Στέλιος Κούλογλου: Η τραγωδια στη Γάζα, τα διεθνή μέσα και εμείς

Καθώς μια ομάδα πολιτών ετοιμάζεται σήμερα το απόγευμα να πετάξει τηλεόράσεις στη Πλατεία Συντάγματος, είναι χρήσιμο να δούμε πως τα μέσα ενημέρωσης καλύπτουν τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Λωρίδα της Γάζας.

Στις ΗΠΑ, η κατάσταση είναι απερίγραπτη. Καμιά εφημερίδα ή τηλεόραση δεν έχει μπει στον κόπο να παρουσιάσει το ιστορικό της υπόθεσης ή να σχολιάσει την χωρίς προηγούμενο αιματοχυσία ή την επιθετικότητα της ισραηλινής πλευράς.

Μέχρι χθές Δευτέρα, οι συνήθως λαλίστατοι “New York Times” δεν είχαν σχολιάσει καθόλου τα γεγονότα που στα βασικά ΜΜΕ παρουσιάζονται με τη μορφή απλών ρεπορτάζ. Η γενική ιδέα είναι ότι το Ισραήλ απάντησε στις “προκλήσεις” της Χαμάς, η οποία από τη Γάζα εκτόξευε πυραύλους στα γειτονικά ισραηλινά εδάφη. Η ισραηλινή προπαγάνδα, που θέλει να παρουσιάζει τον αδυσώπητο βομβαρδισμό ως αντίδραση στην δράση της Χαμάς έχει περάσει. Την ίδια άποψη έχουν υιοθετήσει, σε διάφορους βαθμούς κι ελληνικά μέσα ενημέρωσης.

Το γερμανικό περιοδικό Spiegel, που συνηθίζει να σχολιάζει τα γεγονότα, έχει προχωρήσει ακόμη περισσότερο, εμφανίζοντας τη σφαγή σαν σχέδιο της …Χαμάς! "Οσο αιματηρή κι αν ήταν η ισραηλινή επίθεση”, γράφει το περιοδικό εχθές, ”είναι βασικά αποτέλεσμα ενός κυνικού υπολογισμού της Χαμάς…”. Η Χαμάς, αρνήθηκε την παράταση της εκεχειρίας και άρχισε να εξαπολύει πυραύλους πιστεύοντας ότι οι τηλεοπτικές εικόνες και η “κλιμάκωση της βίας θα κάνουν την Δύση να θεωρήσει την Χαμάς ως εταίρο στις διαπραγματεύσεις”! Ολα αυτά γράφονται σοβαρά, την στιγμή που ολόκληρος ο μηχανισμός εξουσίας της Χαμάς στη Γάζα δέχεται συντριπτικά πλήγματα.

Από το σύνολο του διεθνούς τύπου, πρέπει κανείς να διαβάσει ισραηλινές εφημερίδες όπως η Haaretz (δες διπλανές στήλες) για να καταλάβει τι συμβαίνει στη πραγματικότητα. Την Κυριακή η έγκυρη εφημερίδα συνόψιζε την κατάσταση ως εξής σε ένα άρθρο ανάλυσης: “1,5 εκατατομμύριο ανθρώπινα όντα, οι περισσότεροι απόκληροι κι απελπισμένοι πρόσφυγες ζούν σε μια γιγαντιαία φυλακή - εύφορο έδαφος για ένα νέο γύρο αιματοχυσίας. Το γεγονός ότι η Χαμάς μπορεί να το παρατράβηξε με τις ρουκέτες της δεν αποτελεί δικαιολογία για την ισραηλινή πολιτική τις τελευταίες δεκαετίες, για την οποία της αξίζει να φάει στο πρόσωπο ένα ιρακινό παπούτσι”.

Στην ίδια εφημερίδα, μπορει κανείς να πληροφορηθεί ότι ήταν το Ισραηλ που παραβίασε την εκεχειρία, τινάζοντας ένα τούνελ των Παλαιστίνιων: “Εξι μήνες πριν, το Ισράηλ ζήτησε και πήρε από την Χαμάς εκεχειρία. Την παραβίασε μονομερώς τινάζοντας ένα τούνελ, ζητώντας την ίδια στιγμή από την Αίγυπτο να αποτρέψει την Χαμάς από επιθέσεις”. “Η παραβιαση της εκεχειρίας από το Ισραήλ”, έγραφε το κύριο άρθρο της ιστορικής εφημερίδας
(ιδρύθηκε το 1918 και είναι η παλιότερη στη χώρα) ”χειροτέρευσε τη κατάσταση που οδήγησε στο πόλεμο”. Στο σύνολο σχεδόν του διεθνούς τύπου, η Χαμάς έχει παρουσιαστεί ως η πλευρά που παραβίασε την εκεχειρία.

Οπως έχει ήδη αναλυθεί στο Tvxs, η ισραηλινή επίθεση δεν έχει καθόλου να κάνει με τη προστασία των πολιτών του Ισράηλ (δες διπλανές στήλες). Είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επίδειξη εθνικιστικής πυγμής από τη κυβέρνηση εν όψει των εκλογών του Φεβρουαρίου, αλλά, και με την ανάληψη της εξουσίας από τον Μπάρακ Ομπάμα. Το Τελ Αβίβ δεν τον εμπιστεύεται όπως τον Μπους και φοβάταν ότι ίσως ξεκινούσε ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, στις οποίες αναγκαστικά θα έπαιζε ρόλο και η Χαμάς.

Οι ισραηλινές επιδρομές δημιουργούν τετελεσμένα γεγονότα πριν ακόμη αναλάβει ο νέος αμερικανός πρόεδρος, ώστε να αποτραπεί οποιαδήποτε νέα ειρηνευτική πρωτοβουλία ή να γίνει με τους όρους που επιθυμεί το Ισράηλ, χωρίς δηλαδή σοβαρό Παλαιστινιακό αντίπαλο. Ηδη ο πρόεδρος των Παλαιστινίων στη Δυτική Οχθη, Μαχμούτ Αμπάς ταυτίστηκε με το Ισράηλ ρίχνοντας την ευθύνη στην Χαμάς που δεν άκουσε τις “νουθεσίες” του για αυτοσυγκράτηση.

Αντίθετα με τις φαντασιώσεις και την χοντροκομμένη προπαγάνδα του Spiegel, η ισραηλινή επίθεση σκοπεύει να βγάλει από τη μέση την Χαμάς, προκαλώντας την αντίδραση του πληθυσμού της Γάζας που βλέπει να τιμωρείται άγρια μαζί με την ηγεσία του: πρόκειται στη πραγματικότητα για επανάληψη του "γιουγκοσλαβικού σενάριου" του 1999 με τις μαζικούς βομβαρδισμούς που έστρεψαν τους πολίτες εναντίον του Μιλόσεβιτς. Μοναδικός στόχος των βομβαρδισμών είναι η εξουσία της Χαμάς. Οσο για την πιθανολογούμενη "χερσαία επίθεση" στη Γάζα, είναι απίθανο να γίνει: καμμία κυβέρνηση δεν θέλει φέρετρα με νεκρούς στρατιώτες πριν από τις εκλογές.

Είναι περιττό να σημειωθεί ότι σε κανένα ρεπορτάζ ή ανάλυση δεν αναφέρεται στο ότι η Χαμάς το 2006 εκλέχθηκε με τους ψήφους των Παλαιστινίων και στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη, όπου έχασε την εξουσία σε όφελος του Μαχμουτ Αμπάς μετά από ένα πραξικόπημα, που ενορχήστρωσαν Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ, επειδή δεν τους άρεσε το αποτέλεσμα των εκλογών. (δες διπλανές στήλες).

Ούτε λόγος βέβαια να γίνεται για το γεγονός ότι, ακόμη και αν η Χαμάς είχε ξεκινήσει τις επιθέσεις πράγμα που δεν έγινε, είχε δικαίωμα να το κάνει με βάση τους διεθνείς νόμους. Οι σχετικές συνθήκες του ΟΗΕ προβλέπουν ότι ένας λαός που βρίσκεται υπό κατοχή έχει το δικαίωμα να χρησημοποιήσει όλα τα μέσα, ακόμη και ένοπλα, για την απελευθέρωση του. Και σύμφωνα με όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, τα Παλιαστινιακά εδάφη βρίσκονται υπό Ισραηλινή κατοχή.

Τις παραπάνω πληροφορίες βρίσκει κανείς εύκολα στο νέο μέσο ενημέρωσης που αναδεικνύεται τα τελευταία χρόνια: το ίντερνετ. Από τη συνεχιζόμενη απόπειρα γενοκτονίας στη Γάζα μέχρι τα πρόσφατα γεγονότα στην Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, το διαδίκτυο προσφέρει ελεύθερη ενημέρωση στην οποία συμβάλλουν οι ίδιοι οι πολίτες - δημοσιογράφοι στέλνοντας ειδήσεις, ανταποκρίσεις και εικόνες.

Βρισκόμαστε στο τέλος της ανεξέλεγκτης εξουσίας των συμβατικών ΜΜΕ. Για αυτό το σύνθημα για τη σημερινή εκδήλωση στο Σύνταγμα θα έπρεπε να ήταν: ”μη πετάξεις την TV, κάνε την Web-TV".

από το http://www.tvxs.gr/v2444

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ…

Θα το ξαναπούμε ακόμη μία φορά: τα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία δεν αφήνουν ανεπηρέαστο το σύνολο του στρατού. Η ιεραρχία προσπάθησε να αντιδράσει με την επαναφορά της ασύμμετρης απειλής, της διασποράς φόβου και απειλών. Με ένα σύνολο μέτρων επιφυλακής (κίτρινος συναγερμός, ιδεολογικός τραμπουκισμός και εθνική ηθική διαπαιδαγώγηση στις μονάδες ενάντια στον εχθρό-«κουκουλοφόρο» λαό) προσπαθεί να πείσει τους φαντάρους για το φόβο της εσωτερικής απειλής.

Επιχειρούν απεγνωσμένα να στείλουν το μήνυμα στην κοινωνία ότι ο στρατός είναι εδώ, έτοιμος να ανταποκριθεί αν χρειαστεί στο ρόλο που του επιβάλλουν τα νέα δόγματα περί αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Ένα νέο ρόλο που ξεκάθαρα θα εγγράφει και θα αντανακλά όλο και περισσότερα στοιχεία αστυνομίας, δολοφονικής θωράκισης της δημοκρατίας τους, συμβολής στην κρατική καταστολή.

Εμείς ως φαντάροι αρνηθήκαμε από την πρώτη στιγμή έστω και να συζητήσουμε αυτό το ενδεχόμενο. Δηλώσαμε ότι δεν πρόκειται, ακόμη κι αν διαταχτούμε, να συμμετάσχουμε σε οποιοδήποτε σχέδιο καταστολής του νεολαιίστικου, του εργατικού και του ευρύτερου λαϊκού κινήματος. Ξεκαθαρίσαμε ότι είμαστε στην αντίπερα όχθη.

Είμαστε αλληλέγγυοι στο μαζικό και δυναμικό κίνημα που αναπτύσσεται στη νεολαία. Είμαστε στο πλευρό των αιτημάτων, των μορφών και των επιδιώξεων των εκατοντάδων χιλιάδων νέων που βρίσκονται στους δρόμους. Μην ξεχνάτε πως πριν μας φέρουν εδώ με το ζόρι ήμασταν κι εμείς μαθητές, φοιτητές, νέοι εργαζόμενοι, άνεργοι. Είμαστε κι εμείς κομμάτι της γενιάς των 700 ευρώ.

Πριν μας φέρουν εδώ ήμασταν πολιτικές οντότητες, συνδικαλιστές, μέλη οργανώσεων, συμμετείχαμε σε στέκια, συλλογικότητες, συλλόγους, σωματεία… γι’ αυτό και οι φαντάροι είναι πολίτες με στολή. Κουβαλάμε μαζί μας όλα τα άγχη, τα προβλήματα, τα όνειρα και τις επιθυμίες. Δε θέλουμε και δε μπορούμε να τα αφήσουμε στο συρματόπλεγμα του στρατοπέδου. Γι’ αυτό ακόμη και όταν είμαστε στη σκοπιά σε αυξημένη επιφυλακή περιμένοντας «κουκουλοφόρους» να μας την πέσουν, η σκέψη και η συνείδησή μας βρίσκεται στους δρόμους του αγώνα…

Η κουβέντα μέσα στο στρατόπεδο δε σταματάει: συζητήσεις επί συζητήσεων, ερωτήματα, αγωνίες, προβληματισμοί. Ακόμη και με ελεύθερο ελάχιστο χρόνο, με δύσκολη την πρόσβαση στην ενημέρωση, χωρίς εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, internet, τα νέα ταξιδεύουν από στόμα σε στόμα. Έστω με υπερβολές, διαστρεβλώσεις, φοβίες, με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα η στρατευμένη νεολαία συζητάει για το παρόν και το μέλλον της σε παιδεία, εργασία, ασφάλεια, δημοκρατία, πολιτισμό. Οργίζεται, ονειρεύεται, οργανώνεται, παίρνει αποφάσεις πάνω στις ανάγκες και τα δικαιώματά της.

