Εργατική Πρωτομαγιά

Η Εργατική Πρωτομαγιά ή Παγκόσμια Ημέρα των Εργατών γιορτάζεται ανά τον κόσμο με διαδηλώσεις και πορείες, με σκοπό την προβολή των κοινωνικών και οικονομικών επιτευγμάτων της διεθνούς εργατικής τάξης.

Καθιέρωση της Πρωτομαγιάς

H 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Eργατών στις 20 Ιουλίου 1889 κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας Διεθνούς στο Παρίσι, σε ανάμνηση του Μακελειού του Σικάγο το 1886, όπου η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά εργατών που διαμαρτύρονταν υπέρ της διεκδίκησης της οκτάωρης εργασίας και καλύτερων εργασιακών συνθηκών.

Ωθούμενοι από τις πετυχημένες διεκδικήσεις Καναδών συντρόφων τους, τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων την 1η Μαΐου 1886. Βασικό τους αίτημα αποτελούσε το οκτάωρο, καθώς την περίοδο εκείνη δεν υφίστατο στις ΗΠΑ κανονιστικό εργασιακό πλαίσιο και οι εργαζόμενοι αναγκάζονταν να εργάζονται αμέτρητες ώρες, ακόμα και Κυριακές.

Στη δυναμική πορεία του Σικάγο έλαβαν μέρος περισσότεροι από 90.000 εργαζόμενοι, ενώ περίπου 350.000 εργάτες από 1.200 εργοστάσια συμμετείχαν στην απεργία.

Οι βίαιες συμπλοκές έλαβαν χώρα τρεις μέρες αργότερα, στις 4 Μαΐου, στην πλατεία Χέιμαρκετ του Σικάγο, κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης προς συμπαράσταση των απεργών, με τη συμμετοχή αναρχικών. Παρά τον ειρηνικό χαρακτήρα της πορείας, η αστυνομία έλαβε την εντολή να διαλύσει με τη βία την κινητοποίηση. Στις συμπλοκές που ακολούθησαν, άγνωστος από το πλήθος πέταξε προς τις αστυνομικές δυνάμεις μία χειροβομβίδα, η οποία εξερράγη, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας δεκάδες.

Σε απάντηση, οι αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν τους συγκεντρωμένους, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τέσσερις διαδηλωτές και σημαντικός αριθμός τους να τραυματιστεί. Στη συμπλοκή έχασαν τη ζωή τους και άλλοι έξι αστυνομικοί από πυρά, χωρίς να εξακριβωθεί η προέλευσή τους. Την προηγούμενη μόλις ημέρα, επιπλέον 4 διαδηλωτές είχαν σκοτωθεί από τις αστυνομικές δυνάμεις.

Οκτώ συνδικαλιστές καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό για τη βομβιστική επίθεση που προκάλεσε το θάνατο του αστυνομικού. Μοναδικό επιχείρημα του εισαγγελέα, Τζούλιους Γκρίνελ, εναντίον τους ήταν η ενθάρρυνση του άγνωστου βομβιστή από τους λόγους που εκφώνησαν. Ως εκ τούτου, κρίθηκαν ένοχοι για συνωμοσία και θανατώθηκαν.

Η Πρωτομαγιά ανά τον κόσμο

Την επίσημη καθιέρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς από το ιδρυτικό συνέδριο της Δευτέρας Διεθνούς ακολούθησε η πρόταση του Ρέιμοντ Λαβίν, η οποία καλούσε σε διεθνή κινητοποίηση την ημέρα της επετείου των γεγονότων του Σικάγο το 1890. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη, με αποτέλεσμα οι διαδηλώσεις της 1ης Μαΐου να λάβουν έκτοτε ετήσιο χαρακτήρα.

Ως γιορτή αφιερωμένη στους αγώνες των εργατών και στο σοσιαλιστικό κίνημα, η Πρωτομαγιά αποτελεί μία τεράστιας σημασίας επίσημη γιορτή για χώρες όπως η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, η Κούβα και τα πρώην Σοβιετικά κράτη. Οι εορτασμοί περιλαμβάνουν συνήθως μεγαλειώδεις λαϊκές και στρατιωτικές παρελάσεις.

Η σοβιετική Πρωτομαγιά σημαδευόταν από τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στο κέντρο της Μόσχας, η οποία διέσχιζε και την Κόκκινη Πλατεία, όπου βρίσκονταν ο εκάστοτε γενικός γραμματέας, η κυβέρνηση και όλο το Ανώτατο Σοβιέτ και παρακολουθούσαν μια αληθινή επίδειξη δύναμης.

Στη Βραζιλία, η μέρα των εργατών είναι επίσημη γιορτή που γιορτάζεται από τα συνδικάτα με ολοήμερες εκδηλώσεις.

Στην Ιαπωνία, παρά το γεγονός ότι η Πρωτομαγιά δεν έχει οριστεί επίσημα ως εθνική αργία από την κυβέρνηση, επειδή ημερολογιακά συμπίπτει με τη λεγόμενη χρυσή εβδομάδα των αργιών, είτε δίνεται από του εργοδότες ως αργία είτε λαμβάνεται ως άδεια άνευ αποδοχών από την πλειονότητα των Ιαπώνων. Σκοπός δεν είναι η συμμετοχή σε μαζικές διαδηλώσεις για τον εορτασμό της ημέρας, αλλά συνήθως, η προσωπική ξεκούραση. Συνήθως, ανήμερα της Πρωτομαγιάς, τα μεγαλύτερα εργατικά συνδικάτα διοργανώνουν πορείες και κινητοποιήσεις στο Τόκιο.

Στο Νεπάλ, η Πρωτομαγιά αναγνωρίστηκε ως εθνική αργία το 2007, παρότι γιορτάζεται στη χώρα από το 1963.

Η γερμανική Πρωτομαγιά αποτελεί μία σημαντική ημέρα, όπου παραδοσιακά τονίζεται η πολιτική σημασία την ημέρας στις περισσότερες περιοχές της και αναφέρεται συνήθως ως «Ημέρα των Εργατών». Μαζικές ετήσιες διαδηλώσεις λαμβάνουν χώρα στο Βερολίνο, οι μεγαλύτερες από τις οποίες διοργανώνονται από εργατικά συνδικάτα και πολιτικά κόμματα.

Οι ΗΠΑ και ο Καναδάς είναι οι μοναδικές χώρες στις οποίες ως Ημέρα της Εργασίας δεν εορτάζεται η Πρωτομαγιά, αλλά η πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου. Το 1894, ο εορτασμός της Ημέρας της Εργασίας έγινε νόμος του κράτους των ΗΠΑ, με απόφαση του Κογκρέσου και νόμος του Καναδά με απόφαση του Kοινοβουλίου της χώρας. Στόχος ήταν η αποφυγή της ταύτισης των εργατικών κινημάτων με την αριστερά της χώρας στην οποία είχαν συμβεί τα γεγονότα του Σικάγου.

Η ελληνική Πρωτομαγιά

Η πρώτη ελληνική κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε το 1893 από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη. Περίπου 2.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο και διαδήλωσαν υπέρ της οκτάωρης εργασίας, της καθιέρωσης της Κυριακής ως αργίας και της κρατικής ασφάλισης για θύματα εργατικών ατυχημάτων.

Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα, το οποίο επέδωσαν στον Πρόεδρο της Βουλής την 1η Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Η κωλυσιεργία του προέδρου της Βουλής να το εκφωνήσει προκάλεσε τη μεγαλόφωνη αντίδραση του Καλλέργη, με αποτέλεσμα να συλληφθεί, με εντολή του προέδρου, για διατάραξη της συνεδρίασης. Ο Καλλέργης ξυλοκοπήθηκε και μεταφέρθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμεινε για δύο μέρες. Λίγες μέρες αργότερα, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ημερών.

Χρειάστηκε να περάσουν 17 ολόκληρα χρόνια, ως το 1911 που γιορτάστηκε και πάλι η εργατική Πρωτομαγιά. Στο διάστημα αυτό ξέσπασαν μεγάλες απεργίες σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδας και σε πολλούς κλάδους, ενώ πολλά σωματεία και δευτεροβάθμιες οργανώσεις δημιουργήθηκαν.

Το 1911, η Φεντερασιόν Θεσσαλονίκης αναλαμβάνει τη διοργάνωση της εργατικής Πρωτομαγιάς στη Θεσσαλονίκη. Οι αστυνομικές δυνάμεις επεμβαίνουν και συλλαμβάνουν τους πρωτεργάτες, ανάμεσα σ´αυτούς τον Μπεναρόγια, που εξορίζεται στη Σερβία.

Την ίδια χρονιά, στην Αθήνα, αποφασίζεται να γιορταστεί εκ νέου η Πρωτομαγιά με πρωτοβουλία του Ν.Γιαννιού στο Μετς, με κεντρικό σύνθημα «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση και 8 ώρες ύπνο». Η Αστυνομία οδήγησε τους Γιαννιό, Αποστολίδη και Παπαγιάννη στα γραφεία της γιατί «δεν είχαν άδειαν», όπου τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι.

Η πρωτομαγιά γιορτάζεται ξανά το 1919 σε 12 πόλεις πανελλαδικά, ένα χρόνο μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ. Στο μεταξύ, ψηφίστηκε ο Ν.281/1914 «περί Σωματείων» με τον οποίο κατοχυρώνεται το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και τα σωματεία αρχίζουν να αποκτούν καθαρά εργατικό χαρακτήρα.

Σήμερα, βάσει νόμου, οι αργίες διακρίνονται σε αυτές που έχουν καθοριστεί ως ημέρες υποχρεωτικής αργίας, κατά τις οποίες απαγορεύεται κάθε βιομηχανική, βιοτεχνική, εμπορική εργασία και κάθε επαγγελματική εν γένει δραστηριότητα, καθώς βέβαια και η απασχόληση των μισθωτών, και ως ημέρες προαιρετικής αργίας, στις οποίες επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια του εργοδότη η λειτουργία της επιχείρησης και η απασχόληση ή μη των μισθωτών που απασχολούνται από αυτόν.

Η 1η Μαΐου, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Α.Ν. 380/68, αποτελεί υποχρεωτική αργία, όταν κηρύσσεται ως τέτοια με απόφαση του υπουργού Απασχόλησης, διαφορετικά εντάσσεται στις προαιρετικές αργίες. Φέτος, με υπουργική απόφαση, η 1η Μαΐου, ορίστηκε ως ημέρα υποχρεωτικής αργίας.

http://www.tvxs.gr/v10611

"Έφυγε" ο Λεωνίδας Χρηστάκης

Πέθανε, σε ηλικία 81 ετών, ο Λεωνίδας Χρηστάκης, εκδότης του "Ιδεοδρόμιου" και πολλών εναλλακτικών εκδόσεων.

