Δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδας "ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ" για τον σχεδιασμό και κατασκευή των επίπλων του θεάτρου "Απόλλων" από φοιτητές του τμήματος.

Δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδας "ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ" για τον σχεδιασμό και κατασκευή των επίπλων του θεάτρου "Απόλλων" από φοιτητές του τμήματος.

“Όχι” στο συντηρητισμό, δηλώνουν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου, οι οποίοι σχεδίασαν τα νέα έπιπλα του Θεάτρου Απόλλων

“Δεν προσπαθήσαμε να “κλέψουμε” από την ιστορία του”

Για την επιλογή της να προσδώσει μία νέα αισθητική αξία στο Θέατρο “Απόλλων” μέσα από μία σύγχρονη σχεδιαστική γραμμή των επίπλων που κοσμούν σήμερα τους χώρους υποδοχής του, μιλάει στην “Κοινή Γνώμη” η ομάδα φοιτητών του τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, διευκρινίζοντας ότι μία διαφορετική προσέγγιση, εφάμιλλη στον κλασικό χαρακτήρα του θα τους οδηγούσε στην “παγίδα” μιας ατυχούς απομίμησης. Εκφράζοντας την αμέριστη ικανοποίησή της για το μεγάλο βαθμό εμπιστοσύνης που έδειξε ο Οργανισμός Πολιτισμού και Αθλητισμού Σύρου στη φοιτητική κοινότητα του νησιού, μέσα από την ανάθεση του σημαντικού αυτού έργου σε νέους ανθρώπους, η ομάδα εκτιμά ότι η πρωτοβουλία του θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλους φορείς, οι οποίοι επιθυμούν να περιορίσουν τη στατικότητα που παρατηρείται σε αντίστοιχα ιστορικά κτήρια.

“Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για τη Σχολή να αποδείξει πραγματικά την ποιότητα της δουλειάς της και τι μπορεί να παράξει για τον ίδιο τον τόπο” δηλώνει χαρακτηριστικά, ο προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος, Μάριος Γεωρνταμιλής, ο οποίος συμμετείχε στη σχεδίαση του καινούριου γραφείου στη ρεσεψιόν του θεάτρου.

Ζάχος Σταθόπουλος: “Η προηγούμενη εικόνα του θεάτρου ήταν απαράδεκτη”

Σύμφωνα με τον κατασκευαστή των επίπλων Ζάχο Σταθόπουλο, ο οποίος από το 2006 διατηρεί το δικό του εργαστήριο στη Σύρο, το Θέατρο “Απόλλων” έχρηζε άμεσης ανανέωσης. “Το “πρόσωπο” που είχε πριν ήταν απαράδεκτο” επισημαίνει, εκτιμώντας ότι οι αλλαγές έγιναν για να του χαρίσουν μία νέα “πνοή”. “Σαν ομάδα καταφέραμε να φτιάξουμε ένα έργο το οποίο είναι λειτουργικό και πρακτικό για τους εργαζομένους, καθώς λύσαμε όλο αυτό το θέμα με τα καλώδια που ήταν ένα “μπάχαλο”, διαμορφώνοντας έτσι έναν τουλάχιστον όμορφο χώρο εργασίας με καινούρια προσέγγιση” προσθέτει, υποστηρίζοντας ότι δεν θα πρέπει οι όποιες αρνητικές κριτικές, οι οποίες αναφέρονται σε εκμοντερνισμό του θεάτρου, ασύμβατο με τη μεγάλη ιστορική αξία του, να αποτελούν αποτρεπτικό παράγοντα για παρόμοιες δράσεις.

“Είναι λογικό σε ένα μέρος με τόση παράδοση να υπάρχουν αρκετές συντηρητικές απόψεις για το πώς πρέπει να προχωράνε τα πράγματα. Ωστόσο, εμείς είμαστε νέοι σχεδιαστές και επιχειρηματίες και δεν μπορούμε να προσκρούουμε σε τέτοιο συντηρητισμό. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε” τονίζει, δηλώνοντας ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα.

Όπως υπογραμμίζει, ο κ. Γεωρνταμιλής “είναι μια πάγια πρακτική το να μπορείς να δίνεις μία νέα νότα μέσα σε έναν χώρο”. Παράλληλα, επισημαίνουν ότι από τη στιγμή που το Θέατρο αποτελεί σημείο αναφοράς για πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, οι οποίοι το επισκέπτονται τακτικά, θα ήταν δύσκολο να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι από τα νέα έπιπλα που προστέθηκαν.

Σπύρος Μποφυλάτος: “Δεν θέλαμε να φτιάξουμε ένα κακέκτυπο”

“Το σίγουρο είναι ότι η προσέγγιση που έγινε από όλους τους σχεδιαστές ήταν πιο σύγχρονη και απλή σε γραμμές από τη βαριά αισθητική του θεάτρου, γιατί ουσιαστικά δεν επιθυμείς κιόλας να “κλέψεις” από την ιστορία του. Το να βάλεις ένα έπιπλο μπαρόκ το οποίο ταιριάζει στην εποχή που φτιάχτηκε είναι σα να προσπαθείς να πάρεις λίγη από τη δόξα του. Οπότε είναι σημαντικό, που φαίνεται η διαφορά στο χώρο” διευκρινίζει ο απόφοιτος του Τμήματος, Λεωνίδας Καπράλος, ο οποίος ασχολήθηκε με τη σχεδίαση των stand, αλλά και του βραβείου του Θεάτρου. “Εμείς προσπαθήσαμε με κάτι πιο σύγχρονο να καλύψουμε ανάγκες και προβλήματα που υπήρχαν”, συμπληρώνει. “Αν επιχειρούσαμε να φτιάξουμε κάτι κλασικό, θα ήταν στην καλύτερη περίπτωση “απομίμηση”, στη χειρότερη “κακέκτυπο” γιατί δεν υπάρχουν ούτε οι άνθρωποι που τα δουλεύουν αυτά, ούτε ο απαραίτητος προϋπολογισμός”, εξηγεί ο υποψήφιος του τμήματος Μηχανικών σχεδίασης προιόντων και συστημάτων, Σπύρος Μποφιλάτος.

