ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΗΧ/ΚΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ & ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ



ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΗΧ/ΚΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ & ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

http://dpsd.tumblr.com/

http://radioblacksheep.blogspot.com

www.reactfestival.gr




Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Το «μήνυμα της κάλπης»

Για τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου 2009

Η χώρα είναι πλέον πολιτικά διχασμένη. Η πρωτοφανής μαζική «απόδραση» του 48% των ψηφοφόρων από τις κάλπες στις πρόσφατες ευρωεκλογές δηλώνει κατάφορα την απαξίωση του πολιτικού συστήματος και την επιτακτική απαίτηση για ριζικές αλλαγές, τόσο σε πρόσωπα όσο και στην πολιτική των κομμάτων.
Μπορεί κάποιοι να ισχυριστούν ότι η αποχή είναι συγκυριακό φαινόμενο. Δεν έχουν ζυγίσει σωστά την πραγματική της σημασία, ακόμα κι αν δεχτούμε όπως αυτοί ότι πρόκειται για εξαίρεση που δεν την πιάνει το ζύγι.
Η μαζική απήχηση της αποχής δείχνει όμως ολοκάθαρα ότι η ζυγαριά γέρνει πια προς το
πολιτικό και όχι προς την πολιτική. Μετράει δηλαδή κάτι άλλο, με ιδιαίτερα σημαντικό βάρος, που δεν αφορά στη διαχείριση των προβλημάτων, αλλά στην ίδια τηνανέφικτη συναίνεση για τον προσδιορισμό και την διαχείρισή τους. Η πολύπλοκη νέα συνθήκη που διαμορφώνεται στο κοινωνικό πεδίο δεν αντιστοιχεί πια στη σύσταση της πολιτικής αντιπροσώπευσης, όπως λίγο πολύ συνέβαινε έως τώρα. Υπάρχει πια ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ πραγματικότητας και πολιτικού συστήματος, στο οποίο καταβαραθρώνονται οι όποιες προσπάθειες για την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.
Η απονομιμοποίηση και η αποδυνάμωσή της κυρίαρχης συντακτικής εξουσίας, η οποία λειτουργεί σαν ένας μηχανισμός ενσωμάτωσης και αποκλεισμού, διευρύνει και εμβαθύνει το πεδίο των κοινωνικών ανταγωνισμών. Νέοι ανταγωνισμοί αλλάζουν διαρκώς την πολυσύνθετη εικόνα του κοινωνικού μωσαϊκού. Το μετα-φορντιστικό, ευέλικτο καθεστώς κεφαλαιακής συσσώρευσης, υποτίμησε την αξία της εργασίας και υπέσκαψε τις «παραδοσιακές» εργασιακές σχέσεις (μόνιμη απασχόληση, ασφάλιση, ωράριο, κ.λπ.). Για τους περισσότερους ανθρώπους αυτό μεταφράζεται σε φτώχεια, ανασφάλεια, ανεργία, υποβάθμιση της καθημερινότητας, αποκλεισμός.
Καταστροφικές εκδηλώσεις οργής ανεβάζουν κάθε τόσο επικίνδυνα το θερμόμετρο, καταρρακώνοντας την αποτελεσματικότητα του διαμεσολαβητικού ρόλου που διατείνεται ότι εγγυάται το σύστημα. Ακόμα και η «δημόσια σφαίρα» των μμε δεν μπορεί να παίξει πια αυτό τον ρόλο, να αποτελεί σημείο κοινής αναφοράς, σε μια πολυφυλετική, πολύγλωσση και πολυπολιτισμική πραγματικότητα. Όλα είναι ρευστά και ανοιχτά στο ενδεχόμενο, αφού η συνοχή δεν μπορεί να υποκατασταθεί από τις αυτοϋπονομευόμενες ιδεολογικές κατασκευές.
Αυτή η νέα κοινωνική συνθήκη καθιστά τη διαχείριση των αλλεπάλληλων και σύνθετων κρίσεων όλο και πιο δύσκολη υπόθεση και ωθεί το κράτος να υιοθετεί συχνότερα μέτρα αστυνομικού τύπου, στη συνεχή προσπάθειά του να ελέγξει και να τιθασεύσει τους απείθαρχους πληθυσμούς, το εργατικό δυναμικό και την κατακερματισμένη πραγματικότητα με την αυστηρή και βίαιη επιβολή του νόμου και της τάξης. Οι αντικειμενικές δυσκολίες και τα εμπόδια που προκύπτουν σε συνδυασμό με τις υποκειμενικές και συλλογικές αντιστάσεις ανατροφοδοτούν την αντίδραση σε αυτού του είδους τις πολιτικές, προκαλώντας τη διαλεκτική κορύφωση της έντασης, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολύ περισσότερα προβλήματα απ’ όσα πιθανώς επιλύονται. Δημιουργούνται όμως και ρήγματα,
συμβάντα που επιδρούν καθοριστικά στη ροή των πραγμάτων και στη συνείδηση των ανθρώπων, όπως έγινε με τις εξεγέρσεις του περασμένου Δεκέμβρη.
Είναι προφανές πια, μετά τα όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν από τότε, ότι ένα τμήμα του πληθυσμού εκδηλώνει με κάθε τρόπο την απαρέσκειά του για το καπιταλιστικό σύστημα, την αντιπροσωπευτική δημοκρατία και τους θεσμούς της. Οι άνθρωποι αυτοί, δίχως να έχουν κοινό ιδεολογικό υπόβαθρο, πόσο μάλλον κοινούς στόχους, απαιτούν να συμμετέχουν στις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή τους και δεν δέχονται να παραχωρήσουν το δικαίωμα αντιπροσώπευσής τους σε κανέναν επαγγελματία πολιτικό και σε κανένα οργανωμένο κόμμα. Διεκδικούν δυναμικά το δικαίωμά τους στην πόλη και την ελεύθερη πρόσβασή τους στα κοινά (γνώση, πόροι, υποδομές, αγαθά), την χειραφέτησή τους από ένα βάρβαρο σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Εκτιμούν ότι η αυτοοργάνωση είναι πιο αποτελεσματικής τρόπος πολιτικής δράσης. Προτιμούν την παρέμβαση στη ροή του γίγνεσθαι και όχι τη θεμελίωση του είναι.