Ας πάψουν λοιπόν να μας απειλούν και να κινδυνολογούν. Δε μας τρομοκρατεί καθόλου ούτε η άθλια σκευωρία κυβέρνησης – στρατού με τη σύλληψη του συναδέλφου μας φαντάρου. Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον Γ. Γρ. που έκανε το λάθος να περπατάει το κέντρο της Αθήνας μετά από διαδήλωση. Πρόκειται ξεκάθαρα για ένα εξιλαστήριο θύμα που του έχουν φορτώσει κατηγορίες όπως κατασκευή και χρήση εκρηκτικών, σύσταση συμμορίας, αντίσταση κατά της αρχής κ.α. Στο πρόσωπο του άτυχου φαντάρου δικάζεται αυτό που τους τρομάζει: Η ορμητική και νικηφόρα προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια για κίνημα μαζικό μέσα και έξω από το στρατό.

Η κυβέρνηση των δολοφόνων μας στέλνει απειλητικό μήνυμα υποταγής και συμμόρφωσης. Με τη συλλογική μας δράση θα της επιστρέψουμε τα δικά μας τρομακτικά μηνύματα ανυπακοής και ανατροπής.

Κάτω η κυβέρνηση και οποιοσδήποτε διαχειριστής της ίδιας πολιτικής.

Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων.

Να πέσει η σκευωρία ενάντια στον αθώο φαντάρο. Όχι στο μισθοφορικό στρατό. Κανένας νέος επαγγελματίας με στολή.

Ούτε σκέψη για σχέδια καταστολής με συμμετοχή του στρατού. Δε θα μας στρέψετε ενάντια στα αδέρφια μας.

Κατάργηση των ειδικών δυνάμεων στην αστυνομία.

Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Επέκταση του σε σχολεία – διαδηλώσεις.

Κατάργηση του τρομονόμου. Να καταργηθούν οι χαφιεδοκάμερες.

Να ζούμε αξιοπρεπώς από μια μόνιμη και σταθερή εργασία.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

Τηλ. Επικοινωνίας: 6932 955437

Όταν έχω εμπνευση η λίστα μεγαλώνει...Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι

• Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Σφαίρα με τη σφαίρα το μίσος μεγαλώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Μέρα με τη μέρα το μίσος μεγαλώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Από όλα τα εσώρουχα το μαύρο με φουντώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Από όλα τα ψάρια μ’ αρέσει το καπόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Από όλα τα ξύλα μ’ αρέσει το Μαόνι. Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Σφαίρα με τη σφαίρα η φλόγα θα φουντώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Θα πάω στο περίπτερο να πάρω τσιγάρωνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Γυρνάω στο περίπτερο να πάρω και μπυρόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Έχει πολύ ήλιο όταν ξημερώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Από όλα τα ξινά μ’ αρέσει το λεμόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Από όλα τα φρούτα μ’ αρέσει το πεπόνι Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Από όλα τα έντομα μ' αρέσει το τριζόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Από όλα τα πουλιά μ’ αρέσει το τρυγόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Όταν κάνω κέικ ποτέ του δεν φουσκώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι. (με απορία)
• Όταν κάνω αντίσταση ο μπάτσος με σκοτώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Να πέσει η κυβέρνηση από το μπαλκόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Οι μπάτσοι έχουν γκλόμπ εγώ όμως καδρόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Όταν κάνω μπάνιο βουλώνει το σιφόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Aπ' το police academy μ' αρέσει ο Mahoney, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Ψάχνουμε ένα σύνθημα σε -όνι να τελειώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Το μετρό θα πάρουμε να πάμε Αγιαντώνη, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Ήπιαμε το ήλιο από το μπαλόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι. (με φωνή 3)
• Πίκου κάνει κρύο φόρα παντελόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Την παίρνω στο τηλέφωνο κ’ αυτή δεν το σηκώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Μάλλον έχει γκόμενο, θα πάω με καδρόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Θα πάρω αναβολικά να γίνω εγώ μπρατσόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Ο Μπόφυ όταν ξυπνάει είναι σαν πρεζόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Οι μπάτσοι έχουν σφαίρες, εγώ τη μαύρη ζώνη, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Φτάσαμε στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Θα πάω στην πορεία μαζί με τον Αντώνη, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι
• Ο Νίκος ο Χναράκης παίζει το τρομπόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Ήρθε στη πορεία μαζί το Εβιτόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Σε λίγο θα θυμώσετε και τον Μπιρμπιλόνη, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Σαν κάνει ντρίπλες ο Τζιμπούρ, ο Μπλάνκο του θυμώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Την ΑΕΚ την κατέστρεψες ρε μαλάκα Δώνη, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Οι βλάκες παίζουν man to man μα εμείς μονάχα ζώνη, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Απ’ όλα τα τυριά θα πάρω το Δωδώνη, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Και απ’ τα παγωτά πάλι θέλω Δωδώνη, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Μπάτσοι είστε γουρούνια είστε και δολοφόνοι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Στα γαλλικά assasins σημαίνει δολοφόνοι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Πυροβολώ τα πόδια μου και ο Τζόνι μου θυμώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Σαπίδη είσαι γελοίος τράβα στη Μεθώνη, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Αμά ξαναφας ζαρκάδι με δαμάσκηνα να κλάνεις σαν τρομπόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Ως designer δουλεία θα βρω με μπάρμπα απ’ τη Κορώνη, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Το 2005 πήγαμε Βαρκελώνη, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Ο George ο δάσκαλος έχει πάπια που σκοτώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Ο Λύκος ήρθε στο Μποέμ και ψάχνει για μπυρόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Η Δάφνη πάει Ζάχο, να της μάθει το πριόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Η Δάφνη έβαλε ντομάτα μέσα στο παπουτσόνι, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Και ο ανάπηρος τα πήρε και άρχισε να χώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Αυτή η διπλωματική ποτέ της δε τελειώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Μου κάηκε το laptop θα πάω να πάρω Sony, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Ο bofy έχει δικιά του μέθοδο το χταπόδι να σκοτώνει, Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
• Μετά από τα 40, αρχίζει και σουφρώνει, Μπατσοι γουρουνια δολοφονοι.
• Από του bofy το sleeping bag κανένας δεν γλυτώνει, Μπατσοι γουρουνια δολοφονοι.
• Ο Μανίνης κλάνει και κάνει το παγώνι, Μπατσοι γουρουνια δολοφονοι.
• Ποτίδη είσαι ταλεντάρα, σαν τον Ντέπ τον Τζόνυ, Μπατσοι γουρουνια δολοφονοι.
• Από το Δαρζεντορομπότ κανείς μας δεν γλυτώνει, Μπατσοι γουρουνια δολοφονοι.
• Μέσα στην κατάληψη έχουμε πήξει στο γυρόνι / πιτσόνι / κρεπόνι, Μπατσοι γουρουνια δολοφονοι.

εάν θέλετε να σβηστεί επειδή είναι χιουμοριστικό δεν υπάρχει πρόβλημα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Το κείμενο που δημοσιεύτηκε τελικά ανυπόγραφο στην εφημερίδα της Σύρου “Κοινή Γνώμη”, σχετικά με την ανακοίνωση του Φ.Σ.

διαβάστε εδώ στη σελ. 6
τα σχόλια δικά σας.....


ΥΓ. Γράψτε και κανένα σχόλιο, αυτός είναι ο ρόλος του Blog.... η επικοινωνία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Ανακοίνωση του Φ.Σ. προς την εφημερίδα της Σύρου "Κοινή Γνώμη"

Την Τετάρτη 17/12 ο φοιτητικός σύλλογος του τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προιόντων και Συστημάτων μέσω της Γενικής του Συνέλευσης, αποφάσισε την παρουσία αντιπροσωπίας φοιτητών στην προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου που θα παραχωρούσε ο Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου κ. Χαράλαμπος Κόκκινος.

Στη συνέντευξη – συζήτηση αυτή, οι φοιτητές έθεσαν με εύστοχο τρόπο ερωτήματα σχετικά με τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, εκφράζοντας ταυτόχρονα τις ανησυχίες τους για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών καθώς και τις αιτίες αυτών. Αντίθετα, ο κ. Κόκκινος υπερασπιζόμενος προσωπικά και κομματικά συμφέροντα δεν θέλησε να απαντήσει με αντικειμενικότητα στα ζητήματα αυτά, αποφεύγοντας κάθε φορά την ουσία των ερωτήσεων. Εκτός από τα επικοινωνιακά τεχνάσματα που χρησιμοποίησε ο κ. Κόκκινος για να παραπλανήσει την κοινή γνώμη, μας παρουσίασε και μια σειρά ανακριβών στοιχείων.

Για παράδειγμα, ακούσαμε από τον κ. Κόκκινο να υποστηρίζει ότι το ποσοστό απόχης από τις τελευταίες εκλογές ήταν ασήμαντο μονοψήφιο νούμερο. Σύμφωνα με το Yπουργείο Eσωτερικών όμως το ποσοστό αποχής ήταν της τάξης του 25,85%. Επίσης μάθαμε από τον κ. Κόκκινο ότι η παρούσα κυβέρνηση ουδέποτε είχε σχέση με όλα αυτά τα σκανδαλα που ακούμε τα τελευταία πέντε χρόνια, με αποκορύφωμα το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, όπου όπως ανέφερε «υπεύθυνοι είναι αποκλειστικά τρεις παπάδες»! Ταυτόχρονα υποστήριξε ότι οι φοιτητές και οι μαθητές που αγανακτησμένοι βγήκαν στο δρόμο, επιτίθενται κατά της αστυνομίας με «πιστόλια και πυροβόλα» (ίσως είναι οι «δαίμονες» που άρχισε να βλέπει ξαφνικά και ο ειδικός φρουρός). Επιπρόσθετα, όταν θέλησε να ωραιοποιήσει την κατάσταση της ενδοκυκλαδικής συγκοινωνίας με τα ταχύπλοα, έκρυψε την πραγματικότητα από την κοινωνία της Σύρου. Η πραγματικότητα έγκειται στο ότι ο εφοπλιστής των ταχυπλόων κατάφερε να ακυρώσει τον «αξιοκρατικό» διαγωνισμό του κράτους κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αναγκαστεί το κράτος να αναθέσει στο συγκεκριμένο εφοπλιστή τη συγκοινωνία, περιμένοντας την κήρυξη νέου διαγωνισμού. Τέλος, ακούσαμε από το κ. Γενικό να υποστηρίζει ότι δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τους φοιτητές και το Πανεπιστήμιο της Σύρου και ότι ο ίδιος κάλεσε τον φοιτητικό σύλλογο να συζητήσουν. Το συγκεκριμένο μόνο ως αστείο μπορούμε να το εκλάβουμε παραθέτοντας κάποια ερωτήματα. Ποιος κάλεσε όλη τη δυναμή της ασφάλειας να περικυκλώσει το κτίριο την ημέρα της κατάληψης μας αλλά και την επόμενη; Ποιος ζήτησε από τον εισαγγελέα να μας διώξει άμεσα από το κτίριο; Γιατί δεν δεχόταν να μιλήσει ο κ. Κόκκινος τηλεφωνικά μαζί μας; Όσο για την υποκρισία ότι μας κάλεσε ο ίδιος προς συζήτηση, αμφιβάλουμε εάν τουλάχιστον γνωρίζει κάποιο από τα προβλήματα του Πανεπιστημίου στη Σύρο.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν ανακρίβειες και ψεύδη παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούν συνήθως οι πολιτικοί για να δικαιολογήσουν τις ‘κάτω από το τραπέζι’ ενέργειες τους και είναι κάτι που περιμέναμε να ακούσουμε και από τον κ. Κόκκινο. Αυτό που δεν περιμέναμε και θλιβόμαστε εκ μέρους του, είναι ο προσβλητικός και επιθετικός λόγος του απέναντι μας. Εάν και όλοι οι φοιτητές απεύθυναν τον λόγο στον κ. Κόκκινο στον πληθυντικό και με σεβασμό, ο ίδιος επέμενε να χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως ‘είστε μειοψηφία’, ‘είσαι λαικιστής’ ‘είσαι ψεύτης’, ‘κοριτσάκι μου’ και άλλα πολλά. Σκοπίμα δεν απαιτήσαμε μια πιο πολιτισμένη αντιμετώπιση από τον κ. Κόκκινο γιατί πιστεύουμε ότι ο σεβασμός είναι μια αξία που χαρακτηρίζει την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου και δεν πρέπει να επιβάλλεται σε κανέναν. Ιδιαίτερα εάν πρόκειται για εκπαιδευτικό, όπως ο κ. Κόκκινος. Ταυτόχρονα, πιστεύουμε ότι σκουργιασμένες κραυγές απελπισίας, όπως αυτές του κ. Κόκκινου, που βασίζονται σε κομματικές γραμμές και προσωπικά συμφέρονται και οι οποίες έχουν ως στόχο την χειραγώγηση του κόσμου, είναι οι βασικές αιτίες της κοινωνικής εξαθλίωσης που βιώνουμε σήμερα.