“Υπάρχουν πολλά προβλήματα στο θέατρο”

Ανεξάρτητα από την αισθητική αναβάθμιση του χώρου, ο κ. Σταθόπουλος επισημαίνει ότι τα νέα έπιπλα προσφέρουν στο Θέατρο δυνατότητες και για ουσιαστικά επιχειρηματικά ανοίγματα. “ Μέσα από τις βιτρίνες που σχεδίασαν τα παιδιά, το Θέατρο μπορεί να εξοικονομήσει κι άλλα χρήματα από τον τουρισμό, με εμπόρευμα, ένα κομμάτι του management με το οποίο δεν είχε ακόμα ασχοληθεί. Ενώ τώρα, δύναται να προσελκύσει τουρίστες, οι οποίοι μπορούν να μάθουν την ιστορία του και παράλληλα, να ενισχύσουν και τις ανάγκες του οι που είναι πολλές” υπογραμμίζει, προσθέτοντας, ότι κατά την εργασία τους μέσα στο Θέατρο οι ίδιοι ήρθαν αντιμέτωποι με αρκετά προβλήματα.

“Παρότι τα έπιπλα ήταν καινούρια, δε σημαίνει ότι το κτήριο μπορούσε να τα υποδεχτεί. Υπάρχουν πολλά στραβά πατώματα, πρίζες οι οποίες δε λειτουργούν και άλλα που φάνηκαν στην πορεία. Η καλή διαχείριση των χώρων και της ιστορίας του θα μπορούσαν να βοηθήσουν σημαντικά το θέατρο” δηλώνει. Αναφορικά με τα περιορισμένα κονδύλια, τα οποία πολλές φορές αποτελούν αποτρεπτικό παράγοντα για την υλοποίηση μεγαλόπνοων έργων, ο κ. Σταθόπουλος επισημαίνει: “Αν δεν είχαμε εμείς τη θέληση και τις άπειρες εργατοώρες που μπήκαν παραπάνω από το μπάτζετ που δόθηκε για αυτό το έργο, θα είχαν γίνει αλλιώς τα πράγματα. Αλλά δυστυχώς,δεν υπάρχει σωστή χρηματοδότηση για τέτοιου είδους πολιτιστική ανάπτυξη”.

Επισημαίνει δε, ότι το ύψος του εν λόγω έργου δεν υπερέβη τα 15.000 ευρώ. “Κάτι που είναι σημαντικό να το γνωρίζει τελικά και ο κόσμος, ο οποίος έχει συνηθίσει να νομίζει ότι οτιδήποτε έργο με το δημόσιο συνεπάγεται με κάποιου είδους διαπλοκή ή σπατάλη. Στη δική μας περίπτωση δεν έγινε τίποτα τέτοιο. Ίσα -ίσα που προσπαθήσαμε για το καλύτερο, παρά για το χειρότερο”, καταλήγει.

“Είναι σημαντικό να μας εμπιστεύονται οι τοπικοί φορείς”

Επιπλέον, η ομάδα εξηγεί ότι η Σχολή είναι ανοιχτή για περισσότερες συνεργασίες με τοπικούς φορείς, με στόχο την εξάλειψη πιθανών επικοινωνιακών χασμάτων, αλλά και την προώθηση της Σύρου. “Μέσα από αυτές τις δράσεις φαίνεται η αναγκαιότητά της να υπάρχει στο νησί γιατί πολλά ακούγονται για ενδεχόμενη μεταφορά της ή για κλείσιμο. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι δεν θα υπάρξει κάτι τέτοιο γιατί είναι πολύ καλό για το νησί που υπάρχει αναπτυξιακά και πολιτισμικά” δηλώνει ο προπτυχιακός φοιτητής, Γιώργος Λαυτσής – Σκρέτας, ο οποίος συμμετείχε στη σχεδίαση των προθηκών του θεάτρου.

Ωστόσο, ο κ. Σταθόπουλος δεν κρύβει την απογοήτευσή του για τη συνολικότερη αγορά της Ελλάδας, η οποία παρουσιάζει σημαντικές ελλείψεις. “Στην κατασκευή υπάρχει πραγματικό πρόβλημα. Δυστυχώς, το να δουλεύεις κατασκευαστικά από τη Σύρο είναι αρκετά δύσκολο, μιας και έχουν αδειάσει τα ράφια. Το μεγαλύτερο κομμάτι από τα αναλώσιμα της κατασκευής ήταν εισαγωγή. Δεν υπήρχαν καν στην Αθήνα, κάτι που μας δυσκόλεψε πάρα πολύ. Κατά τα άλλα όμως και αν εξαιρέσουμε τη δυσκολία της επικοινωνίας, νομίζω ότι το έργο στέφθηκε με επιτυχία και είμαστε όλοι χαρούμενοι” υπογραμμίζει.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στη σχεδίαση των νέων επίπλων συμμετείχαν ακόμη οι προπτυχιακές φοιτήτριες Δήμητρα Σουρλαντζή (γραφείο) και Ιωάννα Αρχοντάκη (προθήκες).