ΜΠΙΕΝΑΛΕ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΤΕΧΝΗ: η πρώτη απεργία των επισφαλώς εργαζόμενων στην έκθεση

Κυριακή πρωί (26/7/09), στην Μπιενάλε Τέχνης στη Βενετία, περισσότεροι από εκατό επισφαλώς εργαζόμενοι προχώρησαν σε απεργία που καλέστηκε από τη συνέλευση των εργαζομένων και στηρίχθηκε από την FILCAMS – CGIL.

Οι «επισφαλείς», που βρίσκονται σε κινητοποίηση για περισσότερο από ένα μήνα, διεκδικούν την πληρωμή της θερινής εργασίας και άλλα επιδόματα , την επαναπρόσληψη ορισμένων συναδέλφων τους που ενώ δούλεψαν τα προηγούμενα χρόνια στην Μπιενάλε, τη φετινή χρονιά «παρέμειναν σπίτια τους», παρά τις εγγυήσεις που περιλαμβάνονται στο προηγούμενο συμβόλαιο τους. Επίσης, απαιτούν την αναγνώριση και το σεβασμό της εποχιακότητας τους ως εργαζόμενοι. Τέλος, καταγγέλουν τις ασκούμενες πολιτικές του ιδρύματος Μπιενάλε που βασίζονται σε μια άγρια μορφή υπεργολαβιών στα χνάρια της άνευ ορίων επισφάλειας που φαίνεται να διαπερνά οριζόντια όλους τους πολιτιστικούς θεσμούς της Βενετίας.

Η Μπιενάλε απάντησε σε αυτή την κινητοποίηση διατηρώντας χαμηλό προφίλ, τουλάχιστον επισήμως. Κατήγγειλε, αυτό που ονόμασε «πρακτικές εκφοβισμού» των απεργών, λέγοντας ότι η απεργία είναι πέραν των κανόνων του νόμου, χρησιμοποίησε την ιδιωτική αστυνομία, στελέχη της έκθεσης, ακόμα και φοιτητές που έκαναν πρακτική άσκηση προς αντικατάσταση των απεργών στα καθήκοντα ταξιθέτη και προσωπικού εισόδου. Και πρότεινε συνάντηση με τους εκπροσώπους των εργαζομένων για τις 3 Αυγούστου.

πηγή: GLOBAL PROJECT

Για τους ιταλόφωνους ακολουθεί σχετικό βίντεο.

αναδημοσίευση από το "ανώμαλο κύμα"

Για το έλλειμμα της αριστεράς

Της ΣΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ - 22.07.2009

Παρέα της πλατείας Εξαρχείων στήνεται έξω από καφέ που μόλις έχει ανοίξει, σχολιάζοντας: «Πολύ κυριλέ είναι... Να του χώσουμε κανένα γκαζάκι;». Αργότερα, συσπειρωμένοι, εκβάλλουν την επαναστατική φωνή: «Γιάπηδες έξω! Να πάτε στο Κολωνάκι!». Το σύνθημα μού θυμίζει, αναπόφευκτα, εκείνο του φιλήσυχου μικροαστού: «Πρεζάκια έξω! Να πάτε στην πλατεία Βάθη!». Στο μεταξύ, λαμβάνω ένα e-mail που γράφει: «Άλλαξε μυαλά, θα πάθεις ό,τι έπαθε η Κούνεβα! Ξέρουμε πού μένεις...». 