Ο Λεωνίδας Χρηστάκης συνδέθηκε από τη δεκαετία του '50 με τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Συγγραφέας, ζωγράφος, δημοσιογράφος, επιμελητής εκδόσεων και εκδότης ("Κούρος", "Panderma", "Ιδεοδρόμιο"), επηρέασε τις νεότερες γενιές, που αναζητούσαν το διαφορετικό, το άλλο, το εναλλακτικό...

Ο Λεωνίδας Χρηστάκης -σύμφωνα με δική του επιθυμία- κηδεύτηκε με πολιτική κηδεία σήμερα στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.

Ο Λεωνίδας Χρηστάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1928. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία, στη Σχολή Καλών Τεχνών και σε ωδείο τη μουσική (βιολί) μεγάλη του αγάπη και παντοτινή.

Στην Κατοχή πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ με τη χούντα φυλακίστηκε. Από το 1958 συνεργάστηκε ως ελεύθερος ρεπόρτερ με τα "Νέα" με τον Κώστα Νίτσο και τις "Εικόνες". Ως εικαστικός καλλιτέχνης είχε φτιάξει χίλια πορτρέτα, "από την πλατεία Βάθης μέχρι τη Μονή Πετράκη", όπως έλεγε ο ίδιος.

Ορισμένες από τις εκδόσεις του:
"Ο Γιώργος Σεφέρης και η μουσική",
"Παράβαση-Αναφορές επάνω σε θέματα παραβατικών εκφράσεων στις διάφορες μορφές συμπεριφοράς, συγγραφής και τέχνης",
"Λουμίδης-Ενα αγνοημένο φυτώριο ποιητών",
"Ληστές-Αναφορές ανά τον κόσμο",
"Η ιστορία της αλητείας",
"Τζούλιο Καΐμη-Ενας αποσιωπημένος λόγιος",
"Περικλής Γιαννόπουλος - Ο "τελευταίος" των Αθηναίων",
"Από το φέρετρο του Σεφέρη ... στο 1984 του Οργουελ",
"Βιοπραγματική ονοματοθεσία",
"Χάος και κουλτούρα",
"Ληστές - Παγκόσμια ιστορία της ληστείας",
"Το λεξικό της ντάγκλας".

(από εδώ)

Το τελευταίο του βιβλίο "Τα Εξάρχεια δεν υπάρχουν στην ιστορία, στο χάρτη, στη ζωή" δημοσιεύτηκε το 2008.

Εκδήλωση για την Παλαιστίνη (στη Σύρο)

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009, 20:30
Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου - Βιομηχανικό Μουσείο
(έναντι κλειστού γυμναστηρίου Βικέλα)

• Προβολή ντοκιμαντέρ με τίτλο «Bil’in ένα χωριό αντιστέκεται».
• Έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Παλαιστίνη υπό κατοχή».

Στις εκδηλώσεις θα παρευρεθεί ο Επιτετραμμένος της Παλαιστινιακής Αρχής στην Ελλάδα με σκοπό την παραλαβή ανθρωπιστικής βοήθειας (παιχνίδια) από την Σύρο για τα παιδιά της Παλαιστίνης.

Δεν είμαστε μόνοι: Φοιτητικές Αντιδράσεις ανά τον Κόσμο

The Internation Students Movement

http://www.emancipating-education-for-all.org

Ακόμα σφυρίζει στ’ αυτιά μου το σπαραχτικό ξέσπασμα του de Profundis σ’ ένα του σχόλιο, για το ότι κανείς δεν αντιδράει πια που η Παιδεία κατάντησε κι αυτή εμπόρευμα σαν όλα τ’ άλλα.

Δεν έχει όμως και πολύ δίκαιο γιατί στη χώρα μας είναι ακόμα φρέσκος ο απόηχος των καταλήψεων τόσο στα σχολεία όσο και στα πανεπιστήμια, όπως και των κινητοποιήσεων για το άρθρο 16 και τις διασταλτικές ερμηνείες του. Ανεκδιήγητο φρούτο αυτός ο Στυλιανίδης, απ’ όπου κι αν πέρασε «έγραψε» και ...εσχάτως καταχρέωσε(!)

Πέρα όμως απ’ τα δικά μας, τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο, μιας και το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό; Δεν θυμάμαι να σας έχω μιλήσει ποτέ για τον προστάτη άγιο των blogs, και συγκεκριμένα για τον Άγιο Φανούριο τον site-ο-βρέτη, ο οποίος σαν μια άυλη και κατά πολύ ανώτερη εκδοχή του ψαχτηριού της google, μπορεί να μαντέψει οποιαδήποτε σκέψη σάς τυραννά και να σας φανερώσει τον κατάλληλο διαδικτυακό τόπο με τις απαντήσεις. Και επιπλέον, το service είναι δωρεάν όλες τις ώρες του 24ώρου, υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι πιστεύετε στις δυνάμεις του και ότι τού φτιάχνετε που και που και καμιά φανουρόπιτα τού καψερού και λιγωμένου φτωχοδιάβολου.

Έκανα όλη αυτή την εισαγωγή για να σάς εξηγήσω το θαυμαστό τρόπο με τον οποίο μού αποκαλύφθηκε την περασμένη νύχτα, σαν σε όνειρο, ολοζώντανη μπροστά μου αυτή η μοναδική ιστοσελίδα με καταγεγραμμένες σε ημερολογιακή βάση όλες τις κινητοποιήσεις παγκοσμίως για την προστασία της Παιδείας.

Με μια ματιά ανακαλύπτουμε ότι δεν είμαστε καθόλου μόνοι και ότι από το Βορά έως το Νότο και από τη Δύση ως την Ανατολή όλο και κάποιοι φοιτητές διαδηλώνουν, όλο και κάποιοι φοιτητές καταλαμβάνουν. Μέχρι τώρα απ’ τις αρχές του έτους μέτρησα περίπου 50 κινητοποιήσεις.

Κοινοί τόποι συνάντησης, οι αυξήσεις των διδάκτρων όπου υπήρχαν ήδη, η προσπάθεια επιβολής νέων και οι περικοπές στη χρηματοδότηση.

Στο Μπαγκλαντές διαμαρτύρονται για τις αυξήσεις των διδάκτρων, όπως και στην Αγγλία, στο Ho Chi Minh City στο Βιετνάμ, στη Μανίλα, στο Ν. Δελχί.

Στην Αμερική, στο Vermont, στο Λος Άντζελες, στην Πομόνα, στο Ορλάντο, στη Νέα Υόρκη με συμμετοχή χιλιάδων φοιτητών, στο Ώστιν, στη Μιννεάπολη, στο Φοίνιξ οι φοιτητές ξεσηκώνονται για τις περικοπές στη χρηματοδότηση. Στη Λεττονία 10,000 δάσκαλοι βγήκαν στους δρόμους επίσης για περικοπές στα κονδύλια των σχολείων και τους μισθούς, στο Περθ της Αυστραλίας για τον ίδιο λόγο.

Στη Βαρκελώνη το πανεπιστήμιο παρέμεινε υπό κατάληψη για 118 μέρες, ενώ στην πορεία που ακολούθησε την άλλη μέρα με κεντρικό σύνθημα την αλλαγή της εκπαιδευτικής πολιτικής, συμμετείχαν 50,000 άτομα. Στο Ελσίνκι φοιτητές κατέλαβαν κτήριο διαμαρτυρόμενοι για την πρόθεση της κυβέρνησης να εισαγάγει δίδακτρα. Στο Δουβλίνο διαδηλώνουν 120,000 ενάντια στην επανεισαγωγή διδάκτρων.

Στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις στη Γαλλία, στις 5 Φεβρουαρίου, δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και καθηγητές βγήκαν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι.

Στη Ζιμπάμπουε ξεσηκώνονται ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης να απαιτήσει τα δίδακτρα σε δολάρια, στη Λαχώρη ενάντια στις αυξήσεις, στο Τορόντο απεργεί το βοηθητικό προσωπικό και οι μεταπτυχιακοί, ένας τραυματίζεται σε συγκρούσεις με την αστυνομία.

Και ακόμα είμαστε στην αρχή.

Αγαπητέ de Profundis αναθαρρήσατε λιγάκι μετά απ’ όλα αυτά;


(αναδημοσίευση από http://e-cynical.blogspot.com/)

Το Αιγαίο είναι ένα καράβι που ταξιδεύει αιώνες. Το θέμα είναι εμείς τι θα αφήσουμε πίσω μας...

Πρόκειται για μία ταινία -ντοκιμαντέρ που καταγράφει το Αιγαίο: την αισθητική υποβάθμιση, την καταστροφή του οικοσυστήματος, την άναρχη δόμηση, τη ρύπανση...

Κι όλα αυτά μέσα σε ένα χώρο που αγαπήθηκε επί αιώνες για αυτά που ακόμα μας θέλγουν σε αυτό. Το Αιγαίο με τις διάφανες ακρογιαλιές, τις ασπόνδυλες πλαγιές και τα χωριά-αετοφωλιές του. Και στη θέση του, αναδύεται ένα ατέλειωτο γιαπί, χωρίς αμπέλια, χωρίς αλώνια, χωρίς ελεύθερες παραλίες, χωρίς πίστη, χωρίς αγάπη.

Η ταινία της Λυδίας Καρρά, ανιχνεύει τις ιστορικές και κοινωνικές ρίζες των σημερινών εξελίξεων. Με αρχειακό υλικό παρουσιάζεται η εμπειρία των πολέμων και της οδυνηρής μετανάστευσης, η άνοδος της ναυτιλίας. Καταγράφεται ο λόγος μελετητών και αναμειγνύεται με τον λόγο και αντίλογο των κατοίκων. Ξαναγυρνώντας σε ίδιους τόπους διαφορετικές εποχές του χρόνου, εντοπίζονται οι ακραίες αλλαγές στους ρυθμούς ζωής.

Σ' ένα άλλο επίπεδο, η... ταινία πραγματεύεται τη σημασία της φύσης στη ζωή του ανθρώπου, την αξία της ομορφιάς του φυσικού και δομημένου χώρου. Ο φακός εγκλωβίζει αυτή την ομορφιά, όπου υπάρχει ακόμα αλώβητη. Τα λόγια του Ελύτη, σταθερή αναφορά στον κόσμο των ονείρων. Νέες, δημιουργικές ιδέες προβάλλουν ... Όπως λέει κι ένας νησιώτης: «... το Αιγαίο είναι ένα καράβι που ταξιδεύει αιώνες.
Το θέμα είναι εμείς τι θα αφήσουμε πίσω μας...»

Η ταινία

http://apneagr.blogspot.com/2009/04/blog-post_802.html

Νέο κρούσμα αστυνομικής βίας στα Εξάρχεια

Νέο κρούσμα αστυνομικής βίας, και μάλιστα μόλις λίγα μέτρα από το σημείο που δολοφονήθηκε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, σημειώθηκε τα ξημερώματα στα Εξάρχεια. Στο Γενικό Κρατικό Αθηνών διακομίστηκαν δύο νεαροί φοιτητές οι οποίοι καταγγέλουν τον άγριο ξυλοδαρμό τους από άνδρες των ΜΑΤ.