Όσοι δεν πήγαν να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές δεν το έκαναν ως συνειδητή πολιτική πράξη, και αν ακόμα το έκαναν, δεν είχαν προφανώς όλοι τα ίδια κίνητρα ούτε τους ίδιους λόγους για την επιλογή τους. Πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, τα έγραψαν απλώς στα παλιά τους τα παπούτσια, αδιαφορώντας παντελώς για τις «χαλαρές» εκλογές και το θλιβερό προεκλογικό σόου των ημερών.
Το κατά πόσο είναι συγκυριακή ή όχι η μαζική αποχή των ψηφοφόρων θα φανεί στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Αν το ποσοστό της αποχής διατηρηθεί σε υψηλό ποσοστό, θα επιβεβαιωθεί μια συνειδησιακή μεταστροφή με πολύ βαθιά κοινωνικά χαρακτηριστικά που θα οδηγήσει σίγουρα σε νέες πολιτικές εξελίξεις, απρόβλεπτες για την ώρα.
Ακόμα και τώρα όμως, προτού τα πιο ζοφερά σενάρια ενδεχομένως επιβεβαιωθούν, οι πολιτικοί και τα κόμματα νιώθουν τη γη κάτω από τα πόδια τους να τρέμει. Το «μήνυμα της κάλπης» είναι σαφές και ξεκάθαρο• και απευθύνεται προς όλους: Η ανοχή και η υπομονή έχουν τα όριά τους. Και πολλοί τα έχουν ξεπεράσει…