Η προειδοποίηση δεν προέρχεται από τα εγκληματικά αφεντικά, προέρχεται από θερμοκέφαλους «εξεγερμένους»: από εκείνους που κατέστρεψαν τη βιβλιοθήκη της Νομικής, το βιβλιοπωλείο του «Παπασωτηρίου», το πολυκατάστημα «Πλαίσιο». Δεν είναι οι «περιουσίες» που με απασχολούν, είναι ο συμβολισμός τους: όταν καις βιβλία, καις το κεφάλι σου. Σκέφτομαι το πόσο απέχει η πράξη από τις ιδέες, από τον «εξεγερμένο άνθρωπο» του Αλμπέρ Καμύ, από τους ευγενείς, σοφούς επαναστάτες: τον Τσερνιτσέφκι, τον Μαγιακόβσκι· τον Γιουτζήν Ντεμπς· τον Γκράμσι· σε πόση αμηχανία βρίσκεται οποιοσδήποτε αριστερός και αναρχικός με ιδεολογικές αποσκευές, μπροστά σ’ αυτές τις τυραννικές μειοψηφίες. 
Περνάω από το απαλλοτριωμένο «πάρκο» στη γωνία Ζωοδόχου Πηγής και Ναυαρίνου: μεγάλη νίκη του κινήματος· το βασίλειο της ασχήμιας. Αλλά μην κάνετε κύματα, μην ενοχλείτε: τα «παιδιά» επαναστατούν. Το γιατί το ξέρω, νομίζω μάλιστα ότι το ξέρω καλύτερα από τα μέλη του «κινήματος». Το πώς (οι μέθοδοι) και το προς τι (με ποιο αίτημα, με ποιο όραμα) με προβληματίζουν.  Επιπλέον, με προβληματίζει η κοινή γνώμη: γιατί τόσοι άνθρωποι χαίρονται επειδή καταστράφηκαν μεγάλα, επιτυχημένα καταστήματα στο κέντρο της Αθήνας; Γιατί, ακόμα περισσότερο, απειλούν ότι θα τα ξανακαταστρέψουν; Στην Ελλάδα, οτιδήποτε ωραίο, καλοκουρδισμένο, θριαμβικό, πρέπει να εξολοθρεύεται: κτίρια, άνθρωποι, αντικείμενα, ιδέες, όλα στα σκουπίδια, στα σκουπίδια που καίγονται. Τhe bonfire of the vanities.
Αντιθέτως, το να βάφεις, λόγου χάρη, μια τράπεζα κόκκινη, συνιστά μια συμβολική πράξη· κάτι εκφράζεις με το κόκκινο χρώμα, κάτι διακινδυνεύεις τη στιγμή που ρίχνεις την μπογιά. Η καταστροφή, η πυρά, παραείναι εύκολη και γρήγορη· ανέξοδη: στο τέλος της μέρας, τις αποζημιώσεις επωμίζεται ο φορολογούμενος πολίτης. Εξάλλου, το τοπίο μετά τη μάχη είναι θλιβερό: πώς μπορεί να ζει κανείς μέσα σε ερείπια;  
Μένω σχεδόν απέναντι από το Πολυτεχνείο. Κάθε μέρα αναρωτιέμαι: πώς έχει επιτραπεί μια τέτοια καταπάτηση, ένας τέτοιος βιασμός του χώρου, του περιβάλλοντος;  Έχω απαντήσεις που δεν αρέσουν σε κανέναν: οι άνθρωποι –νέοι και λιγότερο νέοι– χρειάζονται νομικό πλαίσιο για να κινηθούν (ή για να ακινητοποιηθούν)· χρειάζονται υποχρεώσεις και δικαιώματα. Ακόμη και η χρήση των δικαιωμάτων οφείλει να είναι υποχρεωτική (για παράδειγμα, η δωρεάν παιδεία πρέπει να είναι υποχρεωτική). Ο χώρος του Πολυτεχνείου αποτελεί ένα πεδίο όπου ξεδιπλώνεται η σημερινή Ελλάδα: εγκατάλειψη, ανημπόρια, «άσυλο» για ανθρώπους που δεν αξίζουν κανενός είδους ασυλία.  Οι φοιτητές ζουν μέσα στην ελεεινότητα, σ’ έναν αργόστροφο κόσμο, δίπλα σε καθηγητές-δημοσίους υπαλλήλους, κόλακες της νεολαίας και απολογητές ενός βαθιά επαρχιακού «νεοτερισμού». Το πανεπιστήμιο υπονομεύεται από την παθητική στάση των καθηγητών για πάνω από τριάντα πέντε χρόνια: εξαιρέσεις υπάρχουν αλλά δεν επαρκούν. Ο χώρος –η πόλη– βρίσκεται στο έλεος των εμπρηστών: οι εμπρηστές μπαίνουν και στρογγυλοκάθονται στο σπίτι σου όπως στο θεατρικό έργο του Μαξ Φρις. Ψηφοθηρία, καλόπιασμα του όχλου, σύγχυση αξιών και ανατροπή αξιών, παραπομπή στις προτροπές του Μπακούνιν μαζί με άγνοια περί αναρχισμού και περί Μπακούνιν. Ο αναρχισμός είναι σκληρή δουλειά, δεν εξαντλείται σε  τσιτάτα, σαν εκείνα που ξέρουν οι Κνίτες από τον Λένιν κι από τον Μαρξ διασκευασμένο και παραμορφωμένο από τους Σοβιετικούς. Ο αναρχισμός, η επανάσταση, είναι μεγάλες περιπέτειες του ανθρώπινου μυαλού, δεν είναι γιορτές μίσους.
Ξανά και ξανά, στην επέτειο του Πολυτεχνείου, με αφορμές αστυνομικής βίας ή και χωρίς έκδηλες αφορμές, στην Ελλάδα μάς χαρακτηρίζει το πνεύμα του Μάη του ’68 βαλκανοποιημένο και καθυστερημένο σαράντα χρόνια. Εξηγήσεις υπάρχουν, δικαιολογίες μπορούμε να επινοήσουμε: εκτός από τον Διαφωτισμό και τη βιομηχανική επανάσταση, χάσαμε και τη δεκαετία του ’60, τα εναλλακτικά κινήματα, τα αιτήματα της ατομικής ελευθερίας, τη ριζοσπαστικοποίηση της πολυφυλετικής, πολυπολιτισμικής αριστεράς. Έτσι, το κοινωνικό μας κίνημα είναι φτωχό, δογματικό· πρωτόγονο· στερείται φαντασίας, εμφορείται από διεστραμμένη σκέψη· μεταφράζει το λεγόμενο «ταξικό μίσος» σε φθόνο, εκδηλώνει τον φθόνο με πράξεις ασχήμιας και αφανισμού. Τι συμβαίνει; Βρισκόμαστε ακόμα στη σκοτεινή εποχή πριν από τον Διαφωτισμό; Και γιατί δεν μιλάει κανείς για όλ’ αυτά από τον χώρο (the horror, the horror!) της αριστεράς; Γιατί αποδέχονται την ανοησία και την αυθαιρεσία ενός «κινήματος» που δεν ενδιαφέρεται για τη δικαιοσύνη και την καλοσύνη εφόσον διακόπτει βιαίως θεατρικές παραστάσεις, απειλεί με τρομοκρατικές επεμβάσεις και καθυβρίζει οποιονδήποτε διαφωνεί; 
Η ποιότητα της ζωής εξαρτάται από την ποιότητα της αριστεράς: η συνάρτηση είναι απλή. Η δική μας αριστερά περιγράφεται ακόμα με όρους της δεκαετίας του ’30· λενινιστές, τροτσκιστές, σταλινικοί και αναρχοφασίστες, όλοι μαζί, ενωμένοι, χωρίς συγκεκριμένα ανθρωπιστικά αιτήματα, με τους μεν να επιμένουν στην κομματική συνείδηση, με τους δε να κραυγάζουν με την ορολογία που είχε νόημα (και αίμα) τον καιρό της βιομηχανικής επανάστασης. Ο χρόνος στην Ελλάδα μοιάζει παγωμένος· τα ρολόγια σταματημένα. Γι’ αυτό –και για πολλούς ακόμα λόγους– το αριστερό μας κίνημα, εκτός από την ενάρετη εποχή της ΕΔΑ (ένα κόμμα ξεχασμένο λόγω της γενικευμένης αμνησίας και αμορφωσιάς), παραπαίει ανάμεσα στον οπισθοδρομικό πατριωτισμό και το προλεταριακό όνειρο της ταξικής δικτατορίας. 
Η δικτατορία είναι μια πραγματικότητα: η «Νέα Αριστερά» δεν έχει φτάσει ακόμα στις ακτές μας για να αποκαταστήσει τις αληθινές αρχές του ανθρωπισμού. Ίσως να μη φτάσει ποτέ. Κοντολογίς, η αριστερά στην Ελλάδα είναι μια δεξιά που αφαιρεί από τον άνθρωπο την προσωπική του ευθύνη, που τον παρουσιάζει σαν κακορίζικο θύμα των περιστάσεων. Όσοι από τους ακτιβιστές δεν έχουν άδειο κεφάλι, έχουν γραφειοκρατικές ιδέες, υπεραπλουστευτικές (πλούσιοι-φτωχοί, καταπιεστές-καταπιεζόμενοι, καλοί-κακοί): όταν αγνοείς τη σύνθετη φύση της ζωής και της οργανωμένης κοινωνίας, την ανάγκη της πολιτικής πραότητας και της ομορφιάς, δεν είσαι παρά ένας ακόμα βάνδαλος. 