Ο ένας εκ των δύο νεαρών, εξακολουθεί να νοσηλεύεται στο Γενικό Κρατικό καθώς φέρει τραύματα στο κεφάλι, στο πηγούνι, στα πόδια, στα χέρια και στο γόνατο. Ο δεύτερος νεαρός, έχει κάταγμα στο δεξί του χέρι και τραύματα στο αριστερό. Και οι δύο, καταγγέλουν ότι δέχτηκαν απρόκλητη επίθεση από τις αστυνομικές δυνάμεις στο πάρκο της οδού Ναυαρίνου στα Εξάρχεια.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε η αστυνομία, αποσιωπάται η χρήση αστυνομικής βίας. Γίνεται γενικόλογη αναφορά στον τραυματισμό των δύο νεαρών φοιτητών χωρίς καν να αναφέρεται ποιος ήταν αυτός που τον προκάλεσε. Η ΓΑΔΑ, περιορίζεται απλώς στο να ανακοινώσει τη διενέργεια έρευνας για το περιστατικό.

Αφορμή για την χρήση βίας από τους αστυνομικούς αποτέλεσε επίθεση αγνώστων στις 23:50 χθες το βράδυ με τρεις βόμβες μολότωφ και πέτρες κατά διμοιρίας των ΜΑΤ στην συμβολή των οδών Χαριλάου Τρικούπη και Διδότου. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της αστυνομίας για το περιστατικό, από αυτή την επίθεση ουδείς τραυματίστηκε ενώ προκλήθηκαν μόνο μικρές υλικές ζημιές σε σταθμευμένο αυτοκίνητο.

Στις 05:00 τα ξημερώματα, όπως επίσης αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΓΑΔΑ υπήρξε και νέο περιστατικό στην Χαριλάου Τρικούπη με ομάδα νεαρών να επιτίθεται με πέτρες κατά αστυνομικών δυνάμεων. Ακολούθησε "αντεπίθεση" των αστυνομικών οι οποίοι ακινητοποίησαν τέσσερα άτομα τα οποία και προσήχθησαν στην ΓΑΔΑ. Τα δύο από τα τέσσερα άτομα που προσήχθησαν, ήταν οι καταγγέλοντες νεαροί που τραυματίστηκαν.

Για τις συνθήκες τραυματισμού των δύο νεαρών, η ανακοίνωση της ΓΑΔΑ επιχειρεί να θολώσει τα νερά. Οι αστυνομικοί παραδέχονται ότι ο ένας εκ των νεαρών έφερε...ίχνη αίματος στο τριχωτό της κεφαλής του, ωστόσο δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά για τις συνθήκες τραυματισμού. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αστυνομικοί παραδέχονται ότι τα τέσσερα άτομα που προσήχθησαν δεν είχαν καμμία εμπλοκή στα επεισόδια. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, "από την εξέταση των νεαρών, δεν προέκυψε κανένα στοιχείο εναντίον τους με αποτέλεσμα το πρωί να αφεθούν ελεύθεροι".

Καταγγελίες κατοίκων της περιοχής

Ανακοίνωση για τα σημερινά γεγονότα, εξέδωσε και η Ανοιχτή Συνέλευση του Πάρκου Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής. Καταγγέλουν ότι "τέσσερις διμοιρίες των ΜΑΤ περικύκλωσαν το πάρκο και ξυλοκόπησαν με άγριο τρόπο τον κόσμο που καθόταν εκεί εκδηλώνοντας απερίγραπτο μίσος , χυδαιολογώντας και απειλώντας εκφράζοντας σαδιστική ικανοποίηση. Τέσσερα άτομα προσήχθησαν στη ΓΑΔΑ, οι δύο εξ' αυτών βαριά τραυματισμένοι."

Η Ανοιχτή Συνέλευση του Πάρκου, καλούν τους κατοίκους της περιοχής σε εκδήλωση διαμαρτυρίας το Σάββατο 25/04 στις 12 το μεσημέρι στο Πάρκο. Πορεία θα πραγματοποιηθεί επίσης στις 28/04 στις 6 το απόγευμα.

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=37282

Προκλητικός αποκλεισμός φοιτήτριας με αναπηρία

Σε ορισμένες περιπτώσεις διακριτικής συμπεριφοράς εναντίον συμπολιτών μας με αναπηρία, η χιλιοειπωμένη λέξη «αναλγησία» μοιάζει λίγη για να αποδώσει την πρέπουσα απαξία στους αυτουργούς...

Η εικοσιτριάχρονη Μ.Ρ. είναι η μόνη φοιτήτρια της Σχολής Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων Πανεπιστημίου Αιγαίου με έδρα τη Σύρο, που είναι χρήστρια αναπηρικού αμαξιδίου. Οταν προ πενταετίας εισήχθη στη σχολή, διαπίστωσε πως οι χώροι φοίτησης στην πλειονότητά τους ήταν απροσπέλαστοι για φοιτητές της «κατηγορίας» της. Αιτήθηκε στοιχειώδεις παρεμβάσεις (δύο ράμπες για αντίστοιχα κτίρια, όχι δα τίποτε σπουδαίο) ώστε να μπορεί -τουλάχιστον- να διαβαίνει το κατώφλι των φοιτητικών κτιρίων. Ελαβε τη διαβεβαίωση ότι άμεσα θα πραγματοποιηθούν. Επί ένα χρόνο δεν πραγματοποιήθηκε το παραμικρό. Τέλη 2005 υποχρεώθηκε ο πατέρας της να πληρώσει από την τσέπη του τοπικό μάστορα και να στήσει όπως όπως μια αυτοσχέδια ράμπα στην είσοδο του ενός κτιρίου. Φτιάχτηκε το μετέπειτα διάστημα και μια ράμπα ακόμα για το άλλο κτίριο. «Με τα ψέματα» μπορούσε πλέον η Μ.Ρ. να εισέρχεται στους ισόγειους χώρους δύο εκ των τριών συνολικά κτιρίων της σχολής της (για πρόσβαση στους ορόφους ούτε λόγος, καμία η σχετική μέριμνα). Η δυνατότητα πρόσβασης καθόρισε και τον ρου των σπουδών, σε απλά ελληνικά η Μ.Ρ. συμμετείχε στις εξετάσεις των μαθημάτων που «δίνονταν» στους δύο προσβάσιμους ισόγειους χώρους. Ελέω επιμέλειας (όσα έδινε τα πέρναγε) δεν έμενε πολύ πίσω στις σπουδές, παρότι έχανε όλα τα... μη ισόγεια μαθήματα, πορευόταν ελπίζοντας ότι συν τω χρόνω κάτι θα γίνει. Δεν έγινε, δυστυχώς, το καλύτερο αλλά το χειρότερο: τέλη 2008 ελέω καταστροφής της αποχέτευσης «τέθηκε εκτός λειτουργίας» το ένα εκ των δύο κτιρίων με προσβάσιμο στη Μ.Ρ. ισόγειο χώρο.

Αδιέξοδο! Στο 5ο έτος ήδη η Μ.Ρ. και με κάμποσα (ελέω όχι αμέλειας, αλλά μη προσβασιμότητας) χρωστούμενα στην πλάτη της, παρακάλεσε τους «αρμόδιους» της σχολής της να εξετάσουν πέντε συγκεκριμένα μαθήματα που 'θελε οπωσδήποτε «να περάσει» στον μοναδικό πλέον προσβάσιμο σ' αυτήν ισόγειο χώρο. Εισακούστηκε κατά το... ένα πέμπτο! Οι αθεόφοβοι, ωσάν να επρόκειτο για κάποιο δύσκολο αίτημα, επέλεξαν να εξετάσουν τέσσερα εκ των πέντε «κρίσιμων» για τη Μ.Ρ. μαθημάτων σε απροσπέλαστο σ' αυτήν χώρο...

Το θέμα της Μ.Ρ. συζητήθηκε -έστω με... πενταετή καθυστέρηση- στη γενική συνέλευση των συμφοιτητών της στις 30 Μαρτίου, όπου και αποφασίστηκε να ζητηθούν αρμόδιες εξηγήσεις από τη σχολή. Και το κωμικοτραγικά οξύμωρο του πράγματος: Η σχολή της Μ.Ρ. συμπεριλαμβάνει στο πρόγραμμα σπουδών της το μάθημα «Σχεδίαση για όλους» που αναλύει την αναγκαιότητα πρόσβασης των ΑμεΑ σε όλες τις υποδομές και σχεδιασμούς. Χα, χα, χα...

Α. ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ
( Ελευθεροτυπία: http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&id=37119 )

Εκδήλωση για την Παλαιστίνη (στη Σύρο)

29 Απριλίου 2009, 20:30
Βιομηχανικό Μουσείο
(έναντι κλειστού γυμναστηρίου )

• Προβολή ντοκιμαντέρ με τίτλο «Bil’in ένα χωριό αντιστέκεται».
• Έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Παλαιστίνη υπό κατοχή».

Στις εκδηλώσεις θα παρευρεθεί ο Επιτετραμμένος της Παλαιστινιακής Αρχής στην Ελλάδα με σκοπό την παραλαβή ανθρωπιστικής βοήθειας (παιχνίδια) από την Σύρο για τα παιδιά της Παλαιστίνης.

Ελεύθερο λογισμικό - Νέα Ubuntu 9.04 στις 23/4

Kυκλοφορει στις 23/4 η επόμενη σταθερή έκδοση του Ubuntu Linux.

http://www.ubuntu.com/testing/jaunty/beta

Οι αλλαγές και προσθήκες που έχουν γίνει σε αυτήν την έκδοση είναι τελικές και πλέον θα έχουμε μόνο διορθώσεις σφαλμάτων μέχρι την σταθερή έκδοση της διανομής.
Οι αλλαγές που έχουν γίνει στο Ubuntu είναι:

* Τελευταία σταθερή έκδοση του Gnome 2.6. Η έκδοση αυτή έρχεται με πλήθος νέων δυνατοτήτων που μπορείτε να δείτε εδώ:
http://library.gnome.org/misc/release-notes/2.26/
* Τελευταία έκδοση του X.org 1.6
* Νέο σύστημα εντυπωσιακό σύστημα ειδοποιήσεων. Μια παρουσίαση του μπορείτε να δείτε εδώ
http://www.markshuttleworth.com/wp-content/uploads/2008/12/jaunty904_not...
* Σημαντική βελτίωση του χρόνου φόρτωσης του λειτουργικού.
* Τελευταία έκδοση του Kernel 2.6.28
* Υποστήριξη εγκατάστασης στο νέο βελτιωμένο σύστημα διαχείρισης αρχείων ext4. Το ext4 φέρνει σημαντική βελτίωση στον χρόνο διαχείρισης των αρχείων μας.
* Δυνατότητα εύκολης δημιουργίας mail server με την χρήση του πακέτου dovecot-postfix
* Τελευταία έκδοση των προγραμμάτων OpenOffice.org 3.0.1, Compiz 0.8.2, Pidgin 2.5.6, The GIMP 2.6.6, Transmission 1.51, Mozilla Firefox 3.0.7, F-Spot 0.5.0.3, Rhythmbox 0.12.0.
* Νέα boot splash screen καθώς και τρία νέα themes και δύο νέα wallpaper.