ΥΓ. 1 Μόνο άστοχες μπορούν να χαρακτηριστούν οι δηλώσεις εκείνων που, κυρίως από το χώρο της αριστεράς, έσπευσαν να φορτώσουν τις ευθύνες για την εκλογική άνοδο του κόμματος του Καρατζαφέρη στην «ανώριμη πολιτική στάση» όσων απείχαν και δεν πήγαν να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι αυτή καθεαυτή η άνοδος των ποσοστών του ΛΑ.Ο.Σ. σημαίνει κάτι περισσότερο από την αναμενόμενη συσπείρωση των ξενόφοβων λαϊκών στρωμάτων της δεξιάς, που παραμένουν το πλέον καθυστερημένο και συντηρητικό τμήμα της κοινωνίας, έγινε σε μία εκλογή χωρίς προφανές διακύβευμα και δεν είναι τόσο ανησυχητική όσο θέλουν να μας την παρουσιάζουν. Πολλοί από εκείνους που ψήφισαν το ΛΑ.Ο.Σ. είναι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας που θέλησαν με αυτόν τον τρόπο να εκδηλώσουν τη δυσαρέσκειά τους στην κυβέρνηση αλλά δεν θα ψήφιζαν ποτέ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ούτε φυσικά κάποιο αριστερό κόμμα. Στις εθνικές εκλογές το πιθανότερο είναι να επιστρέψουν στο κόμμα εξουσίας, μειώνοντας ξανά τα ποσοστά του ΛΑ.Ο.Σ. στο συνηθισμένο επίπεδο. Για μια απάντηση στο επιχείρημα σχετικά με τη «δύναμη» του ΛΑ.Ο.Σ. στην ευρωβουλή και την αποδυνάμωση της αριστεράς βλ. το ΥΓ. 2. Άλλωστε, αν κάνουμε λόγο για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., έπεσε θύμα των ίδιων των αντιφάσεών του και της προσπάθειας εξισορρόπησης ανάμεσα στις διαφορετικές αντιλήψεις των συνιστωσών του. Με την επαμφοτερίζουσα στάση που κράτησε μετά τον Δεκέμβρη κατάφερε να τους δυσαρεστήσει όλους. Ακόμα και οι νέοι του γύρισαν την πλάτη, όπως και σε όλα τα κόμματα άλλωστε.
Το ΚΚΕ δεν δέχτηκε ανάλογο πλήγμα πιθανώς λόγω της υψηλής συσπείρωσης των οπαδών του η οποία μπορεί να αποδοθεί στον καθαρά ταξικό χαρακτήρα του και στην αντικαπιταλιστική και αντιευρωπαϊκή ιδεολογία του.

ΥΓ. 2 Πολλοί από αυτούς που δεν ψήφισαν είχαν έναν παραπάνω λόγο, εκτός από το χάλι της ελληνικής πραγματικότητας, να απέχουν από τις ευρωεκλογές: αμφισβητούν τις εξουσιαστικές υπερδομές και τους θεσμούς που επιβάλουν ένα συγκεκριμένο πολιτικό-οικονομικό μοντέλο. Ένα μοντέλο που υπερασπίζεται, όπως περίτρανα απέδειξαν οι χειρισμοί της ΕΕ για την αντιμετώπιση της πρόσφατης κρίσης, το κεφάλαιο και τις προνομιούχες τάξεις, φορτώνοντας ολόκληρο το κόστος στις καμπούρες των εργαζόμενων και των φτωχών.
Η ΕΕ είναι εκ συστάσεως ιδεολογικά τοποθετημένη υπέρ του καπιταλισμού, της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της ελεύθερης αγοράς. Οι ισορροπίες των πολιτικών δυνάμεων στο ευρωκοινοβούλιο που προκύπτουν μέσα από τις εκλογές, ελάχιστα επηρεάζουν τις θεμελιώδεις παραδοχές της ευρωπαϊκής πολιτικής.

7 σχόλια:

  1. Ο Γιώργος Ρούσης, καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας του Παντείου Πανεπιστημίου, σχολιάζοντας τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στην Ελλάδα, ανάφερε ότι τα κύρια χαρακτηριστικά τους είναι τρία:

    1) Η αποχή, που φανερώνει ότι –κυρίως- οι νέοι έχουν απογοητευθεί συνολικά από το πολιτικό σύστημα και ότι η αριστερά δεν κατάφερε να αποτελέσει πόλο έλξης γι’ αυτούς.
    2) Η μεγάλη άνοδος του ΛΑ.Ο.Σ., που αρχίζει να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις.
    3) Η ΝΔ και το ΚΚΕ είναι οι μεγάλοι χαμένοι των εκλογών, καθώς και η κυβερνητική παράταξη και το ΚΚΕ εμφανίζουν σημαντικές απώλειες ψήφων σε απόλυτους αριθμούς (-1 εκ. για τη ΝΔ, -150.000 για το ΚΚΕ).