http://www.athensvoice.gr/politics/av,18385,Για_το_έλλειμμα_της_αριστεράς.html

Συλλογή υπογραφών για την στήριξη του καθηγητή Γ Κόκκινου

Ο Γιώργος Κόκκινος είναι αναπληρωτής καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Ρόδο, όπου διδάσκει Διδακτική της Ιστορίας και Ευρωπαϊκή Μεσογειακή και Ελληνική Ιστορία.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΕΠ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

8 Ιουλίου 2009

Με αφορμή δημοσίευμα κυριακάτικης εφημερίδας και εκπομπή σε τηλεοπτικό κανάλι θέλουμε να εκφράσουμε την αμέριστη συμπαράστασή του Συλλόγου ΔΕΠ Πανεπιστημίου Αιγαίου στο συνάδελφό μας στη Ρόδο , Γ. Κόκκινο, Αναπληρωτή Καθηγητή στο αντικείμενο της Διδακτικής της Ιστορίας, ο οποίος δέχεται επίθεση για τις ακαδημαϊκές και επιστημονικές του απόψεις σχετικά με τη Διδασκαλία της Ιστορίας.

Η έρευνα, η διδασκαλία, οι ακαδημαϊκές, πολιτικές και κοινωνικές τοποθετήσεις δεν μπορούν να υποτάσσονται στις πολιτικές και ιδεολογικές σκοπιμότητες κομμάτων και μέσων μαζικής ενημέρωσης. Η επίθεση ενάντια στο συνάδελφο αποσκοπεί στον εκφοβισμό όλων των πανεπιστημιακών και αμφισβητεί το πανεπιστήμιο ως χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Εντάσσεται σε μια ευρύτερη αυταρχική στροφή ενάντια στις ακαδημαϊκές ελευθερίες και το πανεπιστημιακό άσυλο, στην οποία πρωτοστατούν η κυβέρνηση αλλά και οι δυνάμεις της ακροδεξιάς.

Ο Σύλλογος Πανεπιστημίου Αιγαίου καταγγέλλει τις μορφές άμεσης ή έμμεσης περιστολής της ελεύθερης διακίνησης απόψεων μέσα στον ακαδημαϊκό χώρο και τις πρακτικές φρονηματικής στοχοποίησης συναδέλφων και βρίσκεται στο πλευρό του συναδέλφου Γ. Κόκκινου.

Καλούμε τις Πρυτανικές Αρχές να καταδικάσουν απερίφραστα την επίθεση που δέχεται ο συνάδελφος. Καλούμε την ακαδημαϊκή κοινότητα να βρίσκεται σε εγρήγορση απέναντι στην αμφισβήτηση του πανεπιστημίου ως χώρου ανάπτυξης της κριτικής σκέψης και χώρου ελεύθερης διακίνησης ιδεών.

____________________________________________________________________

Συλλογή υπογραφών για την στήριξη του καθηγητή Γ ΚόκκινουΚατά της προκλητικής προσπάθειας να φιμωθούν οι ακαδημαϊκές ελευθερίες και να σπιλωθούν η προσωπικότητα και το ήθος του πανεπιστημιακού καθηγητή Γ. Κόκκινου

Ύστερα από τα δύο συνεχόμενα δημοσιεύματα της κυριακάτικης εφημερίδας Το Πρώτο Θέμα στις 5 και 12 Ιουλίου 2009, που στρέφονται με απαράδεκτο και υβριστικό τρόπο κατά του κ. Γ. Κόκκινου, αναπληρωτή καθηγητή Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, οι υπογράφοντες, φίλοι, συνεργάτες, συνάδελφοι, φοιτητές, εκπαιδευτικοί και πολίτες με δημοκρατικές ευαισθησίες που υπερασπίζονται την ελευθερία της έκφρασης, αισθανόμαστε την ανάγκη να διαμαρτυρηθούμε και να εκφράσουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας προς τον κ. Γ. Κόκκινο.

Γι' αυτό το λόγο δηλώνουμε τα εξής:

Α) Θεωρούμε αυτονόητη υποχρέωσή μας την υπεράσπιση της ελευθερίας έκφρασης, που είναι κατοχυρωμένη δημοκρατική κι επιστημονική αξία από το Σύνταγμα, τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη νομολογία όλων των Δικαστηρίων.

Β) Πιστεύουμε ότι οι επιστημονικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις βρίσκουν την έκφρασή τους μέσα από το διάλογο και τη γόνιμη αντιπαράθεση και όχι μέσα από λιβελλογραφήματα, ψευδείς κατασκευές περί εθνικών συνωμοσιών και απόπειρες εκφοβισμού που θυμίζουν άλλες εποχές.

Γ) Κατακρίνουμε ως απαράδεκτη την πρακτική της παραποίησης των απόψεων του κ. Γ. Κόκκινου και την παρουσίαση της προσωπικής άποψης και ερμηνείας του δημοσιογράφου ως αδιαμφισβήτητης πραγματικότητας. Πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα από τα δημοσιεύματα της εφημερίδας, όπως: «οι παραχαράκτες της ιστορίας», «το ανθελληνικό παραλήρημα του καθηγητή Γ. Κόκκινου», ο Γ. Κόκκινος «κατηγορεί τη συγγραφέα του ανιστόρητου βιβλίου της Στ Δημοτικού ως υπερβολικά εθνικίστρια» κ.ά. αποτελούν χαρακτηρισμούς που δεν προκύπτουν από τα παραθέματα που ο ίδιος ο δημοσιογράφος παραθέτει(!) και που υποτίθεται ότι είπε ή έγραψε ο κ. Γ. Κόκκινος.

