14-04-09_275322_21.jpg
Την τελευταία του πνοή άφησε, σε ηλικία 85 χρονών, ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής και φιλόσοφος Κώστας Αξελός.
Ο Κώστας Αξελός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924 από αστική οικογένεια, διδάχτηκε από παιδί γαλλικά και γερμανικά, ενώ η εφηβεία σημαδεύτηκε από τα κείμενα του Ηράκλειτου, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Εμπεδοκλή, του Μαρξ, του Νίτσε, του Ντοστογιέφσκι και ποιητών όπως του Ρεμπώ, του Ρίλκε, του Χέλντερλιν και άλλων.
Όντας δεκαεπτάμιση μόλις χρονών, εντάσσεται στην κομμουνιστική νεολαία και παρά τις διαφωνίες του, πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση υποστηρίζοντας ότι «ο πραγματικός κομμουνιστής πρέπει να κρατάει στο ένα χέρι το όπλο και στο άλλο τα βιβλία του Ρίλκε». Γεγονός που τον σημάδεψε ήταν η εικονική εκτέλεση που έζησε το 1944, στα Δεκεμβριανά, στα κρατητήρια της Ασφάλειας, όπου φυλακίστηκε σε στρατόπεδο και τελικά κατάφερε να αποδράσει..
Στα τέλη του 1945, με τη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ - διευθυντή τότε του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα – έφυγε μαζί με τον Κ. Καστοριάδη, τον Κ. Παπαϊωάννου, τον Κ. Βυζάντιο, την Μ. Κρανάκη, τον Κ. Κουλεντιανό, τον Ν. Σβορώνο και άλλους με προορισμό το Παρίσι. Λίγο διάστημα μετά την αναχώρησή του, καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Το 1946 εγκατέλειψε το ΚΚΕ
Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη όπου και δίδαξε (1962-1973). Υπήρξε αρχισυντάκτης του πρωτοποριακού τότε περιοδικού Arguments (Επιχειρήματα) από το 1956-1962, ίδρυσε και διηύθυνε την ομώνυμη φιλοσοφική σειρά στις «Εditions de Minuit» στην οποία εκδόθηκαν επίσης και τα περισσότερα από τα βιβλία του.
Στην ιστορία έμεινε η διένεξη του με τον Σαρτρ στον οποίο καταλόγιζε μη πρωτότυπη σκέψη και έκθεση παλαιότερων φιλοσοφικών ιδεών, με τον Σαρτρ από τη μεριά του να τον κατηγορεί επειδή είχε εγκαταλείψει τον κομουνισμό.
Ο Κώστας Αξελός εξέδωσε 24 βιβλία και πλήθος κειμένων (γαλλικά, ελληνικά και γερμανικά) που μεταφράστηκαν σε 16 γλώσσες.
Τον Μάρτιο του 2009 αναγορεύτηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας από το Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και αυτή ήταν η τελευταία του επίσκεψη στην Ελλάδα.
από http://tvxs.gr
Εδώ μία συνέντευξη του στο "Κ".
Λόγια του Κώστα Αξελού, Ι
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ: είμαι εγώ, εσύ, αυτός, εμείς, εσείς, αυτοί, τις. Έτσι πορευόμαστε από την εποχή της υποκειμενικότητας και ίσως πριν και μετά ακόμα απ’ αυτήν – καθώς τούτο το μετά δεν έχει ακόμα δει το φως της ημέρας – γιατί εκείνο που προηγείται περιέχει ήδη, κατά κάποιον τρόπο, αυτό που θα ακολουθήσει, όπως εκείνο που πλεονάζει, ξεπερνώντας καθώς λένε, διαγράφει και διατηρεί εκείνο που προηγείται.
Εσείς βλέπετε, ίσως, τις διαφορετικές αστραπές της ίδιας θύελλας που την περιμένετε πάρα πολύ καιρό τώρα χωρίς να το ξέρετε, με αρκετή διαύγεια, αλλά που δεν θα έρθει όπως την περιμένετε.
Τι χαρά για το παιδί να σπάει τα παιχνίδια του. Κατόπιν, ο άνθρωπος θα πρέπει να μάθει ότι ο ίδιος είναι ένα παιχνίδι προορισμένο να σπάσει.
Τα όντα τα προικισμένα, τα ταλαντούχα ή τα ιδιοφυή πραγματοποιούν αργότερα τα παιδικά και εφηβικά τους όνειρα, με κάποιους συμβιβασμούς και με πολλές απορρίψεις, απώλειες, μετατροπές, μεταμορφώσεις.
Να μη θεωρείς την ίδια την απόγνωσή σου ως οικουμενική τονικότητα. Την απόγνωση μπορεί κανείς να την υπερβεί παραγωγικά.
Ποιος μπορεί να ξεφύγει από το μαρτύριο της «αληθινής πατρίδας», που δεν υπάρχει ούτε πάνω στη γη ούτε στους ουρανούς;
Το κενό και η πλήξη. Η κοινοτοπία και η επιπεδότητα. Η ασημαντότητα. Η μετριότητα και το τετριμμένο. Και αυτά ακόμα, παρότι μας κάνουν να υποφέρουμε, μπορούν να μας βοηθήσουν να κρατηθούμε σαν ένας βράχος όλο ρωγμές πάνω στον οποίο σπάνε τα κύματα της αντιξοότητας.
[Από το μεστό βιβλίο «Αυτοβιογραφικές» Σημειώσεις, μτφρ.
Κατερίνα Δασκαλάκη, εκδ. Νεφέλη]
από belleviefacile.blogspot.com