Γιατί όμως να χρησιμοποιήσω ένα δύσχρηστο λειτουργικό σύστημα που τα μισά προγράμματα που ξέρω δεν θα παίζουν?

Κάτι τέτοιο δεν ισχύει εδώ και κάμποσα χρόνια. Τα Linux συστήματα είναι πλέων τόσο δύσκολα όσο ο χρήστης θέλει/μπορεί να είναι.Λόγω της συνεχιζόμενης εξέλιξης τα Linux έχουν φτάσει να είναι στη θέση του "οδηγού" πλέων η Microsoft αντιγράφει στοιχεία τους για τα καινούρια Windows 7 και η Apple έχει φτιάξει ένα Unix-based σύστημα με έναν δικό της desktop manager (Air). Πολλά προγράμματα μπορούν να τρέξουν σε Linux μέσα από πλατφόρμες όπως το Wine ή το Cedega. Ακόμα ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με τα Windows Vista (φτου φτου φτου) είναι ότι τα Linux χρησιμοποιούν το Hardware στο 100% ενώ αντίθετα τα win χρησιμοποιούν μέχρι 3Gb Α και τα υπόλοιπα άπλα δείχνουν ότι τα έχουν αναγνωρίσει άλλα δεν τα χρησιμοποιούν. Τέλος υπάρχουν προγράμματα εξίσου καλά με τα εμπορικά άλλα είναι ελεύθερο λογισμικό ανοιχτού κωδικά π.χ. GIMP ή AmaroK.

Ελεύθερο λογισμικό ανοιχτού κωδικά?? Tell me more!

-Η φιλοσοφία του ελεύθερου λογισμικού ορίζεται από τις 4 βασικές ελευθερίες που παρέχει:

• Ελευθερία 0: Ελευθερία χρήσης του προγράμματος για οποιονδήποτε σκοπό.
• Ελευθερία 1: Ελευθερία μελέτης και τροποποίησης του προγράμματος.
• Ελευθερία 2: Ελευθερία αντιγραφής του προγράμματος.
• Ελευθερία 3: Ελευθερία βελτίωσης του προγράμματος και επανέκδοσής του, προς το συμφέρον της κοινότητας των χρηστών.

Οι ελευθερίες αυτές δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο.Είναι οι ελευθερίες που χαρακτηρίζουν εν γένει την επιστημονική γνώση που αναπτύσσεται στην ακαδημαϊκή κοινότητα, γνώση που δημοσιεύεται σε επιστημονικά περιοδικά και η αξία της μετριέται από τον βαθμό στον οποίο ανά-χρησιμοποιείται και γίνονται αναφορές σε αυτή. Και τόσο οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές όσο και το λογισμικό γεννήθηκαν ως “γνώση” μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Ως γνώση που μέσα στα πανεπιστήμια μοιράζονταν επιστήμονες, φοιτητές, ακαδημαϊκοί, για να κάνουν την δουλειά τους καλύτερα και να προάγουν αυτή την γνώση παραπέρα. Δηλαδή, η κοινότητα ελεύθερου λογισμικού προέκυψε -με την δράση του Richard Stallman ως καταλύτη- ως συνέχεια, ως φυσικό συνεπακόλουθο, μια άλλης κοινότητας με παρόμοια χαρακτηριστικά, της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Περισσότερα για την φιλοσοφία του ελευθέρου λογισμικού θα βρείτε εδώ.

Νέα κατασταλτικά μέτρα, κατειλημμένοι χώροι και συλλογικές απαντήσεις

«Επίσης, θα εκπονηθεί σχέδιο κρίσης για γενικευμένη εξέγερση ή κατά μέτωπο σύγκρουση με κουκουλοφόρους» (από άρθρο αστικής εφημερίδας στις 28/03/08, για τα νέα κατασταλτικά μέτρα της ΕΛ.ΑΣ.)

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη. Όχι, δεν είναι οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, η τεράστια ποσότητα κοινωνικού πλούτου που μεταφέρεται στις τράπεζες, οι σφαίρες και οι χειροβομβίδες που εκτοξεύονται στα σώματα μας, ο περιβαλλοντικός βιασμός του οικοσυστήματος από το κεφάλαιο. Οι κρατικοί μηχανισμοί προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι για την εντεινόμενη ανασφάλεια γύρω από τις ίδιες της συνθήκες της ύπαρξης της, ευθύνεται η κατασκευασμένη από το θέαμα φιγούρα του «κουκουλοφόρου», ενώ ταυτόχρονα στοχοποιούνται οι καταλήψεις δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων ως τόποι τέλεσης εγκλημάτων.

Αναγορεύοντας σε νούμερο ένα εσωτερικό εχθρό τους διαδηλωτές που στέκονται μαχητικά στον δρόμο απέναντι στους δολοφόνους και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα των καταλήψεων, το κράτος και τα αφεντικά δεν προσπαθούν απλώς να κρύψουν την καταστροφική και εγκληματική φύση τους, που έγινε φανερή κοινωνικά από τις 06/12 κι έπειτα. Επιχειρούν την τρομοκράτηση των πιο ριζοσπαστικών τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας (αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια), όντας οι ίδιοι τρομοκρατημένοι από το μέγεθος και την δυναμική της κοινωνικής-ταξικής εξέγερσης του Δεκέμβρη. Η καταστολή είναι η μόνη πρόληψη του συστήματος, μπροστά στην δομική κρίση που αντιμετωπίζει, αφού γνωρίζει ότι η σχεδιαζόμενη μεταφορά του κόστους της κρίσης στις πλάτες των εκμεταλλευόμενων ενέχει τον κίνδυνο ενός ακόμα μεγαλύτερου κι ωριμότερου εξεγερσιακού κινήματος.

Τα τελευταία χρόνια τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αυξήθηκαν τόσο γεωμετρικά όσο και κοινωνικά, παράλληλα και σε αλληλεπίδραση με τους αγώνες που ξεσπούσαν σε διάφορα πεδία του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού (φοιτητικές, μαθητικές καταλήψεις, απεργιακές κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό, περιβαλλοντικοί/ τοπικοί αγώνες, κινητοποιήσεις μεταναστών και κρατουμένων κ.α.). Στα Δεκεμβριανά του 2008 συνενώθηκε ένα πλήθος υποκειμένων που δεν χωρούσαν στο ηττοπαθές πεδίο της διαμεσολάβησης και της αποσπασματικότητας, στο οποίο περιόριζαν τους αγώνες η αριστερά και οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Μέσα από την φωτιά της εξέγερσης ξεπήδησε ένα πλήθος ριζοσπαστικών κινήσεων σε γειτονιές κι εργασιακούς χώρους, πολλές από τις οποίες εδαφικοποίησαν σε κατειλημμένους χώρους, ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης των αναγκών και των αγώνων μας, το οποίο στηρίζεται σε αντιεραρχικές συνελεύσεις, στην αυτενέργεια και την αυτοοργάνωση των ίδιων των δρώντων υποκειμένων, σε αντιεμπορευματικές σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης.

Σε αυτή την τάση κοινωνικής-ταξικής εξάπλωσης και σύνδεσης των αυτοοργανωμένων / κινηματικών (υπο)δομών προσπαθούν να επιτεθούν με τα νέα κατασταλτικά μέτρα που σχεδιάζουν. Στοχοποιούν τις αναρχικές/αντιεξουσιαστικές καταλήψεις για να επιτεθούν συνολικά στις συλλογικότητες που μεταμορφώνουν εγκαταλειμμένους χώρους του αστικού τοπίου, σε δημόσιους χώρους συνεύρεσης και δημιουργίας. Στοχοποιούν τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια των σχολών και το πανεπιστημιακό άσυλο, για να επιτεθούν στην εξάπλωση του κοινωνικού ασύλου πέρα από τα ακαδημαϊκά τείχη, για να προλάβουν το ενδεχόμενο καταλήψεων σε εργασιακούς χώρους. Στοχοποιούν όσους διαδηλωτές χρησιμοποιούν μέσα αυτοπροστασίας και αντιβίας, για να προλάβουν την χρήση τους από ευρύτατα κοινωνικά κομμάτια (όπως έγινε και τον Δεκέμβρη). Φτάνουν στο σημείο να ποινικοποίησουν την εκφορά του κοινωνικά πιο διαδεδομένου συνθήματος (που όλους μας ενώνει), κατασκευάζοντας τις αφορμές με βάση τις οποίες θα εξαπολύουν τις δολοφονικές τους επιθέσεις τα ΜΑΤ, απέναντι σε όσους/ες θα κατέβουν στον δρόμο για να αντισταθούν.

Ενισχυτικά ως προς την νομοθετική θωράκιση των μηχανισμών καταστολής, στέκεται η ιδεολογική καταστολή που εξαπολύουν τα ΜΜΕ. Προσπαθούν να διαχωρίσουν τα αγωνιζόμενα υποκείμενα σε «βίαιους κουκουλοφόρους» και σε «ειρηνικούς διαδηλωτές», σε «κακούς/εγκληματικούς» και «καλούς/κοινωνικά χρήσιμους» κατειλημμένους χώρους, προσπαθούν να διαχωρίσουν τους αναρχικούς/αντιεξουσιαστές από το ευρύτερο κοινωνικό κίνημα στο οποίο συμμετέχουν και συνδιαμορφώνουν. Ο διαχωρισμός και η κατηγοριοποίηση των αγωνιζόμενων, προλειάνει το έδαφος της κατασταλτικής επίθεσης που σχεδιάζουν και εξαπολύουν.

Επιπροσθέτως, η θεαματική προβολή τη καταστολής αναλαμβάνει να αποθαρρύνει κι ένα ποσοστό δυνητικών εχθρών (με συμπληρωματικό στόχο τη πρόκληση απέχθειας όχι γι’ αυτούς που χρησιμοποιούν τα όπλα καταστολής, αλλά για τους δημιουργούς της αταξίας στην πόλη). Οι σύγχρονοι ειδικοί της καταστολής άντλησαν σημαντικά διδάγματα απ’ τα πειράματα συμπεριφοριστών ψυχολόγων των αρχών και μέσων του εικοστού αιώνα. Η δημιουργία μιας ισχυρής τραυματικής ανάμνησης ως συνέπεια μίας αυθόρμητης ή μη πράξης προκαλεί στο άτομο την εγκαθίδρυση μιας λογικά αυθαίρετης σχέσης αιτίου-αποτελέσματος, ερεθίσματος- αντίδρασης· ενός εξαρτημένου αντανακλαστικού. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής προσπαθεί να επανεγκαθιδρυθεί ως γενικευμένη συνθήκη στην μητρόπολη, μετά το καίριο πλήγμα που δέχθηκε τον Δεκέμβρη, μέσω αυτής της στρατηγικής. Κάθε πρακτική αντιβίας, κάθε πρόθεση εκφοράς αντισυστημικού λόγου, κάθε αυτοοργανωμένη πρακτική, πρέπει να έχει στο νου της την κατασταλτική συνθήκη που εξαπολύεται εναντίον της.

Μέσα σε αυτήν την συνθήκη, μέσα σε ένα πλέγμα καταστολής που έρχεται να υπερασπιστεί την πασιφανή σαθρότητα και το αδιέξοδο του πολιτικού/ κοινωνικού συστήματος, ο ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν οι καταλήψεις μπορεί να είναι από καίριος ως και καθοριστικός για τη διάρρηξη των κατεστημένων κοινωνικών δομών. Ο χώρος που καταλαμβάνεται αποκτά ζωή, μορφή και περιεχόμενο, έξω από λογικές ιδιοκτησίας, επιχειρώντας να συγκροτήσει μια αντισυστημική νησίδα με προοπτικές εξάπλωσης και διάχυσης στο κοινωνικό όλον. Το εγχείρημα δεν αποζητά μια εσωστρεφή, αυτάρεσκη και εναλλακτική πολιτική οριοθέτηση, αφομοιώσιμη και οριακά επαινετή από το κρατικό κατεστημένο. Αποσκοπεί στην αποδόμηση του κοινωνικοπολιτικού είναι, μέσα από τη μετωπική του σύγκρουση με αυτό και παράλληλα μέσα από την οικοδόμηση της νέας πραγματικότητας. Μια πραγματικότητα που στα θεμέλια της αλληλεγγύης και της αμοιβαιότητας παράγει νέο λόγο και δράση μέσα από αυτοοργανωμένες συνελεύσεις και πολιτικές ζυμώσεις.

Πολιτικές ζυμώσεις που δεν εξαντλούνται ούτε στη μερικότητα των διαμεσολαβημένων διεκδικήσεων, ούτε στην αυτάρκεια των ιδεολογικών περιχαρακώσεων, αλλά βασίζονται στην ανάγκη σύνδεσης των κοινωνικών απαντήσεων με τα συνολικότερα προτάγμάτα που άφησε ο Δεκέμβρης και απαιτεί η οξύτητα της επίθεσης που δέχεται το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Τα πάρκινγκ που γίνονται πάρκα, τα άδεια σπίτια που γεμίζουν ζωή, οι λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές που κοιτάνε τον ορίζοντα πέρα από τα σπίτια τους, οι συλλογικότητες εργαζομένων που σκέφτονται πέρα από τον κλάδο τους. Όλα αυτά τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα χρειάζεται να συντονίσουν τις λέξεις και τις πράξεις τους ενάντια στο άγονο έδαφος των μερικοτήτων, των διαχωρισμών, των ιεραρχήσεων και των πολιτικών στρατηγικών που μηχανορραφουν υπέρ της σταθερότητας του παλαιού κόσμου.

(το κείμενο βασίστηκε πάνω στην εισήγηση για εκδήλωση – συζήτηση στις 26/03 με θέμα «Νέα κατασταλτικά μέτρα, στοχοποίηση καταλήψεων και οι συλλογικές μας απαντήσεις»

Κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά

(από εδώ: http://pat61.wordpress.com )

Η επιστήμη ως θρησκεία

"Η πίστη στην ύπαρξη ή μη ύπαρξη του Θεού βασίζεται σε αναπόδεικτες ιδέες"

Γιώργος Ζαρκαδάκης

Διδάκτωρ τεχνητής νοημοσύνης, συγγραφέας

Η επιστήμη μοιάζει σαν να ελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά της ιδεολογικής προκατάληψης και της απολυταρχικής εξουσίας.

Η πνευματική επανάσταση η οποία ξέσπασε στην Ευρώπη ανάμεσα στον 16ο και στον 18ο αιώνα ανέτρεψε τον μέχρι τότε τρόπο σκέψης και αντίληψης του κόσμου. Αν και η επιστήμη γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της θρησκείας η μητροκτόνος σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Η Εκκλησία έκανε τα πάντα για να αποφύγει το μοιραίο. Ομως ο κατ΄ οίκον περιορισμός του Γαλιλαίου και η πυρπόληση του Τζιορντάνο Μπρούνο από την Ιερά Εξέταση δεν κατάφεραν να αναστρέψουν τον οριστικό θρίαμβο της επιστήμης. Η βιομηχανική επανάσταση του 19ου αιώνα και η σχάση του ατόμου τον 20ό αιώνα ήταν η χαριστική βολή. Σήμερα, σε μια εποχή ιδεολογικών αναταράξεων, όπου ο ισλαμικός φανατισμός τροφοδοτεί την παγκόσμια τρομοκρατία και οι χριστιανοί υπερσυντηρητικοί επανακάμπτουν αμφισβητώντας την εξελικτική θεωρία, τα αναχώματα ανάμεσα στις δύο φαινομενικά αντίπαλες κοσμοθεωρίες υψώνονται πάλι, σαν ο πόλεμος ανάμεσά τους να μην κόπασε ποτέ. Επιφανείς διανοητέςόπως ο Ρίτσαρντ Ντόκινς στο πρόσφατο βιβλίο του «Η περί Θεού αυταπάτη»- παίρνουν μια ακραία πολεμική στάση εναντίον της θρησκείας, κατηγορώντας τη για μισαλλοδοξία και λογική ασυνέπεια και (επανα)προτάσσοντας ισχυρά επιχειρήματα υπέρ της υπεροχής της επιστήμης.

Αδιαμφισβήτητα, η επεξηγηματική ισχύς της επιστήμης, καθώς και η επιτυχία της να προσφέρει θεαματικές τεχνολογικές ανακαλύψεις δείχνουν να καθιστούν την οποιαδήποτε σύγκριση μάλλον περιττή. Θα πρέπει να είναι κανείς επίμονα εθελοτυφλών για να ισχυρίζεται τις ανοησίες των δημιουργιστών. Μάλιστα, οι περισσότεροι θρησκευόμενοι- λογικά σκεπτόμενα όντα και αυτοί - παραδέχονται ότι η επιστήμη εξηγεί τον φυσικό κόσμο με τόσο σαφή και λογικό τρόπο που η θρησκεία οφείλει να αναθεωρήσει την κυριολεκτική ερμηνεία των ιερών γραφών της και να επιδιώξει καταφύγιο στην αλληγορία. Ο επιστημονικός τρόπος σκέψης έχει ταυτιστεί στη συνείδησή μας με τη λογική, τη νηφαλιότητα και, ακόμη, με τη δημοκρατία. Οποιαδήποτε παρέκκλιση επισείει το σκέλεθρο της δεισιδαιμονίας, του ολοκληρωτισμού, της καταπίεσης της ελευθερίας της σκέψης και της παλινδρόμησης στην τυραννία και στον σκοταδισμό.

Η επιστήμη δεν χρειάζεται ακόμη έναν υπερασπιστή. Στόχος μου είναι- χωρίς διάθεση να υπερασπιστώ τη θρησκεία- να επισημάνω ορισμένα χαρακτηριστικά της επιστήμης τα οποία θεωρώ ότι προσομοιάζουν στη θρησκεία σε τέτοιον βαθμό ώστε να μου προκαλούν ανησυχία. Θα εστιάσω εν συντομία σε τρία από αυτά.

Το πρώτο- το σημαντικότερο ίσως- έχει να κάνει με τη φαινομενικά εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα της επιστήμης να μας παρέχει μια ορθολογική και απρόσωπη εξήγηση των φυσικών φαινομένων- σε αντιδιαστολή με τη θρησκεία, η εξήγηση της οποίας βασίζεται σε μια υπερ-προσωπικότητα (τον Θεό) «έξω από το σύμπαν». Η διαφορά, θα έλεγε κανείς, είναι προφανής: η μεν αναπόδεικτη ύπαρξη της θεότητας απαιτεί πίστη, ενώ, αντιθέτως, η επιστημονική ερμηνεία αποδεικνύεται χωρίς αμφιβολίες μέσω του πειράματος.

Κι όμως, όπως έδειξε ο σκωτσέζος φιλόσοφος Ντέιβιντ Χιουμ (1711-1776), το πρόβλημα με το πείραμα είναι ότι- πάντα και αναπόφευκτα- οι επιστήμονες χρησιμοποιούν επαγωγικό λογισμό για να γενικεύσουν τα αποτελέσματα των πειραμάτων τους και να διατυπώσουν μια φυσιοκρατική εξήγηση των φαινομένων.

Το πρόβλημα με τον επαγωγικό λογισμό είναι ότι δεν μπορεί να είναι κανείς ποτέ απολύτως βέβαιος ότι τα αποτελέσματα ενός πειράματος μπορούν να επαναληφθούν παντού και πάντα. Ο επιστήμονας πρέπει επίσης να πιστέψει στη γενίκευση που διατυπώνει. Ο Καρλ Πόπερ (1902-1994) επιχείρησε να αντιμετωπίσει τον Χιουμ μέσω της ιδέας της διαψευσιμότητας: μια θεωρία είναι επιστημονική όχι όταν επιβεβαιώνεται από το πείραμα, αλλά μόνο όταν μπορεί να διαψευσθεί. Αλλά και αυτή η ιδέα πάσχει, αφού οι επιστημονικές θεωρίες δεν ανατρέπονται αναγκαστικά όταν ένα γεγονός δεν συμφωνεί με τη θεωρία, όπως έχει επανειλημμένα συμβεί στην ιστορία της επιστήμης. Συχνά οι θεωρίες απλώς διορθώνονται. Φυσικά υπάρχουν και επιστήμες (όπως η κοινωνιολογία και τα οικονομικά) οι οποίες δεν εμπεριέχουν το πείραμα, αλλά ο Πόπερ εννοούσε κυρίως την πιο θεμελιώδη επιστήμη, η οποία είναι η φυσική.