Δ) Καταδικάζουμε την εμπλοκή πολιτικών παραγόντων σε ζητήματα πανεπιστημιακής έρευνας, που εκδηλώθηκε με ερώτηση βουλευτή του ΛΑΟΣ στη Βουλή μετά το δημοσίευμα του «Θέματος» και με απειλητικές δηλώσεις άλλου βουλευτή του ίδιου πολιτικού χώρου σε τηλεοπτικούς σταθμούς για ποινές απόλυσης (και άλλα φαιδρά που θύμιζαν ‘ιδιώνυμο', αλλά αυτή τη φορά ‘όχι ως τραγωδία αλλά ως φαρσοκωμωδία'). Θεωρούμε την κομματική αυτή ανάμειξη ως προσπάθεια λαϊκιστικού αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης με ψηφοθηρικούς στόχους που συντηρούν το ιδεολόγημα του «εθνικού κινδύνου». Σε αυτό το στόχο τους οι συγκεκριμένοι πολιτικοί βρίσκουν συμμάχους δημοσιογράφους, γιατί το θέμα αυτό δυστυχώς «πουλάει». Όμως, η ψηφοθηρική πολιτική και οι δημοσιογραφικές σκοπιμότητες καμία σχέση δεν έχουν με τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και την επιστημονική έρευνα.

E) Σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν θέλουμε να αποτελέσουν αντικείμενο παρανόησης ή παραποίησης οι θέσεις μας και να πιστέψει κάποιος ότι δεν έχει το δικαίωμα άποψης ο μη ειδικός σε θέματα Ιστορίας. Αντίθετα, δηλώνουμε ότι για επίμαχα θέματα θα πρέπει να ανοίξει πλατύς διάλογος από όλες τις πλευρές, με όλες τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις, όπου θα έχουν δικαίωμα έκφρασης όλοι, χωρίς κοινωνικούς ή μορφωτικούς αποκλεισμούς. Θεωρούμε πολύ εποικοδομητικό αυτό το διάλογο για δύο λόγους :

αφενός μεν θα επαναπροσδιοριστεί τι είναι εθνικό και τι δεν είναι (αλήθεια, έχει αναρωτηθεί ο αρθρογράφος που έκανε το ‘ρεπορτάζ' στο «Πρώτο Θέμα» ποιος καθορίζει κάθε φορά τι είναι εθνικό και τι αντεθνικό;), εφόσον έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί οι χαλεποί καιροί των εθνοκάπηλων και η χώρα μας αποτελεί ευνομούμενο ευρωπαϊκό κράτος, και αφετέρου θα αξιοποιήσουμε ως διαρκές εθνικό παρόν και ζωντανή ελληνική παράδοση τον αγωνιστικό συνταγματισμό για ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες και όχι το παρελθόν του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και της «συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις»

Στ) Εκφράζουμε τη συμπαράσταση και την υποστήριξή μας προς τον κ. Γ. Κόκκινο, όπως και προς κάθε πολίτη που υφίσταται ψυχολογική βία, επειδή διατυπώνει προφορικά ή γραπτά τις απόψεις του, ιδιαίτερα όταν αυτές είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες και ‘κοινός τόπος' για την πανεπιστημιακή κοινότητα. Αν αυτές δεν είναι αρεστές σε κάποιους, αυτοί, βεβαίως, έχουν κάθε δικαίωμα να αντιπαραθέσουν τις δικές τους. Νομίζουμε, όμως, ότι είναι ανέντιμο να υποκαθίστανται τα επιχειρήματα από κατασκευασμένα ψεύδη, σπίλωση του εκπαιδευτικού έργου και του ήθους του κ. Γ. Κόκκινου και αφελείς αλλά εξοργιστικές απειλές.

Ζ) Καλούμε κάθε πολίτη με δημοκρατικές ευαισθησίες να αντιταχθεί σε τέτοιες μεθοδεύσεις και να υπογράψει τη διαμαρτυρία μας. Ιδιαίτερη έκκληση κάνουμε σε επώνυμους πνευματικούς ανθρώπους, των οποίων η φωνή έχει μεγαλύτερη εμβέλεια από τη δική μας, να αντιδράσουν, με όποιο τρόπο θεωρούν πρόσφορο, στην απόπειρα κατασκευής ανθελληνικής υστερίας, εκφοβισμού και φίμωσης της ελεύθερης έκφρασης.

Πιστεύουμε ότι το πρόβλημα αυτό δεν αφορά μεμονωμένα πρόσωπα, αφορά όλους μας. Και γι' αυτό η απουσία παρέμβασης σημαίνει έλλειψη συλλογικότητας και η έλλειψη συλλογικότητας έλλειμμα Δημοκρατίας.

Εδώ υπογράφετε το ψήφισμα συμπαράστασης.

Αναγνωρίζονται τα πτυχία των κολεγίων

Mε την προσαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 36/2005, στο εθνικό δίκαιο, αναθεωρείται «ντε φάκτο» το άρθρο 16 του Συντάγματος, καθώς η πολιτεία θα αναγνωρίζει τα πτυχία κολεγίων που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά ιδιωτικά ανώτατα ιδρύματα. Tο «Eθνος της Kυριακής» αποκαλύπτει σήμερα το περιεχόμενο του ΠΔ, που καταργεί στην πράξη την απαγόρευση της λειτουργίας ιδιωτικών AEI στην Eλλάδα. Kαι τούτο διότι για πρώτη φορά αναγνωρίζονται πτυχία που χορηγούν κολέγια σε συνεργασία με ξένα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Το επάγγελμα του οδοντιάτρου είναι ένα από αυτά που αναμέ­νεται να «ανοίξουν» από τη στιγμή που αναγνωριστούν τίτ­λοι σπουδών που αποκτή­θηκαν στη δεκαετία του '90 και μετά.

Tο ΠΔ, που αποκαλύπτουμε, βρίσκεται στο συρτάρι του υπ. Παιδείας Aρη Σπηλιωτόπουλου και το περιεχόμενό του συζητήθηκε στην τελευταία συνάντηση του υπουργού με τον πρωθυπουργό Kώστα Kαραμανλή. O πρωθυπουργός για ακόμη μία φορά εκδήλωσε στον υπουργό του την επιθυμία τα κολέγια να είναι αυτά που θα πάρουν τη θέση των ιδιωτικών AEI στην Eλλάδα.

Oι «αλλαγές-σοκ» που προβλέπονται στο Προεδρικό Διάταγμα, και συνυπογράφουν... 16 υπουργοί της κυβέρνησης, θα τροποποιήσουν οριστικά τον χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα, καθώς «σπάει» για πάντα το μονοπώλιο των δημόσιων AEI.

