Επιθέσεις στην Πανεπιστημιακή μονάδα της Ρόδου

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι και συνεργάτες,
Αγαπητές φοιτήτριες και αγαπητοί φοιτητές,

Βρίσκομαι στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να σας «εισαγάγω» στην νέα ακαδημαϊκή χρονιά με ενημέρωση σχετικά με δύο αποτρόπαια και πρωτοφανή για το Πανεπιστήμιο Αιγαίου συμβάντα, καθώς εκτιμώ ότι αυτά αποτελούν βιαιότατες επιθέσεις όχι μόνον κατά πανεπιστημιακών χώρων και προσώπων, αλλά και κατά των ακαδημαϊκών θεσμών και του ίδιου του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, και άρα χρίζουν πολλαπλής και συλλογικής εγρήγορσης και αντιμετώπισης.

1. Τo πρωί της Τετάρτης 26/8, με το άνοιγμα του Πανεπιστημίου διαπιστώθηκε η βίαιη παραβίαση του κτιρίου Κλεόβουλος κατά την προηγηθείσα νύχτα, με σπάσιμο τζαμιών, με ενδείξεις απόπειρας διάρρηξης του γραφείου της Περιφερειακής Διευθύντριας κας Βασιλάκη, και με διάρρηξη του γραφείου της Κοσμητείας και των γραφείων της Αντιπρυτανείας. Σχετικά με τις εκτενείς βιαιοπραγίες και φθορές που επέφεραν οι εισβολείς ιδιαίτερα στα γραφεία της Αντιπρυτανείας, και το οποίο και προφανώς αποτελούσε και το επίκεντρο της εν λόγω επίθεσης, σας αποστέλλω ενδεικτικά δύο μόνο ψηφιακές απεικονήσεις που περιγράφουν το συμβάν από μόνες τους!



Βεβαίως η Πρυτανική Αρχή έπραξε άμεσα τα δέοντα, όπως και θα πράξει είμαι σίγουρη και στη συνέχεια, ώστε να διερευνηθεί από όλα τα αρμόδια όργανα η βίαιη και παράνομη αυτή στοχευμένη παραβίαση και καταστροφή όχι μόνον τμημάτων του ενός εναπομείναντος κτιρίου της πανεπιστημιακής μονάδας της Ρόδου, αλλά και η συμβολικά προσβλητική κατάληψη και βεβήλωση του ιδιαίτερου γραφείου μου, καθώς οι ασελγείς εισβολείς προφανώς έμειναν ώρα σε αυτό, πίνοντας, καπνίζοντας και πετώντας τις στάχτες τους πάνω σε επίσημα πανεπιστημιακά έγγραφα και στα ελάχιστα προσωπικά στοιχεία των συρταριών μου –βλέπε οικογενειακές φωτογραφίες...

2. Το βράδυ της Τετάρτης, 26/8, και αφού είχε παραδοθεί στην τοπική εφημερίδα Δημοκρατική, απεστάλη σε fax του ΠΑ στη Μυτιλήνη το παρακάτω τρισέλιδο λιβελογράφημα.

epistoli_DAP

Yπογράφουσα είναι η «Γραμματεία Πόλης ΔΑ-ΝΔΦΚ Ρόδου», η οποία είμαι σίγουρη ότι δεν εκπροσωπεί με την ενέργειά της αυτή το σώμα των δημοκρατών φοιτητριών και φοιτητών της πανεπιστημιακής μονάδας της Ρόδου και δεν έχει καμία ενδοπανεπιστημιακή εξουσιοδότηση και για τη σύνταξη του βέβηλου και ψευδέστατου αυτού σπιλογραφήματος, αλλά εκθέτει τον εαυτό της ως μια ισχνή, εμπαθή και σκοπίμως ψευδολογούσα ομάδα, η οποία όμως, προωθώντας τα όποια άνομα συμφέροντά της, προφανώς δεν κατανοεί ότι πλήττει παράφορα κάθε αρχή ακαδημαϊκότητας και δημοκρατικότητας της ελληνικής κοινωνίας.

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, συνεργάτες/ιδες και φοιτητές/τριες,
Προς αποφυγήν περαιτέρω ενασχόλησης με την "επιστολή" αυτή, πρέπει εδώ να επισημάνω ότι οι αναφορές σε θέματα που αφορούν το «παλαιό κυλικείο» και ιδιαίτερα στη δική μου προσωπική ή θεσμική εμπλοκή με αυτά, αποτελούν σκόπιμη διαστροφή της πραγματικότητας και μόνον μια γελοία πρόφαση για την εξαπόλυση της συκοφαντικής, προσβλητικής και άκρως απειλητικής επίθεσης της «αυτόκλητης Γραμματείας» κατά του προσώπου μου. Και αυτό προφανώς ελλείψει των όποιων στοιχείων σχετικά με πραγματικές ενέργειες ή παραλείψεις κατά την άσκηση των καθηκόντων μου ως Αντιπρύτανης κατά τα τελευταία τρία χρόνια, που θα μπορούσαν να επισημανθούν και να αποτελέσουν πραγματικό αντικείμενο ευπρόσδεκτης κριτικής. Το ότι αποτελούν πρόφαση για σκόπιμη διαβολή και αήθη προσωπική επίθεση καταδεικνύεται –ωσάν να χρειαζόταν!— όχι μόνον από το γεγονός ότι ουδεμία εμπλοκή έχουν μέλη της Πρυτανικής Αρχής και εγώ προσωπικά στην κατανομή και χρήση των χώρων κάθε μονάδας, αλλά ιδιαίτερα από το ότι το σύνολο της νόμιμης και δημοκρατικής εκπροσώπησης των φοιτητών/τριών μας στα συλλογικά όργανα γνωρίζει ότι εγώ προσωπικά έχω δημόσια και επανειλημμένα τοποθετηθεί κατά της παραχώρησης του παλαιού κυλικείου στους φοιτητικούς συλλόγους για λόγους που αφορούν στην ασφάλειά τους κατά την επιτέλεση των ---επί τετραετίας!!—αναμενόμενων έργων ανακατασκευής του παρακειμένου κτιρίου Β. Ακόμα δε πιο τραγική επιβεβαίωση της σκοπίμως ψευδούς έγκλησής μου είναι το γεγονός ότι σε μια από τις τελευταίες συνεδρίες της Κοσμητείας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών, εγώ προσωπικά εισηγήθηκα την --λόγω της κατάληψης-- ανάκληση της παραχώρησης στους φοιτητικούς συλλόγους και τη διακοπής της παροχής ρεύματος στο υπό κατάληψη κτίριο!!!