Εντός των επομένων μηνών θα έχουμε την ιστορική ευκαιρία να διαπιστώσουμε (ή να διαψεύσουμε) την επιτυχία της σύγχρονης φυσικής. Στο CΕRΝ θα αναζητηθεί η πειραματική απόδειξη του σωματιδίου Χιγκς, το οποίο, σύμφωνα με το Ενοποιημένο Μοντέλο, δίνει τη μάζα στην ύλη. Αλλά, αναρωτιέμαι, κι αν ακόμα «βρεθεί» το Χιγκς, θα έχουμε όντως απαντήσει το αίνιγμα της δημιουργίας; Η σύγχρονη φυσική, κυρίως η κβαντική, έχει περιέλθει από τις αρχές

του 20ού αιώνα στη μαθηματική περιγραφή ενός αόρατου κόσμου πέρα από τις αισθήσεις, κι ακόμη πιο πέρα από την κατανόησή μας. Το σωματίδιο Χιγκς, όπως τα φωτόνια, τα κουάρκ, τα σωματίδια πεδίων, είναι μαθηματικές έννοιες που κατοικούν έναν ιδεατό κόσμο μακριά από τον ρεαλισμό με τον οποίο υποτίθεται η επιστήμη ερμηνεύει τον κόσμο. Παρατηρούμε τα αποτελέσματα της θεωρητικής τους ύπαρξης αλλά όχι τα αντικείμενα αυτά καθαυτά. Το «Αγιο Δισκοπότηρο της Φυσικής», η αναζήτηση δηλαδή μιας Μεγάλης Ενοποιητικής Θεωρίας (π.χ. μέσω της θεωρίας των χορδών), ακούγεται ως ύποπτο υποκατάστατο ενός απρόσωπου, μαθηματικού δημιουργού- τον οποίο ποτέ δεν θα γνωρίσουμε, αφού η πειραματική του απόδειξη θα βρίσκεται πάντα πέρα από τις ικανότητές μας. Κατά πόσον λοιπόν αυτή η επιστημονική «εξήγηση» διαφέρει από τη θέση της θρησκείας περί της ύπαρξης ενός αόρατου - και άγνωστου κατά βάθος- Θεού; Κατά τη γνώμη μου, ελάχιστα. Αναρωτιέμαι μάλιστα αν μια μη μονοθεϊστική κοινωνία θα είχε την ίδια μονομανία για μια επιστημονικά ενοποιητική θεωρία, σε σύγκριση με μια πολυθεϊστική. Γιατί η φύση θα πρέπει να έχει μία και μοναδική αιτία; Γιατί όχι δύο, ή τρεις, ή άπειρες;

Ας έρθω τώρα στην κοινωνική οργάνωση της επιστήμης. Τα πρώτα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια οργανώθηκαν με πρότυπο τα μοναστήρια. Οχι τυχαία λοιπόν η επιστημονική κοινότητα διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά ενός οργανωμένου ιερατείου. Επιπλέον η κοινωνία αντιμετωπίζει τους επιστήμονες με δέος ως σύγχρονους προφήτες, αφού η εξήγηση και η πρόβλεψη είναι δομικά συμμετρικές. Κι όμως, θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει μία σημαντική διαφορά ανάμεσα σε θρησκεία και επιστήμη: ο κριτικός ορθολογισμός - η τολμηρή αναζήτηση της αλήθειας χωρίς ιδεοληψίες αλλά με διάθεση σύγκρουσης με το κατεστημένο, η διαρκής εξέλιξη των ιδεών που διαρκώς κρίνονται, το αποκλειστικό προνόμιο της επιστήμης ως της μόνης λογικής μεθόδου σκέψης και διερεύνησης του κόσμου. Διαφωνώ ως προς την αποκλειστικότητα του προνομίου, αφού και η ιστορία της θεολογίας είναι γεμάτη από παρόμοιες συγκρούσεις με βάση τον ορθολογισμό. Αν

βρεθείτε ποτέ σε κάποιο συνέδριο φυσικής για τις χορδές, είναι πολύ πιθανόν να σας φανεί ότι οι σύνεδροι μιλούν λίγο-πολύ για πόσους αγγέλους χωρά το κεφάλι μιας καρφίτσας! Επιπλέον, θεωρώ ότι ο Τόμας Κουν (1922-1996) έχει επαρκώς περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται η επιστήμη, μέσα από τις περιρρέουσες κοινωνικές συγκρούσεις και τις απαιτήσεις της εκάστοτε εποχής.

Τέλος, θα ήθελα να εξετάσω τον βαθμό της ηθικής ουδετερότητας της επιστήμης. Σε αντιδιαστολή με τη θρησκεία, η επιστήμη φαίνεται σαν να μην προτάσσει καμία ηθική εντολή. Η επιστημονική αλήθεια υποτίθεται ότι προσφέρεται ακέραια, αμερόληπτη και δίχως ιδεολογικές επιταγές. Μάλιστα, η επιστήμη μοιάζει σαν να ελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά της ιδεολογικής προκατάληψης και της απολυταρχικής εξουσίας, και σε μεγάλο βαθμό- είμαι βέβαιοςότι το κάνει. Οχι όμως πάντα. Ολοκληρωτικά συστήματα όπως ο κομμουνισμός και ο ναζισμός βάσισαν την ιδεολογία τους στην επιστήμη με ολέθρια αποτελέσματα. Στις ημέρες μας η επιστήμη της κλιματικής αλλαγής έχει προσλάβει διαστάσεις ορθοδοξίας και άνθρωποι που τολμούν να αμφισβητήσουν τη γενική επιστημονική παραδοχή (η οποία, όπως εξήγησα, είναι τελικά, σε όλες τις περιπτώσεις, πίστη και μόνο πίστη) διώκονται πνευματικά. Χωρίς αμφιβολία, ζούμε σε μια εποχή επιστημονικού φονταμενταλισμού όπου η επιστήμη καθορίζει το ηθικό πλαίσιο συμπεριφοράς των πολιτών, των κρατών και των διεθνών σχέσεων. Οποιος εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα είναι, σχεδόν, εγκληματίας (φυσικά όλοι το κάνουμε μέσω της εκπνοής, ένα ακόμα δείγμα του βαθμού γελοιότητας στον οποίο η οποιαδήποτε ακραία ιδεολογική θέση νομοτελειακά καταλήγει).

Ελπίζω να φώτισα μερικά σημεία όπου η επιστήμη προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά της υποτιθέμενης αντιπάλου της. Η πρότασή μου είναι να επανέλθει το κέντρο στον πολωμένο διάλογο ανάμεσα σε θρησκεία και επιστήμη, που δεν είναι άλλο από τον υγιή αγνωστικισμό. Τόσο η επιστημονική αθεΐα (η πίστη στη μη ύπαρξη του Θεού) όσο και η θρησκευτική ομολογία (η πίστη στην ύπαρξη του Θεού) βασίζονται εξίσου σε αναπόδεικτες ιδέες. Θεωρώ ότι τόσο η επιστήμη όσο και η κοινωνία θα εξελιχθούν καλύτερα όταν επανέλθει στη συλλογική μας μνήμη το περίφημο λογοπαίγνιο του Σωκράτη περί της επιγνώσεως της αγνοίας. Γινόμαστε σοφότεροι μόνο όταν αντιλαμβανόμαστε ένα ακόμα μέρος της άγνοιάς μας. Και αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Ας διατηρήσουμε τον σκεπτικισμό μας, τόσο για τη θρησκεία όσο και για την επιστήμη. Ο πραγματικός εχθρός είναι η απόλυτη βεβαιότητα.

(από εδώ)

Να διαλυθούν αποφάσισαν οι διαδηλωτές στη Μπανγκόκ.

Να διαλυθούν για λόγους ασφαλείας, αποφάσισαν οι αντικυβερνητικοί διαδηλωτές στην πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης Μπανγκόκ, όπως ανακοίνωσε μια εκ των ηγετών τους. Η Πρατίπ Ουνγκονγκτάμ Χάτα δήλωσε: «είχαμε συνομιλίες από τη χθεσινή νύχτα και αποφασίσαμε να διαλυθούμε, όμως οι ηγέτες μας δεν θα παραδοθούν». Ο όγκος των διαδηλωτών βρίσκεται συγκεντρωμένος κοντά στην έδρα της κυβέρνησης όπου έχει περικυκλωθεί από δυνάμεις του στρατού.
Δηλώνοντας ότι ανησυχούν για την ασφάλεια των διαδηλωτών, μετά από τους δυο θανάτους και δεκάδες τραυματισμούς που σημειώθηκαν χθες κατά τις βίαιες συγκρούσεις στην πρωτεύουσα της χώρας, με το στρατό να πυροβολεί τους πολίτες. Οι ηγέτες των διαδηλωτών χρησιμοποιήσαν μεγάφωνα για να ζητήσουν από τον κόσμο να διαλυθεί σήμερα.

Ξένοι ανταποκριτές μεταδίδουν ότι οι διαδηλωτές έχουν αρχίσει να απομακρύνονται από τις θέσεις τους στα οδοφράγματα καθώς ο στρατός βρίσκεται πλέον σε απόσταση 50 μέτρων από αυτά. Κάποιοι από τους διαδηλωτές δηλώνουν ότι δεν σκοπεύουν να εγκαταλείψουν αλλά θα μετακινηθούν σε άλλη τοποθεσία.

Πριν ληφθεί η απόφαση για την διάλυση, οι διαδηλωτές προετοιμαζόταν για μια ακόμα ημέρα βίαιων συγκρούσεων με το στρατό. Ο πρωθυπουργός της χώρας Αμπίσιτ Βετζατζίβα απέρριψε το αίτημα των διαδηλωτών για παραίτησή του και διάλυση της Βουλής και τους παρότρυνε να διαλυθούν.
Χθες, Δευτέρα, τουλάχιστον δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν, κατά τη διάρκεια των βίαιων συγκρούσεων που ξέσπασαν στην πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης. Τις μαζικές διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης της χώρας ακολούθησαν σκληρές οδομαχίες, με το στρατό να πυροβολεί διαμαρτυρόμενους πολίτες. Η επιχείρηση επιβολής της τάξης έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, δήλωσε ο πρωθυπουργός, Αμπίσιτ Βετζατζίβα, καλώντας τις αρχές να παραμείνουν στις θέσεις τους.

Εκτός των δύο θανάτων, έχει διαπιστωθεί ο τραυματισμός πολλών δεκάδων διαδηλωτών. Ταξιδιωτικές οδηγίες έχουν εκδόσει αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων οι Γαλλία, Βρετανία, Αυστραλία, Νότια Κορέα και ΗΠΑ.

Οι διαδηλωτές, γνωστοί με το όνομα «Κόκκινες Μπλούζες», έλαβαν την απόφαση να αψηφήσουν το διάταγμα του πρωθυπουργού της Ταϊλάνδης, Αμπίσιτ Βετζατζίβα, ο οποίος κήρυξε χθες την Μπανγκόκ σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μέσω του διατάγματος αυτού, απαγορεύθηκε η συγκέντρωση περισσότερων των πέντε ατόμων και «νομιμοποιήθηκε», στην ουσία, η επιστράτευση των ενόπλων δυνάμεων ενάντια στους διαδηλωτές.

Παρά την προκλητική αυτή κίνηση του πρωθυπουργού, το φρόνημα των διαδηλωτών παρέμεινε υψηλό, όντας αποφασισμένοι, όπως δήλωσαν στους δημοσιογράφους, να «χύσουν το αίμα τους για τις διαδηλώσεις». Ξεχύθηκαν στους δρόμους και κατέλαβαν τη νευραλγική διασταύρωση Ντιν Ντάενγκ στη Μπανγκόκ. Ο πρωθυπουργός απάντησε, διατάζοντας τα τανκς να βγουν στους δρόμους και θέτοντας στην ουσία το στρατό επικεφαλής της αστυνομίας, η οποία ως σώμα επέδειξε σημεία «ανυποταγής» προς τον πρωθυπουργό τις προηγούμενες ημέρες.

Πυροβόλησαν εν ψυχρώ τους διαδηλωτές

Η επίσημη διαταγή προς το στρατό ήταν να διαλύσει τους διαδηλωτές με δακρυγόνα και πυροβολισμούς στον αέρα. Ωστόσο, σύντομα άρχισαν να φτάνουν στα νοσοκομεία της πρωτεύουσας διαδηλωτές με τραύματα στο στήθος από σφαίρες, τα οποία προσιδίαζαν σε ευθύ πυροβολισμό. «Καταδικάζουμε τις επιθετικές πρακτικές του στρατού που πυροβόλησε ευθέως εναντίον των αμάχων πολιτών», δήλωσε ο Σων Μπουνπρακονγκ, διεθνής εκπρόσωπος της οργάνωσης που ηγείται των διαδηλώσεων και τιτλοφορείται «Ενωμένο Μέτωπο για τη Δημοκρατία Ενάντια στη Δικτατορία».

Τουλάχιστον 68 είναι οι τραυματίες από την επιχείρηση καταστολής και οι φωτογραφίες των αιματοβαμμένων σωμάτων τους έκαναν το γύρο του κόσμου. Γιατροί των νοσοκομείων δήλωσαν ότι οι τραυματίες έχουν πληγεί από σφαίρες, ωστόσο ο πρωθυπουργός επιμένει ότι «δόθηκαν σαφείς οδηγίες στο στρατό να μην πυροβολήσει ενάντια στους διαδηλωτές».

Στις φλόγες έχει τυλιχτεί το κτίριο του ταϊλανδέζικου υπουργείου Παιδείας, το οποίο βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την έδρα της ταϊλανδικής κυβέρνησης, Στην ίδια περιοχή της Μπανγκόκ, διαδηλωτές έχουν πυρπολήσει επτά λεωφορεία, ενώ ακούγονται πυρά αυτόματων όπλων.

Ο πρώην πρωθυπουργός απευθύνει κάλεσμα προς επανάσταση

Παράλληλα, ο πρώην πρωθυπουργός, Τακσίν Σιναουάτρα, ο οποίος παραμένει εξορισμένος από το 2006, όταν η εξουσία του ανετράπη μέσω πραξικοπήματος, κάλεσε τους διαδηλωτές σε επανάσταση και υποσχέθηκε μάλιστα να επιστρέψει στη χώρα «αν ο στρατός λάβει σκληρότερα μέτρα κατά των διαδηλωτών». «Δεν αμφισβητούμε απλώς την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση ανάγκης», δήλωσε στο Αλ Τζαζίρα ο Τζακραπόμπ Πενκέρ, ένας εκ των ηγετών των διαδηλωτών. «Αμφισβητούμε την ίδια τη νομιμότητα της κυβέρνησης, η οποία εξ αρχής κατέλαβε την εξουσία με παράνομα μέσα. Είναι μια κυβέρνηση παράνομη που κατέλυσε το κράτος δικαίου», προσέθεσε.

Πηγή: Al Jazeera, International Herald Tribune, BBC ,TVXS

Για μία Αντι-Πολιτιστική εβδομάδα... 2009

Σήμερα λάβαμε στο email του Φοιτητικού Συλλόγου την παρακάτω ανακοίνωση:

Αντί-πολιτιστική εβδομάδα Μυτιλήνη 2009

Εν όψη της “πολιτιστικής” εβδομάδας η οποία φέτος θα διεξαχθεί στο νησί της Μυτιλήνης στις 25-30/5/09 και δεδομένου ότι γνωρίζουμε πως δεν είμαστε οι μόνοι που βαρέθηκαν να είναι θεατές στον εκφυλισμό ενός θεσμού που υποτίθεται πως προάγει τον πολιτισμό και ευνοεί την επικοινωνία μεταξύ των φοιτητών, θεωρούμε αναγκαία την οργάνωση μιας αντί-πολιτιστικής εβδομάδας.

Είμαστε μια ομάδα κομματικά ανένταχτων και ανεξάρτητων φοιτητών, ενάντιοι στους εμπορευματικούς όρους και στην σαφή κερδοσκοπία των διάφορων κομματικών παρατάξεων που λυμαίνονται των φοιτητικών συλλόγων και θεωρούμε πως ο πολιτισμός δεν προάγεται μέσα σε αίθουσες φαντασμαγορικών κλάμπς, χρηματοδοτούμενος(πόσο περισσότερο;;;) από χορηγούς που το μόνο που τους νοιάζει είναι το πως θα διαφημιστούν στην πλάτη του Πανεπιστημίου. Πιστεύουμε πως μόνο μέσα από την αυτοοργάνωση προκύπτει η ζύμωση, η ουσιαστική ανταλλαγή ιδεών και η πραγμάτωση των επιθυμιών μας και καλούμε όσους και όσες ενδιαφέρονται να βοηθήσουν στην διοργάνωση και διεξαγωγή μιας αδιαμεσολάβητης αντί-πολιτιστικής εβδομάδας.

Περιμένουμε προτάσεις για συνδιοργάνωση στο antipolitistiki@gmail.com .
Ενημέρωση για τις εξελίξεις στο http://anti-politistiki2009.blogspot.com

Ερώτηση στη Βουλή για τα κρούσματα αυταρχισμού στη Σύρο

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Α΄ ΑΘΗΝΑΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς
1. Yπουργό Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης

2. Αναπληρωτή Υπουργό Δημόσιας Τάξης

ΘΕΜΑ: Επανειλημμένα κρούσματα αυταρχισμού από την Αστυνομική Διεύθυνση Κυκλάδων στη Σύρο

Επανειλημμένα δημοσιεύματα και καταγγελίες το τελευταίο διάστημα αποκαλύπτουν σοβαρό πρόβλημα κρουσμάτων αυταρχισμού από την Αστυνομική Διεύθυνση Κυκλάδων στη Σύρο.
Σύμφωνα με δημοσίευμα («Ελευθεροτυπία» 21/2/2009), η ΑΔΚ ακολουθεί συστηματικά απαράδεκτες πρακτικές όπως κατάχρηση ελέγχων «εξακρίβωσης στοιχείων» κατά φοιτητών (συχνά με αναιτιολόγητη διανυκτέρευση), μη αναγραφή των «εξακριβώσεων» στο Βιβλίο Συμβάντων ώστε να εξασφαλίζεται η ατιμωρησία των υπευθύνων, άνοιγμα φακέλου με λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων δι’ ασήμαντον αφορμήν, ταπεινωτικό γδύσιμο επιβατών μετά την αποβίβασή τους στο λιμάνι με πρόσχημα τον έλεγχο διακίνησης ναρκωτικών κ.λπ. Το ζήτημα είναι ακόμη σοβαρότερο καθώς κατεξοχήν θύματα τέτοιων πρακτικών είναι τα μέλη της φοιτητικής κοινότητας της Σύρου, που αριθμεί περίπου 400 άτομα.
Σύμφωνα επίσης με ανακοίνωση-καταγγελία του Συντονιστικού Σωματείων και Συνδικαλιστών νομού Κυκλάδων, την ημέρα της παρέλασης για την 25η Μαρτίου είχαμε νέο κρούσμα αυταρχισμού, καθώς η Αστυνομία επιτέθηκε σε μέλη του συλλόγου φοιτητών Ερμούπολης που συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά και χωρίς να παρέμβουν στην παρέλαση για την παρουσία του κ. Προκόπη Παυλόπουλου, τον οποίο μέμφονταν για τις πολιτικές του ευθύνες στο φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου καθώς και για τους θανάτους φυλακισμένων και μεταναστών. Η Αστυνομία ακινητοποίησε και χτύπησε φοιτητή που ύψωνε το πανό, ενώ συγχρόνως αστυνομικοί έσκισαν το πανό που κρατούσαν οι φοιτητές. Στη συνέχεια μάλιστα απαγόρευσε την πορεία των συγκεντρωμένων προς το κτήριο όπου στεγάζεται η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και επιχείρησε να συλλάβει φοιτητές. Την ίδια ώρα ο Υπουργός στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε, ερωτώμενος για το θέμα δεν φάνηκε καθόλου ενοχλημένος από τις διαμαρτυρίες.
Φοιτητές και κάτοικοι της Σύρου λένε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του νησιού η Αστυνομία απαγορεύει πορεία και επιτίθεται σε συγκέντρωση φοιτητών. Οι πρακτικές αυτές της Αστυνομίας έχουν δημιουργήσει κλίμα έντασης στο νησί και αγανάκτησης στις τάξεις των φοιτητών.
Επίσης, δημοσιεύματα της τοπικής εφημερίδας «Κοινή Γνώμη» αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα με την Αστυνομία υπάρχει και για την τοπική κοινωνία, αφού οι ενέργειες των αστυνομικών κατά τους θερινούς μήνες δημιουργούν πρόβλημα στην εικόνα του νησιού.
Επειδή λοιπόν η Αστυνομική Διεύθυνση Κυκλάδων κάνει συστηματικά χρήση ανεπίτρεπτων αυταρχικών μεθόδων και προσπαθεί να εμπεδώσει κλίμα φόβου στους φοιτητές -και όχι μόνο- του νησιού,

Ερωτώνται ο κ. κ. υπουργοί:
1. Σκοπεύουν να παρέμβουν ώστε να σταματήσουν αυτές οι αυταρχικές πρακτικές από την Αστυνομική Υποδιεύθυνση Κυκλάδων;
2. Σκοπεύουν να ερευνήσουν τις καταγγελίες για κατάχρηση εξουσίας και μεθόδων έρευνας σε βάρος φοιτητών και πολιτών και να επιβάλουν τις αντίστοιχες πειθαρχικές ποινές στους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς;

Αθήνα 6 Απριλίου 2009
Ο ερωτών βουλευτής

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ

Από άλλη οπτική γωνία...τα γεγονότα της 25ης Μαρτίου στη Σύρο

Παρασκευή 27 Μαρτίου, το άρθρο «Παρεμπόδιση Διαδήλωσης;!!» αναφέρεται στην ειρηνική
διαδήλωση που έλαβε χώρα την 25η Μαρτίου 2009 με αφορμή την άφιξή του κ. Υπουργού κ.
Παυλόπουλου στην Σύρο. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, κατά την διάρκεια της διαδήλωσης, οι
αστυνομικές δυνάμεις έσκισαν το πανό των φοιτητών και η πράξη αυτή χαρακτηρίστηκε «αδιανόητη και απαράδεχτη» Στην συνέχεια γίνεται επίκληση του συντάγματος της Ελλάδος για να χαρακτηριστεί η όποια προσπάθεια καταστολής της διαδήλωσης, παράνομη. Αναφορά έγινε εμμέσως στο άρθρο 5 (ελευθερία έκφρασης) και στο άρθρο 11 (δικαίωμα συνάθροισης) αλλά άστοχα. Μία σημείωση που έγινε στο άρθρο, ανέφερε ότι οι αστυνομικοί είχαν παραλείψει να φορέσουν τα διακριτικά τους, πράγμα που δεν ισχύει. Η ερώτηση «Που είναι τα διακριτικά σου;» την ώρα της πορείας έγινε σε αξιωματικό της αστυνομίας που βάσει του Κανονισμού δεν φοράει διακριτικά παρά μόνο αστέρια.