Κύριε Κόκκινε, σας φέρνουμε προ των ευθυνών σας και σας κρίνουμε υπεύθυνο για την κατάντια της κοινωνίας και του σάπιου συστήματος που εσείς διατηρείτε καθημερινά. Θεωρούμε ότι είναι επικίνδυνο για τον τόπο να βρίσκονται τέτοιοι άνθρωποι με τέτοιες απόψεις σε θέσεις ευθύνης και εξουσίας όπως αυτή του γενικού γραμματέα της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Ταυτόχρονα λαμβάνοντας υπόψη ότι είστε διορισμένος από την κυβέρνηση (προφανώς χάρη του πλούσιου ‘μπλε’ βιογραφικού σας) και όχι εκλεγμένος από το λαό, απαιτούμε να αναλάβετε για πρώτη φορά τις ευθύνες σας και να παραιτηθείτε άμεσα.

Ω έλατο...

Ω έλατο, ω έλατο τι ωραία που αρπάζεις

Όταν δεν είσαι πάρνασσο,
όταν δεν είσαι πάρνηθα.
Στο σύνταγμα, στο σύνταγμα, τι ωραία που αρπάζεις!

Μπάτσους γεμάτο στα κλαδιά
και διμοιρίες στη σειρά.

Ω έλατο, στο σύνταγμα τι ωραία που αρπάζει.

Βρε θα σε κάψω μια βραδιά
Κιας έχεις μπάτσους στα κλαδιά
Ω έλατο, ω έλατο δε θα μου τη γλιτώσεις

Μα κιαν σ' αφήσω πράσινο
πρεπεί κι εσύ να ξέρεις
Χριστούγεννα, χριστούγεννα φέτος δε θα χαρούμε!!!

Να που πάνε τα λεφτά μας...

Το πρώτο πρόγραμμα προμηθειών της Ελληνικής Αστυνομίας που καταρτίστηκε από το Αρχηγείο, παρουσιάζει κατ' αποκλειστικότητα το νέο τεύχος της «ΚΑΤΑΔΡΟΜΗΣ» που κυκλοφορεί στα περίπτερα. Το πρόγραμμα που οριστικοποιήθηκε και εγκρίθηκε τον περασμένο Μάιο, καλύπτει τις ανάγκες της ΕΛΑΣ την περίοδο 2008-2012. Από το συνολικό πρόγραμμα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το Πρόγραμμα Ανανεώσεως Οπλισμού της ΕΛΑΣ, με κύριους τομείς:

· Αλεξίσφαιρα γιλέκα: Προβλέπεται η προμήθεια 47.000 αλεξίσφαιρων γιλέκων, μαζί με 13.000 αντιβλητικές πλάκες. Παράλληλα, περιλαμβάνονται 400 αλεξίσφαιρα κράνη και 50 αλεξίσφαιρες ασπίδες για τις ομάδες επεμβάσεως. Ο συνολικός προϋπολογισμός ανέρχεται σε 32 εκατ. ευρώ.

· Οπλισμός: Οι απαιτήσεις αφορούν την προμήθεια 1.000 τυφεκίων των 5,56 mm και 1.000 όπλων ατομικής αμύνης (Personal Defense Weapons) καθώς και 20 συστήματα εκπαιδεύσεως Εξομοιωτών Διαχειρίσεως Κρισίμων Αστυνομικών Καταστάσεων (ΕΔΚΑΚ). Τα προβλεπόμενα κονδύλια ανέρχονται σε 8,2 εκατ. ευρώ.

· Πυρομαχικά: Απαιτούνται συνολικώς 12,850 εκατ. ευρώ για την προμήθεια 30.000.000 φυσιγγίων 9 mm, 15.000.000 φυσιγγίων 0,38 Special, 5.000.000 φυσιγγίων 7,62 mm και 12.000 βομβίδων 40 mm.

· Εξοπλισμός ειδικών δυνάμεων: Καλύπτει 3.000 κράνη μεγάλης ανθεκτικότητος με ακουστικά, 300 πλαστικά κράνη μεγάλης ανθεκτικότητος με μικροφωνική εγκατάσταση, 6.500 πλαστικές διαφανείς ασπίδες, 15.000 αστυνομικές ράβδους, 15.000 ζεύγη μεταλλικών χειροπέδων, 3.300 προσωπίδες χημικών ουσιών, 6.600 διηθητικά κάνιστρα - φίλτρα, 18.500 χειροβομβίδες χημικών ουσιών, 100 συσκευές εκτοξεύσεως χημικών ουσιών, 7.000 συστήματα αναγόμωσης συσκευών εκτοξεύσεως χημικών ουσιών, 7.000 ειδικές επιχειρησιακές εξαρτύσεις, 5.000 κράνη μοτοσυκλετιστών, 200 μη θανατηφόρα συστήματα και 600 εκτοξευτές βομβίδων 40 mm.

· Εξοπλισμός σκοπευτηρίων: Απαιτούνται 23,5 εκατ. ευρώ για προμήθεια 50 συλλογών εξοπλισμού ανοικτού σκοπευτηρίων και 20 συλλογών εξοπλισμού κλειστού σκοπευτηρίου.



ΣΥΝΟΛΟ : 76.500.000 ΕΥΡΩ

Ευχές του Φ.Σ.

Με αφορμή τα δεκάδες mail που έρχονται καθημερινά για Kαλά Χριστούγεννα και καλές διακοπές, θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι είναι τουλάχιστον υποκριτικό να αναλωνόμαστε τη δεδομένη χρονική στιγμή σε ευχές χριστουγεννιάτικης καλοπέρασης την ώρα που χιλιάδες νέοι είναι στους δρόμους διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον!

Εμείς ευχόμαστε το νέο έτος να φέρει..
Λιγότερες σφαίρες και ξύλο για τους νέους και
μια ελπίδα ότι κάτι επιτέλους μπορεί να αλλάξει!

ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ!!!

ΥΓ: Τα μόνα δώρα που δεχόμαστε φέτος είναι οι παραιτήσεις σας.

The Erasers

Εικόνες που δημιουργήθηκαν από την κολλεκτίβα των ERASERS και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ελεύθερα για την προπαγάνδα μας!

Τα κάλαντα εφετο

Δακρυγόνα και φωτιές σκόρπισαν παντού
Κάθε σπίτι και φωλιά οι μπάτσοι είναι παντού,
Έι!
Δακρυγόνα και φωτιές μεσ' τη γειτονιά
ήρθε η εξέγερση βοηθάτε ρε παιδιά

Δέντρο φωτεινό, καίει λαμπερό,
μήνυμα θα φέρει από το λαό.
Μες στη σιγαλιά ακούμε τρία μπαμ
και κάνει η αγάπη την καρδιά γροθιά.

Δακρυγόνα και φωτιές στο μικρό χωριό
και χτυπάν αλύπητα νέους στο ψαχνό,
Έι!
Δακρυγόνα και φωτιές σκόρπισαν παντού
κι η βουλή απέχει μόλις ένα ντου

Κόκκινες μπογιές, οι πέτρες ειν' πολλές
τα κανάλια δείχνουν τις ίδιες παπαριές
Τρέχουν τα παιδιά, σε κάθε γειτονιά,
φωνάζουνε συνθήματα και σπαν στα πεταχτά

Δακρυγόνα και φωτιές στο εξωτερικό
Κόσμος πολύς στους δρόμους, κάτι τρέχει εδώ,
Έι!
Δακρυγόνα και φωτιές χρειάζεται αλλαγή
Ας δώσουμε στη γη μας ακόμα μια στροφή

από το deadendmind.blogspot.com/

Όταν η νεολαία κραυγάζει με απόγνωση, η σιωπή των πανεπιστημιακών καθηγητών είναι συνενοχή.

Ας το διαβάσουν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου μας!

Εδώ και 2,5-3 δεκαετίες, οι κρατούντες πασχίζουν να μας πείσουν ότι ζούμε το τέλος της ιστορίας, ότι δεν έχουμε άλλη προοπτική από την βαρβαρότητα του αχαλίνωτου «τουρμπο-καπιταλισμού», της αισχροκέρδειας, της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας, της αριστείας, κ.ο.κ., δηλ. όλου του πακέτου των δογμάτων της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, το εκπαιδευτικό αντίστοιχο του οποίου είναι η όλη αντιμεταρρύθμιση για την περαιτέρω υπαγωγή επιστήμης και παιδείας στο κεφάλαιο, βάσει της διαδικασίας της Μπολόνια.

Ήταν αρκετό να ξεσπάσει οικονομική κρίση -η πρώτη πραγματικά παγκόσμια συστημική κρίση της κεφαλαιοκρατίας- για να φανεί η γύμνια και η καταστροφικά ανεξέλεγκτη φύση της τερατώδους ανισομέρειας και του καταστροφικού παρασιτισμού αυτού του σάπιου συστήματος, που για την τερατώδη χλιδή μιας παγκόσμιας ελίτ και των υποτακτικών-υπηρετών της, καταδικάζει απροκάλυπτα σε εξαθλίωση και γενοκτονία δισεκατομμύρια ανθρώπων, ενώ κλιμακώνει τον παγκόσμιο πόλεμο. Την ίδια του την κρίση αυτό το παρασιτικό σύστημα επιχειρεί και πάλι να τη λύσει με κοινωνικό πόλεμο, να τη φορτώσει στο μόνο παραγωγό του πλούτου της ανθρωπότητας, στον κόσμο της εργασίας, με περαιτέρω ανεργία, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποίηση των υπερκερδών και «κοινωνικοποίηση» (φόρτωμα στις πλάτες των φορολογουμένων) των ζημιών του.

Πασχίζουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από τη «συναίνεση» με αυτή την τάξη πραγμάτων, από την υποταγή και την παραίτηση από κάθε συλλογικότητα και αξιοπρέπεια, από το προσωπικό βόλεμα και την ατομική λύση με εκδουλεύσεις, διαπλοκές και διασυνδέσεις.

Οι ταγοί του συστήματος θεσμοθετούν συστηματικά, διαβεβαιώνοντάς μας ότι η επόμενη γενιά, τα παιδιά μας, οι φοιτητές μας, θα ζήσουν σε εργασιακές κ.ο.κ. συνθήκες ανασφάλειας και διακινδύνευσης («ελαστασφάλεια»!) χειρότερες απ’ τις δικές μας, παρουσιάζοντας την νεοφιλελεύθερη στρατηγική τους ως μονόδρομο προόδου! Προσπαθούν μάλιστα να εξαγοράσουν τη συναίνεση των γηραιότερων σε αυτή την ανωμαλία παζαρεύοντας το εάν και κατά πόσο θα θιγούν κεκτημένα δικαιώματα των τελευταίων! Οποία ηθική εξαχρείωση! Ακόμα και στα ζώα, οι ηθολόγοι έχουν επισημάνει συμπεριφορές αυτοθυσίας ενηλίκων για τη διασφάλιση του μέλλοντος των τέκνων. Η νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα μας ωθεί σε κανιβαλισμό χειρότερο του ζωώδους έναντι της νέας γενιάς: με αντίτιμο την ενδεχόμενη μη αλλαγή των όποιων γλίσχρων κεκτημένων μας, πρέπει να θυσιάσουμε το μέλλον των παιδιών μας στο βωμό του Μολώχ. Χάριν της «προόδου» τίνος; Των golden boys, των hedge funds, των δομημένων ομολόγων, των χρηματοπιστωτικών κολοσσών, των διεφθαρμένων πολιτικών υπαλλήλων του κεφαλαίου, της λαμογιάς, των επιχειρηματιών ρασοφόρων, των πλιατσικολόγων των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, των κουκουλοφόρων του δήθεν, του καθωσπρεπισμού και της υποκρισίας; Τι να περιμένει κανείς σε ένα πολιτικό σκηνικό, με κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση να παραπαίουν υπό το βάρος των αλλεπάλληλων αποκαλύψεων για τα σκάνδαλά τους, με μόνη ελπίδα να απαλλαγούν από το βάρος του εκάστοτε επίκαιρου σκανδάλου τους, την επισκίασή του από την αποκάλυψη ενός επόμενου.

Και βρέθηκαν πολλοί φυσικοί και θεσμικοί γονείς που εμπέδωσαν και προωθούν με φανατική συνέπεια απανταχού αυτόν τον παιδοκτόνο κανιβαλισμό επί της νεολαίας, ανάγοντας το ρόλο τους σε αυτόν του θηριοδαμαστή, με το μαστίγιο και το καρότο, με μοναδικό προορισμό την τιθάσευση και την εμπέδωση της πειθάρχησης των εν δυνάμει «ανθρωπίνων πόρων» του κεφαλαίου. Έχουν βαλθεί να κουρσέψουν το μέλλον μας, το μέλλον τους, την προοπτική της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η «προοπτική» που χαράσσει το σύστημα.

Άνθρωποι, κοινωνία χωρίς συλλογική προοπτική είναι νεκρές οντότητες. Η νεολαία είναι ο πλέον ευαίσθητος αισθητήρας των προοπτικών της εκάστοτε κοινωνίας. Είναι η ίδια η ενσάρκωση της προοπτικής της ανθρωπότητας, μ’ αυτήν αναμετρά το είναι της για να ωριμάσει. Γι’ αυτό και βιώνει πιο έντονα και δραματικά την απουσία προοπτικής, όταν κάποιοι απεργάζονται το μέλλον της πίσω απ’ την πλάτη της.

Ωστόσο, οι φορείς της ψοφοδεούς νομιμοφροσύνης και της θεσμολαγνίας της κάθε γραφειοκρατίας (πανεπιστημιακής, διοικητικής, κ.ο.κ.) στήνουν ένα τοίχος αδιαπέραστο στα όνειρά της, ένα βραχνά στο λαιμό της, απαλείφοντας μία προς μία κάθε χαραμάδα προοπτικής, κάθε ικμάδα νεανικής δημιουργικότητας. Από την αρχή του «ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό» των επισήμως κυβερνώντων δια της «διασταλτικής» ερμηνείας των θεσμών, περάσαμε στην αρχή της υπεράνω ηθικών αρχών νομιμοφάνειας.

Η εικόνα των δήθεν οργάνων συνδιοίκησης του Πολυτεχνείου είναι χαρακτηριστική. Τα τελευταία χρόνια τα διοικητικά όργανα του Ιδρύματος έχουν σχεδόν ολοσχερώς αναχθεί σε μηχανισμούς άκριτης έγκρισης-διεκπεραίωσης άνωθεν προειλημμένων αποφάσεων με το εξής στερεότυπο σχήμα: τίθεται προς έγκριση η χ πρόταση βάσει του ψ νόμου. Εάν κάποιοι απ’ τους εκπροσώπους των φοιτητών, είτε των καθηγητών (μελών ΔΕΠ, ΕΤΕΠ και ΕΕΔΙΠ), αποτολμούν να αρθρώσουν λόγο πέραν των προειλημμένων αποφάσεων, να αντιτάξουν στις τελευταίες τις πραγματικές ανάγκες της πανεπιστημιακής κοινότητας, της επιστήμης και της κοινωνίας, η απάντηση είναι αυτοματοποιημένη: «είναι νόμος του κράτους, εμείς δεν νομοθετούμε, είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι και οφείλουμε να τηρούμε το νόμο»! Αυτά τα επιχειρήματα προτάσσονται από τους φορείς της θεσμολάγνου νομιμοφροσύνης, επί παντός ζητήματος ήσσονος ή μείζονος σημασίας, ακόμα και αν το θέμα αφορά νόμους εκτελεστικούς της μη ολοκληρωμένης άρσης του άρθρου 16 του Συντάγματος, ακόμα και αν είναι οι τελευταίοι πρακτικά ανεφάρμοστοι και ανόητοι (βλ. π.χ. τη μη διανομή συγγραμμάτων κατά το τρέχον εξάμηνο). Σαν να είναι οι νόμοι θέσφατα εξ αποκαλύψεως που τίθενται υπεράνω της κρίσης των άμεσα ενδιαφερομένων και όχι κανόνες διευθέτησης ανθρώπινων σχέσεων βάσει συγκυριακών συσχετισμών δυνάμεων και συμφερόντων. Εάν αντιμετωπίζονται έτσι τα θέσμια στο Πανεπιστήμιο, τι θα γίνεται στην υπόλοιπη κοινωνία;

Έκανε τα πάντα η οικονομική και πολιτική εξουσία για να «τσιμεντάρει» αυτή την αδιαπέραστη μηχανή φαλκίδευσης στοιχειωδών δικαιωμάτων και αξιοπρέπειας, διαφθοράς, αποξένωσης, αλλοτρίωσης, καταδυνάστευσης, καταστροφής δημόσιων αγαθών και πλούτου, ατιμωρησίας και αύξοντος αυταρχισμού. Γι’ αυτό ακριβώς η συμβολική δολοφονία του 15ετούς Αλέξη έγινε η αφορμή, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για το αυθόρμητο ξέσπασμα της οργής, της αγανάκτησης, του βιώματος του αδιέξοδου της νεολαίας. Μιας αγανάκτησης που δεν βρίσκει πολιτική έκφραση σε όλο το φάσμα των καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων τόσο του δικομματισμού και του ακροδεξιού συμπληρώματός τους, όσο και της κοινοβουλευτικής αριστεράς, που ελαύνονται κυρίως από κίνητρα άγρας και αποκλειστικής διαχείρισης εκλογικών ποιμνίων (με κάποιους να κινούνται προσφάτως στα όρια του χαφιεδισμού). Είναι συγκινητική η ευαισθητοποίηση του κόσμου και η διεθνής αλληλεγγύη. Είναι παροιμιώδης ο πανικός, η αμηχανία, η αυτιστική ανικανότητα και η δόλια χειραγωγική διάθεση των κρατούντων.

Και τι δεν κάνουν για να παρουσιάσουν τη στυγερή δολοφονία που διέπραξαν οι «πραίτορες» ως δήθεν τυχαίο αποστρακισμό βολίδας. Και τι δεν κάνουν για να ταυτιστεί στο υποσυνείδητο του κοινού το εξεγερσιακό πνεύμα και η ιερή αγανάκτηση του αυθόρμητου κινήματος της νεολαίας με το «μπάχαλο», τους τραμπουκισμούς και την προβοκάτσια (ακόμα και με κουκουλοφόρους ασφαλίτες σε εντεταλμένη υπηρεσία, όπως απέδειξαν σχετικά φωτορεπορτάζ). Και τι δεν κάνουν για να αποσυνδέσουν την θρυαλλίδα (τη δολοφονία του αθώου παιδιού) από την βαθιά διαδικασία που προκάλεσε την κρίσιμη μάζα της έκρηξης της οργής της νεολαίας.

Γι’ αυτό καλούνται άπαντες «να αποκηρύξουν μετά βδελυγμίας τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», δηλαδή, να παραιτηθούν από κάθε αγώνα, από κάθε διεκδίκηση, διότι εάν τολμήσουν να μη διαχωρίσουν τη θέση τους, «υποθάλπουν την τρομοκρατία»… Τρομάζουν ακόμα και στην ιδέα της κατ’ ελάχιστο αμφισβήτησης του μονοπωλιακού δικαιώματος χρήσης βίας από τα οργανωμένα σε κράτος κυρίαρχα συμφέροντα. Γι’ αυτό θα κάνουν τα πάντα για να συγκαλύψουν-υποβαθμίσουν όχι μόνο το έγκλημα που λειτούργησε ως αφορμή του ξεσηκωμού, αλλά και το απροσμέτρητο έγκλημα της πολλαπλής καταδίκης της προοπτικής της νεολαίας μέσω αλλεπάλληλων θεσμοθετήσεων, μέσω της χρονίζουσας συσσώρευσης προβλημάτων και αδιεξόδων. Γι’ αυτό θα κάνουν τα πάντα για να ενσωματώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, για να χειραγωγήσουν τις αντιδράσεις με υποκριτικές δηλώσεις συμπόνιας και μεταμέλειας, με πλύση εγκεφάλων από τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, με δημαγωγία, αλλά και με απροκάλυπτη καταστολή και τρομοκρατία.

Ότι κι’ αν κάνουν, δεν θα μπορέσουν να αναστρέψουν την αλλαγή που δρομολογήθηκε από την 6η Δεκεμβρίου του 2008 με τη δυναμική και αναζωογονητική έφοδο της νεολαίας στο προσκήνιο. Η μορφή του δολοφονημένου Αλέξη θα σημαδέψει την πορεία αυτής της γενιάς που αφυπνίζεται κοινωνικά και πολιτικά. Τίποτε δεν θα είναι πλέον δεδομένο από την άποψη της ανοχής σε ότι επιχειρείται να επιβληθεί άνωθεν, εντός και εκτός του Πανεπιστημίου. Τα όσα έγιναν, δεν είναι παρά μικρός προσεισμός, προανάκρουσμα των γαιοτεκτονικών ανακατατάξεων που έρχονται. Ωστόσο, δεν αρκεί το αυθόρμητο. Η συνειδητή θεωρητική θεμελίωση του κινήματος που έρχεται είναι επιτακτική ανάγκη για τη συγκρότηση και τη νικηφόρο προοπτική του.

Οι κατ’ επάγγελμα πολιτικοί υπάλληλοι του κεφαλαίου, ακόμα και αν κατανοούν (ελάχιστοι απ’ αυτούς) την ουσία των πραγμάτων, έχουν καλλιεργήσει δεξιότητες υποκριτικής, ως συστατικό αναπόσπαστο της στρατηγικής επιβίωσής τους. Τι κάνουν όμως οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και επιστήμονες;

Το πανεπιστήμιο δεν λειτουργεί υπεράνω της κοινωνίας. Τουναντίον, έχει στρατηγική σημασία για την κοινωνία: εδώ εκπονείται εκείνος ο τύπος έρευνας, τεχνολογίας και κυρίως ανθρώπου, ως υποκειμένου της εργασίας και της κοινωνίας που χαράσσει εν πολλοίς τις προοπτικές της τελευταίας. Όταν διακυβεύονται μείζονος σημασίας ζητήματα της νεολαίας και της κοινωνίας, όταν καταστρατηγούνται συνταγματικά και ακαδημαϊκά δικαιώματα της πανεπιστημιακής κοινότητας, τα μέλη που την απαρτίζουν οφείλουν ως ενεργοί πολίτες να συνειδητοποιήσουν το διακύβευμα και συγκροτούμενοι σε συλλογικότητες, να αναπτύσσουν κίνημα υπέρ των αιτημάτων-διεκδικήσεών τους. Όταν η μαθητιώσα και φοιτητιώσα νεολαία κραυγάζει με απόγνωση και βάλλεται από τους ισχυρούς, η σιωπή είναι συνενοχή.