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, συνεργάτες/ιδες και φοιτητές/τριες,
Δυστυχώς, μια δεκαετία μέσα στον 21ο αιώνα βρισκόμαστε ακόμα αντιμέτωποι με επικίνδυνες φασιστοειδείς μειοψηφίες που συνεχίζουν, με λόγο και πρακτικές της μεταπολεμικής εποχής, να προσπαθούν να ανατρέψουν τις αρχές και τα ιδεώδη εκείνα της Δημοκρατίας που με τους κοινωνικούς και πολιτικούς μας αγώνες εδραιώσαμε στη χώρα μας μετά τη Μεταπολίτευση. Οι βίαιες επιθέσεις σε πρόσωπα και περιουσίες, καθώς και οι φραστικές ύβρεις και απειλές αποτελούσαν ανέκαθεν μεθόδους εκφοβισμού των πολιτικών αντιπάλων των ακροδεξιών μειοψηφιών. Τα ασύστολα ψεύδη και η διαστροφή της πραγματικότητας αποτελούσαν πάντα στοιχείο της αντι-δημοκρατικής προπαγάνδας. Η εκτόξευση λεκτικών και άλλων απειλών κατά των «αντιφρονούντων» και των πολιτικών αντιπάλων αποτελούσαν πάντα τρόπο έκφρασης φασιστοειδών ομάδων κρούσης. Η πρακτική του «παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας» είναι η μόνη πρακτική που μπόρεσαν ποτέ να αναλάβουν οι φασίστες.

Το ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με όλα αυτά τα στοιχεία μέσα στην ακαδημαϊκή μας κοινότητα σήμερα δεν μπορεί παρά να μας προβληματίσει και να μας οδηγήσει όλες και όλους σε εγρήγορση και ενεργή αντιμετώπισή τους, με όλα τα διαθέσιμα θεσμικά μέσα, καθώς αναδεικνύουν αδρά τον κίνδυνο εκτροπής από τη δημοκρατική νομιμότητα.

Όσον αφορά σε εμένα προσωπικά, το δημοκρατικό μου ήθος, που σμιλεύθηκε μέσα από την εθνική τραγωδία της χούντας και της αναγκαστικής μετανάστευσης και η διαχρονική έμπρακτη προάσπιση των αρχών και των θεσμών του Πανεπιστημίου και του δημοκρατικού μας Πολιτεύματος, δεν μου επιτρέπουν να καμφθώ από τις παραπάνω πρόσφατες ενέργειες, παρότι αυτές αποτελούν ρητή απειλή προς το πρόσωπό μου, ως ακαδημαϊκού και ως πολίτη, που μέσα στα πλαίσια της Δημοκρατίας μας, με θάρρος και παρρησία ασκεί το θεμελιώδες δικαίωμα του «Εκλέγεσθαι». Αντιθέτως με ενδυναμώνουν ώστε να συνεχίσω να αντιπαλεύομαι τις απειλές αυτές με όλα τα νόμιμα και θεσμικά μέσα και ταυτόχρονα να προσφέρω με όλες μου τις δυνάμεις στα κοινά, τόσο εντός, όσο και εκτός της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Ακαδημαϊκώς αγωνιστικά,
Χρυσή Βιτσιλάκη


Καθηγήτρια Χρυσή Βιτσιλάκη
Αντιπρύτανις Οικονομικού Προγραμματισμού & Ανάπτυξης
Πρόεδρος Επιτροπής Ερευνών
Διευθύντρια Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών
Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Ρόδος 85100
Τηλ: 00.30.22410.99135
Fax: 00.30.22410.99196
email: vitsilaki@rhodes.aegean.gr

ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ Τ.Ε.Ι.

ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 67

Επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων του Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (ΤΕΙ) Αθήνας.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Έχοντας υπόψη:

1. Τις διατάξεις:

α) Του άρθρου 25 παρ. 2 εδ. γ΄ και του άρθρου 14 παρ.1 εδ. γ΄ του ν. 1404/1983 (Α΄ 173).

β) Του άρθρου 15 παρ. 2 εδ. α, β, θ του ν. 2817/2000 (Α΄ 78), καθώς και του άρθρου 13 παρ. 49 εδ. β΄ του ν. 3149/2003 (Α΄ 141).

γ) Του άρθρου 90 του «Κώδικα Νομοθεσίας για την Κυβέρνηση και τα κυβερνητικά όργανα», που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του π.δ. 63/2005 (Α΄ 98).

δ) Της υπ’ αριθμ. ΣΤ5/5557/19.1.2009 (΄Β 68) κοινής απόφασης του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων «Καθορισμός αρμοδιοτήτων Υφυπουργών του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».

2. Τη γνωμοδότηση του Συμβουλίου Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, η οποία ελήφθη στη συνεδρίαση της 10/25.6.2008.

3. Το γεγονός ότι από την εφαρμογή των διατάξεων του διατάγματος αυτού δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού.