Eάν μάλιστα πάρουν άδειες λειτουργίας και τα 38 κολέγια που έχουν καταθέσει τις σχετικές αιτήσεις και πληρούν τις προϋποθέσεις, μαζί με τα 22 AEI και τα 15 TEI που αναβαθμίζονται σε ανώτατα ιδρύματα με το νομοσχέδιο που μόλις κατατέθηκε, τότε η επόμενη ακαδημαϊκή χρονιά θα βρει την Eλλάδα με 37 δημόσια AEI και 38 ιδιωτικά!

H κυβέρνηση θα έχει καταφέρει τότε να βάλει με «δούρειο ίππο» τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στη χώρα. H Eλλάδα δεν μπορεί να κάνει τίποτε πια για να αποτρέψει τις εξελίξεις, καθώς εθνικό μας δικαίωμα είναι μόνον ο έλεγχος των υποδομών και η αξιολόγηση των διδασκόντων, στο εάν όλα αυτά συμμορφώνονται με την κείμενη νομοθεσία.

H αναγνώριση. Σύμφωνα με το άρθρο 54 του ΠΔ, αρμόδια Aρχή για να δέχεται τις αιτήσεις των ενδιαφερομένων και να εκδίδει τις αποφάσεις αναγνώρισης των επαγγελματικών προσόντων είναι το Συμβούλιο Aναγνωρίσεως Eπαγγελματικών Προσόντων (ΣAEΠ).

Στο σχετικό άρθρο αναφέρονται τα εξής: Στις αρμοδιότητες του Συμβουλίου ανήκει η κρίση κάθε θέματος κρίσιμου για την αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων, και ιδίως του ζητήματος αν απαιτείται η πραγματοποίηση πρακτικής άσκησης προσαρμογής στην Eλλάδα ή η υποβολή του αιτούντος σε δοκιμασία επάρκειας.

Tο ΣAEΠ θα έχει δύο τμήματα, στα οποία θα μετέχουν εκπρόσωποι επαγγελματικών σωματείων όπως το TEE, ο ΔΣA, ή διάφοροι Iατρικοί σύλλογοι, και εκπρόσωποι του ΔOATAΠ.

O πτυχιούχος θα κάνει την αίτησή του, πληρώνοντας παράβολο 100 ευρώ, και το αργότερο μέσα σε τρεις μήνες από την υποβολή του πτυχίου του θα πρέπει να έχει πάρει την απάντησή του.

Tο ΣAEΠ θα κρίνει τι απαιτείται για το κάθε πτυχίο (αν θα αναγνωρίζεται αυτομάτως ή θα περνά από δοκιμασίες. Kι αυτό θα γίνεται στις περιπτώσεις που η διάρκεια της εκπαίδευσης είναι μικρότερη κατά 1 έτος από αυτή που ισχύει στην Eλλάδα. Aυτό σημαίνει ότι τα τριετούς φοίτησης πτυχία θα συνοδεύονται οπωσδήποτε από άσκηση ή εξετάσεις).

Θα προτείνεται στη συνέχεια στον ενδιαφερόμενο πτυχιούχο είτε η πρακτική άσκηση είτε η γραπτή δοκιμασία, και ο ίδιος θα αποφασίζει με ποιο τρόπο θα αναγνωρίζει το πτυχίο του (άρθρο 14 - H αρμόδια Aρχή οφείλει να παρέχει στον αιτούντα την ευχέρεια επιλογής μεταξύ της πρακτικής άσκησης προσαρμογής και της δοκιμασίας επάρκειας). Στο άρθρο 3 αναφέρονται τα εξής:

(...«πρακτική άσκηση προσαρμογής» είναι η άσκηση νομοθετικά ρυθμιζόμενου επαγγέλματος, η οποία πραγματοποιείται στην Eλλάδα υπό την ευθύνη αναγνωρισμένου επαγγελματία και συνοδεύεται ενδεχομένως από συμπληρωματική εκπαίδευση....

«Δοκιμασία επάρκειας» είναι ο έλεγχος που αφορά αποκλειστικά τις επαγγελματικές γνώσεις του αιτούντος και διενεργείται από την κατά περίπτωση αρμόδια αρχή, για να αξιολογηθεί η ικανότητα του αιτούντος να εξασκήσει νομοθετικά ρυθμιζόμενο επάγγελμα στην Eλλάδα).

Oι επαγγελματικοί σύλλογοι θα έχουν απόλυτο λόγο στις γραπτές εξετάσεις. Eκείνοι θα διαγιγνώσκουν την επιστημονική επάρκεια του πτυχιούχου, μέσω των θεμάτων στα οποία θα τον εξετάζουν. Oλόκληρη η διαδικασία δεν θα ξεπερνά το τρίμηνο, κι αφού «τελεσιδικήσει» στο ΣAEΠ οι επαγγελματικές οργανώσεις είναι υποχρεωμένες να εγγράψουν στα μέλη τους τους νέους πτυχιούχους.

Τα 8 άρθρα -φωτιά

1. Aναγνωρίζονται τίτλοι σπουδών που αποκτήθηκαν μερικώς στην Eλλάδα και μερικώς σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. H αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων παρέχει στον δικαιούχο το δικαίωμα να ασκεί στην Eλλάδα το επάγγελμα για το οποίο διαθέτει τα προσόντα στο κράτος-μέλος καταγωγής του πτυχίου.

2. Aναγνωρίζονται πτυχία 3ετούς διάρκειας σπουδών που αποκτήθηκαν από πανεπιστήμια του εξωτερικού, σε συνεργασία με τα κολέγια.

3. Aναγνωρίζονται νέα αλλά και παλαιά πτυχία, ακόμη και αυτά των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ και της πρώην EΣΣΔ.

4. Δημιουργείται ένα παντοδύναμο υπερόργανο, στο οποίο δίδεται η απόλυτη εξουσία ελέγχου των πτυχίων, το ΣAEΠ (Συμβούλιο Aναγνωρίσεως Eπαγγελματικών Προσόντων).

5. Tο νέο όργανο ΣAEΠ θα αξιολογεί στην ουσία τα πτυχία των ξένων πανεπιστημίων, και αναλόγως θα αποφασίζει εάν θα τα δέχεται ως έχουν ή θα υποχρεώνει τους κατόχους τους σε δοκιμασίες.

6. Tα επαγγελματικά προσόντα των πτυχιούχων θα αναγνωρίζονται: α) είτε με πρακτική άσκηση τουλάχιστον 2 ετών στην Eλλάδα, β) είτε με εξετάσεις στον αρμόδιο επαγγελματικό σύλλογο, γ) είτε εάν ο πτυχιούχος έχει κάνει ήδη πρακτική άσκηση τριών ετών στη χώρα έκδοσης πτυχίου.

7. Tο ΣAEΠ θα προχωρεί σε «εξπρές αναγνώριση» των πτυχίων εντός τριών μηνών.

8. Aπό τη στιγμή που το ΣAEΠ ολοκληρώνει τις σχετικές διαδικασίες, ο αντίστοιχος επαγγελματικός σύλλογος υποχρεούται να εγγράψει αμέσως στα μητρώα του τον ενδιαφερόμενο πτυχιούχο.

Τα πάνω-κάτω
Ανοίγουν οι πόρτες για δεκάδες επαγγέλματα

Tα «πάνω - κάτω» έρχονται στην αναγνώριση των πτυχίων, αλλά και στην κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων εκατομμυρίων πτυχιούχων. Aπό τη μια θα πρέπει να αναγνωριστούν επαγγελματικά δικαιώματα και τίτλοι σπουδών 25.000 αποφοίτων Eυρωπαϊκών Πανεπιστημίων από ελληνικά κολέγια κι από την άλλη αναγνωρίζονται και όλα τα πτυχία που αποκτήθηκαν στη δεκαετία του 1990 και μετά, από χώρες όπως η πρώην Tσεχοσλοβακία, η πρώην Γιουγκοσλαβία, η Bουλγαρία, η Pουμανία, η Πολωνία, καθώς και οι χώρες της πρώην EΣΣΔ. Xιλιάδες πτυχία κυρίως ιατρικών και παραϊατρικών ειδικοτήτων θα πάρουν τον δρόμο της αναγνώρισης.

Oι αρμόδιες ελληνικές Aρχές για την προστασία από «πτυχία-μαϊμού» θα μπορούν να απαιτούν από τις αντίστοιχες Aρχές του κράτους προέλευσης του πτυχίου επιβεβαίωση του γνήσιου των πιστοποιητικών (άρθρο 49).

Oι αλλαγές αυτές, που μοιραία έρχονται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, βάζουν φωτιά σε φοιτητές και πανεπιστήμια. Oι φοιτητές θα δουν σύντομα τα πτυχία τους να συγκρίνονται και να κρίνονται ισότιμα με αυτά των αποφοίτων των κολεγίων, και τα πανεπιστήμια θα αναγκαστούν να υποδεχθούν στους κόλπους τους... νέα Iδρύματα από το πουθενά!

Πρυτάνεις
Είπαν «όχι» στην εξίσωση ΑΕΙ-ΤΕΙ

Στην έκτακτη σύνοδο που πραγματοποίησαν την περασμένη Παρασκευή οι πρυτάνεις εξεδήλωσαν τη σφοδρή αντίθεσή τους στην εξίσωση που επιχειρεί το YΠEΠΘ, μεταξύ AEI και TEI, και άφησαν να εννοηθεί ότι αυτό θα είναι αιτία για θερμό φθινόπωρο. Aφορμή για σύνοδο αποτέλεσε το σχέδιο νόμου που βρίσκεται ήδη στη Bουλή και αφορά ρύθμιση θεμάτων «ανωτατοποίησης» των TEI.

Tα πανεπιστήμια θεωρούν ότι οι δικοί τους απόφοιτοι δεν πρέπει να έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τους αποφοίτους TEI. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και το TEE, που σε ανακοίνωσή του τονίζει: «...τα μεν Πανεπιστήμια έχουν ως στόχο την επιστημονική έρευνα με παραγωγή νέας γνώσης και την εκπαίδευση επιστημόνων, τα δε TEI έχουν ως στόχο την εκπαίδευση τεχνολόγων και τεχνιτών...».

Ποιοι απειλούνται

• Δεκάδες ειδικότητες θα ανοίξουν αυτομάτως κι αυτοί που άμεσα απειλούνται είναι:
• Γιατροί και οδοντίατροι
• Nοσοκόμοι και όλες οι παραϊατρικές ειδικότητες (μαίες, οδοντοτεχνίτες, λογοθεραπευτές κ.ά.)
• Eπαγγελματίες στον χώρο της Yγείας (βρεφονηπιοκόμοι, οπτικοί, φυσικοθεραπευτές, ακτινολόγοι, διαιτολόγοι, τεχνολόγοι ιατρικών εργαστηρίων κ.ά.)
• Φαρμακοποιοί
• Aρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί, δομικοί κι όλες οι ειδικότητες στην κατασκευαστική
• Δικηγόροι, Ψυχολόγοι
• Mηχανικοί - τεχνικοί σε ειδικότητες όλων των κλάδων
• Eπαγγέλματα Διοίκησης