Που οφείλεται η σιωπή της πλειονότητας των πανεπιστημιακών δασκάλων του Πολυτεχνείου Κρήτης; Ο καθ’ ένας κάνει τις επιλογές του και κρίνεται. Η ένοχη σιωπή των φερόμενων ως πρυτανικών αρχών σε αυτή την κρίση της νεολαίας, συνιστά έμμεση παραδοχή του γεγονότος ότι αποτελούν οργανικό «πρωτοπόρο» στοιχείο του συστήματος που συνθλίβει τη νεολαία και δρα πραξικοπηματικά. Δεν μπορούν να λειτουργούν ως δύναμη επίλυσης του προβλήματος της νεολαίας, καθ’ ότι είναι συνυφασμένες με το σκληρό πυρήνα του όλου προβλήματος. Η ένοχη σιωπή τους καταδεικνύει ότι εκτός των άλλων στερούνται και στοιχειώδους παιδαγωγικής επάρκειας, γεγονός που επιβεβαιώνει ανέκκλητα την παντελή απονομιμοποίησή τους. Δεν διαθέτουν πλέον το παραμικρό ηθικό έρεισμα για να λειτουργούν ως πολιορκητικός κριός που σπεύδει να μετατρέψει το Ίδρυμα σε πιλοτικό πεδίο εφαρμογών των εκάστοτε αντιδραστικών θέσμιων της πολιτικής ηγεσίας. Εκτελούν χρέη πρυτανείας μέχρι να εκδικαστεί η σχετική προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας. Αντλούν νομιμότητα μόνον από την υπογραφή του Υπουργού Παιδείας στη σχετική διαπιστωτική πράξη. Ενός Υπουργού ο οποίος αμέσως μετά τη δολοφονία του 15ετούς μαθητή γλεντοκοπούσε δημοσίως σε σκυλάδικο και στο γήπεδο. Η μόνη αξιοπρεπής κίνηση εκ μέρους τους θα ήταν η άμεση παραίτησή τους και η δρομολόγηση νέων εκλογών χωρίς τραμπούκους και πραξικοπηματικά έκτροπα. Εάν, παρ’ όλα αυτά θεωρούν ότι είναι αδιαμφισβήτητοι ηγέτες (δικαίωμά τους), ας το αποδείξουν μέσω της απρόσκοπτης έκφρασης της ετυμηγορίας της όλης κοινότητας του Ιδρύματος.

Δυστυχώς, την ένοχη σιωπή επιλέγει και η πλειοψηφία του Δ.Σ. του Συλλόγου των καθηγητών (μελών ΔΕΠ) του Ιδρύματος, παγερά αδιάφορη για τα μείζονα προβλήματα εντός και εκτός του πανεπιστημίου, παραβιάζοντας θεμελιώδεις καταστατικές αρχές, αλλά και στοιχειώδεις αρχές επιστημονικής και παιδαγωγικής δεοντολογίας. Ορισμένοι καθηγητές τηρούν στάση αναμονής, ώστε να φθαρεί από μόνη της η απονομιμοποιημένη πραξικοπηματική πρυτανική αρχή, για να τη διαδεχθούν εν λευκώ, χωρίς το «βάρος» ενός κινήματος που θα βρουν μπροστά τους όταν θα αναλάβουν τα ηνία της διοίκησης. Κάποιοι φαίνεται ότι δεν ανέχονται το «κλειστό Πανεπιστήμιο», ενώ αισθάνονται μακάρια άνεση στην ασφυκτικά κλειστή κοινωνία της ωμής εκμετάλλευσης και καταστολής. Κάποιοι άλλοι αντιμετωπίζουν επιπρόσθετες δυσλειτουργίες στην διαχείριση των δυσδιάκριτων ορίων μεταξύ της πανεπιστημιακής ερευνητικής δραστηριότητάς τους και του επιχειρείν. Σημαντική μερίδα επιλέγει τη βιβλική στάση του «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε», σε καθεστώς ανασφάλειας και αβεβαιότητας για τη μονιμοποίηση ή την εξέλιξή τους. Άλλοι πάλι, διαισθανόμενοι τις αλλαγές στους συσχετισμούς και τις διαθέσεις, αναζητούν νέα ερείσματα και συμμαχίες για τη διασφάλιση και προώθηση των συμφερόντων τους.

Ο δάσκαλος δεν διδάσκει μόνο με τις πληροφορίες και τις γνώσεις που κοινοποιεί στους μαθητές του. Διδάσκει με την όλη στάση ζωής του, με τις πράξεις και τις παραλείψεις του, ιδιαίτερα στις κρίσιμες καμπές της ιστορίας. Κατά την ρήση ενός αληθινά σοφού στοχαστή, ο παιδαγωγός οφείλει επίσης να διαπαιδαγωγείται. Δεν περιποιούν τιμή στον πανεπιστημιακό δάσκαλο οι δύστροπες εκ του προχείρου και αφ’ υψηλού λοιδορίες που εκτοξεύονται από κάποιους κατά των μορφών και του περιεχομένου του αγώνα των φοιτητών και κάθε αγώνα, τροφοδοτώντας απλόχερα παρελκυστικές πολώσεις και τις περί καθηγητικού κατεστημένου προκαταλήψεις. Για ποιο «ανοικτό πανεπιστήμιο» κόπτονται κάποιοι, όταν σφυρίζουν αδιάφορα στον νεοφιλελεύθερο στραγγαλισμό του δημόσιου Πανεπιστημίου; Τι είναι το Πανεπιστήμιο; Μαγαζί για τις όποιες αγοραίες διαθέσεις επιτηδείων, με προσωπικό που διαλαλεί «ανοίξαμε και σας περιμένουμε»;

Θα αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων ως γονείς, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, ως εκπρόσωποι μιας γενιάς έναντι της επερχόμενης, στο πλευρό των φοιτητών και της νεολαίας μας, ή θα αρκεστούμε στο ρόλο του παθητικού θεατή; Θα αφουγκραστούμε τις αγωνίες των ζωντανών κυττάρων της κοινωνίας όσο κι αν «αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ’ αφέλεια, σ’ όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια» (για να θυμηθούμε και τον Μ. Χατζηδάκη), η θα επιλέξουμε τη στάση των νεκρών κυττάρων, «ψυχές μαραγκιασμένες από τις δημόσιες αμαρτίες», όπως έγραφε ο Γ. Σεφέρης;

Με τιμή

Δημήτρης Πατέλης

Επίκουρος Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

Χανιά 16.12.2008.

Η κρίση είναι ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ

Πατήστε εδώ για να το διαβάσετε.

Ένα άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου (Ελευθεροτυπία 20-12-08)

Κοινωνική έκρηξη και πολιτικό νόημα

του Φώτη Τερζάκη, από futura-blog.blogspot.com

H αιφνίδια κοινωνική έκρηξη των τελευταίων ημερών έσπειρε σε όλους μας ρίγη τρόμου και ανησυχίας – για διαφορετικούς λόγους. Πολλοί τρόμαξαν από την αγριότητα και τον τυφλό χαρακτήρα που όλο και περισσότερο παίρνουν τέτοια συλλογικά φαινόμενα στις ημέρες μας, σαν μια πυρκαγιά που καίει αδιακρίτως οτιδήποτε βρει μπροστά της• άλλοι όμως τρομάξαμε από τους όρους με τους οποίους συνεχίζει να παίζεται το παιχνίδι από τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος και τους επαγγελματίες διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Θυμάμαι το κλίμα των ημερών όπου στο επίκεντρο των συζητήσεων ήταν η λεγόμενη τρομοκρατία (της «17ης Νοέμβρη») όταν, με τον ίδιο τρόπο, πριν εκφέρεις δημόσια κρίση όφειλες να περάσεις από το ταπεινωτικό τελετουργικό της αποκήρυξης και της καταδίκης. Να υπογράψεις δήλωση νομιμοφροσύνης δηλαδή, πράγμα που ανατρίχιασα όταν είδα και πάλι να το ζητούν –και με τον τρόπο που το ζητούσαν– αυτές τις ημέρες από εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ.
Όχι φυσικά ότι πιστεύει κανένας πως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε οποιαδήποτε επιρροή στους εξεγερμένους και μία δήλωσή του θα άλλαζε την έκβαση των γεγονότων. Το θέμα ήταν να κατασκευαστεί εκείνη η συναίνεση του πολιτικού συστήματος (γι’ αυτό το ΚΚΕ επαινέθηκε τόσο γενναιόδωρα) που θα επέτρεπε στο μεν πρακτικό πεδίο τη μεθόδευση δοκιμασμένων πρακτικών καταστολής, στο δε θεωρητικό την απόκρυψη των κοινωνικών αιτίων της έκρηξης. Σαν να λέμε, είμαστε όλοι στο πλευρό των μαθητών που διαδηλώνουν ειρηνικά για τον θάνατο του συμμαθητή τους αλλά θα πατάξουμε ανελέητα οιοδήποτε ξεχείλισμα οργής ενάντια στην κοινωνία• επικρίνουμε την αυθαιρεσία της αστυνομίας, τα δημοκρατικά ελλείμματα των υπηρεσιών, την αναποτελεσματικότητα της παρούσας κυβέρνησης, κλπ. αλλά θα διασύρουμε οιονδήποτε τολμήσει να καταγγείλει το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του και μιλήσει για το ψεύδος της «δημοκρατίας» που τσακίζει τη δυνατότητα διαφανών διαβουλεύσεων στη δημόσια σφαίρα, που συσσωρεύει τον κοινωνικό πλούτο σε όλο και λιγότερα χέρια, που παράγει αποκλεισμό για όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας πετώντας τα απλώς να πεθάνουν στον δρόμο – εν ολίγοις, για το ότι η ίδια η κοινωνία έχει προ πολλού διαλυθεί, λειτουργώντας ως αγορά με μοναδική κινητήρια δύναμη το κεφαλαιοκρατικό κέρδος.
Για πρώτη φορά όμως η μεθόδευση απέτυχε παταγωδώς. Και απέτυχε κυρίως λόγω της μαζικότητας και του βάθους της διαμαρτυρίας, που ήταν ο όντως απρόβλεπτος παράγοντας: διότι «200-300 κουκουλοφόρους» μπορείς εύκολα να τους απομονώσεις, να τους σπιλώσεις, αν χρειαστεί και να τους πυροβολήσεις, δεν μπορείς όμως να ποινικοποιήσεις μερικές χιλιάδες ανθρώπους από άκρη σε άκρη της χώρας… Ακόμα και το μείζον στρατήγημα του κατεξουσιασμού, το «διαίρει και βασίλευε» που στρέφει τη μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης, μπλοκάρισε, όταν είδαμε ακόμη και ανθρώπους των οποίων τα υλικά συμφέροντα θίχτηκαν να διστάζουν να συνταχθούν με τους μηχανισμούς οι οποίοι ήδη με πολλούς τρόπους τούς συνθλίβουν. Βεβαίως, καθένας με στοιχειώδη κρίση αντιλαμβάνεται ότι σε ένα ξεχείλισμα μαζικής δυσφορίας δεν μπορούν να χαραχτούν ευδιάκριτες διαχωριστικές ανάμεσα στους ειρηνικούς διαδηλωτές, εκείνους που απαντούν δυναμικά στις προκλήσεις της καταστολής, τους εξαγριωμένους από τη στέρηση που δρουν με τυφλή μανία και όσους επωφελούνται πλιατσικολογώντας ένα μηδαμινό ξύσμα της ευτυχίας που προορίζεται πάντα για άλλους… Ακόμα περισσότερο, αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική σημασία των συλλογικών πράξεων δεν ταυτίζεται με ό,τι οι ίδιοι οι δρώντες λένε (ή είναι ανίκανοι να πουν) αλλά αναδύεται εκ των υστέρων μέσ’ από τον μεθοδικό φωτισμό των κινήτρων τους, που είναι σε τελευταία ανάλυση κοινωνικά καθορισμένα και σπανίως ολότελα διαφανή στους ίδιους. Μόνο έτσι μπορούμε να μεταφράσουμε την κοινωνική έκρηξη σε πολιτικό νόημα και πολιτικό λόγο – και είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται τώρα να κάνουμε.
Ό,τι, δηλαδή, ούτε μπορούν ούτε θέλουν να κάνουν οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις. Επί μία τουλάχιστον εβδομάδα η κυβέρνηση δεν πατούσε πουθενά και θα μπορούσε με ένα ελάχιστο φύσημα να πέσει – αν δεν τη στήριζε το ίδιο το πολιτικό σύστημα, δηλαδή η «μείζων αντιπολίτευση» και οι εξ αντικειμένου συνοδοιπόροι της. Αγορασμένες σύσσωμες από τις πραγματικές (και αθέατες) κεφαλαιοκρατικές ελίτ, οι κυβερνητικές «πλειοψηφίες» φαίνονται ανίκανες να συλλάβουν οιοδήποτε κοινωνικό μήνυμα και να εξαγάγουν τις απαιτούμενες πολιτικές σημασίες. Οπότε, τι μέλλει γενέσθαι; Είναι το πιο δύσκολο ν’ απαντήσει κανείς• όλα δείχνουν ωστόσο ότι ελάχιστα πράγματα μπορούν να γίνουν μεμονωμένα, σε εθνικό επίπεδο. Το καλύτερο που έχουμε να ελπίσουμε είναι μια αλυσίδα διαδοχικών εξεγέρσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη –η οποία έχει τα μάτια στραμμένα τούτη την ώρα στην Ελλάδα και πασχίζει να αντλήσει μαθήματα– που, πιέζοντας αφόρητα τις κυρίαρχες ελίτ, θα ανοίξουν μια πιθανότητα αναδιαπραγμάτευσης με την κοινωνική βάση: μια επαναφορά της πολιτικής, δηλαδή, την οποία έχει σήμερα εκτοπίσει η άνωθεν τεχνοκρατική διεύθυνση... Αλλιώς δεν θα μπορούμε καν να μιλάμε πλέον για «κοινωνικές εξεγέρσεις» αλλά μάλλον για κοινωνικό πόλεμο, χωρίς λόγο και χωρίς κανόνες, χωρίς αυτοσυντηρητικούς μηχανισμούς, μέσα στον οποίον θα καταποντιστούν οι κοινωνίες της θεσμοποιημένης ανισότητας μαζί με το ίδιο το λεηλατημένο περιβάλλον.