4. Τη υπ’ αριθμ. Δ61/2009 γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με πρόταση του Υφυπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, αποφασίζουμε:

Άρθρο 1

1. Οι πτυχιούχοι του Τμήματος Διακοσμητικής και οι πτυχιούχοι του Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής,Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων (όπως μετονομάστηκε το Τμήμα Διακοσμητικής), της Σχολής Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (ΤΕΙ) Αθήνας, με βάση τις εξειδικευμένες επιστημονικές, καλλιτεχνικές και τεχνολογικές γνώσεις τους, ασχολούνται είτε αυτοδύναμα είτε σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες, ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 5125 με τη μελέτη, έρευνα και εφαρμογή της Αρχιτεκτονικής Εσωτερικών Χώρων, της Αρχιτεκτονικής Εξωτερικών Χώρων μικρής κλίμακας, καθώς και τον Σχεδιασμό (design) Επίπλου, Βιομηχανικών και Διακοσμητικών Αντικειμένων, είτε μεμονωμένων, είτε παραγόμενων βιομηχανικά.Η ενασχόληση τους αυτή γίνεται στα πλαίσια της ειδικότητας τους και με στόχο την εξασφάλιση της ποιότητας ζωής, της υγείας, της ασφάλειας και της άνεσης του χρήστη, σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς.

2. Ειδικότερα, οι πτυχιούχοι του πιο πάνω Τμήματος έχουν δικαίωμα απασχόλησης, είτε ως στελέχη μονάδων του Ιδιωτικού και του Δημόσιου Τομέα, είτε ως αυτοαπασχολούμενοι, στα ακόλουθα αντικείμενα και δραστηριότητες:

2.1 Στον Τομέα της Αρχιτεκτονικής Εσωτερικών Χώρων απασχολούνται με τη λειτουργική διαμόρφωση, αισθητική μελέτη και οργάνωση οποιωνδήποτε εσωτερικών χώρων, υπό την προϋπόθεση ότι οι επεμβάσεις

δεν επηρεάζουν τον φέροντα οργανισμό των κτιρίων

και, ειδικότερα, με:

2.1.1 Το σχεδιασμό, μελέτη και εφαρμογή μη φερόντων δομικών στοιχείων

2.1.2 Το σχεδιασμό, μελέτη και εφαρμογή τελειωμάτων (επενδύσεις, χρωματικές μελέτες, φωτισμό κ.λ.π.)

2.1.3 Το σχεδιασμό, μελέτη και εφαρμογή επίπλωσης

2.1.4 Το σχεδιασμό, μελέτη και εφαρμογή χρηστικών και διακοσμητικών αντικειμένων.

Για τις εργασίες αυτές, τόσο σε υπάρχοντα, όσο και σε νέα κτίρια, έχουν δικαίωμα αυτοδύναμης μελέτης και εφαρμογής, δηλαδή προγραμματισμό, σχεδιαστική ανάλυση, μελέτη διαμόρφωσης χώρου, αισθητική μελέτη,οικονομικό προϋπολογισμό, καθώς και επίβλεψης εργασιών εφαρμογής, υπό την προϋπόθεση ότι δεν γίνεται επέμβαση στα φέροντα δομικά στοιχεία του κτιρίου ή συμμετέχουν στην ομάδα μελέτης και επίβλεψης όταν πρόκειται για ανέγερση νέων κτιρίων.

2.2 Στον Τομέα της Αρχιτεκτονικής Εξωτερικών Χώρων μικρής κλίμακας απασχολούνται με το σχεδιασμό, τη μελέτη και την εφαρμογή ελαφρών μεταβλητών κατασκευών εξωτερικών χώρων (περίπτερα εκθέσεων, υπόστεγα,στάσεις λεωφορείων κ.λ.π) σε ήδη διαμορφωμένους ελεύθερους χώρους.Επίσης, απασχολούνται με τη μελέτη, επιλογή και εφαρμογή των διακοσμητικών αντικειμένων εξοπλισμού των χώρων αυτών, υπό την προϋπόθεση ότι για τα έργα αυτά δεν απαιτείται ειδική στατική μελέτη.

--------------------------------!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!-----------------------------------------

2.3 Στον Τομέα του Σχεδιασμού Αντικειμένων (design) απασχολούνται με το σχεδιασμό, τη μελέτη και την παραγωγική διαδικασία βιομηχανικών και βιοτεχνικών αντικειμένων, επίπλων, καθώς και χρηστικών και διακοσμητικών αντικειμένων εξοπλισμού εσωτερικών και εξωτερικών χώρων.

--------------------------------!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!------------------------------------------

2.4 Ασκούν κάθε άλλη δραστηριότητα σε επαγγελματικά αντικείμενα που εμφανίζονται με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας στην Αρχιτεκτονική Εσωτερικών Χώρων, στην Αρχιτεκτονική Εξωτερικών

Χώρων μικρής κλίμακας, στην Διακόσμηση και στο Σχεδιασμό (design) επίπλων, βιομηχανικών και διακοσμητικών αντικειμένων, υπό την προϋπόθεση ότι καλύπτονται από το γνωστικό αντικείμενο τους.

3. Οι πτυχιούχοι του Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων μπορούν να εξελίσσονται σε όλη την κλίμακα της διοικητικής και τεχνικής ιεραρχίας, σε φορείς σχετικούς με το αντικείμενο απασχόλησής τους, εφόσον τούτο προβλέπεται από την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία.

Μπορούν, επίσης, να απασχολούνται στην εκπαίδευση, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, καθώς και ως μέλη ερευνητικών μονάδων σε θέματα της ειδικότητας τους.