    Ως προς τον πραγματικά κερδισμένο των ευρωεκλογών, ο Γ. Ρούσης δήλωσε ότι είναι το ίδιο το σύστημα, που κατάφερε να «στείλει τον κόσμο για μπάνιο», δηλαδή στην αδιαφορία και την απογοήτευση, αντί αυτός να ξεσηκωθεί για να το ανατρέψει.

    Ο καθηγητής αναφέρει ότι οι δημοσκοπικές «εκρήξεις» που εμφάνιζε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από έναν περίπου χρόνο δεν μπορούν να του χρεώσουν ήττα και θεωρεί ότι το κόμμα κράτησε τις δυνάμεις του σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2004.

    Γενικότερα, το γεγονός ότι η αριστερά δεν κατάφερε να πείσει και να προσελκύσει, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, οφείλεται, κατά τον Γ. Ρούση, «στο ίδιο το σύστημα που αποξενώνει-αποβλακώνει τους ανθρώπους, στην κυριαρχία της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας και στην ανεπάρκεια της επαναστατικής αριστεράς» και προσθέτει ότι «το σύστημα παράγει μαλάκες».

    Πάντως, οι εκλογές σίγουρα φέρνουν ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, καθώς αν τα χθεσινά αποτελέσματα είχαν προκύψει από εθνικές εκλογές, κανένα κόμμα δεν θα κατάφερνε να συγκεντρώσει την αυτοδυναμία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γνωμες γνωμες και παλι γνωμες . Η δικια μου λεει οτι το να μην ψηφιζεις ειναι μαλακια . Τα κομματοσκυλα εκει θα ναι παντα για να δοξαζουν τα αφεντικα τους με την ψηφο τους. Η αποχη ανεβαίνει αφήνοντας ουσιαστικα ανεπηρεαστες τις συσχετήσεις μεταξυ των κομματων. Κοινως απεχοντας απλα δεν δινεις καμια ελπιδα σε οποιαδηποτε ανατροπη. Ψηφιζεις ... χαλας λιγακι μια ισσοροπια ... δεν μου ακουγεται κακο για αρχη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. η ανατροπή δεν έρχεται με ελπίδα αλλά με αντιστροφή των πρώτων δύο γραμμάτων.
    την ανατροπή ποιος θα την ανατρέψει;
    jose

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χριστούλη2 το πρώτο είναι λεπίδα. Στο δεύτερο δεν κατάλαβα ποιός είναι. Δεν μας λες ρε jose από ποιό γράμμα αρχίζει μπας και το πιάσουμε και αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. jose ποιημα δεν εχει σημερα ? Γενικα λιγοτερο μυστηριακος ,ο Βεριγακης σε βρηκε σε μια ωριτσα μεσα απο οτι βλεπω... ξενερωσα ομολογω ... Βαλε κατι πιο δυσκολο ρε Μαραντονα της γλωσσας. XD

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ένα ενδιαφέρον άρθρο / ανάλυση της πολιτικής κατάστασης στην Ευρώπη μετά τις Ευρωεκλογές, του Πέτρου Παπακωνσταντίνου στην Καθημερινή:

    http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_14/06/2009_318435

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Για να παραφράσω τον Χριστούλη2, λόγια, λόγια και πάλι λόγια. Κανείς δεν δικαιούται να γκρινιάζει για την κατάσταση των πραγμάτων όταν δεν ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ. Όπως λέει και το παλαιοροκάκι που ανακαλύψανε πρόσφατα οι διαφημιστές της Cosmote, "I'd love to change the world/ but I don't know what to do/ so I leave it up to you...". Αυτή είναι ουσιαστικά η στάση όλων των "ευαισθητοποιημένων" που απέχουν για να πάνε "κόντρα στο σύστημα". Μη ρισκάρουμε και τίποτα και μας ζητήσουν και ευθύνες κι από πάνω κάποια στιγμή... Έχουμε την κυβέρνηση και την πολιτική κατάσταση που μας αξίζει, όχι στον καθένα μας μεμονωμένα αλλά ως σύνολο, κι όσο εμείς οι "προχωρημένοι εναλλακτικοί" δεν κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε την κατάσταση -με τα μέσα που διαθέτουμε, και η ψήφος είναι ΕΝΑ μόνο από αυτά- επιτρέπουμε να διαιωνίζεται και να γιγαντώνεται η σαπίλα. Αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή