει να δοθούν άμεσα δυναμικές λύσεις στα χρόνια προβλήματα που αναγκάζουν τη σχολή να φυτοζωεί, με αποτέλεσμα η σημερινή κατάσταση να απέχει έτη φωτός από το πρότυπο πανεπιστήμιο που θέλουμε και κάποιοι ονειρεύτηκαν κατά την ίδρυση του.

Για την κατάσταση αυτή ευθύνεται κυρίως η κεντρική διοίκηση του Πανεπιστημίου, που ακόμα και σήμερα που χάνεται το εξάμηνό μας δεν έχει δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον, καθώς και όλοι εμείς που εθελοτυφλούσαμε στα τεράστια και καθημερινά προβλήματα. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, κρίνουμε ότι για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε όλοι παγιωμένες αντιλήψεις για θεσμούς και διαδικασίες και να αγωνιστούμε μαζικά και συντεταγμένα το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας του τμήματος μας. Αναγνωρίζουμε τα παρακάτω ως τα σημαντικότερα εσωτερικά προβλήματα και πιστεύουμε ότι η επίλυση τους μπορεί και πρέπει να γίνει άμεσα:

Το κτιριακό είναι ένα στάσιμο πρόβλημα εδώ και πολλά χρόνια. Βασικά από την ίδρυση αυτού του Τμήματος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κωλυσιεργία πάνω σε αυτό το θέμα έχει εγγυηθεί μέχρι τώρα την εκπλήρωση των κτιριακών απαιτήσεων ενός Πανεπιστημιακού – Πολυτεχνικού Τμήματος. Όλα αυτά τα χρόνια των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων έχουν θέσει υπό αμφισβήτηση τις Πρυτανικές και ακαδημαϊκές προθέσεις. Απαιτούμε άμεση μεταστέγαση στο χώρο του στρατοπέδου χωρίς άλλες αναβολές και δικαιολογίες. Ακόμα και το Γυμνάσιο που πήρε 3 χρόνια και ακόμα δεν μας έχει παραδοθεί επίσημα, παρουσιάζει μεγάλες ελλείψεις και λάθη και σε πολλά του σημεία χρειάζεται πάλι ανακαίνιση. Σίγουρα δεν αποτελεί μόνο δική σας ευθύνη αυτό, αλλά από τη στιγμή που σε συναντήσεις που είχαμε με τοπικούς φορείς, η ανάπτυξη του Πανεπιστήμιου αποτελεί γι’ αυτούς το σημαντικότερο πρόβλημα του νησιού, πρέπει να κινηθούμε οργανωμένα προς την κατεύθυνση αυτή.

Ζητάμε τη δημιουργία εργαστηρίου ώστε να καλύπτει τις αυξημένες ανάγκες εκπαίδευσης ενός Μηχανικού Σχεδίασης. Ενός εργαστηρίου ικανοποιητικών διαστάσεων, πλήρους εξοπλισμένου με μηχανήματα που η ποιότητα και η λειτουργικότητά τους να μην τίθεται υπό αμφισβήτηση, όπου άτομα σωστά εκπαιδευμένα θα βοηθούν και θα δείχνουν στους εκάστοτε φοιτητές πως θα γίνεται η σωστή χρήση των μηχανημάτων. Είναι προσβλητικό το γεγονός ότι τα πιο περίπλοκα εργαλεία στα «εργαστήρια» μας είναι το φελιζόλ, το κοπίδι και ο κανόνας. Ζητάμε να μάθουμε τι σκοπό λειτουργίας έχουν οι δύο διεθνείς διαγωνισμοί που προκηρύχθηκαν για εργαστήρια. Αρχικά, θα πρέπει να αποκτήσουμε τουλάχιστον ένα εργαστήριο κατασκευής μακέτας. Είναι λυπηρό, μετά από τόσα χρόνια, να αποφοιτούν άτομα χωρίς να έχουν έρθει σε επαφή με βασικά στοιχεία μηχανικού.

Μετά από 9 χρόνια λειτουργίας ακόμα δεν έχουν διασφαλιστεί τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων του τμήματος μας. Επιπλέον ,σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, το Τμήμα Μηχανικών Οικονομίας και Διοίκησης στην Χίο εξασφάλισε τα επαγγελματικά δικαιώματα των φοιτητών του ως ανεξάρτητος κλάδος του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Κάτι το οποίο χρόνια τώρα αποτελεί βασικό αίτημα αλλά και ταυτόχρονα μια ουτοπία για το τμήμα μας. Το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο όσων αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα.

Όσον αφορά τον οδηγό σπουδών, είναι μεγάλο θέμα και πρέπει να ληφθεί υπόψη σοβαρά η γνώμη των φοιτητών, η οποία τώρα αρχίζει να διαμορφώνεται. Δεν ξέρουμε όμως αν πρέπει να περιμένουμε μεγάλες τομές, κι αν πρέπει να βλέπουμε το μέλλον, δηλαδή μία αλλαγή με την εφαρμογή της Συνθήκης της Μπολόνια που θα επηρεάσει τα Πολυτεχνεία. Σίγουρα, από τα σημαντικότερα ζητήματα του οδηγού σπουδών αποτελεί η κατεύθυνση της Σχεδίασης με Η/Υ, ενώ η δημιουργία ενός εσωτερικού οργάνου αξιολόγησης του διδακτικού έργου κρίνεται απαραίτητη.

Οι φοιτητές δεν έχουν ιδέα για την έρευνα που διεξάγεται στο τμήμα και σας θέτουμε ζητήματα προς πληροφόρησή μας. Να υπάρχει διαφάνεια στις έρευνες που διεξάγονται στο Τμήμα και να υπάρχει δυναμική ενημέρωση γι’ αυτές. Να γνωστοποιείται στους φοιτητές το πώς οι έρευνες σχετίζονται με τα μαθήματα που διδάσκονται. Ακόμα, θα πρέπει οι εργασίες από τα πρώτα έτη σπουδών να γίνονται βάσει ερευνητικών εργασιών και να μην έρχεται σε επαφή ο φοιτητής για πρώτη φορά με ερευνητικό άρθρο στο 4 έτος ή κατευθείαν στη διπλωματική.

Απαιτούμε τη θέσμιση τριήμερης ελάχιστης παραμονής των καθηγητών στη Σύρο, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται μεγαλύτερη δυνατή επικοινωνία και συνεργασία με τους φοιτητές πάνω σε θέματα εργασιών, διπλωματικών, συμβουλευτικών συναντήσεων. Καταδικάζουμε ενέργειες που αντιβαίνουν με την παραπάνω λογική.

Ζητάμε να καθιερωθεί ένα μεγάλο μέρος του ωρολογίου προγράμματος της Τετάρτης ως χρόνος διεξαγωγής της Γενικής Συνέλευσης του φοιτητικού συλλόγου ή όταν αυτή δεν χρίζεται απαραίτητη, να πραγματοποιείται Συμβούλιο σπουδών ή διάλεξη από καθηγητή για ορισμένο θέμα, που δεν αφορά απαραίτητα πανεπιστημιακά ζητήματα καθώς είναι γενική παραδοχή πως ο ακαδημαϊκός δάσκαλος δεν περιορίζεται στο εκπαιδευτικό έργο του αλλά και στην δημιουργία ερεθισμάτων για την γενικότερη διαμόρφωση ενός ακαδημαϊκού πολίτη . Με τα τελευταία γεγονότα, καταλάβαμε το λάθος σας να μας αναγκάζετε σε Συνέλευση στις 9 το βράδυ.

Το πρόγραμμα της εξεταστικής θα πρέπει να έχει ως μοναδικό γνώμονα καθορισμού το συμφέρον και την εξυπηρέτηση των φοιτητών και να μην γίνεται υποσημείωση στην ήδη φορτωμένη ατζέντα του κάθε καθηγητή. Πόσο ακόμα θα περιμένουμε το πρόγραμμα της εξεταστικής μέχρι το τελευταίο σαββατοκύριακο;

Είναι ανούσιο να φτάνουν τα συγγράμματα στα χέρια των φοιτητών ακριβώς πριν την περίοδο της εξεταστικής. Μπορεί ο νέος Νόμος – Πλαίσιο να είναι ένα επιπρόσθετο βάρος για αυτή την κατάσταση, γι’ αυτό ας απαιτήσουμε τη μη εφαρμογή του. Ζητάμε βιβλία για όλα τα μαθήματα στις αρχές κάθε εξαμήνου.

Επίσης ζητάμε να διατίθενται δωρεάν σημειώσεις από κάθε καθηγητή στα ελληνικά. Δεν απορρίπτουμε την αγγλική γλώσσα εφόσον είναι αναγκαία για τις εργασίες, αλλά είναι αδιανόητο να παραμένουν επί χρόνια σημειώσεις αμετάφραστες. Στην ίδια κατεύθυνση, είναι απαραίτητο να γίνει μία προσπάθεια ενίσχυσης των πανεπιστημιακών εκδόσεων.

Ζητάμε τη δημιουργία ενός συνδέσμου για την ιστοσελίδα του Φοιτητικού Συλλόγου μέσα στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου. Τη σελίδα θα τη διαχειρίζονται τα μέλη του φοιτητικού συλλόγου αυτοβούλως, χωρίς να υπόκειται σε οποιαδήποτε μορφή λογοκρισίας ή κυρώσεων.

Ζητάμε τη θέσπιση ετήσιου 3μερου φεστιβάλ, παρόμοιου ύφους και ήθους με αυτό που διοργανώνουμε τώρα. Πιστεύουμε ότι η σύνδεση των μαθημάτων και η δημιουργία εργασιών στο πλαίσιο του φεστιβάλ θα είναι προς όφελος και των μαθησιακών αναγκών των φοιτητών και του ίδιου του φεστιβάλ.

Τέλος, ζητάμε εξοπλισμένο γραφείο του άστεγου φοιτητικού συλλόγου καθώς και την υλικοτεχνική κάλυψη των αναγκών των φοιτητικών ομάδων και δραστηριοτήτων.

Πρέπει να γίνει προσπάθεια συνεργασίας με τους τοπικούς φορείς έτσι ώστε να γίνει μεγαλύτερη προώθηση των φοιτητών στην κοινωνία. Είναι καιρός να αρχίσει να θεωρείται το Πανεπιστήμιο αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας κι αυτό θα επιτευχθεί με τη διείσδυση των σχεδιαστικών ιδεών των φοιτητών στη συνδιαμόρφωση της σχεδιαστικής και αρχιτεκτονικής κουλτούρας της τοπικής κοινωνίας. Οι τοπικοί φορείς είναι διατεθειμένοι να κατασκευάζουν τις ιδέες μας.

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

Δύο μισές εκεχειρίες δεν κάνουν μια ολόκληρη


Διαβάστε Περισότερα...

Του Πετρου Παπακωνσταντινου από την Καθημερινή 20/01/09

ΓΑΖΑ. Αν η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, οι οιωνοί για την ποθητή ειρήνη στα παλαιστινιακά εδάφη δεν διαγράφονται ευνοϊκοί. Γύρω στις 11 μ. μ. του Σαββάτου, ακριβώς μετά το τέλος του διαγγέλματος που απηύθυνε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Ολμερτ, κηρύσσοντας μονομερή κατάπαυση του πυρός, ακούγαμε από το δωμάτιό μας, στο Χαν Γιούνις, την εκτόξευση μιας ρουκέτας «Γκραντ» προς το Ισραήλ, για να ακολουθήσουν σφοδροί βομβαρδισμοί από ισραηλινά ελικόπτερα και τανκς.

Ακριβώς στις 2 π. μ., την ώρα που άρχιζε η κατάπαυση του πυρός από το Ισραήλ, πέντε ρουκέτες «Κασάμ» υπογράμμιζαν με εμφατικό τρόπο την απόρριψη, από την πλευρά της Χαμάς, μιας μονομερούς εκεχειρίας που δεν συνοδεύεται από την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων, από την άρση του φονικού αποκλεισμού της Γάζας και από το άνοιγμα όλων των διόδων προς τον έξω κόσμο.

Το πρωί της Κυριακής ισραηλινά στρατεύματα ενεπλάκησαν σε μάχη με Παλαιστίνιους ενόπλους στην Καράρα, ενώ ένας πολίτης, μέλος της Φατάχ, σκοτώθηκε από ισραηλινά πυρά την ώρα που βρισκόταν στο χωράφι του, στο μεθοριακό χωριό Χουζάα. Ενα δάσος από κίτρινες σημαίες της Φατάχ και το σύνθημα «Θάνατος στο Ισραήλ» τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, βεβαιώνοντας ότι η κυβέρνηση Ολμερτ - Λίβνι - Μπάρακ κατάφερε το ακατόρθωτο: να γεφυρώσει έπειτα από τρεις εβδομάδες πολέμου, το βαθύ ρήγμα στον παλαιστινιακό λαό, μετά τις φονικές, εμφύλιες συγκρούσεις του 2007 μεταξύ Χαμάς και Φατάχ.

Mονομερής κίνηση

Το πρώτο εικοσιτετράωρο μετά την έναρξη της μονομερούς, ισραηλινής εκεχειρίας, η Χαμάς και άλλες παλαιστινιακές οργανώσεις εκτόξευσαν 19 ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ. «Αυτή η μονομερής κίνηση δεν μας αφορά, αφού συνεχίζεται ο αποκλεισμός και η κατοχή», μας δηλώνει ο Ραμπ Μαχάνα, επικεφαλής του αριστερού Λαϊκού Μετώπου στη Γάζα. Η ιστορική οργάνωσή του πολέμησε σκληρά τις τρεις τελευταίες εβδομάδες, έχασε 27 μαχητές, συμπεριλαμβανομένου και του αρχηγού του στρατιωτικού της τμήματος, Ασραφ Μπάναφ, και εκτοξεύει επίσης ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ. Ωστόσο, ο Μαχάνα προσθέτει: «Δεν πετάμε στα σύννεφα, γνωρίζουμε ότι ο κόσμος εδώ στη Γάζα υπέφερε πολύ, ότι έχει πολλούς νεκρούς να κλάψει και πολλά σπίτια να ανοικοδομήσει. Αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψη από όλες τις οργανώσεις, όταν θα σταθμίσουν τις μορφές συνέχισης του αγώνα».

Σε αντίθεση με την εικόνα που έχουν σχηματίσει πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης, η Χαμάς εμφανίζεται διαλλακτικότερη από οργανώσεις όπως το Λαϊκό Μέτωπο και η ισλαμική Τζιχάντ. Λίγες ώρες μετά τις συμβολικές εκτοξεύσεις ρουκετών, για λόγους γοήτρου, η ηγεσία της Χαμάς ανακοίνωσε τη δική της, μονομερή εκεχειρία, διάρκειας μιας εβδομάδας. Ακολούθησε η απόσυρση των ισραηλινών δυνάμεων από το μεγαλύτερο μέρος της Λωρίδας της Γάζας σε μια ένδειξη ότι και οι δύο πρωταγωνιστές της σύγκρουσης, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, χρειάζονται μια προσωρινή, τουλάχιστον, ανάπαυλα. Χθες το πρωί, το ισραηλινό ναυτικό που εξακολουθεί να βρίσκεται στα ανοιχτά της Γάζας, έπληξε στόχους προς την περιοχή Νετσαρίμ, αλλά μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές τα όποια επεισόδια δεν ξέφευγαν από τη σποραδική ανταλλαγή πυρών.

Η εντύπωση που σχηματίσαμε τις τέσσερις τελευταίες ημέρες στη Λωρίδα της Γάζας είναι ότι οι Παλαιστίνιοι, αν και αναγνωρίζουν την πεισματική αντίσταση των μαχητών όλων των οργανώσεων απέναντι στα ισραηλινά στρατεύματα -τα οποία, ύστερα από τρεις εβδομάδες απηνών βομβαρδισμών, δεν είχαν καταφέρει να καταλάβουν ούτε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή- θα δυσκολευτούν πάρα πολύ να ακολουθήσουν οποιονδήποτε προκαλέσει, με δική του ευθύνη, τη συνέχιση του ολέθριου πολέμου. Οι τελευταίες 24 ώρες στην Πόλη της Γάζας επιβεβαίωσαν αυτήν την εντύπωση, αποκαλύπτοντας το μέγεθος της καταστροφής.

Κατευθυνθήκαμε προς τη Γάζα από το Χαν Γιούνις, όταν τα ισραηλινά τεθωρακισμένα έφυγαν από τον παραδοσιακό δρόμο. Στο Νετζαρίμ, είδαμε τον κεντρικό αγωγό αποχέτευσης διαλυμένο και γύρω του μια ολόκληρη λίμνη από λύματα, που προκαλούσε ανυπόφορη δυσωδία σε μεγάλη ακτίνα γύρω της. Ο δήμαρχος του Χαν Γιούνις, Μοχάμεντ Αλ Φάρα, δήλωσε ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος για εξάπλωση μολυσματικών νόσων, καθώς οι αποχετεύσεις έχουν καταρρεύσει σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας, τα λύματα κυκλοφορούν στους δρόμους και βουνά σκουπιδιών ορθώνονται στα κέντρα των πόλεων.

Μπήκαμε στην πόλη της Γάζας από τη νότια συνοικία Τελ αλ Χάουα, όπου έγιναν οι πιο σφοδρές μάχες την τελευταία εβδομάδα, προτού οι Ισραηλινοί εξαναγκαστούν σε αναδίπλωση. Το Τελ αλ Χάουα θύμιζε πραγματικά Γκρόζνι. Από πολλές 15ώροφες πολυκατοικίες είχαν απομείνει μόνο σκελετοί, με σωρούς ερειπίων. Μαυρισμένα κτίρια μαρτυρούσαν τη χρήση εμπρηστικών βομβών λευκού φωσφόρου, ορισμένα θραύσματα των οποίων κάπνιζαν ακόμη, αφήνοντας μια αποπνικτική οσμή. Το κτίριο του υπουργείου Εσωτερικών, τζαμιά, αλλά και το νοσοκομείο Αλ Κουντς καταστράφηκαν ολοσχερώς. Οι Ισραηλινοί ισχυρίστηκαν (και, σύμφωνα με μαρτυρίες Παλαιστινίων, μπορεί να είχαν δίκιο) ότι μέσα ή γύρω από το νοσοκομείο κρύβονταν κάποιοι μαχητές της Χαμάς, αλλά ποιο πολιτισμένο κράτος κάνει στάχτη ένα νοσοκομείο με 300 γιατρούς και αρρώστους για να σκοτώσει 2 μαχητές του συντριπτικά ασθενέστερου αντιπάλου; Ιδια εικόνα στο ισλαμικό πανεπιστήμιο, στο κέντρο της Γάζας, που βομβαρδίστηκε επανειλημμένα, με αποτέλεσμα να καταστραφούν ολοσχερώς η Πολυτεχνική Σχολή, το μέγαρο συνεδρίων και το κτίριο των εργαστηρίων.

Απέραντος καταυλισμός

Κάπου εκεί κοντά είναι το σχολείο του ΟΗΕ Σαλεχεστίν, το οποίο επιστρατεύθηκε ως πρόχειρος καταυλισμός, φιλοξενώντας 600 ανθρώπους που έμειναν άστεγοι λόγω του πολέμου! Ταλαίπωρη Γάζα! Ενας απέραντος καταυλισμός 1,5 εκατομμυρίου προσφύγων και παιδιών προσφύγων από τους πολέμους του 1948 και του 1967 και να τώρα που γέμισε με άλλους 100.000 δυο φορές πρόσφυγες, οι οποίοι αναζήτησαν εδώ ασφαλές καταφύγιο από την Τζαμπάλια, το Μπέιτ Χενέν, το Μπέιτ Λάιγια. Αλλά ακόμα και τα σχολεία του ΟΗΕ αποδείχθηκαν κάθε άλλο παρά ασφαλή, αφού τέσσερα από αυτά χτυπήθηκαν από ισραηλινά πυρά.

Στο μεταξύ, καθώς τα ισραηλινά τεθωρακισμένα αποσύρονταν στην περίμετρο της Λωρίδας της Γάζας, οι Παλαιστίνιοι άρχισαν το μακάβριο έργο της μεταφοράς των πτωμάτων. Μέχρι χθες, είχαν βρει πάνω από 100, με αποτέλεσμα οι νεκροί της σύγκρουσης να υπολογίζονται πλέον σε 1.300 Παλαιστινίους και 13 Ισραηλινούς. Εκατό Παλαιστίνιοι για κάθε νεκρό στρατιώτη ή πολίτη του «αμυνόμενου» Ισραήλ - ιδού η σύγχρονη εκδοχή του Μωσαϊκού Νόμου (οφθαλμόν αντί οφθαλμού) σε αυτήν τη γη των τριών μεγάλων, μονοθεϊστικών θρησκειών και του ατέλειωτου κύκλου του αίματος.

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ... ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΠΛΩΜΕΝΟ


Διαβάστε Περισότερα...

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΣΤΗ ΣΥΡΟ (ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ) ΛΟΓΩ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ
ΠΩΛΕΙΤΑΙ ... ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΠΛΩΜΕΝΟ


ΣΤΟ ΠΑΚΕΤΟ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ:
ΑΙΘΟΥΣΕΣ, ΘΡΑΝΙΑ, ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ, ΚΑΜΕΡΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ (ΔΕΠ - 407), ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ, ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ, 2 ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΤΥΠΟΥ LAZY BOY, ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΕΝΑ ΣΑΠΙΔΙ, ΑΣΑΝΣΕΡ, 2 ΣΚΑΛΕΣ, 60 ΑΒΟΛΑ ΚΑΡΕΚΛΑΚΙΑ, 1 ΓΑΝΤΙ ΚΑΙ 1 ΚΡΑΝΟΣ ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΟΠΛΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ, ΜΙΑ ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ, ΠΟΛΛΑ ΛΑΣΤΙΧΑΚΙΑ, ΠΟΛΛΑ (ΖΩΝΤΑΝΑ) ΠΟΝΤΙΚΙΑ, SUSHI BAR, ΜΠΑΣΚΕΤΑ





ΣΤΟ ΠΑΚΕΤΟ ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ:
ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ, ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΝΕΟΛΕΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ






ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΣΗ ΜΕ ΘΕΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ...ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΣΕ ΣΤΑΔΙΟ

ΤΙΜΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ: 9 €


ΔΩΡΟ ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΦΕΤΙΕΡΑ (ΓΑΛΛΙΚΟΥ).
ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:
rector@aegean.gr ΤΗΛ: 22510-36230

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

Πώς εξηγείται η κτηνωδία στη Γάζα;


Διαβάστε Περισότερα...
Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ενώ η συστημική βία κατά του νεολαιίστικου κινήματος στην Ελλάδα εντείνεται, η συστημική βία στη Γάζα που ασκείται άμεσα από τη σιωνιστική ελίτ και έμμεσα από την υπερεθνική ελίτ (ΗΠΑ, Ε.Ε.) ήδη έχει φτάσει τα όρια της κτηνωδίας. Είναι πια φανερό ότι ο ισραηλινός στρατός όχι μόνο εσκεμμένα αγνοεί το γεγονός πως όταν βομβαρδίζει την πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του κόσμου, όπου συνωστίζονται 1,5 εκατ. πρόσφυγες, αναπόφευκτα θα προκαλέσει μαζικές απώλειες ανάμεσα στους αμάχους, αλλά και είναι επίσης πια διαπιστωμένο, ακόμη και από τις επιτόπου υπηρεσίες του ΟΗΕ και ΜΚΟ, ότι εσκεμμένα δολοφονεί αμάχους σε ένα πρωτοφανές όργιο κρατικής τρομοκρατίας. Ετσι, η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα κατηγόρησε τους Ισραηλινούς ως εγκληματίες πολέμου για τη χρήση πανίσχυρων οβίδων σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, απαγορευμένων όπλων όπως οι βόμβες λευκού φωσφόρου (ακόμη και κατά της έδρας του ΟΗΕ στη Γάζα), τη χρησιμοποίηση οικογενειών ως ανθρώπινες ασπίδες σε σπίτια που επιτάσσουν, τις επιθέσεις κατά ασθενοφόρων που έχουν ήδη οδηγήσει στη δολοφονία 12 νοσοκομειακών.1 Και φυσικά είναι γνωστές οι καταγγελίες για την αναγκαστική συγκέντρωση αμάχων σε σχολεία ή σπίτια και στη συνέχεια τη δολοφονία πολλών από αυτούς.2 Το αποτέλεσμα είναι ότι την 20ή ημέρα της σφαγής οι νεκροί Παλαιστίνιοι πλησιάζουν τους 1.100, από τους οποίους το 40%, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, γυναίκες και παιδιά, έναντι 10 Ισραηλινών στρατιωτών και 3 πολιτών, σε εφαρμογή σχεδίου για την ελαχιστοποίηση των ισραηλινών απωλειών σε βάρος των αμάχων.3

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο ισραηλινός στρατός συστηματικά έδωσε ψευδείς εξηγήσεις, όπως άλλωστε έκανε σε ολόκληρη την ιστορία του, όπως εμπεριστατωμένα έδειξε ο Robert Fisk.4 Αυτό έκανε το 1996 όταν εσκεμμένα βομβάρδισαν βάση του ΟΗΕ στην Κανά του Λιβάνου, δολοφονώντας 106 πρόσφυγες (πάνω από τους μισούς παιδιά), ισχυριζόμενοι ότι στο κτίριο ήταν και πολεμιστές της Χεζμπολά - ένα ασύστολο ψέμα. Το ίδιο ψέμα είχαν πει και το 1994 όταν «Απάτσι» δολοφόνησε 5 γυναικόπαιδα σε νοσοκομειακό που τους μετέφερε από γειτονικό χωριό, από όπου τους είχαν διατάξει να φύγουν. Τέλος, δεν απολογήθηκαν ποτέ όταν το 2006, αφού είχαν εξαναγκάσει τους κατοίκους λιβανέζικου χωριού (Marwahin) να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, στο δρόμο τους πυροβόλησαν από ελικόπτερα θερίζοντας 23 από αυτούς, βασικά γυναικόπαιδα. Φυσικά ο Fisk κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό γι' αυτές τις καταγγελίες του (όπως και ο υπογράφων για παλαιότερα άρθρα του), με βάση τη γνωστή «βιομηχανία του Ολοκαυτώματος» στην οποία αναφέρθηκα στο προηγούμενο άρθρο. Με παρόμοιο τρόπο οι συστηματικοί αυτοί ψεύτες «δικαιολογούν» τα σημερινά χειρότερα εγκλήματα στη Γάζα ή τις πειρατικές επιθέσεις σε διεθνή ύδατα εναντίον πλοίων ανθρωπιστικών αποστολών («Dignity», «Αρίων»).

Πώς εξηγείται όμως η τελευταία σιωνιστική κτηνωδία που ίσως ξεπερνά κάθε προηγούμενη; Ο λόγος είναι απλός. Εφόσον ο σκοπός της εγκληματικής εκστρατείας ήταν να γονατίσουν την αντίσταση, ο μόνος τρόπος ήταν η κατατρομοκράτηση του λαού της Γάζας, πρώτα με την οικονομική βία που έχει οδηγήσει στην οικονομική εξαθλίωσή του, και τώρα με την κτηνώδη φυσική βία, στην οποία ο ισραηλινός στρατός ίσως είναι ο πιο εξειδικευμένος στρατός στον κόσμο. Οπως στην πρώτη ιντιφάντα ο ίδιος στρατός, με διαταγή του «προοδευτικού» Ράμπιν έσπαζε με κοτρόνες τα χέρια των παιδιών που πετούσαν πέτρες, έτσι και σήμερα κατακρεουργεί όποιους αντιστέκονται. Ο ενδιάμεσος στόχος είναι να τους υποχρεώσουν να απαρνηθούν την αντίσταση και να δεχτούν τελικά τον εκλεκτό της υπερεθνικής ελίτ και των σιωνιστών Αμπάς, με... αντάλλαγμα οι Ισραηλινοί να πάψουν να παραβιάζουν κατάφωρα το διεθνές δίκαιο και να σταματήσουν τον στραγγαλιστικό αποκλεισμό της Γάζας. Ο απώτερος στόχος, που θα εφαρμοστεί από τον «προοδευτικό» Ομπάμα με τη βοήθεια του Κογκρέσου που μόλις συντάχθηκε απόλυτα με τη σημερινή εγκληματική εκστρατεία (με... δημοκρατική πλειοψηφία 98%), είναι η λύση των «2 κρατών». Πώς εννοούν όμως οι σιωνιστές τη «λύση» αυτή που επιδοκιμάζεται από τον Αμπάς μέχρι το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά; Ο έντιμος Εβραίος ιστορικός Ιλάν Παπέ, που αναγκάστηκε από τους σιωνιστές σε αυτοεξορία, το έθεσε σαφώς: ένα σιωνιστικό κράτος στο 90% της ιστορικής Παλαιστίνης και το υπόλοιπο 10% να μοιράζεται ανάμεσα σε δύο μεγάλες φυλακές, τη Δυτική Οχθη και τη Γάζα5 (λύση «Μπαντουστάν»). Φυσικά υπάρχουν και πιο ακραίοι σιωνιστές (Λικούντ κ.λπ.), που δεν θέλουν ούτε αυτή τη λύση, αλλά απλώς κάποια «αυτονομία» των Παλαιστινίων στα δύο γκέτο, μέχρι να τους αναγκάσουν τελικά να εγκαταλείψουν ολοκληρωτικά τη γη τους...

Με τι θράσος, όμως, περιφρονούν έτσι χυδαία τα εκατομμύρια διαδηλωτών εναντίον της σφαγής σε όλο τον κόσμο, ακόμη και τον ΟΗΕ και τις ΜΚΟ που κάθε άλλο παρά... ριζοσπαστικές είναι; Είναι το θράσος που τους δίνει η άμεση ή έμμεση συμπαράσταση των διεθνών ΜΜΕ που ελέγχει η υπερεθνική ελίτ, με την ολόθερμη συμπαράσταση των ανά τον κόσμο σιωνιστών. Είναι ακόμη το θράσος που πηγάζει από τη δύναμη που έχει ο αρχιεγκληματίας Ολμερτ, όταν σαν... πλανητάρχης δίνει εντολή στον Μπους να μην ψηφίσει ακόμη και το σχέδιο στο Συμβούλιο Ασφαλείας που είχε εγκρίνει η Κοντολίζα και η υπόλοιπη υπερεθνική ελίτ, αλλά και από τη γνώση ότι οι «καλοί» Ομπάμα-Χίλαρι θα εφαρμόσουν σύντομα την ίδια βασικά πολιτική των «κακών» Μπους-Κοντολίζα. Και, τέλος, είναι το θράσος που απέκτησαν από την αποκτήνωση στην οποία έχει οδηγήσει τον ισραηλινό λαό μια εγκληματική ιδεολογία, ο σιωνισμός, όταν με 91% εγκρίνει τα σημερινά κακουργήματα κατά της ανθρωπότητας, με μόνο λίγες φωνές (κυρίως έντιμων Εβραίων στο εξωτερικό) να τον απορρίπτουν, αλλά και τις «ίσες αποστάσεις» των «προοδευτικών» σιωνιστών τύπου Νόαμ Τσόμσκι, Ιμάνουελ Βαλερστάιν, Χάουαρντ Ζιν, Μάικλ Αλμπερτ, Ιλάν Χατσόρ, Αρι Φόλμαν6 κ.ά.

ΥΓ.: Στο άρθρο μου για τον συστημικό χαρακτήρα της κρίσης που ξέσπασε με τη δεκεμβριανή κοινωνική έκρηξη («Ε», 20/12/08) προσπάθησα να εξηγήσω τη λαϊκή αντιβία και τις «τυφλές» κάποτε μορφές που μπορεί να παίρνει, μη δεχόμενος κατ' αρχήν τη διάκριση κουκουλοφόρων και μη. Παρ' όλα αυτά ανώνυμος λασπογράφος στο αθηναϊκό Ιντιμίντια δεν δίστασε να συνδέσει τη θέση μου με την αντίθετη προς τη δική μου θέση του ΚΚΕ και του «Ριζοσπάστη» πάνω στο θέμα, επειδή πριν από 7 χρόνια είχα αρθρογραφήσει στον «Ρ» για τον δήθεν αντικειμενικό ρόλο της Διαχειριστικής Ομάδας (Δ.Ο.) του! Το χειρότερο όμως είναι ότι η Δ.Ο. του Ιντιμίντια, κατά παράβαση κάθε δεοντολογίας, έκρυψε συστηματικά το ανασκευαστικό σχόλιό μου!7 Ερώτηση: αυτή την «εναλλακτική» ενημέρωση πρεσβεύει η Δ.Ο.;

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

1. Afua Hirsch, «Israel may face UN court ruling on legality of Gaza conflict» Guardian, 14/01/2009.

2. Ιστοσελίδα BBC, «Israel "shelled civilian shelter"», 01/09/2009 & «Israelis "shot at fleeing Gazans"», 14/1/09.

3. Chris McGreal, «Demands grow for Gaza war crimes investigation», Guardian, 13/1/09.

4. Robert Fisk, «Why do they hate the West so much, we will ask», Independent, 7/1/2009.

5. Βλ. το ντοκιμαντέρ των Sufuan & Abdallah Omeish «Occupation 101» (2007).

6. Χαρακτηριστικά, το «προοδευτικό» και πολυβραβευμένο «Βαλς με τον Μπασίρ» δεν εξετάζει τη σφαγή 1.700 Παλαιστινίων στη Σάμπρα και Σατίλα το 1982, από τη μεριά των θυμάτων, αλλά από αυτή των Ισραηλινών στρατιωτών και των... ψυχολογικών προβλημάτων που τους δημιούργησε η σφαγή!

7. Βλ. Ανακοινώσεις ΠΔ: http://www.inclusivedemocracy.org/pd



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/01/2009

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Ψήφισμα των αστυνομικών...τα σχόλια δικά μας


Διαβάστε Περισότερα...
"OXI ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ"
Ο στυγνός και απάνθρωπος ολοκληρωτισμός των απεχθών εγκληματικών ενεργειών κατά του ιερού δικαιώματος στη ζωή και ο μηδενισμός της καταστροφικής βίας, που πρόσφατα συντάραξαν την κοινωνία μας, τείνουν να επιφέρουν ανεξάλειπτα τραύματα στους θεσμούς, στις αξίες και στα αγαθά της Δημοκρατίας, που ο Ελληνικός λαός με αγώνες και θυσίες κατέκτησε.
Η αίσθηση μιας γενικευμένης ανασφάλειας για την προοπτική της ποιότητας της ζωής μας, τείνει να μετατραπεί σε συλλογικό βίωμα, ιδιαίτερα ανησυχητικό για την κοινωνική πρόοδο και συνοχή, την οποία ο κάθε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος, απ’ όποιο μετερίζι κι αν βρίσκεται, επιζητεί.
Ο φόνος του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, δικαιολογημένα προκάλεσε την αντίδραση της νεολαίας και ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού με την μορφή επαναλαμβανομένων κινητοποιήσεων και διαμαρτυριών που για τα αίτια του σθένους, της μαζικότητας και της επιμονής, πολύς διάλογος προκλήθηκε. Το γεγονός αυτό δεν πρέπει να αγνοηθεί και να παρέλθει χωρίς αλλαγές που θα δρομολογήσουν πειστικές λύσεις για τη γενιά των 700 ευρώ και της κοινωνικής τάξης του καινοφανούς όρου του «πρεκαριάτου», που βιώνει την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια για το αύριο.
Η οικονομική κρίση, η ανεργία, η αποσάθρωση της εκπαίδευσης, η ανεπάρκεια του συστήματος υγείας, η συσσώρευση αγανάκτησης από φαινόμενα διαφθοράς στο δημόσιο βίο, η γενικευμένη αίσθηση ότι όλα επιτρέπονται, η κυριαρχία του εγωκεντρισμού, η κρίση στην οικογένεια, δεν ήταν δυνατόν παρά κάποια στιγμή να πυροδοτήσουν αντιδράσεις που οπωσδήποτε υποδεικνύουν ότι πρέπει να υπάρξει έξοδος από την κρίση.
Δυστυχώς, αυτό το κλίμα εκμεταλλεύτηκαν ως προπέτασμα, αφιονισμένοι βάνδαλοι και ακραία στοιχεία για να σπάσουν, να κάψουν, να ρημάξουν.
Η Αστυνομία, μέσα σ’ αυτό το νοσηρό κλίμα, μη έχοντας την ανάλογη στήριξη και βοήθεια των θεσμικών παραγόντων της Πολιτείας, αναγορεύτηκε σε απόλυτο εχθρό, που έδωσε ερείσματα μέχρι και σε δεκάχρονα παιδιά να παίρνουν μέρος σε πετροβολισμούς Αστυνομικών Τμημάτων.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, οι σκοτεινοί κύκλοι της ανωμαλίας εκδήλωσαν τις νοσηρές τους προθέσεις, τραυματίζοντας βαρύτατα το νεαρό συνάδελφό μας Αδαμάντιο Μαντζούνη, στον οποίο ευχόμαστε σήμερα και από αυτό το βήμα, ταχεία επούλωση των τραυμάτων, ώστε να επανέλθει στις επάλξεις του αγώνα, ακόμα πιο δυνατός.
Η βία κατά της αστυνομίας είναι βία κατά της κοινωνίας και στρέφεται κατά της ίδιας της Δημοκρατίας.
Το συνδικαλιστικό μας κίνημα στα 20 χρόνια της αγωνιστικής του παρουσίας είχε και έχει ξεκάθαρη θέση για τα φαινόμενα βίας, είτε αυτά εκπορεύονται από προσωπικά κίνητρα, είτε έχουν οργανωμένο χαρακτήρα. Πιστεύουμε ότι αυτά συνιστούν μια νοσηρή εγωκεντρική αντίληψη «απονομής ή αποκατάστασης της δικαιοσύνης» και ως τέτοια τα καταδικάζουμε απερίφραστα. Τονίζουμε δε, ότι τα μέχρι σήμερα ληφθέντα μέτρα, όχι μόνο δεν βοήθησαν στον περιορισμό του φαινομένου της βίας, αλλά απεναντίας πολλές φορές η νόμιμη αντιβία, που εκφράστηκε με τη δική μας συμμετοχή ως μηχανισμού καταστολής, είχε τα εντελώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Επίσης, τα αναίτια κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας όσο και αν αυτά θεωρούνται μεμονωμένα, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι είναι βία που αμαυρώνει τη θεσμική αποστολή της Αστυνομίας, αλλά και τους εργαζόμενους σε αυτή.
Η Ελληνική Κοινωνία χρειάζεται μια αστυνομία με σύγχρονη εκπαίδευση, αποτελεσματική και διαφανή διοίκηση, επιχειρησιακά αποτελεσματική, με σεβασμό στα δικαιώματα και στις ελευθερίες του πολίτη και με πολύ υψηλές προδιαγραφές για το ανθρώπινο δυναμικό της.
Η Αστυνομία πρέπει να μένει μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από την επίσημη Πολιτεία ως κατασταλτικός μηχανισμός για την απορρόφηση των εντάσεων που προκαλούνται από τα κοινωνικά, εργασιακά, οικονομικά προβλήματα του τόπου, η επίλυση των οποίων είναι αρμοδιότητα πρωτίστως της πολιτικής.
Σήμερα, δυστυχώς, έχει διαμορφωθεί μια αρνητική κατάσταση κατά την οποία οι αστυνομικοί ταλαντεύονται για το ρόλο και την αποστολή τους στις σύγχρονες κοινωνίες. Επιτακτικά προβάλλει πλέον η ανάγκη του δημόσιου διαλόγου για την αντιμετώπιση των προαναφερομένων προβλημάτων και για τη λειτουργία της ΕΛ.ΑΣ. με επαγγελματικούς όρους.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, δηλώνουμε κάθετα αντίθετοι σε οποιαδήποτε σκέψη ανάθεσης στην αστυνομία ρόλων που δεν τις αρμόζουν. Αγωνιζόμαστε σταθερά για να μην επαναληφθούν φαινόμενα βίας εναντίον των εργαζόμενων αστυνομικών, αλλά ούτε και φαινόμενα αυθαιρεσίας συναδέλφων μας αστυνομικών, εις βάρος των πολιτών.
Κατόπιν όλων αυτών, όλοι εμείς που συγκεντρωθήκαμε σήμερα 15 Ιανουαρίου 2009 στην Πλατεία Συντάγματος, διατρανώνουμε την αγανάκτησή μας και βροντοφωνάζουμε ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΑΠ’ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ.
Την ίδια ώρα, καλούμε την ελληνική πολιτεία να ασχοληθεί σοβαρά με τα γενεσιουργά αίτια των γεγονότων που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία το τελευταίο διάστημα, επιζητώντας την εφαρμογή ουσιαστικών πολιτικών για την εξάλειψή τους, αλλά και ουσιαστικά μέτρα για την επανίδρυση της Ελληνικής Αστυνομίας.
Τέλος, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον μαρτυρικό λαό της Παλαιστίνης, υψώνουμε φωνή διαμαρτυρίας για την συνεχιζόμενη αιματοχυσία στη Γάζα και απαιτούμε να σταματήσει αμέσως η βάρβαρη αντιμετώπιση των αθώων θυμάτων ενός εγκλήματος που διαπράττεται χρόνια τώρα με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας.
Αθήνα 15 Ιανουαρίου 2009"

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

οπλικά συστήματα


Διαβάστε Περισότερα...





Κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης πολεμικής άσκησης «ασφυκτική πένσα» που πραγματοποιείται στο Αιγαίο, θα παρουσιαστεί ο αντιασφαλίτικος κουραδοπέλτης και το αντιφαφλατάδικο πρυτανοκάνονο (που σπάει κόκκαλα..).

Τα νέα υπερσύγχρονα οπλικά υπερσυστήματα φημολογείται πως κατασκευάστηκαν προς όφελος αντιεξουσιαστικών κύκλων από το Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων για την ενίσχυση των σχέσεων καλής γειτονίας.

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

Έντυπο Αντι-πληροφόρησης του Φ.Σ.


Διαβάστε Περισότερα...
Έντυπο Αντι-πληροφόρησης του Φοιτητικού Συλλόγου Σύρου
κατεβάστε το ολόκληρο σε .pdf εδώ (rapidshare) και εδώ (scribd).
και σε μορφή .jpg εδώ

Ανάρτηση στο Indymedia για παρεμβάσεις στη Σύρο


Διαβάστε Περισότερα...

Αντιδέντρο και παρέμβαση έξω από το Δημαρχείο Σύρου που έγινε στις 24/12/2008 από μαθητές, φοιτητές και κατοίκους του νησιού. Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων σε όλη την Ελλάδα, στην Ερμούπολη πραγματοποιήθηκαν 9 ειρηνικές πορείες από τις οποίες οι 6 κατέληξαν στο αστυνομικό τμήμα της πόλης.

Αντιδέντρο και παρέμβαση στη Σύρο (24/12/2008)

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

Επίθεση σε περιπολία των ΜΑΤ


Διαβάστε Περισότερα...
Ανοίγουμε αυτό το post για να μπουν όσα σχόλια - τοποθετήσεις - αναλύσεις θέλετε, ώστε να μην μπαίνουν στο chat, να είναι όλα μαζεμένα εδώ.

Το θέμα αφορά την επίθεση που δέχτηκε τη Δευτέρα τα ξημερώματα η περιπολία των ΜΑΤ στα Εξάρχεια. Επειδή η επίθεση σχετίζεται με την εξέγερση του Δεκέμβρη και τους αγώνες μας και με κάποιον τρόπο θα επηρεάσει τη συνέχειά τους, δεν θα θέλαμε να βάλουμε μία κεντρική ανάλυση για post, για να μη φανεί ως "καπέλωμα", αλλά τις δικές σας απόψεις σε ένα άτυπο διάλογο που πιστεύουμε θα συνεχίσει στις συνελεύσεις μας...

Άρθο των κόκκινων αντι-ρεπόρτερ στο
Ιντυ.

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009

Περί των εξεγέρσεων...


Διαβάστε Περισότερα...
Διαβάστε ένα κείμενο του Δημήτρη Μπελαντή για την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη.
Πατήστε Εδώ!!!

Είναι δημοσιευμένο στις 10 Δεκέμβρη 2008.

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

για τη ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ 7/1


Διαβάστε Περισότερα...
Βάζω αυτό το post για να ανοίξει μία συζήτηση για την ημερομηνία / ώρα της επόμενης Γενικής Συνέλευσης του Φ.Σ., επειδή ακούγονται διάφορες απόψεις.

Δυστυχώς το πρόβλημα άρχισε πριν τις διακοπές των αναβαλλόμενων για φέτος Χριστουγέννων. Επειδή όλοι "ντρεπόμασταν" να πούμε ότι θέλουμε να φύγουμε για διακοπές, αφήσαμε την κατάληψη να συνεχιστεί, όταν τελικά έκλεισε Παρασκευή βράδυ από τους τελευταίους εναπομείναντες στο νησί. Αυτή η απερισκεψία μας (βάζω φυσικά και τον εαυτό μου μέσα, κι εγώ Παρασκευή έφυγα) είχε ως αποτέλεσμα να μην ανακοινωθεί επίσημα, αν η κατάληψη θα συνεχιζόταν μέσα στις διακοπές, αν θα γυρνούσαμε με κλειστό ή ανοιχτό το Τμήμα, την ημερομηνία και ώρα της επόμενης Γενικής Συνέλευσης.

Η επόμενη Γενική Συνέλευση έχει σωστά οριστεί για τις 7 Γενάρη στις 13.00 και θα δικαιολογήσω αμέσως το γιατί.
Το Πανεπιστήμιο ανοίγει στις 8 Γενάρη και τα μαθήματα αρχίζουν στις 9 το πρωί. Οι καθηγητές θα είναι τόσο πιεσμένοι που θα θέλουν να μην χάσουν άλλη διάλεξη, οπότε λογικά θα έρθουν να κάνουν μάθημα κανονικά. Εξάλλου το ζευγάρι ημερών Πέμπτη - Παρασκευή είναι για συγκεκριμένους καθηγητές. Από την άλλη, θεωρώ έντιμο για όλους τους φοιτητές (είτε είναι υπέρ είτε είναι κατά της κατάληψης) η Γ.Σ. να γίνει στις 7. Για τους "υπερ" της κατάνοιξης είναι έντιμο γιατί θέλουν να συνεχίσουν το αγώνα που είχε αρχίσει το Δεκέμβρη και δεν θέλουν να γίνουν μαθήματα αλλά κινητοποιήσεις. Για τους "κατά" της κατάνοιξης είναι έντιμο να θέλουν να χάσουν άλλο μάθημα, από τη στιγμή που δεν είχε επισημοποιηθεί τι θα γίνει μετά το τέλος των διακοπών.

Τώρα, όσοι υποστηρίζουν ότι στην Αθήνα την Παρασκευή έχει "τεράστια πανελλαδική" πορεία έχω να πω τα εξής. Πρώτον, και Σάββατο να κάνουμε τη Γενική Συνέλευση, θα έρθει ο ίδιος κόσμος με το να την κάνουμε ας πούμε Πέμπτη. Κι αυτό γιατί για μερικούς, όχι όλους, η πορεία αποτελεί αφορμή για να κάτσουν και το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα. Επίσης, νομίζω ότι η πορεία δεν είναι πανελλαδική, με την έννοια ότι θα κατέβουν Φ.Σ. από όλη την Ελλάδα, εκτός κι αν υπάρχει απόφαση των Συντονιστικών Γενικών Συνελεύσεων Θεσ/νικης, Πάτρας κτλ. Αν κάποιος έχει αυτή την απόφαση να τη γνωστοποιήσει, παρακαλώ. Από την πρώτη μέρα της εξέγερσης που ακούστηκαν απόψεις να αφήσουμε τη Σύρο και να πάμε στην Αθήνα να αγωνιστούμε, η πρόταση απορρίφθηκε από τη Γ.Σ. . Στη Σύρο ζούμε και φοιτούμε κι εκεί είναι ίσως σημαντικότερο και την Παρασκευή στη μνήμη του Ν.Τεμπονέρα να κάνουμε μία "τεράστια" πορεία, για να αποδείξουμε ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ - ΕΠΙΣΤΡΕΨΑΜΕ - ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ!

Η Γενική Συνέλευση γνωρίζουμε όλοι ότι είναι κρίσιμη γιατί τώρα θα αποφασιστεί αν θα χαθεί η εξεταστική / το εξάμηνο / τίποτα. Από αυτό φυσικά θα δούμε με ποιον τρόπο και δυναμική θα συνεχίσουμε τις δράσεις μας. Πιστεύω ότι αυτά που ακούστηκαν τις ημέρες της εξέγερσης έχουν επηρεάσει όλους μας και είναι αληθινά συναισθήματα. Γι' αυτό ας αφήσουμε επιτέλους την καλοπέραση, την πάρτη μας και τους οπορτουνισμούς και να γυρίσουμε στο νησί λίγο νωρίτερα.

Περιμένω πολλά σχόλια, για να βγει μία άκρη.
Γ.Μ.

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009

Μετανάστες και η συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις


Διαβάστε Περισότερα...

της Αφροδίτη Αλ Σάλεχ
http://afroditealsalech.blogspot.com/

Τις τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή τα γεγονότα που ακολούθησαν της δολοφονίας του 15χρονου μαθητή, διεξάγεται ένας μονόλογος (και ουχί διάλογος) σχετικά με τους μετανάστες και το δικαίωμα συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις, ο οποίος αποτυπώνεται εύληπτα στις φράσεις του κ. Σούρλα, του αντιπροέδρου της Βουλής, που απηύθυνε δια του θώκου του προεδρείου της Βουλής, στο πλαίσιο της συζήτησης του νομοσχεδίου σχετικά με την Δημοτική Αστυνομία. Παραθέτω το απόσπασμα:

” [Ω]ς προεδρεύων, πιστεύω ότι εκφράζω το σύνολο του Κοινοβουλίου όταν θα πω ότι δεν είμαστε ρατσιστές, ότι φιλοξενούμε και δεχόμαστε με απεριόριστη αγάπη και συμπάθεια τους άλλους που έρχονται, τους αλλοδαπούς. Αλλά πρέπει να πούμε και πιστεύω ότι εκφράζω όλους σας, ότι εκείνοι οφείλουν να μην αναμειγνύονται στα εσωτερικά μας. Δεν έχουν καμιά δουλειά να συμμετέχουν σε διάφορες συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις και πολύ περισσότερο να συμμετέχουν σε βανδαλισμούς και λεηλασίες.”
(9/12/ 2008- πρακτικά της Βουλής)

Σημειώνεται ότι ουδείς εκ των κοινοβουλευτικών κομμάτων αντέδρασε σε αυτή την πρωτοφανή παρέμβαση του κ. Σούρλα, η οποία εκτιμώ πως, εκτός των άλλων, ξεπερνούσε τις αρμοδιότητες του αντιπροέδρου της Βουλής, οι οποίες δια του Κανονισμού της Βουλής, επικεντρώνονται στη διασφάλιση της απρόσκοπτης διεξαγωγής των εργασιών της Βουλής των Ελλήνων.

Κατά δεύτερον, φρονώ πως η τεχνική της αναζήτησης αποδιοπομπαίου τράγου είναι παλαιά, κλασσική, και δοκιμασμένη. Όσο όμως και να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας και το δάχτυλο αυτό το ονομάζουμε είτε “κουκουλοφόρος”, είτε “μετανάστης”, είτε “κακομαθημένα παιδάκια”, η πραγματικότητα μας ξεπερνά. Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, πανθομολογουμένως, ήταν η θρυαλλίδα που έφερε στην επιφάνεια μείζονα προβλήματα της Ελλάδας, προβλήματα κοινωνικά, ηθικά, πολιτειακά, θεσμικά, οικονομικά, διαχειριστικά αλλά και διοικητικά. Το να εθελοτυφλούμε είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και α-νόητο.

Επικεντρώνομαι όμως στο θέμα της συμμετοχής των μεταναστών στις πορείες.

Σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες, όπως την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, άρθρο 11, την Οικουμενική Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, άρθρο 20, και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, άρθρο 21, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι κατοχυρώνεται για «παν πρόσωπο» και « η άσκηση του δικαιώματος αυτού δεν επιτρέπεται να υπαχθή εις έτερους περιορισμούς» (ΕΣΔΑ, 11, παρ. 2)

Πέρα όμως της νομικής πλευράς, υπάρχει η πολιτική πλευρά, η πλέον βαρύνουσα.

Η προαναφερθείσα δήλωση του Αντιπροέδρου της Βουλής, και με τη σιωπηλή συγκατάθεση του συνόλου της Βουλής, οδηγεί στα εξής συμπεράσματα:

  • 1. Ότι ο αλλοδαπός/-ή που ζει 5, 10, 20 χρόνια στην Ελλάδα δεν έχει το δικαίωμα να θεωρεί την Ελλάδα μια δεύτερη πατρίδα του.
  • 2. Ότι ο αλλοδαπός/-ή που ζει 5, 10, 20 χρόνια στην Ελλάδα δεν έχει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για το επίπεδο ζωής του στην χώρα παραμονής του.
  • 3. Ότι ο αλλοδαπός γονιός που ζει 5, 10, 20 χρόνια στην Ελλάδα δεν έχει το δικαίωμα να εκφράσει την αλληλεγγύη και συμπαράστασή της προς τους γονείς του άτυχου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
  • 4. Ότι τα παιδιά των μεταναστών που έχουν γεννηθεί ή έχουν έρθει σε μικρή ηλικία στην Ελλάδα και φοιτούν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, δεν έχουν το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν για τη δολοφονία του οιονεί φίλου και συμμαθητή τους.

Σε τελική ανάλυση, το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ότι ο αλλοδαπός που ζει 5, 10, 20 χρόνια στην Ελλάδα, εργάζεται και πληρώνει φόρους, καθώς και τα παιδιά του τα οποία στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης λαμβάνουν αυτομάτως το δικαίωμα στην ιθαγένεια της χώρας υποδοχής όχι όμως και στην Ελλάδα εξαιτίας του αναχρονιστικού δίκαιου αίματος, οφείλουν δια βίου να θεωρούν τον εαυτό τους “ξένο” και “φιλοξενούμενο” στη χώρα μας. Συνεπώς, προς τι όλη η ρητορεία περί κοινωνικής ένταξης και ενσωμάτωσης; Γιατί η πολιτική ηγεσία δεν παραδέχεται με θάρρος και παρρησία ότι η μεταναστευτική πολιτική της Ελλάδας έχει ως πρότυπο το δουλεμπόριο του 18ου αιώνα; Διότι περί αυτού πρόκειται.

Επιπροσθέτως, όπως γνωρίζουμε, τα γεγονότα που ακολούθησαν της δολοφονίας του μαθητή, είχαν αντίκτυπο και στον ελληνισμό της διασποράς. Ως εκ τούτου, η Αγγλία, η Γαλλία, οι ΗΠΑ, και οποιαδήποτε άλλη χώρα στην επικράτεια της οποίας σημειώθηκαν επεισόδια από έλληνες μετανάστες, σύμφωνα με την ελληνική λογική, θα έπρεπε να απελάσει αυθωρεί τους εκ καταγωγής έλληνες από την επικράτεια της. Μια παρόμοια ενέργεια όμως, υποθέτω, πως θα προκαλούσε σφοδρές αντιδράσεις από το σύνολο της Βουλής των Ελλήνων. Η πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών, μόνο σε αντιφάσεις και αδιέξοδα μπορεί να οδηγήσει.

Όσον αφορά στο ζήτημα των βανδαλισμών και τη συμμετοχή/ συνεργεία των αλλοδαπών, πράγματι εγείρεται θέμα. Εγείρεται όμως εν γένει θέμα, ασχέτως φυλής, φύλου, χρώματος ή θρησκεύματος. Αφορά τόσο τους ημεδαπούς όσο και τους αλλοδαπούς της επικράτειας μας. Η βία και οι λεηλασίες στο πλαίσιο μιας λανθάνουσας ή μη, σε εισαγωγικά ή δίχως εισαγωγικά, κοινωνική εξέγερσης, δεν θα πρέπει να αναγιγνώσκονται ως μια συνήθης παραβατική συμπεριφορά δίχως καμία αναφορά σε κοινωνικά αίτια. Ενδεχομένως να αποτελούν εγγενές χαρακτηριστικό αυτής. Επί παραδείγματι, στο Μάη του ‘68, δεν παρατηρήθηκε κανένας εμπρησμός ή λεηλασία καταστήματος. Το βασικό όμως χαρακτηριστικό της εξέγερσης του Λος Άντζελες, το 1992, ήταν οι εμπρησμοί και οι λεηλασίες καταστημάτων. Ποια η διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές εξεγέρσεις; Πρόκειται για το πρώτο από μια σειρά ερωτήματα που εκτιμώ πως θα μας απασχολήσουν στο προσεχές μέλλον.

Την παρούσα στιγμή όμως θα επικεντρωθώ στο ζήτημα της συμμετοχής των αλλοδαπών στις λεηλασίες και βανδαλισμούς.

Κατά αρχάς, μολονότι η συμμετοχή τους δεν αμφισβητείται, εντούτοις σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι η πλειονότητα αυτών πραγματοποιήθηκε από αλλοδαπούς. Το επιχείρημα ότι από τις 176 συλλήψεις οι 100 ήταν αλλοδαποί, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Τουναντίον, θα έλεγα. Πάρα ταύτα, ακόμη κι εάν αποδεχθούμε την άποψη ότι οι αλλοδαποί συμμετείχαν σε ένα υψηλότατο ποσοστό στους βανδαλισμούς και στις λεηλασίες, σε ποιό συμπέρασμα καταλήγουμε; Ότι οι αλλοδαποί στην Ελλάδα είναι κακοποιά στοιχεία; Θα ήταν αστείο, αφελές αλλά και επικίνδυνο.

Κατά δεύτερον, αν και δεν γνωρίζουμε την ακριβή ταυτότητα των συμμετεχόντων στους βανδαλισμούς, θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε με σχετική ασφάλεια, λόγω της περιοχής που σημειώθηκαν τα περισσότερα περιστατικά (ευρύτερη περιοχή της πλ. Ομονοίας), στην υπόθεση ότι η πλειονότητά των συμμετεχόντων ήταν «λαθρομετανάστες» δηλαδή, σύμφωνα με το δόκιμο όρο, «μη- καταγεγραμμένοι μετανάστες». Στην Ελλάδα, οι μη καταγεγραμμένοι μετανάστες, είναι κατά κύριο λόγο, αιτούντες άσυλο ή δυνάμει αιτούντες άσυλο, καθώς προέρχονται από χώρες που αποτελούν χρόνιες εστίες κρίσης (Ιρακ, Αφγανιστάν, Σουδάν, Σομαλία, Πακιστάν, Κογκό, κα.) και βρίσκονται στη χώρα μας σε καθεστώς ομηρίας και άρα de jure παρανομίας. Αφενός, δεν μπορούν να φύγουν από την Ελλάδα εξαιτίας της Συνθήκης του Δουβλίνου, βάσει της οποίας ο αιτών άσυλο οφείλει να παραμείνει στην πρώτη ασφαλή χώρα που θα φτάσει έως ότου λάβει τελεσίδικη απόφαση στο αίτημά του και η Ελλάδα είναι συνήθως η πρώτη ασφαλής χώρα. Αφετέρου, η Πολιτεία δεν τους παρέχει τα νόμιμα δικαιώματα τους, ένα εκ των οποίων είναι το δικαίωμα υποβολής αιτήσεως ασύλου. Τους κρατάμε παγιδευμένους στην Ελλάδα και τους εξωθούμε στην μαύρη εργασία, η ανοχή στην οποία, ύστερα από χρόνια ενασχόλησής μου με το προσφυγικό, τείνω να πιστέψω πως συνιστά μια έμμεση επιδοματική πολιτική προς τα μικρομεσαία στρώματα. Δηλαδή το κράτος έρχεται και μας λέει ” δεν μπορώ να σε βοηθήσω, σε φορολογώ άδικα, σε αφαιμάσσω, αλλά … σου δίνω τη δυνατότητα να έχεις εργάτες με πολύ χαμηλά μεροκάματα και δίχως ένσημα”. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται, κατά τη γνώμη μου, και η σοβούσα παθογένεια του γραφειοκρατικού/διοικητικού συστήματος με κορυφαίο παράδειγμα τα γεγονότα στη Πέτρου Ράλλη. Σημειώνω ότι δεν είναι τυχαίο ότι το πρωί της 6ης Δεκεμβρίου, ένας Πακιστανός στην Π. Ράλλη που πήγε για να υποβάλλει αίτημα ασύλου, όπως ορίζει ο νόμος, έπεσε θύμα αστυνομικής βίας και νοσηλεύεται στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας σε κρίσιμη κατάσταση, ενώ ένας άλλος Πακιστανός στο ίδιο σημείο και για τους ίδιους λόγους, πριν ένα μήνα, έπεσε νεκρός.

Συνεπώς, εγείρεται το εξής ερώτημα. Όταν η πόλη φλέγεται, τι θα συγκρατήσει τον αλλοδαπό που βρίσκεται σε απόλυτη ένδεια από το να εισβάλει και αυτός στα κατεστραμμένα καταστήματα, ή/ και να καταστρέψει και αυτός με τη σειρά του, έτσι ώστε να μπορέσει αφενός να διαμαρτυρηθεί ή και να εκδικηθεί, και αφετέρου, και αυτό είναι το πιο σημαντικό, να επιβιώσει; Εξάλλου είναι γνωστό ότι τα κλοπιμαία τα μεταπουλούσαν.

Προς επίρρωση αυτών, είναι χαρακτηριστικές οι δύο πρόσφατες εκθέσεις από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch). Στην πρώτη έκθεση του Νοεμβρίου 2008, υπό τον τίτλο «Εγκλωβισμένοι σε μια περιστρεφόμενη πόρτα»«Left to Survive: Systematic Failure to Protect Unaccompanied Migrant Children in Greece», καταγγέλλεται η ελληνική πρακτική της άρνησης παροχής προστασίας στους Ιρακινούς αιτούντες άσυλο, και στην δεύτερη έκθεση του Δεκεμβρίου 2008, υπό τον τίτλο , καταγγέλλεται η αδυναμία της Ελλάδας να προστατεύσει τα ασυνόδευτα παιδιά που ζητούν άσυλο στην Ελλάδα, ενώ ταυτοχρόνως τα εξωθεί στην μαύρη εργασία.

Οι ενασχολούμενοι με το προσφυγικό ζήτημα, χρόνια υποστηρίζουμε πως οσονούπω
η ευρύτερη περιοχή της Ομονοίας θα εκραγεί, και η έκρηξη αυτή δεν θα οφείλεται στο εγγενές κακό του αλλοδαπού αλλά στη δική μας αδιαφορία και κοντόφθαλμη πολιτική.

Όταν ο κόσμος πεινάει εξεγείρετε, αυτό ορίζει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Από το ένστικτο αυτό δεν εξαιρούνται οι αλλοδαποί.