Άρθρο 2

Η ισχύς του παρόντος διατάγματος αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Στον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων αναθέτουμε τη δημοσίευση και εκτέλεση του παρόντος

διατάγματος.

Αθήνα, 29 Μαΐου 2009

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΚΑΡΟΛΟΣ ΓΡ. ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ

Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

« ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Υπουργείο Δικαιοσύνης:

« ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ»

Σήμερα Τρίτη 25/08 στις 9.00 π.μ. αντιπροσωπεία της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στο Θοδωρή Ηλιόπουλο και εκπρόσωποι εργατικών σωματείων και πολιτικών οργανώσεων παρέστησαν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης ζητώντας να πάρει θέση για την άμεση απειλή που διατρέχει η ζωή του Θ. Ηλιόπουλου, απεργού πείνας επί 47 ημέρες και ήδη νοσηλευόμενου σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο Σωτηρία.

Από την πλευρά του υπουργείου, ο ειδικός γραμματέας κ. Μητρόπουλος που υποδέχτηκε την αντιπροσωπεία, μας έκανε σαφές πως για τη ζωή του Θ. Ηλιόπουλου ευθύνονται οι γιατροί και τα θεσμικά δικαστικά όργανα και ουδεμία πολιτική ευθύνη φέρει το Υπουργείο και η κυβέρνηση…«Δεν είναι αρμοδιότητα μας, δεν παρεμβαίνουμε στο έργο της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης» ήταν η μόνιμη επωδός του κ. Μητροπουλου. Στις έντονες παρατηρήσεις της αντιπροσωπείας για τους κινδύνους που διατρέχουν η υγεία του και η ίδια η ζωή του Θοδωρή δήλωσε ότι είναι θέμα…των γιατρών που τον παρακολουθούν!

Αυτό το γαϊτανάκι άρνησης ανάληψης ευθυνών ανάμεσα στους αρμόδιους συνιστά τουλάχιστον εγκληματική αδιαφορία.

Είναι σαφές ότι η ευθύνη για τη ζωή του Θοδωρή βρίσκεται οριστικά και αμετάκλητα στα χέρια της κυβέρνησης συνολικά είτε θέλουν να το παραδεχτούν είτε όχι ο κ. Μηροπουλος ή ο κ. Δενδιας.

Κατόπιν αλλεπάλληλων πιέσεων δεσμεύτηκε ότι θα επιδιώξει την επίσπευση των διαδικασιών – δέσμευση που είχε αναλάβει το υπουργείο και πριν από 1 μήνα μέσω του διευθυντή του γραφείου του υπουργού κ. Σουρβίνου.

Το μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης που συσπειρώνεται γύρω από τον Θοδωρή Ηλιόπουλο, που έδειξε την ένταση του και το μέγεθος του χθες με την συμμετοχή χιλιάδων αλληλέγγυων σε όλη τη χώρα συνεχίζει να μεγαλώνει και εντείνει τις δράσεις του με αίτημα:

ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΚΑΙ

ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΟΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΕΙ ΤΟ ΘΟΔΩΡΗ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΜΑΖΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2009 ΚΑΙ ΩΡΑ 7:00 Μ. Μ.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΘΟΔΩΡΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΕΙΣΤΕ ΓΕΛΟΙΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ (για το "διάλογο" περί τουριστικής ανάπτυξης στη Σύρο)

Αναφορικά με το θέμα που προέκυψε από την αρθρογραφία τού διεθνώς γνωστού πολιτικού φιλοσόφου κ. Τάκη Φωτόπουλου σχετικά με την τουριστική ανάπτυξη, καθώς και με τις επώνυμες ή ανώνυμες απαντήσεις και σχόλια στον τοπικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο της Σύρου, θα θέλαμε, προκειμένου να συμβάλουμε σε ένα πραγματικό διάλογο στην τοπική κοινωνία, να καταθέσουμε τα ακόλουθα :

1) Έχει αναφαίρετο δικαίωμα ο κάθε πολίτης να εκφράσει τις απόψεις του για ένα ζήτημα (της τουριστικής ανάπτυξης στην προκειμένη περίπτωση), τόσο σε επίπεδο τοπικό όσο και σε επίπεδο της χώρας. Ακόμα περισσότερο έχει αυτό το δικαίωμα ένας πολίτης που είναι γνώστης  των πραγμάτων του νησιού. Ένας πολίτης που, από τα γραφόμενά του μπορούμε να συμπεράνουμε ότι, και το αγαπά και νοιάζεται-αγωνιά  γι’ αυτό και την πορεία του.

2) Ο κ. Φωτόπουλος στα κείμενα-αναλύσεις του περί τουριστικής ανάπτυξης και αναφερόμενος στο παράδειγμα της Σύρου, αφού αυτό το γνωρίζει και από κοντά, έγραψε για ορισμένα από τα καλά που, κατά τη γνώμη του, έχει η Σύρος αλλά και για ορισμένα από τα κακώς κείμενα του νησιού, πάλι κατά τη γνώμη του. Για τα κακώς κείμενα της Σύρου, τα τοπικά ΜΜΕ της Σύρου δημοσιεύουν, σχεδόν καθημερινά, ρεπορτάζ, καταγγελίες συμβούλων της τοπικής αυτοδιοίκησης και φορέων, επιστολές διαμαρτυρίας πολιτών, κατοίκων ή επισκεπτών του νησιού και για πολύ περισσότερα απ’ όσα ανέφερε ο κ. Φωτόπουλος, τα οποία κάποιες φορές, μάλιστα, γίνονται και ρεπορτάζ στις αθηναϊκές εφημερίδες. Δυσφημούν, λοιπόν, όλοι αυτοί, το νησί ; Μάλλον, όχι. Ένας τόπος δυσφημείται από αυτά τα ίδια τα κακώς κείμενά του και όχι από τη δημοσιοποίησή τους. Δημοσιοποίηση που γίνεται με σκοπό πάντα την εξάλειψη των κακώς κειμένων, την επίλυση προβλημάτων ή βελτίωση καταστάσεων και πραγμάτων. Είναι επομένως, τουλάχιστον, άδικο να καταλογίζεται στον κ. Φωτόπουλο η δυσφήμηση του νησιού.