ΒΙΒΙΑΝ ΜΠΕΝΕΚΟΥ
bibian@pegasus.gr

Πηγή: Εθνός

Βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας…

"Πρόλαβα μια εποχή όπου οι δημοσιογράφοι ήταν δημοσιογράφοι και όχι τηλεπερσόνες και μεγαλοπαράγοντες. Τότε τα δελτία ήταν μισής ώρας και έπαιζαν πραγματικές ειδήσεις, ενώ οι εφημερίδες στηρίζονταν στο ρεπορτάζ. Πρόλαβα μια εποχή όπου ο κόσμος αισθανόταν το δημοσιογράφο δίπλα του, σύμμαχο ενάντια στην αδικία και όχι ένα...
λαμόγιο. Αυτά συνέβαιναν πριν από 20 χρόνια. Σήμερα τα τηλεοπτικά δελτία έχουν μετεξελιχθεί σε lifestyle μαγκαζίνο η σε εκπομπές γνώμης όπου ο θεατής πρώτα ακούει το σχόλιο και έπειτα την είδηση. Οι εφημερίδες,
από την άλλη, έχουν γίνει πολυέντυπα που προσφέρουν αυτοκίνητα, σκάφη, σπίτια, σερβίτσια και 2 ταινίες dvd στον αποβλακωμένο αναγνώστη τους. Περιγράφουν μάλιστα με λεπτομέρειες συναντήσεις που δεν έγιναν ποτέ, όπως αυτή των Καραμανλή – Ερτογάν.
Πέρα από τις ευθύνες των εκδοτών – ιδιοκτητών, πέρα από την οικονομική κρίση, μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κρίση που μαστίζει το χώρο της ενημέρωσης έχουν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι, μεμονωμένα και συλλογικά.
Σχετικά με την προσωπική ευθύνη του καθενός μας βλέπω πως το επάγγελμα έχει γεμίσει με ανθρώπους που λένε πρόθυμα «ναι» σε όλα για να επιβιώσουν. Μωροφιλόδοξοι που δεν πειράζει να κάνουν λίγες εκπτώσεις στην αξιοπρέπειά τους, προκειμένου να γίνουν διάσημοι.
Υπάρχουν άνθρωποι που αν τους ζητηθεί να πηδήξουν από το μπαλκόνι «γιατί αυτό κάνει νούμερα» μπορεί και να πηδήξουν. Σε συζητήσεις γύρο από αυτό το θέμα έχω ακούσει τις πιο παράδοξες απαντήσεις: Αν δεν το κάνω εγώ, θα είναι κάποιος άλλος» , ή «εγώ εντολές εκτελώ». Το πρώτο μου θυμίζει απαντήσεις διεφθαρμένων Μεξικανών αστυνομικών που συνεργάζονται με τα καρτέλ των ναρκωτικών. Το δεύτερο μου θυμίζει τις απαντήσεις των ναζί εγκληματιών πολέμου στη δίκη της Νυρεμβέργης.
Σχετικά τώρα με τη συλλογική ευθύνη, αυτή βρίσκεται στο συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων.
Οι απεργίες και οι καταγγελίες είναι καλές σε ό,τι έχει να κάνει με τα κρίσιμα εργασιακά ζητήματα. Τι γίνεται όμως με την ουσία του πράγματος, με την ποιότητα της δουλειάς; Τίποτα. Η μεγαλύτερη ένωση δημοσιογράφων της χώρας δεν ασχολείται σχεδόν καθόλου με την επαγγελματική επιμόρφωση των μελών της. Με άλλα λόγια, «η δημοσίευσις που αποτελεί την ψυχή της δικαιοσύνης» έχει αφεθεί στην τύχη της.
Είναι χαρακτηριστικό πως από τον Ιανουάριο του 2008 ως τον Ιούλιο του 2009 η ΕΣΗΕΑ είχε οργανώσει μόνο ένα σεμινάριο ορθοφωνίας και ένα συνέδριο με τίτλο ¨Η ποίηση σήμερα». Την ίδια περίοδο δεν οργανώθηκε τίποτα για τις νέες τεχνολογίες ή που να εξετάζει ζητήματα ηθικής και αξιοπιστίας στην ενημέρωση. Θα αισθανόμουν ειλικρινά χαρούμενος αν έβρισκα στον ιστότοτοπο της Ένωσης έστω και μία καταδικαστική ανακοίνωση για το ρεπορτάζ με την υποτιθέμενη συνάντηση Καραμανλή – Ερντογάν. Δεν βρήκα τίποτα. Και θα ήμουν ευτυχής αν
μάθαινα ότι το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων κήρυξε 24ωρη απεργία σε κάποιον τηλεοπτικό σταθμό απαιτώντας να ανέβει η ποιότητα του δελτίου. Μέχρι να συμβεί αυτό θα ενημερώνομαι από το διαδίκτυο και θα κοιτώ τη χώρα μου με τα μάτια ενός ξένου. Θα βλέπω τα ΜΜΕ να μαστίζονται από τις επεμβάσεις κέντρων εξουσίας και να αποτελούν πεδίο δράσης μηχανισμών διοχέτευσης πληροφοριών. Θα βλέπω δημοσιογράφους να χορεύουν χέρι χέρι με πολιτικούς το χορό του Ζαλόγγου. Με ολέθριες συνέπειες για τον κλάδο, την ενημέρωση την
κοινωνία και τη δημοκρατία".
(Από τον ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΤΥΠΟ, 11/7/2009, εφηερίδα των απολυμένων του Ελ-Τύπου)

του Γιώργου ΑΥΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ*

Τα τμήματα προς αποφυγήν (και εμείς μέσα)

Μία από τις κρισιμότερες αποφάσεις, που θα τον ακολουθεί κατά πάσα πιθανότητα σε ολόκληρη τη ζωή του, καλείται να πάρει, αυτές τις μέρες, ο υποψήφιος των πανελλαδικών εξετάσεων που συμπληρώνει το μηχανογραφικό δελτίο συμμετοχής στην επιλογή των σχολών και πρέπει να καταθέσει ώς τις 20 Ιουλίου.

Δεκάδες πανεπιστημιακά τμήματα με ελκυστικούς τίτλους και ενδεχομένως με ενδιαφέροντα μαθήματα δεν έχουν αντίκρισμα στην αγορά, ενώ οι σπουδές που παρέχουν αποτελούν απλή συνένωση διαφόρων επιστημονικών αντικειμένων.

Πολλά από τα παραδοσιακά «καλά» επαγγέλματα έχουν υποχωρήσει στη ζήτηση, καθώς η προσφορά στις σχολές τους είναι μεγάλη, όπως για παράδειγμα ιατρική και νομική. Τμήματα με λιγότερο «λαμπερές» σπουδές έρχονται, απ' την άλλη, στο προσκήνιο και οι απόφοιτοί τους γίνονται ανάρπαστοι στην αγορά. Είναι, όμως, λίγες.

*Ο εκπαιδευτικός-ερευνητής Στρ. Στρατηγάκης σε έρευνά του παρουσιάζει τα τμήματα -παγίδες. Τμήματα που δεν οδηγούν σε συγκεκριμένο επάγγελμα. Τμήματα που απλώς... δεν υπάρχουν αν και περιλαμβάνονται στο μηχανογραφικό και άλλα με απορροφητικότητα αποφοίτων μηδαμινή, χωρίς να υπολογίζεται και μεγάλος αριθμός τμημάτων, κυρίως στα ΤΕΙ, που δεν έχουν ακόμη εκδοθεί τα επαγγελματικά δικαιώματά τους:

*Το Τμήμα Τουρκικών και Ασιατικών Σπουδών υπάρχει μόνο κατά το... ήμισυ, αφού το σκέλος των ασιατικών σπουδών δεν λειτουργεί ακόμη. Παρ' όλα αυτά, πριν από λίγες μόλις ημέρες αποφασίσθηκε η ίδρυση Τμήματος Ασιατικών Σπουδών και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

*Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών, Πανεπιστημίου Αιγαίου: Το επαγγελματικό μέλλον των αποφοίτων του τμήματος είναι προφανώς ασαφές.

*Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας Πανεπιστημίων Αθήνας και Ιωαννίνων: Οι απόφοιτοί του δεν αναγνωρίζονται ως ψυχολόγοι και δεν αποκτούν επαγγελματική άδεια.

*Τμήματα Σλαβικών Σπουδών Αθήνας, Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών Μακεδονίας (Θεσσαλονίκη), Βαλκανικών Σπουδών Δ. Μακεδονίας (Φλώρινα): Οι απόφοιτοί τους δεν έχουν επαγγελματικό αντικείμενο.

*Τμήμα Γλώσσας Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών Θράκης (Κομοτηνή): Πριν από λίγες μέρες προσδιορίστηκαν τα επαγγελματικά δικαιώματα και πολλοί απόφοιτοι άρχισαν να ασχολούνται με τη διδασκαλία βουλγαρικής, ρουμανικής και ρωσικής γλώσσας.

*Τμήμα Μηχανικών Οικονομίας και Διοίκησης Αιγαίου (Χίος): Οι απόφοιτοί του δεν αναγνωρίζονται ως μηχανικοί ή οικονομολόγοι, δεν εγγράφονται στο Τεχνικό Επιμελητήριο, αλλά ούτε και στο Οικονομικό, αφού δεν αναγνωρίζονται.

*Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων Αιγαίου (Σύρος): Οι απόφοιτοί του δεν έχουν δικαίωμα εγγραφής στο ΤΕΕ, αλλά ούτε επαγγελματικά δικαιώματα. Το ίδιο συμβαίνει και στα τμήματα Επιστήμης Υλικών Πάτρας, Επιστήμης και Τεχνολογίας Υλικών Κρήτης και Επιστήμης Υλικών Ιωαννίνων.

*Προβλήματα, όμως, αντιμετωπίζουν και οι απόφοιτοι μεγάλων παραδοσιακών σχολών.

- Νομική: Μεγάλη ανεργία του κλάδου. Εισάγονται περί τους 1.500 το χρόνο, επί 30 χρόνια.

- Τμήματα Φιλολογίας: Η αναλογία διορισμού στον ΑΣΕΠ του 2008 ήταν ένας στους 39.

- Τμήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας: Οι πτυχιούχοι διορίζονται ως συμβασιούχοι στο υπουργείο Πολιτισμού για 24 μήνες. Μετά όμως απαγορεύεται να επαναπροσληφθούν ώστε να μη θεμελιώσουν δικαίωμα διορισμού.

- Τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου: Παράγει εκπαιδευτικούς «συνεχούς εκπαίδευσης» και «ειδικής αγωγής». Ομως τέτοιοι δεν διορίζονται στο σύστημα της ελληνικής εκπαίδευσης.

- Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πάτρας, Ναυπλίου: Θα διοριστούν μόλις 12 απόφοιτοι στα σχολεία κατά τη διετία 2009-2010. Δηλαδή, σε αναλογία 1/55.

*Σύμφωνα με την έρευνα, ανάρπαστοι τελευταία γίνονται οι απόφοιτοι των τμημάτων:

- Νοσηλευτικής Αθήνας και Πελοποννήσου, Εργοθεραπείας ΤΕΙ Αθήνας, που είναι το μοναδικό το οποίο λειτουργεί σήμερα στην Ελλάδα.

-Ραδιολογίας-Ακτινολογίας ΤΕΙ Αθήνας. Είναι μοναδικό στην Ελλάδα επίσης.

-Σχεδιασμού και Τεχνολογίας Ξύλου και Επίπλου (Καρδίτσα).

-Δημοτικής Εκπαίδευσης: Από τους πιο περιζήτητους αποφοίτους, αφού υπολογίζεται ότι με βάση τις ανάγκες θα γίνουν περισσότεροι από 1.800 διορισμοί τα επόμενα δύο χρόνια.

ΠΗΓΗ:Ελευθεροτυπία


Άξια η εκπροσώπηση του πανεπιστήμιου Αιγαίου. Πάντως αν το μείζον πρόβλημα ,και λόγος αποφυγής, της σχολής μας είναι το Τ.Ε.Ε. τότε είμαστε σε πολύ καλό δρόμο.

Κάτω τα ξερά σας από το Indymedia!

έσα στα πλαίσια των κατασταλτικών μεθοδεύσεων από το κράτος και τους φασίστες εντάσσεται και η σημερινή δημοσιοποίηση του εξώδικου του ΟΤΕ με σκοπό να κλείσει το athens.indymedia.

Αφού απέτυχαν στις προηγούμενες προσπάθειές τους με τεχνικές μεθοδεύσεις προσπαθούν τώρα να γενικεύσουν την απόλυτη καταστολή. Το σχέδιό τους διαφαίνεται πια ξεκάθαρο. Μετά τις εισαγγελικές "παραγγελίες" ενάντια σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους,  τα πογκρομ ενάντια στους μετανάστες, ακολουθεί το indymedia, αφού η αντιπληροφόρησηέπαψε προ πολλού να είναι ένα απλό πείραμα και αποδείχτηκε πολλές φορές στο παρελθόν η χρησιμότητά της. 

Το Indymedia, εκτός από μέσο διακίνησης ιδεών, αποτελεί ένα αδιαμεσολάβητο μέσο ενημέρωσης σε ό,τι αφορά τις κινηματικές δράσεις. Η απάντηση στην καταστολή δεν μπορεί παρά να είναι άμεση, κινηματική και πολιτική.

Το indymedia είναι δικό μας και θα μείνει ζωντανό, 
για όσο το χρειαζόμαστε,
στην πορεία για την αλλαγή αυτού του κόσμου. 

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1052947