Για να είμαι σαφής ,παρακάτω παρουσιάζονται τα σχετικά άρθρα του συντάγματος και του Ποινικού Κώδικα για να δώσουν απαντήσεις στα ακόλουθα ερωτήματα:

Α) Οι πολίτες που συμμετείχαν στην συγκέντρωση και την πορεία της 25ης Μαρτίου, τήρησαν tους νόμους του κράτους;
Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 14 του Συντάγματος: Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους Ενώ σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 5 του Συντάγματος :
1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών η πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο. Απαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας. Πουθενά όμως δεν αναφέρεται ότι εξαιρούνται αυτής της προστασίας οι Υπουργοί ή οι Αστυνομικοί.

Η προσβολή της τιμής των συνανθρώπων μας αποτελεί ποινικό αδίκημα και σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 361 του ποινικού Κώδικα:
1. Οποιος, εκτός από τις περιπτώσεις της δυσφήμησης* (άρθρα 362 και 363), προσβάλλει την τιμή άλλου με λόγο ή με έργο ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή. Η χρηματική ποινή μπορεί να επιβληθεί και μαζί με την ποινή της φυλάκισης.
2. Οταν η προσβολή της τιμής δεν είναι ιδιαίτερα** βαριά, αν ληφθούν υπόψη οι περιστάσεις και το πρόσωπο του ατόμου που προσβλήθηκε, ο υπαίτιος τιμωρείται με κράτηση ή με πρόστιμο.
3. Η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 308 έχει και σ' αυτή την περίπτωση εφαρμογή.

Τα άτομα που συμμετείχαν στην συγκέντρωση και την πορεία είχαν κατοχυρωμένο το σχετικό δικαίωμα από το Σύνταγμα αφού σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 11 του Συντάγματος:
1. Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα.
2. Μόνο στις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις μπορεί να παρίσταται η αστυνομία. Οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει

Β) Ήταν όμως επιτρεπτή ή όχι η απαγόρευση της πορείας από την Αστυνομία; « Τόσο το Σύνταγμα της Ελλάδας όσο και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου,
επιτρέπουν κάτω από προϋποθέσεις τον περιορισμό κάποιων από τις Συνταγματικά κατοχυρωμένων ελευθεριών, ιδίως για λόγους δημόσιας τάξης.Η δημόσια τάξη εμφανίζεται ως περιορισμός των ελευθεριών σε αρκετές διατάξεις της εσωτερικής έννομης τάξης και της ΕΣΔΑ. Σύμφωνα με την ΕΣΔΑ η δημόσια τάξη κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να είναι θεμιτός περιορισμός των δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται με τη συνθήκη. Η προσφυγή στη δημόσια τάξη γίνεται μέσω τηςρήτρας περί νομιμότητας του σκοπού, στον οποίο πρέπει να αποβλέπει το συγκεκριμένο μέτρο, η οποία συνοδεύει τα αρθρα 9, 10 και 11 της ΕΣΔΑ. Στο πλαίσιο της εξέτασης της νομιμότητας του μέτρου η διατήρηση της δημόσιας τάξης έχει κριθεί ως νόμιμος σκοπός για την λήψη ενός μέτρου από τη νομολογία του ΕυρΔΔΑ. Στο Σύνταγμα η δημόσια τάξη εμφανίζεται ως περιορισμός των δικαιωμάτων είτε μέσω της ρήτρας «τηρώντας τους νόμους του κράτους» η οποία συνοδεύει ως επιφύλαξη την άσκηση των δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται με τις διατάξεις των αρθρων 12, 14, και 20 (δικαίωμα συνένωσης, ελευθερία της έκφρασης και δικαίωμα δικαστικής προστασίας), είτε άμεσα όπως συμβαίνει με τα δικαιώματα που κατοχυρώνονται με τα αρθρα 11 και 13 (ελευθερία συνάθροισης και ελευθερία λατρείας αντίστοιχα). Στο επίπεδο του κοινού νόμου το Στ κεφάλαιο του ειδικού μέρους του Π.Κ, περιλαμβάνει τις διατάξεις περί επιβουλής της δημοσίας τάξης. Το έννομο αγαθό που προστατεύουν οι σχετικές διατάξεις είναι η κατάσταση κοινής ειρήνης που επικρατεί σε ορισμένο χρόνο και τόπο. Πρόκειται για την κατάσταση κοινωνικής ηρεμίας που επιτρέπει στα άτομα να συμβιώνουν ειρηνικά, έτσι ώστε να είναι δυνατή η συνύπαρξη όλων των επιμέρους ατόμων με όρους που να επιτρέπουν την απόλαυση της «κοινής ειρήνης» από όλα τα μέλη του κοινωνικού συνόλου. (από δημοσίευμα του Tου ΠΑΠΑΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ Δ.Ν – Δικηγόρου) »

Γ) Από την στιγμή που η Αστυνομία έκρινε ότι πρέπει να απαγορευθεί η πορεία και η απόφασή της αυτή ανακοινώθηκε από τον αρμόδιο Διευθυντή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Κυκλάδων, ποιος ευθύνεται για τις όποιες παρεκτροπές; Έπρεπε ή όχι να συμμορφωθούν οι φοιτητές με την απόφαση αυτή; Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 171 του Ποινικού Κώδικα :
1. Όποιος μετέχει σε δημόσια συνάθροιση στο ύπαιθρο που απαγορεύτηκε νόμιμα από την αρμόδια αρχή τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι έξι μηνών ή με χρηματική ποινή.
2. Όταν πλήθος συγκεντρωμένο στο ύπαιθρο κληθεί νόμιμα από τον αρμόδιο πολιτικό ή στρατιωτικό υπάλληλο να διαλυθεί, καθένας από τους συγκεντρωμένους που δεν απομακρύνεται από τη συνάθροιση μετά την τρίτη πρόσκληση τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή.

Δ) Επίσης όταν οι διαδηλωτές αρνούνται να πορευθούν επάνω στο πεζοδρόμιο και θέλουν να κλείσουν τους δρόμους, όπως έγινε την 25η Μαρτίου και όπως συχνότατα γίνεται, διαπράττονται ή όχι αδικήματα;Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 292 του Ποινικού Κώδικα
1. ΄Οποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία και ιδίως σιδηροδρόμου, αεροπλάνου, λεωφορείου, ταχυδρομείου, τηλεγράφου ή τηλεφώνου που προορίζονται για κοινή χρήση τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.
2. Αν η πράξη τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι έξι μηνών.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν ήταν η αστυνομική αρχή αυτή που παραβίασε τους νόμους του κράτους αλλά το ολιγάριθμο πλήθος της συνάθροισης αφού:
1. το περιεχόμενο του πανό ήταν καθαρά υβριστικό για τον Υπουργό κ. Παυλόπουλο και
τους αστυνομικούς (παραβίαση του άρθρου 361 Π.Κ.)
2. με την πρόθεσή τους να κάνουν πορεία στο οδόστρωμα θα προκαλούσαν διακοπή της κυκλοφορίας τόσο των Ι.Χ. όσο και της αστικής συγκοινωνίας, παραβίαζαν δηλαδή την διάταξη του άρθρου 292 του Π.Κ.
3, το πλήθος της συνάθροισης αφού κλήθηκε νόμιμα από αρμόδιο υπάλληλο δεν διαλύθηκε(
παραβίαση άρθρου 171 Π.Κ.).
Η μοναδική παραβίαση νόμου εκ μέρους της αστυνομικής αρχής είναι ότι δεν προέβηκε σε συλλήψεις παρόλο που από την αρχή μέχρι το τέλος της η διαδήλωση ήταν παράνομη μιας και δεν είχε ζητηθεί ούτε καν άδεια για να διεξαχθεί . Διαπράχθηκαν κατά την διάρκειά της αυτόφωρα πλημμελήματα και σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 275 παρ.1 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας: Προκειμένου για αυτόφωρα κακουργήματα και πλημμελήματα οι ανακριτικοί υπάλληλοι των άρθρων 33 και 34, καθώς και κάθε αστυνομικό όργανο, έχουν υποχρέωση, ενώ οποιοσδήποτε πολίτης το δικαίωμα, να συλλάβουν το δράστη, τηρώντας τις διατάξεις του Συντάγματος και του άρθρου 279 του Κώδικα για την άμεση προσαγωγή του στον εισαγγελέα».

Όσο για τον «ξυλοδαρμό» του φοιτητή δεν χρειάζονται σχόλια... Μία εικόνα είναι ίση με 1000 λέξεις όπως λένε και οι Κινέζοι. Και το βίντεο που είδαμε είχε χίλιες εικόνες. Σε καμία δεν είδαμε να δέρνεται φοιτητής. Τραβήγματα εκατέρωθεν είδαμε χωρίς συνέχεια.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία,
Κωνσταντίνος Καπούτσης
(αναδημοσίευση από http://antiviotiko.terapad.com )

Το ΚΥΣΕΑ «ενεργοποίησε» τις αστυνομικές κάμερες

«Για την αντιμετώπιση του σύγχρονου εγκλήματος είναι αναγκαία η χρήση καμερών, βάσει της ευρωπαϊκής εμπειρίας, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες». Με αυτόν τον λακωνικό τρόπο, ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Χρήστος Μαρκογιαννάκης, ανακοίνωσε την απόφαση της κυβέρνησης να αξιοποιήσει τη χρήση καμερών, με στόχο, όπως διαμηνύει, την ασφάλεια του Έλληνα πολίτη.

Είχε προηγηθεί η συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου για την Εξωτερική Πολιτική και την Άμυνα (!) με αντικείμενο τη δημόσια ασφάλεια, «ένα ζήτημα που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τον ελληνικό λαό», όπως ανέφερε ο κ. Μαρκογιαννάκης.

Ο ίδιος δήλωσε ότι αποφασίστηκε η ενίσχυση της αστυνομίας με προσωπικό και μέσα, σημείωνοντας ότι «θα εντατικοποιηθεί η παρουσία της αστυνομίας παντού, ώστε να επιτελέσει το ρόλο της κατά τον καλύτερο τρόπο, έναν ρόλο που αλλάζει συνεχώς, όσο αλλάζει και η δράση των εγκληματιών».