3) Είναι επικίνδυνο για το δημόσιο διάλογο και την κοινωνία, στην εφημερίδα “ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ” και σε άλλα τοπικά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης της Σύρου, αντί τεκμηριωμένων απαντήσεων, να δίνονται απαντήσεις και να γίνονται σχόλια του τύπου «…δεν νομίζουμε ότι θα υποδείξει ή θα καθορίσει ποιο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης πρέπει ν' ακολουθήσει η Σύρος…» ή «…Δεν έχει ανάγκη από τέτοιους "προστάτες" η Σύρος» ή «…Κι όμως, ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται ακόμη στο νησί, κάνει τις διακοπές του κι εμείς τον ανεχόμαστε» ή «…Κι όπως λέει μια πετυχημένη διαφήμιση "Να φύγετε...Να πάτε αλλού"» ή «κάντε μας την χάρη και γυρίστε πίσω στο χωριό σας» και άλλα αναλόγου ή και χειρότερου ύφους. Επικίνδυνο γιατί έτσι, αφενός δεν μπορεί να γίνει διάλογος, αφετέρου φαίνεται να καλλιεργείται, ανησυχητικά πλέον, ένα κλίμα κυνηγιού μαγισσών και αποδιοπομπαίων τράγων έως εκφοβισμού και απειλών. Επικίνδυνο, επίσης, γιατί φαίνεται να διαχέεται στην τοπική κοινωνία της Σύρου η επικίνδυνη ολοκληρωτική νοοτροπία ότι όποιος διαφωνεί με τα τεκταινόμενα στο νησί, όποιος έχει διαφορετικές απόψεις και ιδέες που ενοχλούν, γίνεται στόχος, δεν είναι δεκτός στο νησί και πρέπει να φύγει είτε με το καλό είτε με το άγριο, με πολύ πιθανά ανεξέλεγκτα αποτελέσματα. Για παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί, χωρίς να θέλουμε να κάνουμε αυθαίρετους συμψηφισμούς, ο ξυλοδαρμός νεαρών πολιτικής νεολαίας της Αριστεράς, που έκαναν την ετήσια κατασκήνωσή τους σε κάμπινγκ του Γαλησσά, με λοστούς, αλυσίδες και πτυσσόμενα γκλομπς από ομάδα 25 περίπου Συριανών νέων και για ασήμαντη, μάλιστα, αφορμή (ένα αρκετά ανησυχητικό γεγονός που, μάλλον, δεν έτυχε της δέουσας προσοχής και πέρασε χωρίς σχόλια από την τοπική κοινωνία, παρόλο που είναι και ένα άκρως δυσφημιστικό γεγονός για το νησί).

4) Κατά τη γνώμη μας, δεν υπάρχουν προνομιακοί εκφραστές της τοπικής κοινωνίας και η Σύρος δε μπορεί να ταυτίζεται αυθαίρετα με τα οικονομικά συμφέροντα μιας μικρής ομάδας επιχειρηματιών ή τοπικών παραγόντων, οι οποίοι σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν την εργαζόμενη πλειοψηφία ή τη νεολαία. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της νεολαίας, οι «σημερινοί υποτιθέμενοι εκφραστές της» θα πρέπει να γνωρίζουν ότι τα προβλήματα της νεολαίας δεν αρχίζουν και δεν τελειώνουν στο ζήτημα του ωραρίου λειτουργίας των νυκτερινών κέντρων.  Όταν η νεολαία του νησιού βρισκόταν στους δρόμους, διεκδικώντας το δικαίωμά της στη μόρφωση και στην ίδια τη ζωή, οι «σημερινοί αντιπρόσωποί» της σιωπούσαν ένοχα ή έβλεπαν με όρους ανοικτής εναντίωσης τον αγώνα της. Η νεανική ανεργία και η ελαστική απασχόληση, σε μια περιοχή με εποχιακή μόνο δημιουργία απασχόλησης λόγω τουρισμού και, μάλιστα, συχνά χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, θα έπρεπε να αποτελέσουν το πραγματικό αντικείμενο της δημόσιας συζήτησης στο νησί σε σχέση με τους νέους και όχι η ανάγκη των επιχειρηματιών για παράταση της λειτουργίας των νυκτερινών τους καταστημάτων. Σε κάθε περίπτωση, η νεολαία έχει τις δικές της συλλογικότητες για να εκφραστεί και δε χρειάζεται μεσάζοντες. Το «νεανικό» δεν εξαντλείται στα κέφια μιας εμπορευματοποιημένης διασκέδασης, που αποτελεί, άλλωστε, το ιδανικό συμπλήρωμα σε μια ζωή χωρίς δικαίωμα στο όνειρο. Η εντατικοποιημένη διασκέδαση είναι η άλλη όψη της ανεργίας και της εργασιακής υπερεκμετάλλευσης. Αν κάποιοι ονειρεύονται για τη Σύρο, μια μικρή Μύκονο, που θα βασιλεύει ο νόμος της νύκτας και των μπράβων θα πρέπει να το πουν ανοικτά και να μην χρησιμοποιούν ως προμετωπίδα τους τη νεολαία.

5) Τι είδους τουρισμό θέλουμε ; Θέλουμε «ήπιο» τουρισμό που να σέβεται το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον του νησιού ή «άγρια τουριστική ανάπτυξη»;  Θέλουμε τουρισμό στα πλαίσια της αειφόρου και βιώσιμης ανάπτυξης ή όχι ; Θέλουμε τον τουρισμό που σέβεται τον άνθρωπο, είτε αυτός είναι κάτοικος του νησιού είτε είναι επισκέπτης ή το μαζικό τουρισμό που ευνοεί τους λίγους εις βάρος της ποιότητας ζωής των πολλών; Θέλουμε ένα τουρισμό που να εξυπηρετεί τα στενά οικονομικά συμφέροντα λίγων ή να εξυπηρετεί ισόρροπα όλη την κοινωνία; Είναι πολλά τα ερωτήματα και πολύ περισσότερες οι απαντήσεις που μπορούν να δοθούν. Ένας δημόσιος διάλογος φαίνεται, λοιπόν, να είναι αναγκαίος πριν οδηγηθούμε σε αδιέξοδες ή ανεξέλεγκτες καταστάσεις (ήδη, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, φαίνεται να έχει αρχίσει ένας «πόλεμος» αλληλοσυγκρουόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων στο νησί). Ένας διάλογος στην τοπική κοινωνία, στον οποίο, όμως, να μπορούν να συμβάλουν όλοι, κάτοικοι αλλά και φίλοι-επισκέπτες, ασχέτως αν έχουν ή όχι άμεση σχέση με τον τουρισμό, αφού ο τουρισμός επηρεάζει ποικιλοτρόπως όλη την κοινωνία.

Εμείς βλέπουμε τον τουρισμό από την οπτική του εργαζόμενου κόσμου. Τη στιγμή που γιγαντώνεται η βαριά τουριστική βιομηχανία, εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και της πολιτισμικής ιστορίας και κληρονομιάς ενός τόπου, οι ίδιοι  οι εργαζόμενοι και η νεολαία δε μπορούν να πάνε διακοπές, λόγω της παρατεταμένης λιτότητας, της αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος και της ανεργίας. Οι διακοπές γίνονται ένα μακρινό άπιαστο όνειρο, στο οποίο όλο και λιγότεροι άνθρωποι έχουν πρόσβαση. Παράλληλα, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον τουρισμό βιώνουν τις χειρότερες μορφές ελαστικοποίησης της εργασίας, συχνά δουλεύοντας ακόμα και με συμβάσεις ημέρας, για να επιστρέψουν μετά την τουριστική περίοδο στην ανεργία και την εξαθλίωση. Στο βαθμό που ο τουρισμός από ένα κοινωνικό αγαθό για όλους, μετατρέπεται σε ένα ακριβό εμπόρευμα, που το εκμεταλλεύεται μια μικρή ομάδα ανθρώπων, θα γινόμαστε διαρκώς μάρτυρες αντι-κοινωνικών φαινόμενων που συχνά βρίσκονται στον αντίποδα των συμφερόντων και των μικρών οικογενειακών τουριστικών μονάδων, που βιώνουν και αυτές, όλο και περισσότερο, την πίεση του αγοραίου ανταγωνισμού. Αν η τουριστική ανάπτυξη αφεθεί στη δυναμική της αγοράς, θα μειώνεται διαρκώς ο αριθμός των τουριστών, θα χειροτερεύουν οι όροι απασχόλησης στον τουριστικό τομέα, θα κλείνουν οι μικρές οικογενειακές τουριστικές μονάδες και θα αλλοιώνεται ο φυσικός και πολιτισμικός πλούτος των ελληνικών νησιών.

 Ένας σοβαρός διάλογος, λοιπόν, που θα επικεντρωθεί πάνω σε αυτούς τους άξονες, θα μπορέσει, πιστεύουμε έστω και τώρα, να σχεδιάσει στην πράξη, και όχι μόνο στα λόγια, έναν τουρισμό για το νησί, στα πλαίσια της αειφόρου και βιώσιμης ανάπτυξης, που  θα λαμβάνει βεβαίως υπόψη του τις ανάγκες και τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

 

Αύγουστος 2009.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΣΤΟ Ν. ΚΥΚΛΑΔΩΝ

ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΥΡΟΥ «ΕΥΠΛΟΙΑ»

 

 

Τουριστική «ανάπτυξη» και πολίτες

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Οπως είναι γνωστό, μια και το επαναλαμβάνουν συνεχώς οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ, ο τουρισμός αποτελεί τη «βαρειά βιομηχανία» μας.

Και αυτό, γιατί με την αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής που έφερε η ένταξή μας στην Ε.Ε. (την οποία κάποιοι, ακόμη και δηλώνοντες αριστεροί, θεωρούν μάλιστα εθνοσωτήρια!), σήμερα δεν διαθέτουμε σημαντική βιομηχανία -ούτε βαρειά ούτε ελαφριά- ενώ ο αγροτικός τομέας συρρικνώνεται συνεχώς και οι τέως αγρότες συνωστίζονται και αυτοί στις υπηρεσίες και τα αστικά κέντρα.1 Και, φυσικά, ο τουρισμός δέχεται βαρύ πλήγμα εφέτος από την κρίση, που θα έχει αντίκτυπο σε όλη την υπόλοιπη οικονομία, αποδεικνύοντας, όπως από χρόνια προειδοποιούσαμε από τη στήλη αυτή, τον αστάθμητο χαρακτήρα αυτής της μορφής εσόδων, που εξαρτάται απόλυτα από συγκυριακούς οικονομικούς παράγοντες και -σύντομα- και από παράγοντες μονιμότερου χαρακτήρα, τους κλιματικούς, που δημιουργεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Βεβαίως, η κρίση επηρεάζει επίσης και χώρες με ισχυρή παραγωγική δομή, αλλά εκεί οι λαοί μπορούν να στραφούν στα εγχώρια προϊόντα, ενώ εμείς, που εισάγουμε τα πάντα, στρεφόμαστε στον... εξωτερικό δανεισμό.

