Θέσεις του συλλόγου φοιτητών ΤΜΣΠΣ στο θέμα της πρόσβασης.

Η Μαρία Ρ. φοιτήτρια του ΤΜΣΠΣ είναι χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου και επί 5 χρόνια διεκδικεί χωρίς αποτέλεσμα μια ισότιμη φοίτηση στο Τμήμα. Να μια σύντομη αναδρομή της φοιτητικής πορείας της, αλλά και της ακαδημαϊκής αντιμετώπισης που συνάντησε από την πλευρά του Τμήματος:

- 1ο έτος (2004 - 2005): Η Μαρία δεν καταφέρνει να παρακολουθήσει κανένα μάθημα. Συναντά την αδιαφορία κάποιων καθηγητών οι οποίοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να βαθμολογήσουν εργασίες και εξετάσεις που δίνει (!). Υποσχέσεις για φουσκωτή ράμπα, ειδική τουαλέτα κτλ.

- 2ο έτος (2005 - 2006): Το Τμήμα της παρέχει μια ξύλινη ράμπα κάκιστης ποιότητας η οποία λόγω μεγάλης επικινδυνότητας δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την Μαρία. Ο πατέρας της υποχρεώνεται να σχεδιάσει μόνος του μια μεταλλική ράμπα η οποία και κατασκευάζεται με την βοήθεια ενός μάστορα. Το Τμήμα απλώς πλήρωσε τον κατασκευαστή. Υποσχέσεις για πρόσβαση στην βιβλιοθήκη.

- 3ο έτος (2006 - 2007): Το Τμήμα δίνει στην Μαρία την δυνατότητα να χρησιμοποιεί το ασανσέρ εμπορευμάτων(!) της Τυποκυκλαδικής. Το ασανσέρ χαλάει και η Μαρία μένει αποκλεισμένη στο ισόγειο. Καθηγητές κάνουν προκλητικά μάθημα στον 1ο όροφο με την πρόφαση ότι η αίθουσα του ισογείου κάνει αντήχηση (!).

- 4ο έτος (2007 - 2008): Στο έτος αυτό η Μαρία παρακολουθεί τα περισσότερα μέχρι στιγμής μαθήματα όχι όμως ισότιμα με τους υπόλοιπους φοιτητές. Η προσωρινή σιδερένια ράμπα γίνεται μόνιμη λύση.

- 5ο έτος (2008 - 2009): Η Μαρία παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματα που έχει επιλέξει μέχρι που σπάει ο σωλήνας της αποχέτευσης των εργαστήριων της Τυποκυκλαδικής. Τα μαθήματα μεταφέρονται στο κτίριο του 1ου Γυμανασίου όπου δεν λειτουργεί κανένας από τους ανελκυστήρες ή τα αναβατώρια. Αποκλεισμένη και πάλι. Στο εαρινό εξάμηνο οι καθηγητές αδυνατούν να χωρέσουν στο πρόγραμμα τους την Μαρία. Μόνο 1 από τα 5 μαθήματα που δηλώνει μεταφέρονται στην αίθουσα Φρέρη που είναι προσβάσιμη από αυτήν. Τα αναβατώρια λειτουργούν μόνο σαν διακόσμηση, ο εξωτερικός ανελκυστήρας γεμίζει με νερό. Υποσχέσεις για λειτουργία των ανελκυστήρων μετά την παραλαβή του κτιρίου.

Η φοιτήτρια έχει διεκδικήσει την θέση της στην ακαδημαϊκή κοινότητα με κάθε δυνατό τρόπο. Η απόκριση που έχει λάβει τόσο από απλούς καθηγητές όσο και από σημαίνοντα για το Τμήμα πρόσωπα είναι αποκαρδιωτική για την ίδια. Η διοίκηση και το ακαδημαϊκό προσωπικό του Πανεπιστημίου περιορίζονται σε υποσχέσεις που τελικώς δεν τηρούν και σε δικαιολογίες των καθυστερήσεων που δεν πείθουν. Θεωρούμε πως ένα πανεπιστημιακό τμήμα θα έπρεπε να καλύπτει τις ανάγκες όλων των φοιτητών του και να τους υποστηρίζει κατά την διάρκεια της φοιτητικής τους πορείας. Είναι απαράδεκτο να θεωρούμε την αδικία δεδομένη.

Σαν Φοιτητικός Σύλλογος ζητάμε:

- Ισότιμη πρόσβαση στις παρακολουθήσεις όλων των μαθημάτων από όλους τους φοιτητές. Η πρόσβαση μόνο στις εξετάσεις δεν είναι αρκετή. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι εξεταστικό κέντρο.
- Άμεση λειτουργία των μηχανισμών πρόσβασης του 1ου Γυμνασίου και εγγυήσεις για την σωστή λειτουργία τους. Φτάνουν πια οι πρόχειρες και επικίνδυνες λύσεις.
- Αξιοποίηση των κονδυλίων που παίρνει το Τμήμα λόγω της παρουσίας φοιτητών που εισήχθησαν με το 3% (σύμφωνα με νόμο που ορίζει ότι σε κάθε σχολή εισάγεται ένα 3% μετά από ενδοσχολικές μόνο εξετάσεις, λόγω ανίατης ασθένειας ή αναπηρίας)
- Αποστολή φακέλου με το θέμα της προσβασιμότητας του Τμήματος στο Υπουργείο Παιδείας.
- Να επιμετρηθούν επιτέλους οι ευθύνες για την διαιώνιση αυτής της κατάστασης. Μην κρυβόμαστε πίσω από τις ιδιότητες μας. Το θέμα μας αφορά όλους.