Γράμμα από τους φαντάρους

Εκατοντάδες Φαντάροι από 42 Στρατόπεδα δηλώνουν:

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ

ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΘΗΤΩΝ -ΦΟΙΤΗΤΩΝ -ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ



Είμαστε φαντάροι από στρατόπεδα όλης της Ελλάδας. Φαντάροι, που στα Χανιά μας διέταξαν να σταθούμε ένοπλοι απέναντι σε φοιτητές, εργαζόμενους και αγωνιστές του αντιπολεμικού κινήματος πριν πολύ λίγο καιρό. Που πάνω μας περνά η ανασυγκρότηση και το «αξιόμαχο» του ελληνικού στρατού. Ζώντας κάθε μέρα τον ιδεολογικό τραμπουκισμό του μιλιταρισμού, του εθνικισμού, της απλήρωτης εκμετάλλευσης και της υποταγής στους «ανώτερους».

Μαθαίνουμε μέσα στα στρατόπεδα για ένα ακόμα «μεμονωμένο περιστατικό»: το θάνατο, από όπλο αστυνομικού, ενός δεκαπεντάχρονου που τον έλεγαν Αλέξη. Το ακούμε σε συνθήματα να έρχεται σα μακρινή βροντή πάνω από τους τοίχους των μονάδων. Μεμονωμένα περιστατικά δε χαρακτήρισαν και τους θανάτους τριών συναδέλφων μας τον Αύγουστο; Μεμονωμένο περιστατικό δε χαρακτηρίστηκε κι ο κάθε ένας από τους 42 θανάτους φαντάρων τα τελευταία 3,5 χρόνια;

Μαθαίνουμε πως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και όλο και περισσότερες πόλεις σε όλη την Ελλάδα, γίνονται πεδία κοινωνικής έκρηξης, πεδία έκφρασης της οργής χιλιάδων νέων εργαζόμενων, άνεργων.

Ντυμένοι με στολές παραλλαγής και «φόρμες εργασίας», σε σκοπιές και αγγαρείες, υπηρέτριες των «ανώτερων», όμως βρίσκουμε τους εαυτούς μας εκεί. Ζήσαμε σα φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι και απεγνωσμένοι άνεργοι τις «ζαρντινιέρες», τις «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις» και τους «εξοστρακισμούς», την απόγνωση της ανασφάλειας, της εκμετάλλευσης, των απολύσεων και των διώξεων.

Ακούμε τους ψιθύρους και τα υπονοούμενα από τους αξιωματικούς, ακούσαμε τη δημόσια απειλή της κυβέρνησης για εφαρμογή «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης». Ξέρουμε καλά τι θα πει αυτό. Το ζούμε στην εντατικοποίηση, τις αυξανόμενες υπηρεσίες, τις ακραίες συνθήκες με το δάχτυλο στη σκανδάλη.

Χθες μας διέταξαν να προσέχουμε και να έχουμε «το νού μας». Ρωτάμε: ΠΟΙΟΝ ΜΑΣ ΔΙΑΤΑΞΑΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ;

Σήμερα μας διατάξανε να είμαστε σε ετοιμότητα και επιφυλακή. Ρωτάμε: ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΜΑΣ ΔΙΑΤΑΞΑΤΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ;

Μας διατάξατε να είμαστε έτοιμοι να εφαρμόσουμε κατάσταση ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ:

* Η απόδοση όπλων γεμισμένα και «κουμπωμένα» σε μερικές μονάδες της Αττικής ακόμα και με εντολή να βάλουν προς πολίτη αν απειληθούν!!!!! (π.χ. ΤΕΝΞ στο Μενίδι, κοντά στα σημεία επιθέσεων στο Α/Τ Ζεφυρίου)
* Το μοίρασμα ξιφολογχών σε στρατιώτες στον Έβρο μετά την κήρυξη επιφυλακής
* Ο εκφοβισμός -από εμφάνιση λόχων σε περιφερειακά στρατόπεδα- διαδηλωτών,
* Η μεταφορά αστυνομικών οχημάτων για φύλαξη σε στρατόπεδα του Ναυπλίου-Τρίπολη-Κόρινθο
* Το «ντοπάρισμα» του Ταγματάρχη Ι. Κωσταντάρου στο Κέντρο Εκπαίδευσης Θήβας, περί ταύτισης φαντάρων-καταστηματαρχών που χάνεται η περιουσία τους
* Το μοίρασμα πλαστικών σφαιρών στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κορίνθου και η διαταγή για βολή προς συμπολίτες μας αν πλησιάσουν «απειλητικά» (ως προς ποιον???)

* Παρατάσσοντας το Τάγμα Απόδοσης Τιμών στον «Άγνωστο Στρατιώτη» απέναντι στους διαδηλωτές το Σαββάτο 13/12/08 και τους φαντάρους του Κέντρου Εκπαίδευσης στο Ναύπλιο απέναντι στην πανεργατική διαδήλωση
* Απειλώντας με μεταφορά Ειδικών Δυνάμεων Καταστολής από Γερμανία-Ιταλία σε ρόλο Στρατού Κατοχής αποκαλύπτοντας το πραγματικό αντεργατικό-αυταρχικό πρόσωπο της Ε.Ε.

Η Αστυνομία βαράει στο ψαχνό στοχεύοντας στο παρόν και μέλλον των κοινωνικών εξεγέρσεων. Για αυτό προετοιμάζουν τον Στρατό για να αναλάβει αστυνομικά καθήκοντα και την κοινωνία για να αποδεχτεί την επιστροφή στους δρόμους των στρατευμάτων του Ολοκληρωτισμού των Μεταρρυθμιστών. Μας προετοιμάζουν να αντιμετωπίσουμε τους φίλους μας, τους γνωστούς μας και τα αδέλφια μας. Μας προετοιμάζουν να βρεθούμε απέναντι από τους πρώην και επόμενους συναδέλφους μας και συμφοιτητές μας.

Αυτή η σειρά μέτρων καταδεικνύει ότι η ηγεσία στρατού-αστυνομίας και η σύμπνοια Χηνοφώτη (πρώην στρατιωτικού, νυν υφυπουργού εσωτερικών, αρμόδιο για εσωτερικές «αναταραχές»)-Α/ΓΕΕΘΑ, της κυβέρνησης συνολικά, των οδηγιών της Ε.Ε., των καταστηματαρχών-αγανακτισμένων πολιτών και των ακροδεξιών ομάδων σκοπό έχουν να χρησιμοποιήσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις ως Στρατό Κατοχής – «ειρηνευτική δύναμη» δε μας ονομάζετε όταν μας στέλνετε να κάνουμε τα ίδια στο εξωτερικό; - στις πόλεις που μεγαλώσαμε, στις γειτονιές και τους δρόμους που περπατήσαμε.

Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ξεχνά όμως πως είμαστε κι εμείς κομμάτι της ίδιας νεολαίας. Ξεχνούν πως είμαστε σάρκα από τη σάρκα μιας νεολαίας, που αντιμετωπίζει την έρημο του πραγματικού μέσα κι έξω από τα στρατόπεδα. Μιας νεολαίας που οργίζεται, δεν υποτάσσεται. Κυρίως, ΔΕ ΦΟΒΑΤΑΙ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΣΤΟΛΗ

· Δεν πρόκειται να δεχτούμε να γίνουμε συμπληρωματικά όργανα του φόβου που επιχειρείται να απλωθεί σα σκιάχτρο πάνω από την κοινωνία.

· Δεν πρόκειται να δεχτούμε να γίνουμε δύναμη καταστολής και τρομοκράτησης.

· Δεν πρόκειται να στραφούμε ενάντια σε ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες ανάγκες κι επιθυμίες, κοινό μέλλον, κοινούς κινδύνους και ελπίδες.

· ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ.

Ως στρατευμένοι νεολαία στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγωνιζόμενο λαό και βροντοφωνάζουμε ότι δεν θα γίνουμε πιόνια της αστυνομοκρατίας και της κρατικής καταστολής. Ουδέποτε θα στραφούμε εναντίον του λαού μας. Δε θα επιτρέψουμε καμία επιβολή μιας κατάστασης το στράτευμα που θα θυμίζει «μέρες ‘67».

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΑΠΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ:



1. ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ ΘΗΒΑ
2. ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΕΖΙΚΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΣ
3. ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΕΖΙΚΟΥ ΤΡΙΠΟΛΗ
4. ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ
5. ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΑΤΡΑΣ
6. ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
7. ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΡΤΑΣ
8. ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ
9. ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
10. ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΛΑΜΙΑΣ
11. ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ
12. ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΥΛΩΝΑΣ
13. 124 ΠΒΕ
14. 115 ΠΤΕΡΥΓΑ ΜΑΧΗΣ ΧΑΝΙΩΝ
15. 112 Π.Μ. ΕΛΕΥΣΙΝΑ
16. 96 ΤΥΠΕΘ
17. 535 ΜΗΧ.Τ.Π. (ΕΒΡΟΣ)
18. ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΛΟΧΑΓΟΥ ΤΖΙΑ (ΝΕΥΡΟΚΟΠΙ)
19. ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΒΟΓΔΟΥ (ΞΑΝΘΗ)
20. 72 ΜΕ (ΧΑΪΔΑΡΙ)
21. Β.Κ. ΑΝΤΙΚΥΡΩΝ
22. ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (ΧΑΝΙΑ)
23. 625 Τ.Π. (ΓΙΑΝΝΕΝΑ)
24. 98 ΑΔΤΕ (ΜΥΤΙΛΗΝΗ)
25. 398 ΕΑΡΜΕΘ (ΜΥΤΙΛΗΝΗ)
26. Β ΕΑΜΕΘ (ΜΥΤΙΛΗΝΗ)
27. 289 Τ.Π. (ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ)
28. 862 ΑΒΕΤ
29. 29η ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ ΠΕΖΙΚΟΥ (ΚΟΜΟΤΗΝΗ)
30. 518 Τ.Π. (ΝΕΥΡΟΚΟΠΙ)
31. 724 ΜΗΧ.Τ. (ΤΟΞΟΤΕΣ)
32. 558 ΜΗΧ.Τ.Π. (ΚΟΜΟΤΗΝΗ)
33. 569 Τ.Π.
34. ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΠΑΛΑΣΚΑ
35. ΝΑΥΤΙΚΗ ΒΑΣΗ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ
36. ΒΑΣΗ ΤΑΧΕΩΝ ΣΚΑΦΩΝ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ
37. ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΕΧΝΙΤΩΝ ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΥ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ
38. ΝΑΥΤΙΚΗ ΒΑΣΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ
39. ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ
40. ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΒΕΡΤΣΩΤΗ
41. 16η ΕΜΑ
42. 95 ΤΕΜΕΘ (ΡΟΔΟΣ)
43. 298 ΛΥΒ (ΡΟΔΟΣ)

Κράτος Δολοφόνων και Σκανδάλων: Καμία Αυταπάτη για τη Δημοκρατία σας!

ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΑΜΕ

• Ξεπούλημα Ολυμπιακής Αεροπορίας
• Χρηματιστήριο (φούσκες)
• Ναυάγιο Σάμινα
• Ακτοπλοϊκό (απελευθέρωση τιμών)
• Υποκλοπές Vodafone
• Αναθεώρηση άρθρου 16 – Νόμος πλαίσιο (παιδεία)
• Ομόλογα – Κουμπάροι
• Αναθεώρηση άρθρου 24 (δασικές εκτάσεις)
• Πυρκαγιές – Μη ουσιαστική αποζημίωση πληγέντων
• Μαγγίνας… «αναψυκτήριο»
• Ασφαλιστικό - Συντάξεις
• Ζαχόπουλος, Κουκοδήμος, Θέμος και Ανδριανός
• Ηλιέλαιο (δηλητήριο)
• Εξαγορά ΟΤΕ από Deutsche Telekom
• Siemens (μίζες)
• Εξαγορά Λιμανιών από την Κίνα
• Έλλειψη φαρμάκων στα νοσοκομεία
• Βατοπέδι - Ευφραίμ
• Δολοφονία του 15χρονου Α. Γρηγορόπουλου

…σας θυμίζουν κάτι ;

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,

Φέτος, όπως και κάθε χρόνο, ήμουνα φρόνιμος.

ΔΕ ΣΚΟΤΩΣΑ, δε λήστεψα, δεν έδειρα, δεν καταχράστηκα, δεν εκβίασα, δεν έβαλα φωτιά και δεν εξαπάτησα με κανέναν τρόπο τους συμπολίτες μου, ούτε στη Σύρο που σπουδάζω, αλλά ούτε και στην πόλη από την οποία προέρχομαι. Εντάξει, έκλεισα τη σχολή μου, αλλά αυτό είναι απλά ένας τρόπος για να διαμαρτυρηθώ γι’ αυτή την κατάντια.

Αυτά τα Χριστούγεννα θέλω να σου ζητήσω να φέρεις ευημερία, πρόοδο και ανάπτυξη στη χώρα μου.

Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να θυμίσεις στον κόσμο ότι μπορούμε όλοι μαζί να ενωθούμε και να απολυμάνουμε αυτό τον τόπο από τα σκάνδαλα των σάπιων κυβερνήσεων οποιουδήποτε χρώματος, δίχως να καταφεύγουμε σε καταδικαστέες πράξεις βίας.

Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, η κατάσταση καθημερινά με πνίγει.

Νιώθω ότι σε λίγο θα μου πουν να αισθάνομαι τυχερός που μου επιτρέπουν να ζω. Το μόνο που ζητάω είναι βοήθεια για να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου που σε μερικούς φαίνονται ουτοπικά.

ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.

…Οι συμπολίτες μου δε ξέρω που θα είναι, αλλά σε παρακαλώ βρες τους και υπενθύμισέ τους ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο δέντρα, λαμπιόνια, μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Είναι ο εορτασμός της γέννησης, άρα της ΖΩΗΣ. Ίσως, η διεκδίκηση ενός πραγματικού κράτους δικαίου, να αποτίσει τον ελάχιστο φόρο τιμής στον άδικα δολοφονημένο μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο.

Θέλω ακόμα να πιστεύω ότι η ζωή όλων μας μπορεί να γίνει καλύτερη εάν ενώσουμε τις φωνές μας και το απαιτήσουμε, γιατί η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στην οποία πιστεύω και την οποία υπηρετώ ως σπουδαστής και σύντομα ως πολίτης, διαμορφώνεται από το λαό της.

Θα σε περιμένω,

Ο φοιτητής που αγανάκτησε με το κράτος των σκανδάλων

Μόνο άσε με να κλάψω

«Οχι, δεν διάβασα. Και ούτε θα είχα την ενέργεια να γράψω. Τα ίδια γυρνάνε στο μυαλό μου ξανά και ξανά. Πάνε πάνω από 24 ώρες που σκέφτομαι το ίδιο πράγμα. 15 χρονών, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Το είδαν οι κολλητές μου. Στη Μεσολογγίου. Τον ήξερα μόνο φατσικά. Ηξερα τους κολλητούς του όμως...

...Εγώ δεν ήμουν εκεί. Είχα πάει Ψυρρή. Ηξερα ότι οι άλλες ήταν Εξάρχεια. Κανείς δεν είχε βγει από την υπόλοιπη παρέα. Ισως κάτι να ήξεραν παραπάνω. Ούτε εγώ ήθελα να πάω Εξάρχεια. Είπα "θα περάσω μετά". Η Α... βρέθηκε στον δρόμο μου και ήρθε και μου 'πε "15 χρονών παιδί νεκρό στη Μεσολογγίου". Ο νους μου πήγε στους δυο Ν..., είναι οι μικρότεροι εκεί πέρα. Για τρεις ώρες μετά ζήτημα να έβγαλα δέκα κουβέντες. "Ποιος είναι;", "Πώς είναι η φάτσα του;", "Είναι ο αδελφός του Τ...;", "Δεν πιστεύω να 'ναι ο Ν...". Τα τηλέφωνα βάραγαν όλο το βράδυ από παντού. Κλείσαν τα Εξάρχεια. Τα κορίτσια ήταν ακόμα εκεί. Και εγώ δεν ήμουνα κοντά τους. Γιατί δεν ήμουν κοντά τους; Δεν ήθελα να το δούνε αυτό. Δεν ήθελα να τους σημαδέψει μια τέτοια εικόνα. Μακάρι να μπορούσαμε να κλείσουμε τα μάτια στις φρίκες, να μην αφήνουμε τον άλλον να βλέπει, για να μην βλέπει εφιάλτες. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Δυστυχώς. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε το διεστραμμένο ύφος του κάθε τέρατος. Ακουγα. Ακουγα για το υπόλοιπο βράδυ, τα κρατούσα μέσα μου δεν έλεγα τίποτα. Σοκ. Επαιρνα τα κορίτσια τηλέφωνο. Μου έλεγαν τι έγινε: "Πριν 10 λεπτά σε αυτό το σημείο καθόμασταν. Εσκασε ένα περιπολικό και άρχισε το παιδί να το κοροϊδεύει. Ο μπάτσος μετά από φωνές σημάδεψε από ενάμιση μέτρο απόσταση. Τρεις σφαίρες. Μία τον πέτυχε στην καρδιά. Κοίταξε επάνω και σωριάστηκε πίσω. Λίγο ακόμα κατάφερε να αναπνεύσει. Μετά; Ασθενοφόρα, Λιποθυμίες. Η Κ... έπαθε κρίση πανικού. Η Τ... έκλαιγε, οι άλλες δύο... σοκ. Και στον αέρα να κυκλοφορούν οι λέξεις: Πέθανε - Παιδί - μίσος - οργή - μα είναι νεκρός - Πέθανε σας λέω - εκδίκηση. Μετά καπνός. Σπάστε τα ΟΛΑ. Σπάστε, σπάστε να γίνει η Αθήνα μαύρη σ' ένα βράδυ. Να μην υπάρχει τίποτα αύριο. Να ξεκινήσουν όλα από το μηδέν. Πώς τόλμησε ο δολοφόνος, πώς το σκέφτηκε; Εχει χρέος να αυτοκτονήσει. Να πεθάνει με τον χειρότερο τρόπο. Να ζήσει μια ζωή μέσα από τύψεις, τη χειρότερη ζωή. Να αυτοκτονήσει. Για αυτούς που το είδαν, για τους κολλητούς του, για την οικογένειά του. Να αυτοκτονήσει αυτός και κάθε άλλος μαλάκας που μας θέλει νεκρούς. ΜΙΑ ΜΑΣ ΘΕΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ; ΕΜΕΙΣ 10! ΕΚΔΙΚΗΣΗ! ΟΛΑ ΕΔΩ ΘΑ ΦΑΝΟΥΝ. Κανένας από σας δεν θέλω να έχει το θράσος να με κοιτάξει στα μάτια. Μην μου μιλήσει κανένας σας. Την ασφάλειά μου πλέον εξασφαλίζουν μόνο οι φίλοι μου και αυτοί που θεωρώ οικογένεια...

...Με αυτή τη σκέψη κοιμήθηκα... Ξύπνησα 8. Δεν ήμουν σίγουρη για το τι συνέβαινε αλλά σηκώθηκα πήγα... κάπως μηχανικά. Βρήκα τις άλλες. Το ξέραμε όλες. Τίποτα πλέον δεν είναι ίδιο. Ούτε σε μας ούτε στον κόσμο. Δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να κλάψει ούτε να συνειδητοποιήσει τι γινόταν. Κάθισα μαζί τους.

Είδα τον Ν... τον κολλητό του. Σηκώθηκα. Τον αγκάλιασα. Δεν είπαμε τίποτε άλλο. Τον έσφιξα και με έσφιξε. Τα μάτια του ήταν πρησμένα. Γιατί Ν... μου να το έχεις δει αυτό; Το πιο σκληρό πράγμα στον κόσμο. Εσπασα. Ας καιγόταν όλη η Αθήνα, ας γινόντουσαν όλα μαύρα, δεν με νοιάζει. Δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοια πρόσωπα. Δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοιες σκέψεις. Η πορεία ξεκινά. Αποφασίζουμε να πάμε μαζί με την Ρ...

...Δεν άργησαν οι ηλίθιοι να ρίξουν χημικά. ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ; Τα παιδιά καίγαν, καίγαν, καίγαν. Καπνοί παντού. Και εμείς τρέχαμε. Πατησίων, Αλεξάνδρας, στενά, στενά κι άλλα στενά. Μας κυνηγά διμοιρία. Ποιον κυνηγάς ρε; κάτσε στα αυγά σου! Αυτή η μέρα είναι για τον Αλέξανδρο. Κάνε πίσω επιτέλους...

...Τρέξιμο, τρέξιμο. «Μπαίνουμε μέσα στα Εξάρχεια». Βρήκαμε κάποιους δικούς μας. Και εκεί βρεθήκαμε ξαφνικά. Στο σημείο. Στη Μεσολογγίου και η Ρ... πάγωσε. Και από πίσω να μας ακολουθούν. Ε, όχι και εδώ ρε. Γιατί πατάς εδώ; Την πήρα από το χέρι να την κάνω να τρέξει...

...Μέσα σε όλους τους καπνούς η Ρ... τρέχει πίσω από τους ΜΑΤάδες και ουρλιάζει: "Είμαι 17! Σκοτώστε με! Αντε! Δολοφόνοι". Ρ..., φύγε έρχονται από στενά. Τρέχει. Η συνέχεια έχει σημασία; Δε νομίζω. Απλά περνάνε οι ίδιες σκέψεις από το μυαλό μου... Σε τι κόσμο μεγαλώνουν τα παιδιά; Γιατί μας θέλουν νεκρούς; Δεν θέλω να ξαναγίνει αυτό. Πώς θα αντιδράσω; Πώς θα τους κάνω να μετανιώνουν που γεννήθηκαν; Πώς θα κάνω τον κόσμο να καταλάβει; Γιατί με θέλουν νεκρή; Εκεί ήταν που γύρισα σπίτι. Και η μόνη ασφάλεια ήταν η αγκαλιά της μάνας μου. Και έκλαιγα, έκλαιγα μέχρι σήμερα. Ασε με τώρα μη μου μιλάς. Τίποτα δεν είναι ίδιο, απλά άσε με να κλάψω. Και μη με κοιτάξεις στα μάτια γιατί η θλίψη μου θα γίνει οργή».

Δελτίο Τύπου από την Κατάληψη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου

Σήμερα 11 Δεκεμβρίου 2008 υλοποιούμε την απόφαση του Φοιτητικού Συλλόγου του Τμήματος Μηχ/κων Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων για κατάληψη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, με έδρα τη Σύρο.

Έγινε ενημέρωση των υπαλλήλων ως προς τα αιτήματά μας και αναρτήθηκε πανό στην κεντρική όψη του κτιρίου προς ενημέρωση των πολιτών.

Επιλέξαμε την κατάληψη ενός κυβερνητικού κτιρίου για να γνωστοποιηθούν ευρέως οι θέσεις μας.

Φτάνει πια με τις κρατικές δολοφονίες, τα σκάνδαλα, την ανεργία, την ακρίβεια, τη διαφθορά και την ανισότητα.

Απαιτούμε να:

- Να αναληφθούν επιτέλους οι πολιτικές ευθύνες και να παραιτηθεί η κυβέρνηση.

- Να αφοπλιστούν τα ΜΑΤ και οι ειδικοί φρουροί.

- Να επανακτήσουμε το δικαίωμα μας στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία.

- Να σταματήσει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

- Δημόσια δωρεάν και για όλους υγεία, ασφάλιση, πρόνοια.

ΜΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ.

Η Δημοκρατία οπλίζει - Ο Αστυνόμος πυροβολεί

Τις τελευταίες μέρες όλη η Ελλάδα γίνεται μάρτυρας συγκλονιστικών γεγονότων. Το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου δολοφονήσαμε ένα παιδί. Έφτασε μία σφαίρα από έναν ειδικό φρουρό για να ξυπνήσει το κοιμισμένο θηρίο. Η αυθόρμητη και άμεση κινητοποίηση εκδηλώθηκε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και μέχρι αυτή την ώρα μας προκαλεί να συμμετέχουμε. Ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι τούτο το συμβάν ήταν τυχαίο;

Παρά τις ανεξέλεγκτες αντιδράσεις, η ελληνική κυβέρνηση απέχει. Όντας ανίκανη να διαχειριστεί τις βαριές πολιτικές της ευθύνες, εμμένει στο τραγικό γεγονός και μόνο στις υλικές καταστροφές. Αυτό που πρέπει να αναλογιστούμε είναι οι πραγματικές αιτίες: Ποιος δίνει στον ένστολο το δικαίωμα να αφαιρεί τη ζωή ενός ανθρώπου; Ποιος μας αναγκάζει να βγαίνουμε στους δρόμους και να αποδοκιμάζουμε το σύστημα; Ο κάθε Έλληνας βαθιά μέσα του νιώθει οργή για τα όσα συμβαίνουν γύρω του καθημερινά. Βαρέθηκε να χειραγωγείται από διεφθαρμένους εξουσιαστές.

Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στα θεμέλια της σημερινής κοινωνίας. Ο νέος από την παιδική του ηλικία βιώνει την καταπίεση του ελληνικού συστήματος. Στην αθώα ηλικία των δέκα χρόνων βλέπει πείνα, φτώχεια και εμφύλιους πολέμους. Πάει δεκαπέντε και δεν έχει χρόνο ούτε αυτά να δει, αφού το σχολείο πλέον δεν είναι αρκετό για να πάρει τις απαραίτητες γνώσεις. Στα είκοσι, μπαίνει σε έναν αγώνα δρόμου, όπου ή θα φάει ή θα φαγωθεί από τους συνομήλικούς του. Στα τριάντα, έχει βρει το νόημα της ζωής στις διαφημίσεις και στα υλικά αγαθά. Και στα σαράντα, βάζει επιτόκιο στα όνειρα που έκανε μικρός, ξεχνώντας πως δανείστηκε τον κόσμο από τα παιδιά του. Δεν σκέφτεται πολύ, γιατί όταν σκέφτεται ανατριχιάζει και περιμένει να λυτρωθεί «ήσυχος», από έναν κόσμο για τον οποίο είναι συνένοχος με τη σιωπή του. Απαιτεί από τη νεολαία να βγάλει το φίδι από την τρύπα, αφού και ο ίδιος έκανε το χρέος του: Ο πατέρας του ήταν στο Πολυτεχνείου το’73.

Όπως και τότε, βρισκόμαστε ακόμη μία φορά να ζητάμε την άμεση παραίτηση των κυβερνητικών φορέων αλλά και του πρωθυπουργού. Τις μέρες αυτές μπορούμε όλοι να δούμε τη δημοκρατία να πεθαίνει. Ο πρωθυργός, το κύριο αντιπροσωπευτιό όργανο όλων μας, αντί να προχωρήσουμε στην κατάργηση των ειδικών δυνάμεων, πισωγυρίζει με νόμους χουντικούς κι αραχνιασμένους. Δίνει την εξουσία στην αστυνομία να καταστείλει τις συγκεντρώσεις στους δημόσιους χώρους, στην αστυνομία που έγινε εκτελεστής του συστήματος του με την άμεση συνέπεια τη δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου αγοριού. Πρώτη κίνηση, ας είναι ο αφοπλισμός των ειδικών φρουρών και των ΜΑΤ. Ο αφοπλισμός κάθε δύναμης καταστολής του άοπλου πολίτη, είναι αυτό που επιτάσσει η συνείδηση που μας απέμεινε. Ο ίδιος είναι συνυπεύθυνος για τη δυσλειτουργία κάθε τομέα του δημοσίου και για την ποιότητα της ζωής μας.

Πιστεύουμε όμως πως ευθύνες για τα τεκταινόμενα φέρουμε όλοι μας. Είναι και η συμπεριφορά του καθενός μας όπως και ο τρόπος ζωής, λόγοι για τα όσα συμβαίνουν. Πέρα από τους φοιτητές, τους νέους και τον απλό πολίτη, που σε προσωπικό επίπεδο πρέπει να αποδεχτεί τις ευθύνες του, οι άνθρωποι που έβαλαν το δολοφόνο σε θέση ισχύος, με ένα νόμιμο όπλο στο χέρι του, είναι οι κύριοι υπαίτιοι. Είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως οι σφαίρες εξοστρακίζονται, αλλά οι ιδέες μας θα βρου το στόχο τους.

Αν ο στοχασμός δίνε την άδεια να τραβήξεις κάθε σκέψη στα άκρα, ας διαλέξουμε το άκρο αυτό που θα μας εξασφαλίσει λιγότερα από το τέλειο και όχι περισσότερα από το χειρότερο. Συγκλονισμένοι από την αντίδραση και την καταπιεσμένη αγανάκτηση, ας αναδημιουργήσουμε μία κοινωνία βιώσιμη. Με γνώμονα την αξιοπρέπεια, απαιτούμε ένα αύριο χωρίς άγχος και πίεση. Κανείς δεν είπε ότι αυτό είναι εύκολο, αλλά είναι πλέον βαρετό να χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία τη δυσκολία των πραγμάτων. Μεγαλύτερο λάφυρο του ξεσηκωμού αυτού είναι η συνειδητοποίηση της συνολικής εποχής μας. Μέσα σε όλους αυτούς που φταίνε τοποθετήσαμε τους εαυτούς μας. Ας μην μας συγχωρέσουμε τόσο εύκολα.

3 ΣΦΑΙΡΕΣ ΓΙΑ 1 ΛΕΞΗ

Κόπηκε η αρτηρία μου. Κι η καρδιά μου πασχίζει να ξαναχτυπήσει.
Έχει παγώσει το μυαλό μου. Και βάζω όλη μου την δύναμη να σκεφτώ λογικά.
Και τα όνειρα; Όνειρα δεν υπάρχουν πια. Τα σκοτώσατε μαζί με την αξιοπρέπειά μου.
Και τι να κάνω; Να βγω κι εγώ να καταστρέψω, το μόνο που σας νοιάζει; Τα λεφτά σας, τις βιτρίνες σας και το σπίτι σας;
Δεν μπορώ. Ένα μέρος του εαυτού μου θα ήθελε να μπορεί... Αλλά η καταστροφή φαίνεται να είναι δική σας αρμοδιότητα.
Σκοτώσατε ένα παιδί. Ένα παιδί που δεν πρόλαβε να γίνει άντρας. Και μαζί του αποτελειώσατε μια ολόκληρη γενιά.
Μια γενιά που ευτυχώς δεν πρόλαβε να γίνει σαν την δική σας.
Πρώτη φορά στην μικρή μου ζωή νιώθω αυτό το συναίσθημα.
Ψάχνω μία λέξη για να περιγράψω ταυτόχρονα την οργή, την απόγνωση, το μίσος, την απελπισία...
Αλλά ούτε αυτό δεν μπορέσατε να μου προσφέρετε. Μία λέξη... Πώς να τη βρω;
Σ’ αυτόν τον βασανισμένο τόπο, καθένας νοιάζεται πώς θα μαλακώσει το δικό του στρώμα μέσα στο δικό του προσωπικό κελί.
Κι όσο για την πολιτική;
Οι κουκουέδες ξεσηκώνουν μαρξιστικά τσιτάτα, αντίθετοι σε όλα, προσπαθώντας να ξεγελάσουν παιδιά που βράζει το αίμα τους, για να νιώσουν πως ακόμα δεν χάσανε τον τίτλο του αριστερού...
Ο συνασπισμός πασχίζει να δείξει πόσο διαφέρει από τους ομοίους του και οι πασόκοι κρέμονται ακόμα από τ’ αρχίδια του Αντρέα.
Και η κυβέρνηση; Τί άλλο μπορεί να χρειάζεται μία κυβέρνηση για να παραιτηθεί;
Λυπηθείτε μας! Λυπηθείτε μας πριν γίνουμε όλοι μονομάχοι.
Μια Ελλάδα μεταμορφωμένη σε εργοστάσιο δολοφόνων.
Μια Ελλάδα που αφού αποκεφάλισε την παιδική αθωότητα, αφού ξερίζωσε την καρδιά της παιδείας, τώρα ακρωτηριάζει και την ελπίδα μου.
Και είναι άδικο. Γιατί δεν σας χρωστάω τίποτα.
Αντιθέτως. Εσείς μου χρωστάτε.
Αλλά ας συνεχίσουμε έτσι. Όπως σας βολεύει. Οφθαλμός αντί οφθαλμού.
Έτσι στο τέλος δεν θα βλέπει κανείς μας. Και θα επαναλάβουμε την ιστορία του τόπου από την αρχή.
Την ιστορία που διαστρεβλώνετε, την ιστορία που καπηλεύεστε στην πλάτη των ελάχιστων ιδεολόγων της γενιάς σας, την μαύρη ιστορία που γράψατε μέχρι τώρα, μαζί με το μαύρο τέλος που δώσατε.
Γιατί για εμάς το τέλος ήρθε.
Μαζεύουμε τα κομμάτια μας και τα ενώνουμε.
Μαζεύουμε τις στάχτες από τα συντρίμμια και τις φωτιές στις πόλεις που εσείς βάλατε με τα χέρια απεγνωσμένων παιδιών που τους αφαιρέσατε την λογική.
Κι αρχίζουμε από την αρχή.
Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι ξαφνικά ο Έλληνας θα πάψει να είναι μαλάκας. Ούτε ότι ξαφνικά θα αλλάξει το σύστημα.
Ας αρχίσει όμως την θεραπεία του με μια γερή ένεση ανθρωπιάς.
Έστω και την ύστατη στιγμή, δείξτε ότι έχετε το ελάχιστο φιλότιμο.
Παραιτηθείτε. Από πρυτάνεις μέχρι τον πρωθυπουργό.
Μοιράστε τον πλούτο σε αυτούς που έχουν πληγεί.

Θέλουμε ένα καλύτερο κόσμο!

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι”, “γνωστοί-άγνωστοι”
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι….
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη “βιτρίνα”, παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε, περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας."

Η Κρατική Τρομοκρατία Δολοφονεί

Το βράδυ του Σαββάτου 6 Δεκέμβρη οι κρατικοί δολοφόνοι περιπολούσαν σε κεντρικό δρόμο των Εξαρχείων, όταν δέχτηκαν λεκτικούς διαπληκτισμούς από τον κόσμο. Αμέσως ο μπάτσος έβγαλε το όπλο του και πυροβόλησε εν ψυχρώ ένα παιδί 15 χρονών, το οποίο μεταφέρθηκε νεκρό στον Ευαγγελισμό. Αμέσως μετά το κέντρο της Αθήνας κατακλύστηκε από μπάτσους και κλούβες, ενώ ο κόσμος συγκεντρώθηκε στον Ευαγγελισμό όπου απώθησε την είσοδο των μπάτσων μέσα στο νοσοκομείο. Λίγο αργότερα τα ΜΑΤ έκαναν επίθεση στην πλατεία Εξαρχείων και στους γύρω δρόμους που είναι γεμάτοι με οδοφράγματα και γίνονται συγκρούσεις. Κόσμος από όλη την Αθήνα κατευθύνεται στο Πολυτεχνείο. Συνελεύσεις και συγκεντρώσεις γίνονται και σε άλλες πόλεις.