Ομως, πέρα από τους συγκυριακούς οικονομικούς και τους επερχόμενους κλιματικούς παράγοντες, ο τουρισμός μας αυξανόμενα πληρώνει τη σημερινή ασύδοτη «ανάπτυξή» του, εξαιτίας της επιδείνωσης των υπηρεσιών που προσφέρει η χώρα μας, σε σχέση με τον συνεχώς εντεινόμενο ανταγωνισμό από γειτονικές χώρες. Αλλά δεν είναι μόνον οι τουρίστες και οι παραθεριστές που πληρώνουν την τιμή της δήθεν ανάπτυξης. Πολύ σημαντικότερη είναι η τιμή που πληρώνουν οι ίδιοι οι μόνιμοι κάτοικοι των τουριστικών περιοχών, όχι μόνον άμεσα, εάν δηλαδή είναι και αυτοί αναμιγμένοι στο τουριστικό κύκλωμα, αλλά και έμμεσα, από τις συνέπειες της «ανάπτυξης» αυτής.

Η Σύρος προσφέρεται σαν καλό σχετικό παράδειγμα προς εξέταση γιατί, ως πρωτεύουσα των Κυκλάδων, έχει ένα σημαντικό μόνιμο πληθυσμό. Πέρα όμως από αυτό, το νησί αποτελεί μοναδική σύνθεση φυσικού τοπίου και πολιτιστικού στοιχείου, που τη χαρακτηρίζει και την διαφοροποιεί σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο νησί παρόμοιου μεγέθους. Οι παραθεριστές έρχονται στο νησί ακριβώς για να χαρούν τον πολιτισμό της Σύρου, που δεν περιλαμβάνει βέβαια μόνο τη λαμπρή αρχιτεκτονική κληρονομιά της, αλλά και αυτόν των ίδιων των Συριανών (που δύσκολα συναντά κανείς σε άλλο νησί), πέρα από το φυσικό της τοπίο. Είναι όμως ιδιαίτερα επώδυνο γι' αυτούς που παρακολουθούν την εξέλιξή της τα τελευταία χρόνια ότι αυτό ακριβώς το πολιτισμένο περιβάλλον συνεχώς συρρικνώνεται. Και αυτό γιατί -φαίνεται- κάποιοι επιχειρηματίες, αλλά και δημόσιες Αρχές και δήμοι βλέπουν τον τουρισμό απλώς σαν μια προσοδοφόρα «μπίζνα», χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες της «ανάπτυξης» που επιβάλλουν στο νησί (σε κατοίκους και παραθεριστές, που κυρίως είναι Ελληνες) για χάρη κάποιων πρόσκαιρων, σε τελική ανάλυση, εσόδων. Ετσι, αν κάποτε στο όνομα ενός (ανύπαρκτου) θεού κάποιοι κατέστρεφαν πολιτιστικά μνημεία όπως ο Παρθενώνας, σήμερα οι απόγονοί τους κάνουν το ίδιο, με ανάλογη μανία, στο όνομα ενός νέου (πολύ υπαρκτού) θεού, που λέγεται χρήμα.

Αναφέρω ενδεικτικά: Το κυκλοφοριακό χάος, που παρατηρείται σε κάθε νησί το καλοκαίρι, γίνεται ιδιαίτερα επώδυνο όταν ουσιαστικά καταστρέφει ένα αρχιτεκτονικό επίτευγμα όπως η Ερμούπολη, απλώς διότι δεν έχει καθιερωθεί -όπως έχει γίνει π.χ. σε πόλεις της βόρειας Ιταλίας- η έννοια του «ιστορικού κέντρου», όπου μόνο τα απαραίτητα Δ.Χ. αυτοκίνητα θα μπορούσαν να κινούνται. Τον άναρχο οικοδομικό οργασμό που μάλιστα εντείνεται συνήθως στην περίοδο αιχμής το καλοκαίρι. Τις συχνές διακοπές του ηλεκτρικού που ταλαιπωρούν ντόπιους αλλά και παραθεριστές κ.λπ. Ομως, όλα αυτά, που είναι άλλωστε χαρακτηριστικά κάθε νησιού μας, αλλά απλώς φαίνονται εντονότερα σε ένα νησί με μοναδικό πολιτιστικό χαρακτήρα όπως η Σύρα, σχεδόν ωχριούν μπροστά στη νέα βαρβαρότητα: την ηχορρύπανση, που αυξανόμενα γίνεται απειλητική και ενοχλητικότερη.

Ετσι, δεν έφθαναν οι «συνήθεις ύποπτοι» (μηχανάκια χωρίς σιγαστήρες, κυνηγοί κ.λπ.), τώρα προστίθενται και τα θορυβώδη «καταστήματα διασκέδασης» που λυμαίνονται όλη την τουριστική Ελλάδα (και όχι μόνο!). Στη Σύρα, κάποιοι επιχειρηματίες, με τη σκανδαλώδη υποστήριξη τοπικής εφημερίδας,2 απαιτούν το... δικαίωμα στην ηχορρύπανση, δηλαδή το «δικαίωμα» παραβίασης ακόμη και των υπαρχουσών (ελλιπών) ρυθμίσεων για την ηχορύπανση και τα ντεσιμπέλ -που ισχύουν βέβαια ανεξάρτητα από τις ώρες κοινής ησυχίας. Για χάρη, λοιπόν, υποτίθεται, της διασκέδασης των νέων και για να μη μετατραπεί δήθεν η Σύρος σε «ερημητήριο» για τους συνταξιούχους, κάποια υπαίθρια κλαμπ, με τακτικά beach parties, καταστρέφουν μαγευτικές παραλίες και εξαναγκάζουν λουόμενους αλλά και μόνιμους κατοίκους και παραθεριστές στον περιβάλλοντα χώρο να γίνονται -ως προς τον εκκωφαντικό θόρυβο- ακούσιοι πελάτες, γεγονός που ήδη έχει προκαλέσει σωρεία διαμαρτυριών και καταγγελιών, ενώ άλλοι απλώς «ψηφίζουν με τα πόδια»! Στην πραγματικότητα, βέβαια, το θέμα δεν είναι να θυσιαστεί η διασκέδαση των νέων, όπως το παρουσιάζουν προς εξαπάτησή τους, αλλά να θυσιαστούν κάποια από τα κέρδη και να υποχρεωθούν οι επιχειρηματίες να εγκαταστήσουν την κατάλληλη υποδομή (διπλές τζαμαρίες απομόνωσης του ήχου κ.λπ.), ώστε ν' απολαμβάνουν οι νέοι τη διασκέδασή τους χωρίς να ενοχλούν ολόκληρη την περιοχή.

Το παράδειγμα της Σύρου, όμως, που είναι ιδιαίτερα χτυπητό λόγω του ιδιάζοντα χαρακτήρα του νησιού, απλώς αναπαράγει το πανελλαδικό μοντέλο τουριστικής «ανάπτυξης» που έχει ήδη δημιουργήσει τη (σωστή) εντύπωση ότι δεν κυριαρχούν ευρύτερα πολιτιστικά κριτήρια, με βάση τα οποία αποφασίζεται ποιος είναι ο κατάλληλος τουρισμός που δεν θα αλλοιώνει τον χαρακτήρα του τόπου, αλλά ότι οι αποφάσεις αφήνονται στον κάθε ανεύθυνο επιχειρηματία που έχει μοναδικό του κριτήριο την «πάρτη» του, ενώ οι Αρχές είναι ιδιαίτερα «χαλαρές» στην εφαρμογή των κανονισμών. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που ήδη έχουν δημιουργηθεί τόποι προς αποφυγήν στον διεθνή τουρισμό (Φαληράκι, Μάλια κ.λπ.) που όλοι ανήκουν στη χώρα μας. Απόκειται λοιπόν στους πολίτες να «ανακτήσουν τα κοινά αγαθά» και είναι ιδιαίτερα παρήγορο ότι η Σύρος, πέρα από ένα ιδιαίτερα σημαντικό φοιτητικό κίνημα, τώρα απέκτησε και κινήσεις πολιτών, που σχεδιάζουν τρόπους να επιβάλουν την πεζοδρόμηση δρόμων στο περίφημο ιστορικό κέντρο της.

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

1 Βλ. για τις συνέπειες της ένταξης «Παγκοσμιοποίηση, Αριστερά και Περιεκτική Δημοκρατία» (Ελλην. Γράμματα, 2002), κεφ. 9

2 βλ. «Κοινή Γνώμη», 14/7/2009. Σε απάντηση του άρθρου αυτού του διευθυντού της δημοσιεύθηκε επιστολή μου, όπου εξέφραζα τις παραπάνω απόψεις. Η παρακάτω ιταμή απάντηση (που χαρακτηρίζει βέβαια τον ίδιο και εξόργισε πολλούς Συριανούς αναγνώστες του) παρατίθεται ασχολίαστη: «Αν ισχύουν όλα όσα αναφέρει και αν είναι τόσο τραγική η κατάσταση στη Σύρο, αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο επιλέγει αυτό το νησί για τις διακπές του. Και εν πάση περιπτώσει, δεν νομίζουμε ότι θα υποδείξει ή θα καθορίσει ποιο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης πρέπει ν' ακολουθήσει η Σύρος ή το πώς θα διασκεδάζει η νεολαία του νησιού, ένας άνθρωπος ο οποίος έρχεται στο νησί μόνο για ολιγοήμερες διακοπές. Δεν έχει ανάγκη από τέτοιους "προστάτες" η Σύρος». (!!!)

Απειλές

Σε απάντηση της ανάλυσής μου στη «Σαββατιάτικη», όπου ανέφερα «Στη Σύρα κάποιοι επιχειρηματίες, με τη σκανδαλώδη υποστήριξη τοπικής εφημερίδας, απαιτούν το... δικαίωμα στην ηχορρύπανση, δηλαδή το «δικαίωμα» παραβίασης ακόμη και των υπαρχουσών (ελλιπών) ρυθμίσεων για την ηχορρύπανση και τα ντεσιμπέλ», ο διευθυντής της ίδιας εφημερίδας («Κοινή Γνώμη») πρωτοστατεί σε εκστρατεία... αποβολής μου από το νησί και τώρα έφθασε έμμεσα να απειλεί και τη σωματική μου ακεραιότητα με σημερινό του σχόλιο στο facebook του εν λόγω επιχειρηματία, όπου γράφει: «Ο Φωτόπουλος, γράφοντας αυτό το άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» έκανε πανελλήνια δυσφήμηση στη Σύρο.

Περιγράφει το νησί ως έναν τόπο που επικρατεί η απόλυτη ανομία και αναρχία σε όλα τα επίπεδα. Ντροπή του που στην καρδιά της τουριστικής περιόδου γράφει τέτοια άρθρα κατά της Σύρου σε πανελλήνιας κυκλοφορίας εφημερίδα. Κι όμως, ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται ακόμη στο νησί, κάνει τις διακοπές του κι εμείς τον ανεχόμαστε». (Μάριος). http://www.facebook. com/group/phm?gid=109371150772. Τόση αθλιότητα ελλείψει επιχειρημάτων;